Morgunblaðið - 17.03.1995, Síða 40
40 FÖSTUDAGUR 17. MARZ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
II / ÁKANS S V SN'krOí?. y ° r— 0 í SNOS J T- S i í l © |i 1 r/Y V/J. 7 t Tl 'iVI
v pib ~ T1 copenhaoan O1»4 PAWS. INC7D.*mtju1«d by Un<ver*«l Pr«*» Syn*c»i« ffiMPAVfö 1O-ur'*''- Æ "~"r|
Tommi og Jenni
Ljóska
„Vertu svo vænn,“
endurtók Óliver,
„mig langar í
meira.“
Hann gat sagt
það...hann var
ekki með dall uppi
í sér ...
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Innleiða þarf virka
samkeppni milli
lífeyrissjóða
Frá Jóhanni Indriðasyni:
FRIÐRIK Sophusson, fjármálaráð-
herra hafði framsögu á opnum fundi
í Valhöll í síðustu viku. Hann segir
að áður en tekin verða skref til auk-
ins valfrelsis og aukinnar samkeppni
milli lífeyrissjóða, sé nauðsynlegt að
koma starfandi sjóðum á traustan
grunn.
Svona málflutningur hjá frammá-
mönnum þjóðfélagsins og ráðherra,
vekur mann upp úr lognmollunni og
fæ ég ekki orða bundist.
Einn framsögumanna, kona (man
ekki nafnið), segir það skammarlegt
að stjórnmálamenn skuli ekki hafa
komið í gegnum þingið löggjöf um
iífeyrissjóðakerfið. Tek ég undir
þessi orð og segi ennfremur, að þetta
sé siðlaust ábyrgðarleysi. Ég undur-
ritaður er í lífeyrissjóði sem Skjöldur
heitir og tók til starfa 1. janúar
1958 eða 12 árum á undan hinum
almennu lífeyrissjóðum verkalýðsfé-
laganna. Ávöxtun fjár var neikvæð
á þessu tímabili, eða til ársins 1980.
En það má segja að þetta hafi verið
til góðs hjá þeim sjóðsfélögum sem
notuðu sér útlán sjóðsins. í samning-
um 1976 var gert ráð fyrir að endur-
skoða lífeyrissjóðakerfi landsmanna
og áttu tillögur að liggja fyrir innan
3ja ára, en það gekk ekki eftir. Það
liðu 13 ár þar til tillögur voru lagðar
fyrir ríkisstjórn og raunhæfar að-
gerðir eru enn ekki í augsýn. Gerð
hefur verið tryggingafræðileg at-
hugun á fjárhag Skjaldar, miðað við
árslok 1991. Útkoma var 40% lækk-
un á lífeyrinum. Hvað finnst ráð-
herra um þessa útkomu? Það þarf
meiri samkeppni, mun svarið vera.
Framhaldið hjá Friðrik var að þegar
fjárhagsgrunnur almenna lífeyris-
sjóðakerfisins er farinn að teljast
viðunandi, þá sé mikilvægt að und-
irbúa vel, ákveðin og markviss skref,
í þá átt að auka valfrelsi einstakl-
inga í lífeyrissparnaði og innleiða
virka samkeppni milli lífeyrissjóða.
Þarna töluðu hagfræðingar og
stærðfræðingar, sem allir töluðu um
sjóðina í fleirtölu en ég hef heyrt
að þeir séu um 200 talsins. Enginn
þessara fræðinga minntist á auð-
veldustu og sjálfsögðustu leiðina,
einn lífeyrissjóð fyrir alla lands-
menn. Þegar menn eru 65 ára ætti
að leysa þá frá störfum og fengju
þeir þá þær lífeyrisgreiðslur sem
þeir og vinnuveitendur eru búnir að
greiða inn á, gegnum 40-50 ára
starf. Þó launamunur sé mikill, þá
þurfum við alveg sama lífeyri til að
lifa af. Það skiftir ekki máli hvort
við erum götusóparar eða ráðherrar.
Þessi landssjóður þyrfti að greiða
60-80 þúsund kr. á mánuði til hvers
einasta landsmanns, miðað við nú-
verandi gildi krónunnar, síðan gætu
þeir, sem meira vilja, haft sinn eigin
sjóð.
Nú, þegar kosningar fara í hönd,
vil ég gera þetta að kosningamáli
og þar sem sjálfstæðismenn voru
nú einu sinni að brydda á þessu
máli, langar mig að gera þeim tilboð:
Takið þessa tillögu mína og vinn-
ið að henni á viðunandi hátt. Leggið
hana fram sem kosningamál með
forgang og skuldbindið ykkur til að
ganga frá þessu máli strax á næsta
vetri. Á móti skal ég kjósa Sjálfstæð-
isflokkinn í fyrsta sinn á ævinni.
Þetta tilboð er að sjálfsögðu opið
fyrir aðra flokka.
JÓHANN INDRIÐASON,
Garðatorgi 17, Garðabæ.
Athugasemd við
„Rabb“ í Lesbók
Frá Sóleyju Jónsdóttur:
GUÐRÚN Egilson skrifar „Nokkur
orð um orð“ í „Rabbi“ Lesbókar
Morgunblaðsins hinn 4. marz sl. í
bytjun skrifanna segir hún: „í upp-
hafi var orðið í biblíunni,“ og sé sú
staðhæfing tekin bókstaflega hafa
orðin öðlazt merkingu og tilgang á
undan manninum. Þeir, sem lagt
hafa stund á mannfræði og svipaðar
visindagreinar, munu sjálfsagt ekki
taka þessa kenningu góða og gilda,
enda sannað mál, að maðurinn hafði
ráfað um jörðina alllengi, áður en
hann gat klætt hugsun sína í búning
orða.“ Tilvitnun lýkur.
Þarna misskilur frú Guðrún alger-
lega biblíutextann, sem hún er að
vitna til. í þessum texta Biblíunnar
er ekki verið að tala um orð, heldur
ORÐIÐ. Á þessu tvennu er mikill
munur, og miklu hefði nú verið betra,
ef frú Guðrún hefði gert sér grein
fyrir því, áður en hún fór að semja
skrifin. Biblíutextinn er þannig: „í
upphafí var Orðið, og Orðið var hjá
Guði, og Orðið var Guð.“ (Jóhannes-
arguðspjall 1. kafli, 1. vers.) í biblíu-
þýðingunni frá 1981 er „Orðið" skrif-
að með stórum staf. Benda vil ég
einnig á það, að í 14. versi ! sama
kafla stendur: „Og Orðið varð hold,
hann bjó með oss, fullur náðar og
sannleika." Sjá má af þessu, að Orð-
ið merkir Jesúm, son Guðs, sem einn-
ig er Guð eins og Guð faðirinn, sbr.
18. versið, en þar stendur: „Enginn
hefir nokkum tíma séð Guð. Sonur-
inn eini, Guð, sem er í faðmi föður-
ins, hann hefir birt hann.“ Og í Opin-
berunarbókinni 19:13 er Jesús nefnd-
ur „Orðið Guðs“ Allar biblíutilvitnan-
ir eru úr þýðingunni frá 1981.
Viðvíkjandi orðum, þ.e. orðunum
í mæltu máli, segir Biblían, að Guð
hafi gefið manninum málið, 2. Mós-
esbók 4:11. Sennilega hafa fyrstu
orð mannsins verið sögð, þegar hann
„gaf nafn öllum fénaðinum og fugl-
um loftsins og öllum dýrum merkur-
innar.“ 1. Mósesbók 2:20. Það sem
Guðs orð, Biblían, kennir er sannleik-
ur.
Kær kveðja.
SÓLEY JÓHANNSDÓTTIR,
Hafnarstræti 63, Akureyri.
Allt efni sem birtist I Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
Gagnasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan,
hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari þar að lútandi.