Morgunblaðið - 18.01.1995, Qupperneq 40

40 MIÐVIKUDAGUR 18. JANÚAR 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
SIGRIÐUR
ZAKARÍASDÓTTIR
+ Sigríður Zak-
aríasdóttir,
áður til heimilis á
Gránufélagsgötu 6
á Akureyri, fædd-
ist á Einfætingsgili
í Strandasýslu 23.
júli 1903. Hún lést
á Skjóli 30. desem-
ber sl. Foreldrar
hennar voru hjónin
Guðrún Marsibil
Guðmundsdóttir
og Zakarías Ein-
arsson. Börn
þeirra voru sextán
og komust þrettán
til fullorðinsára. Fimm eru enn
á lífi. Sigríður stundaði nám í
Húsmæðraskólanum á ísafirði.
Hinn 10. júlí 1932 giftist hún
Georg Jónssyni bifreiðastjóra
á Akureyri. Sonur þeirra er
Ingólfur Oddgeir, rafmagns-
verkfræðingur, kvæntur Katr-
ínu Birgittu Axelsdóttur. Börn
þeirra eru fimm: Sakarías, Iris
Rut, Sigríður, Axel Davíð og
Marta Elísabet. Sigríður gekk
í Kristniboðsfélag kvenna á
Akureyri árið 1932 og var
m.a. gjaldkeri félagsins í 44
ár. Minningarathöfn fór fram
í Fossvogskapellu 6. janúar sl.
en hún var jarðsett frá Akur-
eyrarkirkju 10. janúar sl.
LÖNG ævi er að baki og minning-
amar svo ótal margar koma í huga
okkar sem áttum lengri eða
skemmri samleið með Sigríði.
Hún var stórbrotin persóna sem
hlýtur að vera minnisstæð þeim
er kynntust henni. Sigríður gekk
►heilshugar að hveiju verki, þar var
aldrei um hálfvelgju að ræða. Það
sem mótaði líf hennar öllu öðru
fremur var trúin á Drottin Jesú
Krist sem hún eignaðist ung að
árum og var hennar leiðarljós alla
ævi upp frá því. Hún þráði að sem
flestir mættu eignast hlutdeild í
því dýrmætasta sem hún hafði sjálf
eignast og vildi því leggja fram
krafta sína til þess.
Allt fórst henni jafnvel úr hendi.
Hún vann ótrúlega mergð fagurra
muna til fjáröflunar fyrir kristni-
boðið og hélt áfram með undra-
verðum árangri þó sjónin tæki að
bila og heilsunni hrakaði. Hún
starfaði í sunnudagaskóla félags-
'ins um áraraðir og var það mjög
ljúft. Hún flutti hugleiðingar og
vitnisburði á fundum og samkom-
um og átti ótrúlega létt með að
koma hugsunum sínum til skila
með skýrum og einlægum orðum
þrungnum sannfæringarkrafti sem
tæpast gat látið viðstadda
ósnortna. Sigríður var einnig félagi
í KFUK á Akureyri frá stofnun
þess félags og lagði þar lið í barna-
og unglingastarfi er til hennar var
leitað. Sumarbúðir KFUM og
KFUK voru eitt af áhugamálum
hennar og gáfu hún og
eiginmaður hennar,
Georg Jónsson, land
undir sumarbúðimar á
Hólavatni. Allt það sem
miðaði að því að efla
kristið trúarlíf var
henni hugleikið.
Kristniboðið meðal
heiðingja stóð þó hjarta
hennar næst, já, var
ef svo má segja það
sem hjarta hennar sló
fyrir. Neyð heiðingj-
anna sem hún talaði
svo oft um var hennar
neyð, gleði þeirra er
fengu að heyra fagnaðarboðskap-
inn var hennar gleði.
Við sem þekkjum til minnumst
bæna hennar fyrir kristniboðunum
og þeim er þeir voru sendir til, minn-
umst margra dýrmætra stunda, ekki
síst í litla loftherberginu í Zíon. Við
minnumst alls þess sem hún var
okkur persónulega og í samstarfí
og þökkum henni og þeim Guði er
gaf hana. Hjartanlegar samúðar-
kveðjur fæmm við einkasyninum
Ingólfi, Karen og yndislegu sonar-
bömunum fímm sem vom auga-
steinar ömmu sinnar og biðjum Guð
að blessa þau öll og varðveita.
„Guði séu þakkir, sem gefur oss
sigurinn fyrir Drottin vorn Jesú
Krist.“ 1. Kor. 15.57.
F.h. Kristniboðsfélags kvenna á
Akureyri og KFUM og KFUK á
Akureyri.
Þórey Sigurðardóttir.
Kveðja frá Sambandi ís-
lenskra kristniboðsfélaga
Árið 1914 fluttist fjölskylda Sig-
ríðar frá Einfætingsgili að Bæ í
Reykhólasveit þar sem Zakarías
var einn vetur í húsmennsku hjá
systur sinni og mági. Þaðan lá leið-
in að Fjarðarhorni í Gufudalssveit
og svo að gili í Bolungarvík árið
1921.
Sigríður fór að vinna fyrir sér
utan heimilis upp úr því, enda
mátti hún þá heita fulltíða kona
og heimilið barnmargt. Hún var
eftirsótt sem starfskraftur, enda
margt til lista lagt í heimilisstörf-
um og dijúg til verka. Gilti þá einu
hvort um var að ræða hvers kyns
matargerð eða hannyrðir, en á því
sviði liggur heilmikið eftir hana.
Nálægt miðjum þriðja áratug ald-
arinnar var hún vetrarlangt á Ak-
ureyri, fór aftur vestur og gekk á
Húsmæðraskólann á ísafirði.
Eins og áður kemur fram vann
Sigríður margvísleg störf. Hún
vann í físki á sumrin. Lengi bak-
aði hún fyrir skólahátíð Mennta-
skólans á Akureyri. Einnig vann
hún við matargerð á veitingahúsi
og síðar hreingerningar á pósthús-
inu svo eitthvað sé nefnt.
Þessi störf, svo vel sem þau
voru unnin, eru þó ekki lífsstarf
Sigríðar Zakaríasdóttur. Það fólst
fyrst og síðast í ómetanlegu fram-
lagi hennar til kristilegs starfs,
einkum kristniboðsstarfs Sam-
bands íslenskra kristniboðsfélaga,
ALFHEIÐUR
MARGRÉT
MA GNÚSDÓTTIR
+ Álfheiður var fædd á Akur-
eyri 27. júlí 1939. Hún lést
16. desember 1994. Álfheiður
var jörðuð frá Akureyrar-
kirkju 27. desember sl.
SÍMINN hringir, ég tek upp tólið
og svara glaðlega halló. Hinum
megin á línunni er móðir mín grát-
andi: Gréta mín, Alla er dáin. Hún
dó í nótt. Ég man ekki hveiju ég
svaraði en eftir samtal okkar sat
ég sem lömuð og spurði sjálfa mig
aftur og aftur, af hveiju, af hveiju.
Þessi káta og lífsglaða kona sem
var búin að vera vinkona mín frá
því að við vorum smástelpur. Sorg-
in helltist yfir mig. Ég vildi ekki
trúa þessu en samt vissi ég eins
og allir að hún hafði átt við mikil
veikindi að stríða um alllangt skeið.
Misjafnlega þó, það birti alltaf á
milli og þá kom þessi hugsun, hún
kemst yfír þetta. Þetta er allt að
lagast. Vonin heldur manni uppi.
Mennimir áætla en guð ræður.
Mig langar að minnast hennar
í örfáum orðum. Margar ljúfar
minningar standa mér ljóslifandi
fyrir sjónum frá æskuárum okkar
frá Akureyri. Mæður okkar voru
miklar vinkonur, nánast óaðskilj-
anlegar frá því að þær voru innan
við tvítugt þannig að það var alltaf
daglegur samgangur á milli heimil-
anna.
Við Alla löðuðumst hvor að ann-
arri, líkar í okkur og óttalegir
ærslabelgir. Okkur datt svo margt
í hug og framkvæmdum allt sem
okkur datt í hug. Voram alltaf
sammála um allt.
Hver minning af annarri þýtur
í gegnum hugann. Tvær litlar
stelpur stela spariskóm frá mæð-
ram sínum, labba á þeim fram og
til baka eftir Grandargötunni. Það
var svo spennandi að heyra marrið
undan skónum. Skómir ónýtir,
stelpumar háttaðar niður í rúm í
refsingarskyni. Tvær þær sömu
labba með dúkkurnar sínar út á
flugplan (þá áttu stelpur bara eina
dúkku með gifshaus og tusku-
sem átti hjarta Sigríðar.
Kristniboðsfélag kvenna á
Akureyri stóð að byggingu kristni-
boðshúss á Akureyri er hlaut nafn-
ið Zíon og var vígt 10. desember
1993. Sama ár fluttist Jóhannes
Sigurðsson prentari og trúboði
ásamt fjölskyldu sinni til Akur-
eyrar og leiddi frá upphafi öflugt
starf í Zíon. Eins og' fleiri varð
Sigríður fyrir óafmáanlegum áhrif-
um af predikun Jóhannesar og
starfinu í Zíon sem mótaði allt líf
hennar upp frá því.
Kristniboðshreyfingin stendur í
þakkarskuld við Sigríði fyrir allt
það sem hún lagði af mörkum til
starfsins bæði hér heima og úti á
kristniboðsakrinum. Það á ekki við
um Sigríði að hún hafí ekki borið
trú sína á torg heldur geymt hana
fyrir sjálfa sig sem mörgum fínnst
dyggð í dag. Nei, Guði séu þakkir
fyrir vitnisburð hennar, bæði í orði
og verki. Ljós hennar var ekki sett
undir mæliker.
Sigríður vissi að það era þijú
stór K sem allir kristnir menn eiga
að gefa gaum að, en, því miður,
mörgum gleymist. Þau era þessi:
Krossinn, Kristniboðið og Koma
Drottins. Sjálf tók hún orð Drottins
alvarlega er segir: „Allt vald er
mér gefíð á himni og jörðu. Farið
því og gjörið allar þjóðir að læri-
sveinum, skírið þá í nafni föður,
sonar og heilags anda og kennið
þeim að halda allt það sem ég hef
boðið yður. Sjá, ég er með yður
alla daga allt til enda veraldar"
(Matt. 28,18-20).
Kristniboðsstarfið varð köllun
Sigríðar.
I lokin stutt minning kristni-
boðsvina í Zíon fyrir nokkrum
árum er lýsir Sigríði vel.
Það var kvennafundur. Sigríður
stóð í ræðustól og stjórnaði hún
fundinum. Með festu eins og henni
einni var lagið sagði hún: „Nú
skulum við rísa úr sætum og
syngja sönginn nr. 305 í söngbók-
inni okkar: Þegar Drottins lúður
hljómar og þá dagur fer í hönd.“
En þá um leið kveður við sker-
andi viðvöranarhljóð reykskynjara
hússins. Það hafði komið upp eldur
í eldhúsinu sem var fyrir framan
samkomusalinn. Hlupu nú nokkrir
til og slökktu eldinn á skammri
stundu.
Nokkur ringulreið kom á sam-
komugesti. Engum gleymist, sem
þarna vora, þegar rödd Sigríðar
hljómaði yfír salinn: „Er þetta ekki
komið í lag? Getum við ekki farið
að syngja?“ Og þarna stóð hún
Sigríður Zakaríasdóttir enn í ræðu-
stól, róleg og yfirveguð að venju
eins og ekkert hefði í skorist.
Óþarft er að taka fram að sung-
ið var af miklum krafti:
Þegar Drottins lúður hljómar og þá dagur
fer I hðnd,
þegar dýrðarmorgunn ljómar eilífðar,
þegar Guð með nafni kallar allt sitt fólk á
friðarströnd
sem hans frelsi meðtók - einnig verð ég þar.
Drottinn hefur kallað Sigríði
Zakaríasdóttur með nafni, og fyrir
trúna á endurlausnina í Jesú Kristi
er nafn hennar letrað í lífsins bók.
Kristniboðssambandið þakkar
innilega störf hennar og biður Guð
að blessa einkasoninn og fjölskyldu
hans, svo og aðra ástvini.
Benedikt Arnkelsson.
skrokk, þessar dúkur þoldu ekki
vatn) vaða út í sjó og baða dúkk-
urnar, leyfa þeim að fljóta í lygnum
sjónum, kafa og synda eða hvað
gerðist? Hausamir molna af og
stelpurnar koma heim með sjó-
blauta, hauslausa skrokka. Aftur
sama refsingin. Svona get ég enda-
laust talið upp. Eina enn, við feng-
um hjól og okkur var stranglega
bannað að hjóla út fyrir bæinn.
Við hjóluðum bæinn á enda og yfir
í Vaðlaheiði, kjarkmiklar og kot-
rosknar. En þegar átti að fara til
baka var kjarkurinn farinn að bila,
það var tekið að dimma og hun-
grið sagði til sín. Og síðast en
ekki síst hugsunin, hvað skyldu
pabbi og mamma segja? Það vora
niðurlútar stelpur sem bönkuðu
upp á á næsta bóndabæ og sögðu
kjökrandi: Viltu hringja í pabba
og mömmu og láta sækja okkur.
Við voram sóttar. .Það var lesið
yfir okkur og við lofuðum öllu
góðu, en gleymdum því jafnharð-
an. Svona var okkar bemska.
Pabbi og mamma áttu sumarbú-
stað í Höfðahverfí. Þar voram við
öll allar helgar og alltaf komu upp
skemmtileg atvik hjá okkur Öllu.
Það er yndislegt að rifja upp allt
sem við brölluðum saman alla tíð.
Alla var alla tíð kát og skemmti-
leg og hafði góða frásagnargáfu.
Hún var sérstaklega sönn og
trygg. Þótt bernskuminningarnar
séu efst í huganum get ekki látið
hjá að líða að minnast allra hinna
minninganna sem eftir komu. Ég
fluttist frá Akureyri fjórtán ára
gömul en kem norður á hveiju
ári. Alltaf hittumst við Alla.
Síðar giftum við okkur, hún fyr-
ir norðan og ég fyrir sunnan. En
alltaf var samband á milli okkar.
Við glöddumst hvor með annarri.
Fyrst með börnin okkar og svo
með bamabörnin. Að hafa átt slíka
vinkonu sem Öllu er guðsgjöf. Þeg-
ar einar dyr lokast opnast aðrar.
En við tökum ekki eftir því vegna
þess að við eram svo upptekin af
lokuðu dyrunum. í veikindum
hennar Öllu þá horfði hún á opnu
dyrnar og gleymdi þeim lokuðu.
Það ættu fleiri að gera.
Einu sinni las ég að þegar mað-
ur er sorgmæddur eigi að skoða
hug sinn og sjá að maður grætur
vegna þess sem var gleði manns.
Alla veitti öllum ómælda gleði því
hún var sjálf svo lífsglöð og kát.
Mikið á ég eftir að sakna hennar,
samfunda, símtala og alls er henni
viðkom. Én það eru fleiri sem
sakna.
Elsku Helgi, börnin og ömmu-
börnin. Ykkar missir er mestur.
Sigrún mín, Palli og Sveini, guð
gefi ykkur öllum styrk í sorg ykk-
ar. Megi minningin lifa um þessa
góðu konu.
Gréta Jónsdóttir, Grindavík.
19.AOAUGLYSINGAR
OSKAST KEYPT
A TVINNUHUSNÆÐI
Heildsala eða umboð
óskasttil kaups
Traust fyrirtæki, sem vill færa út kvíarnar,
óskar eftir að kaupa heildsölu og/eða hluta
úr slíku fyrirtæki, er starfar á neytendamark-
aði. Fullum trúnaði heitið.
Áhugasamir vinsamlega leggi inn upplýs-
ingar á afgreiðslu Mbl. fyrir 22. janúar, merkt-
ar: „H - 15007“.
150-200 f m skrifstofu-
húsnæði óskasttil kaups
Æskileg staðsetning er í austurbæ Reykjavík-
ur, á 2. hæð, með góðri aðkomu og góðum
bílastæðum.
Upplýsingar gefur Örn í síma 31104 eða
989-61606.
Skrifstofuhúsnæði
Til leigu 100 fm mjög fallegt og skemmtilegt
skrifstofuhúsnæði á 2. hæð íTemplarasundi
3. Fallegt umhverfi. Útsýni yfir Tjörnina.
Einnig til leigu 60 fm skrifstofuhúsnæði á
1. hæð í Hellusundi 3 (Þingholtunum).
Á sama stað 30 fm gott herbergi til leigu.
Upplýsingar veitir Karl í síma 20160 milli
kl. 13 og 18.