Morgunblaðið - 25.02.1995, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 25. FEBRÚAR 1995 49
BRÉF TIL BLAÐSINS
Svona eiga vinnu-
veitendur ekki að vera
Frá Ragnhildi Gestdóttur:
MAÐURINN minn vann hjá Tré-
smiðju Snorra Hjaltasonar. Mjög erf-
itt var að innheimta laun hjá fyrirtæk-
inu. Þegar innistæðan hafði náð vissu
marki hætti hann störfum, 10. desem-
ber sl. Hann hefur síðan reynt að
rukka inn vinnulaunin. Alltaf lofaði
eigandinn að greiða, þennan daginn
eða hinn, en stóða aldrei við það.
Henti kanski í hann smáaur af til.
Að lokum, í byijun febrúar, fer
maðurinn minn.á skrifstofuna til að
fá gerð upp mál sín, því þá var fyrir-
tækið búið að senda á hann launaseð-
il fyrir árið 1994. Þar fékk hann ekk-
ert annað en óbótaskammir - og það
í áheym annarra. Þetta var á föstu-
degi. Þá var samt lofað að ávísun
fyrir ógreiddum launum yrði til á
mánudag.
Það kom í minn hlut að sækja
ávísunina. Þegar ég kom var eigand-
inn ekki við. Konan hans, sem vinnur
þama, hringdi í hann og spurði, hvort
hann væri tilbúinn með greiðsluna.
Hann sagði svo ekki vera.
Þá bað ég hana að hringa aftur
og leyfa mér að tala við hann. Ég
væri kominn til að sækja laun manns-
ins míns og færi ekki fyrr en ég fengi
þau. Hann sagðist þá koma en skip-
aði mér að standa úti og bíða þar.
Ég fór náttúrulega út fyrir, því það
var búið að „henda mér út“, og beið
þama í 12 stiga frosti í klukkutíma.
Þá kom bíll merktur fyrirtækinu og
spurði ég manninn, hvort hann væri
eigandinn, því ég hafði aldrei séð
hann áður. Hann kvað svo ekki vera,
en þetta var verkstjórinn. Eftir góða
stund kom annar bíll, jeppi, og öku-
maður fór inn. Þegar mér þótti biðin
orðin nokkuð löng úti í frostinu kom
ungur maður út og ég spurði, hvort
hann vissi hver væri á þessum jeppa.
Hann sagði það vera eigandann. Þar
eð ég vissi að hann hafði séð mig,
þegar hann kom, bankaði ég aftur
upp á, og sagði við hann, að það
væri lágmarkskurteisi að hann hefði
kynnt sig, þegar hann kom, vitandi
að ég beið úti í kuldanum. Þá tryllt-
ist eigandinn og skipaði mér í tvígang
að koma mér út.
Ég sagðist fara þegar hann hefði
gert upp. Loks bauð hann mér inn
á skrifstofu. En þá brá svo við að
hann hafði lækkað reikninginn/laun-
in langt niður fyrir helming. Ég
spurði hvers vegna önnur fjárhæð
væri gefinn upp til skatts. Sagði jafn-
framt, að ég gæti með engu móti
fallist á þessa málsmeðferð, hefði
ekkert umboð til slíks. Þá trylltist
hann á nýjan leik. Jós sér yfir mig.
Sagðist myndu láta verkstjóra sinn
mæla verkið upp.
Við hjónin komum síðan aftur á
þriðjudaginn og þá kom í ljós að allir
útreikningar hjá manninum mínum
voru réttir - og meira að segja gaf
hann eftir það sem hann vann síðasta
daginn. Nú var ákveðið að ég mætti
á skrifstofunni kl. 10 á miðvikudags-
morgun, sem ég gerði, og enn var
greiðslu neitað, heldur þrefað og þras-
að. Loks sættist ég á ákveðna upp-
hæð, því ég vissi að annars fengi
maðurinn minn aldrei neitt. Þegar ég
var búin að taka við ávísuninni og
kvitta fyrir hana sagði ég ég mætti
víst þakka fyrir að hafa komizt út
af skrifstofunni á mánudaginn heil á
húfí...
Ég segi þessa sögu því eg hefí aldr-
ei orðið fyrir öðrum eins ruddaskap
og dónaskap - og það frá manni sem
ég hafði aldrei séð fyrr. Mér skilst
að þessi eigandi sé ofarlega á lista
hjá Sjálfstæðisflokknum en ég hefí
studd þann flokk í fjölda ára og hefí
unnið fyrir hann. Éf það eru fleiri
þessum líkir þar á bæ um þessar
mundir þá styð ég þann flokk ekki
framar, né fölskyldufólk mitt.
RAGNHILDUR GESTSDÓTTIR,
Þórufelli 14, Reykjavík.
Til umhugsunar fyrir
framsóknarmenn í Keflavík
Frá Ingigerði Guðmundsdóttur:
KALDAR voru þær kveðjumar er
við fulltrúar framsóknarmanna feng-
um á kjördæmaþinginu 20. nóv. síð-
astliðinn. Ekki get ég sagt að mann-
úðarstefnan hafi verið höfð þar í
fyrirrúmi, a.m.k. ekki frá þeim félög-
um okkar frá Keflavíkurfélaginu.
Þessi dagur átti að vera mikil hátíð
hjá svokallaðri Kaupfélagsklíku, eins
og hún er kölluð hér suður með sjó.
Tilhlökkunin var mikil, a.m.k. hjá
þeim allra nánustu sem voru búnir
að planleggja að flagga þegar stóra
stundin rynni upp.
Síðan var farið að lesa félögin
upp, hvert á fætur öðru, en aldrei
var Njarðvíkurfélagið lesið upp. Það
átti að afmá elsta félagið hér á Suð-
umesjum. Viðstödd þessa aftöku var
móðir mín, Ingibjörg Danivalsdóttir,
eða Lóa í Njarðvík, eins og flestir
þekkja hana. Þessari konu, sem er
81 árs gömul og stofnaði þetta félag
ásamt fleirum á sínum tíma, var
sýnd sú mesta vanvirða sem hægt
er að sýna nokkurri manneskju. Þessi
kona sem hefur mestan hluta ævi
sinnar stutt Framsóknarflokkinn
varð vitni að ógeðslegu níðingsverky
Niðurrifsstarfsemi nokkurra ófélags-
lyndustu manna er ég hef kynnst.
Því miður, vinir mínir, þetta er
ekki mannúðarstefna sem þið fylgið,
heldur er þetta helstefna. og eitt get
ég sagt ykkur sem þið skuluð hafa
í huga í nánustu framtíð, enginn
kemst áfram með slíku- hugarfari.
Og sem betur fer fyrir okkur hér á
Suðurnesjum þá eru dagar þessarar
klíku brátt á enda og er ég viss að
flestir fagna því.
Því það er löngu tímabært að við
framsóknarmenn förum að hreinsa
til hjá okkur ef ekki á að fara fyrir
Framsóknarflokknum eins og farið
hefur fyrir öllum er illa koma fram.
Hið illa eyðir sjálfu sér.
Þið skuluð hafa það í huga, vinirn-
ir er stóðu að níðingsverkinu 20.
nóvember, því brátt rennur upp stóri
dagurinn ykkar 8. apríl. Illgjamir
njóta myrkrar hamingju (Victor
Hugo).
Ég vona að þeir geti dregið lær-
dóm af þessum orðum mínum er eiga
fyrir því og biðji Ingibjörgu Danivals-
dóttur afsökunar, því ef einhver kona
hér á Suðurnesjum á það skilið þá
er það hún. Ef það verður ekki gert
þá sannast það að ekki er allt með
felldu með þennan félagsskap ykkar
lengur.
Og enginn er svo sem hissa því
vinimir sem standa svo þétt saman
eru alltaf með það í huga hvemig
þeir geti þurrkað framsóknarfélagið
okkar hér í Njarðvík út. Ég læt þetta
nægja í bili en ég geri fastlega ráð
fyrir að einn af vinunum hljóti að
svara og það verður gaman að sjá
hver það verður.
Það mætti bæta því við að fram-
koma framsóknarmanna í Keflavík
við bæjarfulltrúann okkar, Drífu
Sigfúsdóttur, í kosningabaráttunni í
haust var þeim til háborinnar
skammar og er örugglega efni í heila
bók ef út í það væri farið.
INGIGERÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Klapparstíg 7, Njarðvík.
Um kynþætti
Frá Ingólfi Sigurðssyni:
VILHJÁLMUR Örn Vilhjálmsson
skrifar bréf til blaðsins 14. desem-
ber sem hann nefnir: „Kristilegar
rannsóknarniðurstöður“. í því
skorar hann á skoðanabræður og
-systur Þorsteins Guðjónssonar að
koma úr fylgsnum sínum og leggja
málstað hans lið.
í þessari grein minni ætla ég
aðallega að gagnrýna j,vísindin“,
eins og þau em í dag. Ég er ekki
sáttur við vísindi sem hafna þeim
niðurstöðum sem ekki styðja þá
mynd af veruleikanum sem þau
vilja draga upp af honum.
Erfðafræðingar nútímans hafna
margir hveijir hugtakinu kynþætt-
ir þar sem þeir þykjast ekki geta
fundið „náttúruvísindalegar sann-
anir“ fyrir notkun þess. Vísindi
nútímans eru komin að fótum fram
því þau stuðla að sundrungu en
ekki sameiningu, en sundrungin
er fyrsta skref allrar eyðilegging-
ar. Enda hafa vísindi nútímans
aðallega stuðlað að eyðileggingu
náttúrunnar.
Hluti af sannleikanum
Örnólfur Thorlacius kemur fram
með þau rök máli sínu og annarra
erfðafræðinga til stuðnings að
DNA þættir innan hvers kynflokks
séu svo ólíkir að þeir séu ólíkari
en DNA þættir einstaklinga af
ólíkum kynþætti. Þetta veit ég.
Þetta er satt. En þetta er ekki all-
ur sannleikurinn. Þetta er aðeins
hluti af sannleikanum.
Vísindamenn nútímans gera sig
seka um sömu mistök og aðrir vís-
indamenn hafa gert sig seka um
í gegnum tíðina, sömu skyssuna
og trúarbrögðin gera sig sek um,
það er að menn álíta sig hafa fund-
ið hinn endanlega sannleika. Sá
sannleikur hefur alltaf verið af-
sannaður hingað til og lengi enn
verður hann afsannaður.
Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson
gerir sig sekan um nasistahatur
og nasistaótta, sem er engu skárra
en gyðingahatur, það er raunar
sami hluturinn. Nasistaofsóknir
eru jafnslæmar og gyðingaofsókn-
ir. Það er fáránlegt, en margir eru
haldnir nasistaótta á okkar dögum.
Það er fáránlegt að hræðast
Hitler einan en ekki alla hina,
Napóleon, Stalín og alla hina, sem
þó hafa sumir verið álitnir hetjur,
og eru jafnvel álitnir enn vera hetj-
ur, af sumum.
Það er grundvallarskilyrði fyrir
þroska og viðgang íslensku þjóðar-
innar að menn láti sig rannsóknir
um kynþætti miklu varða. Annars
mun íslenska þjóðin missa sjálf-
stæði sitt, sem því miður er hætta
á að gerist. Grein Vilhjálms miðar
að eyðileggingu íslensku þjóðar-
innar, þar sem hann dregur í efa
mikilvægi íslenskunnar, okkar
fagra tungumáls. Það er ómenning
að vilja eyðileggja þjóð sína, en
ekki að stuðla að framsókn hins
aríska kynstofns. Sannleikurinn
mun koma í ljós, þessi umræða er
rétt að byija, þótt af litlum skiln-
ingi hafi verið ritað að þessu.
INGÓLFUR SIGURÐSSON,
Digranesheiði 8, Kópavogi.
Tveir heimar
Frá Gísla Baldvinssyni:
MENN verða seint sammála um
hve stórt hlutfall af þjóðarfram-
leiðslunni eigi að fara í mennta-
mál. Öllum er þó ljóst að tvöfalt
minna, eða um 4%, fer í það á
Islandi, miðað við nágranna okkar
í austri eða vestri.
Þetta er hluti þeirrar kjaradeilu
sem kennarar og ríkisvaldið heyja.
Margir, þar á meðal Morgun-
blaðið, eru þeirrar skoðunar að enn
um sinn verði kennarar að bíða svo
verðbólguskriðan fari ekki af stað
á ný.
Skoðun kennara er sú að þeir
hafi beðið nógu lengi. Tvennt þarf
að koma til til að deilan leysist.
Kennarar þurfa að fá hið
minnsta og aðrar stéttir sem þeir
hafa borið sig saman við. Þar
munar allt að 18% eða í launaflokk-
um talið 5-6. Þetta geta menn
sannreynt. Hitt atriðið er að ef á
að viðurkenna breytt skólastarf og
aðlaga skólann betur að þjóðfélag-
inu þarf kennsluskyldan að
minnka. Öðru vísi verður ekki
hægt að sinna öðrum verkefnum
innan dagvinnuramma.
Þessu er hafnað af samninga-
nefnd ríkisins. Á meðan menn tala
út og suður í þessum tveim heimum
verður ekki samið. í heimi þar sem
menn virðast ekki hafa metnað til
að fjárfesta í menntun og í heimi
kennara sem reyna oftast að gera
gott úr öllu og eiga sjóð fullan af
þolinmæði. Sá sjóður er eins og
heimilisbuddan tæmd.
GÍSLI BALDVINSSON,
Keilusíðu 2a, Akureyri.
Framsóknarflokkurinn í Reykjavík
ræsir formlega kosningavélarnar
með hátíð í bæ!! I dag, laugardag,
25. febrúar í bækistöð okkar að
Hvefisgötu 33, kl. 15.00
Fólk í
fyrirrúmi
Finnur Ingólfsson Ólafur Ö. Haraldsson Amþrúbur Karlsdóttir Vigdís Hauksdóttir Þuríbur Jónsdóttir Ingibjörg Davíbsdóttir
Fjölbreytt dagskrá ver&ur ásamt veitingum.
Mebal gesta veröa:
Halldór Ásgrímsson og allir frambjóðendur flokksins í Reykjavík.
Laddi og Eiríkur Fjalar munu skemmta ungum og eldri.
Silja Aðalsteinsdóttir rithöfundur les úr bók sinni.
Hljómsveitin Skárr'en ekkert, leikur fyrir qesti.
Allir velkomnir
Sérstakt barnahorn og margt fleira. Kosninganefndin
HVERFISGATA 33