Morgunblaðið - 02.04.1995, Blaðsíða 20

20 SUNNUDAGUR 2. APRÍL 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Morgunblaðið/Kristinn
BIRGIR Andri Briem, Stefán Pálsson og Guðmundur Ragnar Björnsson: Við munum ekki slá hendinni á móti því að leika í mjólkurauglýsingum.
VITRIHGARNIR Þffl
Signrvegaramir úr spurningakeppni fram-
haldsskólanema, þeir Stefán Pálsson, Birgir
Andri Briem og Guðmundur Ragnar Björns-
son, vissu flest milli himins og jarðar í keppn-
inni og vom því ekki í vandræðum með að
svara Kristínu Marju Baldursdóttur þegar
hún spurði um aðferðir þeirra og framtíð.
NEMENDUR Menntaskól-
ans í Reykjavík sigruðu
fyrir skömmu þriðja árið
í röð í spumingakeppni
framhaldsskólanema sem fram fór
í beinni útsendingu í sjónvarpinu.
Þeir sem héldu uppi heiðri skólans
að þessu sinni voru þeir Stefán
Pálsson, Birgir Andri Briem og
Guðmundur Ragnar Björnsson. Sig-
urinn fengu þeir ekki á silfurfati
því að undirbúningur hefur verið
langur og strangur. Þeir hafa fylgst
með öllum heimsins málum í heilt
ár og grúskað í skruddum sem hafa
fróðleik að geyma. En sigurinn var
sætur, því vilja þeir ekki neita.
Sigurliðið situr nú fyrir framan
mig, eilítið syfjað að vísu, enda
ekki þurft að vakna á kristilegum
tíma í kennaraverkfallinu og því enn
að kljást við lífsklukkuna. En það
fer þó ekki á milli mála að nú er
setið meðal spekinga sem geta
romsað úr sér öllum ártölum og
atburðum Islands.
í keppninni góðu var beðið um
bæjarnafn og síðan sýnd mynd af
stjórnarráðinu. Þetta var úrslita-
spumingin og áður en menn gátu
andað að sér var Stefán búinn að
svara og segja Sjöundá. Ég spyr
hvemig í ósköpunum honum hafi
dottið það í hug svona fljótt?
„Það eru allir að taia um síðustu
spuminguna, en við vorum nú bún-
ir að vera yfir allan tímann,“ segir
hann. „En Sjöundármorðin voru og
eru eitt frægasta íslenska sakamál-
ið og því tengdi ég það strax við
stjórnarráðið, fangelsi og síðustu
áftökurnar.“
„Nei, síðasta aftakan var 1830,“
heyrist þá í Guðmundi.
Furðufuglar
En hvernig stóð á því að þeir
þrír vom valdir til að halda uppi
heiðri skólans?
„Það var strax ljóst að Stefán
yrði í liðinu því að hann hafði þjálf-
að lið skólans í tvö ár,“ segir Birg-
ir. „Síðan var sest niður og riijað
upp hveijir höfðu staðið sig vel í
bekkjarkeppnum, og í apríl í fyrra
töldu menn sig vera komna með
sterkasta liðið. Forkeppni sem hald-
in var í skólanum staðfesti það svo.“
Undirbúningur hafði því staðið
yfir í marga mánuði fyrir keppni,
og segja þeir að framan af hafi
hann verið fólginn í því að hver og
einn hefði augu og eyru opin og
fylgdist vel með því sem væri að
gerast í þjóðfélaginu.
„Fyrir áramót lögðum við svo
áherslu á hraða og gerðum það með
því að spila Trivial Pursuit á tíma,“
segir Stefán. „Við skiptum ekki
með okkur sviðum, en fundum fljót-
lega inn á hver væri bestur í hveiju,
hvenær við gætum treyst öðrum til
að svara, og hvenær væri best fyr-
ir okkur sjálfa að þegja.“
- I hvaða fögum ert þú til dæm-
is bestur, Guðmundur?
„Landafræðin hefur helst lent á
mér og stór hluti sagnfræðinnar,
segir hann.“
Stefán og Birgir líta hvor á ann-
an: „Einn hlédrægur. Hann er sögu-
sjení.“
Þeir eru reyndar allir góðir í sögu,
en Birgir sem er á náttúrufræði-
braut hefur aðallega séð um vísindi
og náttúrufræði, en einnig kvik-
myndir, leiklist, málefni sem eru
efst á baugi í dagblöðum hveiju
sinni og svo hefur hann lagt á
minnið nöfn hinna ýmsu embættis-
manna.
Stefán hefur séð um bókmenntir,
stjórnmál, sögu og þjóðmál.
„Hann er grúskari í fornmála-
deild,“ segir Birgir.
Guðmundur er líka í þeirri deild
og Birgir upplýsir að sú deild hafi
á að skipa nokkrum furðufuglum.
Sigurterta
Þeir félagar hafa spilað spurn-
ingaspil af öllum toga frá tólf ára
aldri og fylgst með spurninga-
keppnum í fjölmiðlum. „Við ákváð-
um snemma að þetta vildum við
gera,“ segir Stefán með miklum
hátíðarsvip og hinir kinka kolli.
Skömmu fyrir áramót hófu þeir
að æfa saman einn eftirmiðdag í
viku. „Við fengum félaga okkar til
að spyija okkur meðan klukkan tif-
aði. Þeir hafa aðallega verið þrír
sem það_ hafa gert en mest hefur
mætt á Ólafi Jóhannesi Einarssyni,
sem var í liðinu í fyrra. Stuttu fyr-
ir sjónvarpskeppnina tókum við svo
ákveðna málaflokka í gegn, eins
og til dæmis myndlist og fleira. Það
er tilgangslaust að leggja eitthvað
stíft á minnið löngu fyrir keppni,
þannig að þegar við komum saman
fór tíminn meira í að spjalla og
borða pítsu.“
„Það sem skiptir öllu máli er
hversu snemma MR velur lið sitt,“
segir Stefán. „Við höfðum heilan
vetur til að læra og leggja á minnið.
Verslunarskólinn og Menntaskólinn
í Kópavogi hafa einnig unnið þann-
ig með skipulögðum hætti og það
sést á árangri þessara liða.
Þetta er líka spuming um tækni,
maður er farinn að átta sig á því
hvað verður spurt um, áður en spurt
er.“
„Já, við erum orðnir góðir í því
að botna spurningar," segir Birgir.
- Haldið þið að þessi lærdómur
nýtist ykkur seinna?
„Það er erfítt að segja um það,
en hann vinnur í það minnsta ekki
gegn okkur.“
- Hvað var erfiðast?
„Síðustu fimm mínúturnar í úr-
slitakeppninni og fyrstu fimm mín-
úturnar í sjónvarpinu. Við vorum
líka í vandræðum með leynigestinn,
þar voru engar staðreyndir til að
byggja á.
Góða skapið er þó mikilvægasta
atriðið í spurningakeppnum. Við
reyndum að taka þessu létt og vor-
um ánægðir með hvert stig sem við
hlutum."
- Nú hlýtur mikil spenna að
fylgja svona keppni. Hvernig leið
ykkur stuttu áður?
„Við fylgdum dagskrá sem við
höfðum komið okkur upp, fórum í
sundlaugina á Seltjarnarnesi, vor-
um þar lengi í gufubaði, náðum
okkur svo í brauðmeti úr bakaríi,
borðuðum saman og fórum svo
beint í keppnina,“ segja þeir.
Stefán: „Gufubaðið langa gerði
það svo að verkum að við gátum
drukkið vatn í lítratali í keppninni
án þess að þurfa að bregða okkur
frá.“ t
Birgir: „Stressið sem fylgdi því
að vera í beinni útsendingu hjálpaði
okkur að því leyti að við vorum fljót-
ari til svars.“
Stefán: „En adrenalínið var kom-
ið langt fram á næstu öld og maður
gat ekki náð sér niður eftir keppn-
ina.“
Guðmundur: „Óli þjálfari var í
mestu spennunni, hann var í rauðri
peysu, en andlitið á honum var þó
enn rauðara."
- Hvernig var svo haldið upp á
sigurinn?
„Eftir smáflakk og kampavíns-
drykkju fórum við heim til Stefáns,
en þar beið okkar sigurterta, sér-