Morgunblaðið - 09.02.1995, Síða 34

34 FIMMTUDAGUR 9. FEBRÚAR 1995
-MORGUNBLAÐIÐ
MIIMIMINGAR
+
Elskulegur faðir okkar og maðurinn
minn,
KÁRI GUNNARSSON
bflstjóri,
lést í Landspítalanum 8. febrúar.
Anna Karen Káradóttir,
Einar Kárason,
Guðrún Edda Káradóttir,
Sigríður Stefánsdóttir,
Camilla Einarsdóttir
og aðrir aðstandendur.

Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN ÁSGEIRSDÓTTIR,
Aðalstræti 17,
ísafirði,
lést í Fjórðungssjúkarbúsinu á ísafirði
5. febrúar.
Jarðsett verður frá ísafjarðarkapellu
laugardaginn 11. febrúar kl. 11.00.
Margrét Kjartansdóttir,
Rannveig Kjartansdóttir,
Guðmundur E. Kjartansson, Bryndís Jónasdóttir,
Ásgerður Kjartansdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Útför eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
GUÐRÚNAR EYJÓLFSDÓTTUR,
Birkihæð 6,
Garðabæ,
fer fram frá Fossvogskirkju á morgun,
föstudaginn 10. febrúar, kl. 10.30.
Sigurður J. Helgason,
María Sigurðardóttir,
Helga Sigurðardóttir, Maríus Ólafsson,
Jóhann Þór Sigurðsson, Júlíana Gunnarsdóttir
og barnabörn.
+
Útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR ZOÉGA,
Bankastræti 14,
fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 10. febrúar kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á Barnaspítala Hringsins.
Hanna Zoega, Guðmundur Ágúst Jónsson,
Jón Gunnar Zoéga, Guðrún Björnsdóttir,
Anna Sigrfður Zoéga,
Nanna Guðrún Zoéga, Lárus Johnsen Atlason,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum, nær og fjær, sem sýnt hafa
okkur samúð og vinarhug við andlát, minningarathöfn og jarðar-
för mannsins míns og föður okkar, -
ÓLAFS SVEINSSONAR
bónda á Grund,
Reykhólahreppi.
íbúum Reykhólahrepps og öllum öðrum, sem komu við sögu vegna
björgunarstarfsins á Grund, þökkum við ómeta'nlega hjálp sem
aldrei gleymist.
Lilja Þórarinsdóttir,
Guðmundur Ólafsson,
Unnsteinn Hjálmar Ólafsson.
+
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför bróður okkar og mágs,
GEIRFINNS MAGNÚSAR ÞÓRHALLSSONAR,
Ásgarði,
Svalbarðsströnd.
Sérstakar þakkir til Kvenfélags Svalbarðsstrandar.
Kristján Þórhallsson,
Tómas Þórhallsson, Sigrún Pálsdóttir,
Jón Árni Þórhallsson, Þuríður Sigurvinsdóttir.
HELGIGESTSSON
+ Helgi Gestsson
fæddist á
Saurbæ á Rauðas-
andi 14. ágúst
1900. Hann lést á
heimili sínu í
Reykjavík 31. jan-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Ingibjörg
Runólfsdóttir og
Gestur Jósepsson.
Helgi giftist Sig-
ríði I. Brynjólfs-
dóttur 1938. Börn
hans eru: Ingiberg-
ur Gestur, f. 1939,
Sigríður Bryndís, f. 1940, Jós-
ep Helgi, f. 1941, Jónína Þóra,
f. 1946, d. 1992, Hrönn, f. 1949,
Einar, f. 1950, Kristrún, f.
1957.
Útför hans fer fram frá
Dómkirkjunni í dag og hefst
athöfnin kl. 13.30.
ÖRFÁ kveðjuorð og hjartans þakk-
ir til þín, Helgi minn. Ég þakka
þér föðurlega umhyggju sem þú
sýndir mér. Seinna varðst þú mér
ákaflega góður tengdafaðir.
Það var 1950 sem Helgi og
Sigga og börnin fluttust frá Pat-
reksfirði til Reykjavíkur og keyptu
húsið við Bergstaðastræti. Okkur
krökkunum í hverfínu þótti gaman
að fá nýja leikfélaga í hópinn. Það
var alltaf opið hús hjá Helga og
Siggu fyrir ættingja og vini að
vestan, sem áttu erindi til Reykja-
víkur. Eitt af uppáhaldsverkefnum
Helga var að hjálpa fólki sem hafði
lent í erfiðleikum í lífinu.
Helgi átti bara einn bróður,
Guðmund, og voru þeir alltaf ákaf-
lega samrýndir. Það var svo gaman
að hlusta á Helga segja frá upp-
vexti þeirra í Kolsvík. Þeir bjuggu
við sára fátækt eins og flestir
landsmenn upp úr aldamótum.
Skuggi kreppunnar var ekki langt
undan og varð Helga tíðrætt um
kreppuárin og lífsbaráttuna þá.
Þeir bræður voru miklir framsýnis-
menn, t.d. þegar þeir keyptu fyrstu
bátsvélina sem kom til Kolsvíkur.
Þá gerðu sumir grín að þeim fyrir
að vera svo latir að nenna ekki að
róa til fískjar. Eða þegar ung-
mennafélagið safnaði fyrir útvarpi.
Þeir fóru nokkrir félagar gangandi
í kaupstað og keyptu útvarpið og
báru til skiptis á bakinu yfír fjöll
og heiðar, og var mikil gleðin þeg-
ar allir söfnuðust saman að hlusta
á útvarpið. Helgi var oftast beðinn
að sækja ljósmóður til Örlygshafn-
ar þegar þess þurfti með, hann var
svo léttur á fæti. Ég hef stundum
hugsað um það þegar ég hef verið
á göngu á þessum stöðum í góðum
gönguskóm, hvernig það hefur
verið að ganga þessi grýttu fjöll,
illa skóaður á okkar
mælikvarða í dag.
Ég hef ekki kynnst
vinnusamari manni.
Helgi var ekki að eyða
timanum í svefn, mest
4-5 tíma á sólarhring.
Hann fór til Reykja-
víkur og tók próf í
húsasmíði við Iðnskól-
ann, og eftir hann
standa mörg hús á
Vestfjörðum, í
Reykjavík og víðar.
Helgi fylgdist svo vel
með tækni og framför-
um og þegar fyrstu
þvottavélamar komu til Patró var
ein þeirra handa Siggu. Hann
keypti fyrstu vélsögina sem kom
til Patreksfjarðar, en stuttu seinna
var honum bannað að nota hana,
því hún tæki of mikið rafmagn.
Svo þegar Helgi fór að vinna við
byggingu sjúkrahússins fékk hann
leyfí til að nota vélsögina, og þá
sáu menn að þetta var kostagripur.
Hann steypti fyrsta steinloft
sem steypt var í hús á Patreks-
fírði. Það höfðu ekki margir trú á
að það væri hægt. Svona mætti
lengi telja upp nýja tækni sem
hann tileinkaði sér við byggingar.
Þeir bræður keyptu saman Kol-
svíkurjörðina og bjuggu þar í nokk-
ur ár með foreldrum sínum og fyöl-
skyldu Gumma. Eitt sumarið fór
Helgi á síld og Gummi sá um búið.
Síldartekjurnar dugðu fyrir efni í
húsið sem þeir byggðu á Króknum
á Patreksfírði. Seinna byggðu þeir
sér sitt húsið hvor á Stekknum.
Helgi var ákaflega bókelskur
maður. Ég man eftir að á sunnu-
dögum var bókin aldrei langt und-
an, og svo þessi brennandi áhugi
á stjórnsýslu og öllu því sem var
að gerast í þjóðlífínu.
Eg kvéð þig, elsku Helgi minn,
með þessum fátæklegu minningar-
brotum.
Takk fyrir allt og allt.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
Bliðlynd eins og bezta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, - Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
Þegar æviröðull rennur,
rökkvar fyrir sjónum þér,
hræðstu eigi, hel er fortjald,
hinum megin birtan er.
Höndin, sem þig hingað leiddi,
himins til þig aftur ber.
Drottinn elskar, - Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
(S.Kr. Pétursson)
Sigríður.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Með þessum erindum kveð ég
þig, elsku afi minn.
Sylvía.
GUÐLAUG
EIRÍKSDÓTTIR
+ Guðlaug Eiríksdóttir fædd-
ist í Hlíð í Lóni 19. ágúst
1894. Hún lést á sjúkrahúsinu
á Seyðisfirði 25. janúar síðast-
liðinn. Útför Guðlaugar var
gerð frá Heydalakirkju í
Breiðdal 2. febrúar sl.
HÚN amma Guðrún hafið dvalist
á Sjúkrahúsinu Jl Seyðisfirði frá
1992 í mjög góðu yfirlæti og naut
hún þar einstakrar hlýju og velvild-
ar starfsfólksins, sem ég varð vitni
að síðastliðin tvö sumur er ég
heimsótti hana.
Mér er minnisstætt sem það
hefði gerst í gær þegar ég fór sex
ára gömul austur að Ormsstöðum
JOHANN SIGURPALL
SIGURÐSSON
-I- Jóhann Sigurpáll Sigurðs-
' son fæddist á Gásum í
Glæsibæjarhreppi 15. janúar
1922. Hann andaðist á heimili
sínu Ilóli, Hauganesi, föstu-
daginn 27. janúar síðastliðinn.
Útför Jóhanns fór fram frá
Stærri-Arskógskirkju 2. feby-
úar sl.
Fótmál dauðans fljótt er stigið
fram að myrkum grafarreit,
mitt er hold til moldar hnigið
máske fyrr en af ég veit.
Heilsa, máttur, fegurð, fjör
flýgur burt sem elding snör.
Hvað er lífið? Logi veikur
lítii bóla, hverfull reykur.
(B. Halld.)
Þegar við fengum hringingu út og
okkur tilkynnt að afi hafi látist um
morguninn, var okkur mjög brugð-
ið. Hann afi í Hóli sem var svo
hress í haust þegar við kvöddum
hann. En við huggum okkur við
að eiga mikið af minningum um
góðan afa. Afi var mikill fjöl-
skyldumaður og naut þess að hafa
alla fjölskylduna í kringum sig.
Hann var líka þannig að hann gat
aldrei verið aðgerðalaus, þurfti
alltaf að hafa eitthvað að gera.
Elsku amma, við hugsum til þín
á þessari stundu og biðjum algóðan
guð að vera með þér og veita þér
styrk. Elsku afi hafðu þökk fyrir
allt. Þín minning lifir.
Ég gestur er í heimi hér
tíðin líður, það ei bíður.
Senn ég heim til feðra fer.
(V. Briem)
Jónína Sigrún, Austurriki,
Sigrún Anna,
Bandaríkjunum.
til ömmu, afa og Siggu frænku.
Amma er mér sérstaklega minnis-
stæð þar sem hún er að bjástra í
eldhúsinu með fínu svuntuna sína
og fallegu flétturnar. Það var allt-
af svo notalegt og spennandi. Hún
sagði mér frá æsku sinni, frá
Reykjavíkurdvölinni og síðast en
ekki síst frá Kaupmannahafnar-
dvölinni. Hún hélt til Danmerkur
árið 1913 að beiðni landshöfðin-
gjafrúarinnar til að vera hjá dóttur
hennar Elínu Magnúsdóttur og
manni hennar Júlíusi Guðmunds-
syni. Þau bjuggu við Villemo-
segade í Kaupmannahöfn. Ári eftir
að amma kom til Hafnar eignuð-
ust þau Elín og Júlíus dreng, Agn-
ar (faðir Guðrúnar, Hans, Elínar
og Júlíusar). Amma var hjá þeim
hjónum í þrjú og hálft ár. Þótti
mér ákaflega heillandi þegar hún
talaði um dönsku manna- og götu-
heitin og kom með þennan fallega
danska hreim.
Oft var ég úti við með afa og
þótti mér mikið til um þegar afi
bölvaði hressilega ef eitthvað fór
úrskeiðis og apaði ég það allt eftir
honum orðrétt. En þegar inn í bæ
var komið var aldrei sagt ljótt orð,
a.m.k. minnist ég þess ekki. Amma
sagði aldrei styggðaryrði við
nokkkum mann eða talaði illa um
samferðarmenn sína.
Ömmu mun ég alltaf minnast
fyrst og fremst sem Ömmu með
stórum staf og ekki síður jafnaðar-
geðsins og höfðinglegs yfirbragðs
hennar.
Amma var sómi sinnar fjöl-
skyldu og sveitar.
Nú þegar amma er öll skilur
sálin líkamann eftir og heldur á
vit nýrra og æðri ævintýra og
endurfunda við þá sem henni voru
kærastir.
Megi góður Guð geyma sálu
hennar og eftirlifandi aðstandenda.
Guðrún Guðmundsdóttir.