Morgunblaðið - 20.12.1994, Síða 50

50 ÞRIÐJUDAGUR 20. DESEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
Ferdinand
C
R
A
S
H
Ein mesta gleðin í Iífinu ís-heimskupör.
er að renna sér eftir ísi-
lagðri gangstétt.
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reylgavík # Simi691100 # Símbréf 691329
Um hundahald
í Reykjavík
Frá Þóru Emilsdóttur:
NÝLEGA var lagt fram þingsálykt-
unarfrumvarp um að leyfa hunda-
hald í fjölbýlishúsum. Eg er afar
mótfallin því að slík lög nái fram
að ganga og ég veit að svo er um
marga.
Ég hef nokkra reynslu af því að
búa í sama húsi og hundur og slíkt
mundi ég ekki óska nokkrum
manni. Ónæðið og sóðaskapurinn
var mikill. Auk þess hefur maðurinn
minn ofnæmi fyrir blessuðum
skepnunum sem er alls ekki óal-
gengt. Hann var veikur í heilt ár
og vissi ekki a$ það væri vegna
ofnæmisins fyrr en veikindin hurfu
skyndilega þegar hundurinn flutti
burt. Þegar eigandi hundsins var
ekki heima gelti hundurinn látlaust
bæði nótt og dag. Auk þess gerði
hann stykki sín hvað eftir annað á
göngum hússins og í garðinum.
Alltof mikið er um það að hundeig-
endur hreinsi ekki eftir þá.
Hundum ekki eðlilegt að búa
í fjölbýlishúsi
Einnig tel ég það ekki af vinskap
til dýra sem fólk vill láta þau ,búa
í jafn óeðlilegu umhverfí og fjölbýl-
ishús er. Flestir hundar þurfa mjög
mikla hreyfíngu og ég veit að þeir
hundar sem ég hef fylgst með fá
ekki þá hreyfíngu sem þeir þurfa.
Það er ekki nóg að tjóðra þá úti í
garði.
Það er ekki í eðli hundsins að
vera í kyrrsetu eins og nútíma
manneskjan sem hefur hreinlega
ekki tíma í þessu þjóðfélagi til að
annast hunda á viðunandi hátt. Svo
ég spyr, er það hundum bjóðandi
að búa svo þröngt?
Og hver ábyrgist að hundurinn
ráðist ekki á börn eða fullorðna í
húsinu. Þó að skepnan sé meinlaus
heima fyrir þá er hún samt rándýr
í eðli sínu og er húsbóndaholl.
Ég bjó um tíma í Englandi. Þar
voru alltaf fréttir annað slagið um
að hundar væru að ráðast á fólk,
aðallega börn, sem stundum voru
jafnvel drepin. Stundum mátti rekja
þetta til afbrýðisemi hundsins.
Þjóclaratkvæðagreiðslu
um málið
Ég ætla að vona að þessum lög-
um verði ekki hleypt í gegn, a.m.k.
ekki nema með þjóðaratkvæða-
greiðslu, en ég efast reyndar um
að þau kæmust gegnum hana. Ég
held að formælendur frumvarpsins
hafí ekki hugsað þetta til enda. Efa
ég að þeir vildu búa í stigagangi
þar sem tveir eða þrír hundar geltu
linnulaust hvor á annan, eins og
ég lenti í í raðhúsalengju í Bret-
landi.
Þegar við það bætist að flestir
hundar láta heyra í sér þegar
ókunnugur gengur hjá og margir
þeirra finna sig knúna til að ráðast
á bréfbera og blaðburðarböm, þá
tel ég að hver geti dæmt fyrir sig.
Ég tel að hér sé ekki eingöngu um
að ræða „misnotkun af hendi þeirra
sem af einhverjum ástæðum hafa
andúð á þessum dýrum“. Þetta er
mitt álit.
ÞÓRA EMILSDÓTTIR,
Veghúsum 1, Reykjavík.
Til ferskeytlunnar
Frá Björgvin Magnússyni:
Ferskeytlan er frónskur þegn
fyndni og hagleik beitir
sannarlega góð og gegn
og gleði öllum veitir.
Bögur ungir og aldnir dá
allra njóta hylli
ferskeytlan er fundvís á
fegurð, gáfur, snilli.
Vísur aldrei verða mát
veita yndisstundir
og þær sefað geta grát
og græða hjartaundir.
Þó stundum mæða manninn hrelli
er mörgum auðsýnd náð
hagyrðingar halda velli
hér um Isaláð.
Dafnar íslands fyndni og fjör
fræði og gleði tvinnar
meðan ljóðin lifa á vör
lands og þjóðarinnar.
BJÖRGVIN MAGNÚSSON
frá Geirastöðum.
Heilræði
Við jólabakst-
urinn er gott
að hafa barnið
á öruggum
stað.
Allt efni sem birtist i Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt i
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.