Morgunblaðið - 12.05.1995, Blaðsíða 36
36 FÖSTUDAGUR 12. MAÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
SIGURÐUR
GUÐMUNDSSON
■4- Sigurður Guð-
* mundsson, mál-
arameistari, var
Árnesingur að ætt-
erni og fæddist 9.
nóvember 1912 í
Reykjavík. Hann
lést í Reykjavík 2.
maí síðastliðinn.
Foreldrar , hans
voru hjónin Guð-
mundur Guðnason,
skipstjóri og út-
gerðarmaður, og
Mattína Helgadótt-
ir húsmóðir. Guð-
mundur fæddist 17.
júní 1878 i Traðarkoti á Stokks-
eyri en ólst upp að Miðfelli i
Hrunamannahreppi. Hann lést
26. apríl 1962. Mattina fæddist
á Miðfelli, Hrunamannahreppi,
9. ágúst 1873 en lést 11. aprO
1964. Guðmundur og Mattína
giftust 21. febrúar 1903 og
eignuðust átta börn en eitt lést
í æsku. Börnin voru i aldurs-
röð: Ólafur Helgi stýrimaður,
sem drukknaði með togaranum
Apríl 1. desember 1930; Rósa,
sem giftist Einari Magnússyni
rektor; Gyða, sem giftist Einari
Pálssyni deildarfulltrúa; Guð-
björg, sem giftist Birni Björns-
syni borgarhagfræðingi; Hall-
dóra, sem giftist Pétri G. Jónas-
syni, skipstjóra hjá Landhelgis-
gæslunni; Hulda, sem gift var
Jóhanni Hannessyni bruna-
verði; og Sigurður
sem nú er kvaddur.
Systkinin eru öll
látin.
Hinn 24. nóvember
1934 giftist Sigurð-
ur eftirlifandi konu
sinni, Ingunni Sig-
ríði Elísabetu Ol-
öfu, f. 20. septem-
ber 1915, dóttur
hjónanna Jóns Guð-
mundssonar, sem
fæddur var að
Hamarslandi í
Reykhólasveit, A-
Barðastrandar-
sýslu, sem drukknaði í Hala-
veðrinu 7.-8. febrúar 1925, og
Gróu Rósinkrans Jóhannsdótt-
ur, sem fædd var 25. febrúar
1890 að Álfada! á Ingjaldssandi,
sem lést 30.desember 1964.
Sigurður og Ingunn áttu fjög-
ur börn. Tvö böm dóu í fmm-
bernsku, drengur er skírður var
Birgir og stúlkubara óskirt.
Böm þeirra sem nú lifa föður
sinn em: Jóna Gróa, f. 18. mars
1935, maki Guðmundur Jónsson.
Böm þeirra em Ingunn, Sigurð-
ur, Helga og Auður Björk. Matt-
ína, f. 15. mars 1944, maki Sig-
uijón Kristjánsson. Böm þeirra
em Anna Sigríður, Elisabet og
Ríkey.
Utför Sigurðar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
ÞAÐ sem mér er efst í huga þegar
ég kveð tengdaföður minn, Sigurð
Guðmundsson, málarameistara, er
þakklæti fyrir öll þau góðu kynni og
umhyggju sem ég hef notið í samvist-
um við hann og fjölskyldu hans.
Fyrir um 42 árum kynntist ég
Sigurði og Ingunni, eftirlifandi eig-
inkonu hans, er leiðir mínar og eldri
dóttur þeirra, Jónu Gróu Sigurðar-
dóttur, lágu saman. Við Jóna Gróa
stofnuðum til hjónabands og bjugg-
um i fyrstu á heimili þeirra í ný-
byggðu húsi við Skeiðarvog 153, þar
sem við nutum stuðnings og ástríkis
þeirra.
Sigurður var mikill eldhugi sem
aldrei féll verk úr hendi. Hann var
vinnusamasti maður sem ég hef
kynnst. Hann hætti aldrei við hálfn-
að verk. Hann og Ingunn eiginkona
hans höfðu mikið yndi af garðrækt
og vörðu mörgum stundum í garðin-
um sínum í Skeiðarvogi 153 sem
skartaði mörgum tugum blómateg-
unda og tijáa. Þaðan eigum við
margar góðar minningar innan um
angan blóma.
Eg er þakklátur vegna þeirrar fyr-
irmyndar sem Sigurður var mér og
bömum okkar hjóna. Alla tíð hefur
hann verið boðinn og búinn að fegra
og bæta heimili bama og bamabama
sinna með aðstoð og umhyggju. Hann
var mikill heimilismaður og ákaflega
þægilegur í umgengni, mjög ræðinn
og skemmtilegur. Hann var víðlesinn
og hafði unun af lestri góðra bóka
og sérstaklega hafði hann áhuga á
mannkynssögunni og þjóðmálum.
Hann var mjög fús til að miðla þekk-
ingu sinni til annarra.
Sigurður var mikill fagmaður í
sinni iðngrein og var stétt sinni til
sóma. Þess bera merki verk hans
hvar sem litið er. Alls staðar skildi
hann eftir sig fagurt handbragð. Ég
hef átt því láni að fagna að starfa
með Sigurði nú hin síðustu ár hjá
Vatnsveitu Reykjavíkur. Þar hef ég
Maðurinn minn,
REYNIR ALFREÐ SVEINSSON
skógræktarmaður,
Breiðagerðí 31,
Reykjavík,
lést á heimili sínu 11. maí.
Fyrir hönd barna, tengdabarna, barnabarna og barnabarnabarna,
Guðrún E. Bergmann.
Af alhug þökkum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og
vinarþel við fráfall og útför sonar okkar, bróður og vinar,
LEIFS EINARS LEÓPOLDSSONAR.
Hjálp ykkar var mikil.
Olga, Leópold,
systkini, fjölskyldur og vinir.
Útför
SIGURJÓNS GÍSLA JÓNSSONAR,
Lýsubergi 3,
Þorlákshöfn,
fer fram frá Þorlákskirkju laugardaginn 13. maí kl. 14.00.
Kristín Erlendsdóttir,
Kristinn Gísli Sigurjónsson,
systkini og mágkonur hins látna.
MINNINGAR
sem aðrir notið verkkunnáttu hans.
Það var ekki að sjá fyrir nokkrum
vikum að þar færi 82 ára gamall
maður - svo vel bar hann aldur sinn.
Þar var sem mun yngri maður væri
á ferð með eindæma vinnugleði og
starfsvilja. Enn ótrúlegra þótti
mönnum að þessi sami maður hafði
gengið undir fleiri en eina skurðað-
gerð vegna kransæðastíflu - þá 76
ára. Nei - vinnudegi hans var þá
ekki lokið. Hann kom til starfa á
ný og skilaði fljótlega fullu dags-
verki alveg fram á þetta ár.
Sigurður og Ingunn hófu búskap
í Bergstaðastræti 26a, eftir að þau
gengu í hjónaband árið 1934, og
bjuggu þar til ársins 1954. Það var
fallegt og gott heimili, í nálægð við
æskuheimili Sigurðar á sömu lóð.
Þau eignuðust fjögur börn. Tvö dóu
í frumbernsku, stúlkubarn óskírt og
drengur er skírður var Birgir. Böm
þeirra sem nú lifa eru Jóna Gróa
eiginkona mín, og Mattína gift Sig-
uijóni Kristjánssyni.
Sigurður og Ingunn reistu sér
heimili í Skeiðarvogi 153 og bjuggu
þar lengst af sem ætíð var griðastað-
ur fjölskyldunnar og minningar um
ógleymanlegar samverustundir með
fjölskyldunni geymast um það góða
og fallega heimili og umhverfi þess
sem þau sköpuðu. Þar bjuggu þau
hjón allt til ársins 1992 er þau fluttu
að Sléttuvegi 13.
Á sínum yngri árum hóf hann nám
í málaraiðn hjá Kristjáni Möller,
málarameistara í Reykjavík, 1928
til 1932 og lauk sveinsprófi frá Iðn-
skólanum í Reykjavík 1932. Hann
hlaut meistararéttindi árið 1941 og
hóf sjálfstæðan atvinnurekstur við
húsamálun í félagi við Jökul Péturs-
son 1941-1944 er hann hóf sam-
starf við Kjartan Gíslason, Óskar
Jóhannsson, Vilhelm Hakansson og
Egil Marberg. Frá árinu 1958 unnu
þeir Kjartan Gíslason saman í félagi
fram á níunda áratuginn er þeir
Ágúst Valgeirsson og Magnús
Helgason bættust í hópinn.
Sigurður var sístarfandi til hinstu
stundar, hann var glaður í viðmóti
að vanda við viðmælanda sinn þegar
hann var að þvo og hreinsa bílinn
sinn fyrir utan heimili sitt 21. apríl
síðastliðinn og ekkert virtist vera að,
en örfáum augnablikum síðar sem
hendi væri veifað kom kallið. Hann
kom ekki til meðvitundar aftur og
lést á Borgarspítalanum 2. maí sl.
Nú er hann horfinn á braut. Hann
skildi eftir hjá mér þekkingu, skiln-
ing, hlýju og minningu um góðan
dreng.
Elsku Ingunn, tengdamóðir mín,
ég votta þér og aðstandendum öllum
mína dýpstu samúð.
Guðmundur Jónsson.
í dag kveðjum við afa minn og
alnafna, Sigurð Guðmundsson mál-
arameistara, sem lést á 83. aldurs-
ári. Börnin mín kveðja langafa sinn.
Afí fæddist og ólst upp í Berg-
staðastræti 26 í reisulegu húsi með
samheldinni fjölskyldu. Faðir hans,
Guðmundur Guðnason, stundaði sjó-
mennsku sleitulaust í 55 ár, fyrst á
skútum en síðar á togurum, ýmist
sem skipstjóri eða stýrimaður. Lang-
afí var einnig einn af eigendum
Njarðarfélagsins er gerði út togar-
ann Njörð og hann var skipstjóri á
Nirði er skipið var skotið niður við
eyjuna St. Kildu hinn 18. október
1918 er fyrri heimsstyijöldin geis-
aði. Hann sigldi einnig í seinni
heimsstyijöldinni. Mattína, lang-
amma mín, var hornsteinn heimilis-
ins í Bergstaðastræti. Foreldrar afa
voru mikil atorku- og dáðahjón. Afi
átti sjö systkini. Eitt lést í æsku og
Ólafur Helgi stýrimaður drukknaði
með togaranum Apríl 1. desember
1930. Systumar Rósa, Gyða, Hall-
dóra, Guðbjörg og Hulda áttu allar
AUSTURLENSK TEPPI
OG SKRAUTMUNIR
Hringbraut 121, sími 552 3690
Raðgreiðslur til 36 mán.
góða ævi en eru nú látnar. Afí var
yngstur og kveður nú síðastur.
Eftir að afí minn giftist elskulegri
ömmu minni var heimili stofnað við
túnfót „ættaróðalsins" í „litla hús-
inu“ að Bergstaðastræti 26a. Margir
afkomendur stórfjölskyldunnar hafa
einnig byijað þar búskap sinn. í „litla
húsinu“ við Bergstaðastræti stofn-
uðu foreldrar mínir sitt fyrsta heim-
ili og þar hleypti ég heimdraganum
sjálfur. Frá æskuheimili afa míns
eiga margir í fjölskyldunni sínar ljúf-
ustu minningar.
Afí og amma byggðu sér fallegt
heimili við Skeiðarvog 153 í Reykja-
vík, þar sem þau bjuggu allt til árs-
ins 1992 er þau fluttust að Sléttu-
vegi 13 í Reykjavík.
Vinnusemi var afa mínum í blóð
borin. Elja hans var slík að menn
grunuðu að gangverk hans væri
gert með öðrum hætti en annarra.
Það er líka sama hvar niður er bor-
ið - allt hans líf ber vott um fagurt
handbragð.
Áður en afí hóf sitt málaranám
vann hann við sveitastörf og á varð-
skipinu Óðni. Hann lærði málaraiðn
hjá Kristjáni Möller í Reylqavík
1928-1932 og lauk prófi frá Iðnskó-
lanum í Reykjavík og sveinsprófí
1932. Hann fékk meistarabréf 1941.
Afí hóf sjálfstæðan atvinnurekstur
við húsamálun o.fl. í félagi við Jökul
Pétursson 1941-1944 er hann hóf
samstarf við Kjartan Gíslason, Ósk-
ar Jóhannsson, Vilhelm Hakansson
og Egil Marberg. Það samstarf hélst
til ársins 1958. Frá 1958 unnu þeir
Kjartan Gíslason saman í félagi allt
fram á níunda áratuginn er þeir
Ágúst Valgeirsson og Magnús
Helgason bættust í hópinn. Nú hin
síðari ár starfaði hann á vegum fé-
lagsins mest við málningarvinnu fyr-
ir Vatnsveitu Reykjavíkur.
Síðastliðið haust sagðist afi ætla
að hætta að vinna til þess að vera
meira heima með ömmu. Hann var
á 83. aldusári. Hann hætti þá dag-
legum sjálfstæðum rekstri. Frá
starfslokum, eins og hann kallaði
það, liðu ekki margir dagar þar til
hann var mættur með málningar-
galiann til bamabarnanna. Ég hafði
keypt mér íbúð á síðasta ári og hann
krafðist þess að fá að mála fyrir
mig. Á síðustu mánuðum málaði
hann fyrir systur mínar og hann
málaði fyrir allan hinn barnabama-
hópinn - frænkur mínar þijár. Við
vildum að hann hvíldi sig meir. Það
þýddi ekki að spoma á móti - hann
mætti bara snemma að morgni með
pensilinn og stigann. í apríl síðast-
liðnum, skömmu fyrir andlát sitt,
sagðist hann vera á leiðinni til mín
til að lakka glugga.
Heimili afa og ömmu hefur ætíð
borið vott um mikla natni og elju-
semi. Húsið í Skeiðarvoginum var
alltaf sem nýtt og garðurinn svo
glæsilegur að eftir var tekið. Bíllinn
var ætíð eins og nýkominn úr kass-
anum. Afí var að þrífa bílinn fyrir
utan heimili sitt hinn 21. apríl síðast-
liðinn er kallið kom. Hann komst
ekki til meðvitundar og lést á Borg-
arspítalanum rúmri viku síðar. Hann
hafði kennt sér meins fyrir nokkrum
árum og þurfti að gangast undir
erfíða uppskurði - þá kominn hátt
á áttræðisaldur. Er ég heimsótti
hann á spítalann sá ég ekki fyrir
mér að hann myndi standa upp.
Skömmu síðar var hann þó kominn
upg í stiga með pensil í hönd.
Ég vann hjá afa í mörg sumur,
aðallega við að mála virkjanir í Sog-
inu. Fyrirtæki afa, Sigurður og Kjart-
an sf., starfaði mikið fyrirLandsvirkj-
un. Ég hamaðist oft með pensilinn
til þess eins að ganga í augun á afa.
Við vorum uppi á þökum og utan á
stórum byggingum. Afi vflaði ekki
fyrir sér að standa efst í margra
metra stigum - jafnvel þegar hann
var kominn á níræðisaldur.
Ég hefi notið þeirrar gæfu að hafa
verið miklum samvistum við afa
minn allt frá því ég man fyrst frá
tilveru minni. Tilvera hans hefur
verið tilvera mín að mörgu leyti. Ég
var skírður nafni hans. Eg var kall-
Legsteinar
Krossar
Skildir
Málmsteypan kaplahraunis
ljm J IV UX 220 HAFNARFJÖROUR
XlJUiLL/1 XII. SlMI 565 1022 FAX 565 1587
aður „Siggi litli“ og hann var kallað-
ur „Siggi stóri“. Þrátt fyrir að ég
yrði snemma mun hærri í lofti en
elskulegur afí minn, þá var hann
fyrir mér alltaf “Siggi stóri“ og ég
var “Siggi litli“. Sem barn svaf ég
oft á milli hjá ömmu og afa og síðar
deildum við afí oft herbergi þegar
við unnum saman við virkjanir. Hjá
afa kynntist ég lífspeki sem ég mun
leitast við að fara eftir.
Afí og amma áttu saman fjögur
börn. Tvö þeirra dóu í frumbernsku.
Drengur er skírður var Birgir og
stúlkubam óskírt. Jóna Gróa, móðir
mín, er gift föður mínum, Guðmundi
Jónssyni, vélfræðingi hjá Vatnsveitu
Reykjavíkur, og Mattína er gift Sig-
uijóni Kristjánssyni, sem rekið hefur
Innrömmun Siguijóns.
Afí sagði sjálfur að hvað sem
tæki við að jarðlífinu loknu, þá
myndi hann að minnsta kosti lifa í
afkomendum sínum. Það væri altént
elífðin. Ég veit að þangað sem hann
fer verða fagnaðarfundir með for-
eldrum, systkinum og börnum. Hans
líf mun líka halda áfram í mér og
öðrum afkomendum hans, sem nú
eru 22 talsins.
Elsku amma, mamma, Mattína
og aðrir aðstandendur, ég votta ykk-
ur samúð í söknuði ykkar.
Með afa mínum, Sigurði Guð-
mundssyni málarameistara er horf-
inn dáðadrengur og mikill maður.
Það á við um hann sem sagt var í
eftirmælum um langafa minn og
föður hans, að þar færi maður sem
lifði tímamót tvenn og óx fyrir
manndóm og atorku. Afí var þeim
mannkostum búinn, að allir sem
honum kynntust fengu mætur á
honum og munu jafnan halda minn-
ingu hans í heiðri.
Sigurður Guðmundsson
og böm.
Nú er hann afi okkar farinn frá
okkur fyrir fullt og allt — svo óvænt.
Ekki gat okkur grunað þegar hann
var í afmælisveislu hjá börnunum
okkar, kátur og brosandi eins og
alltaf, að hann myndi deyja aðeins
nokkrum dögum síðar.
Afa Sigga fylgdi alltaf mikill
kraftur. Það var ekki fyrr en um
síðustu áramót að afí hætti að vinna
fullan vinnudag þrátt fyrir að vera
orðinn 82 ára gamall.
Við bæði kynntumst afa vel með-
an við unnum með honum í málning-
arvinnu hjá Vatnsveitu Reykjavíkur
yfír sumartímann sem unglingar.
Við minnumst hans best í hvíta
málningargallanum með sixpensar-
ann á höfðinu. Hann kenndi okkur
báðum að mála, sem gekk nú ekki
alltaf þrautalaust fyrir sig, — það
var nefnilega ekki alveg sama hvem-
ig maður beitti rúllunni og penslin-
um.
Afi var okkur öllum systkinunum
alltaf góður og alltaf var gaman að
koma í heimsókn í Skeiðarvoginn
og seinna inn á Sléttuveg. Afí var
einstaklega góður og laginn við
bömin okkar, Andreu Líf og Guð-
mund Birgi. í kennaraverkfallinu nú
í vetur voru krakkarnir stundum hjá
langafa sínum og mátti vart á milli
sjá hver þeirra hafði meira gaman
af félagsskapnum þau eða langafi
þeirra — hann sagði að það stytti
svo daginn að hafa þau hjá sér og
vom þau alltaf velkomin.
Auðvitað veit maður að svona
gengur lífið fyrir sig, á endanum
deyja allir — líka manns nánustu.
Samt er ekkert sem getur búið mann
undir það. Það bara skeður og það
er eins og maður átti sig ekki á
því. Eftir er bara tómarúm sem ekki
verður fyllt.
Elsku amma, mamma og Mattína
frænka, megi guð styrkja ykkur í
sorginni. Minningin um afa Sigga
mun aldrei gleymast og munum við
halda henni við í huga barna okkar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Auður Björk, Ægir, Andrea
Líf og Guðmundur Birgir.
Elsku afí og langafí.
Við vissum í síðustu viku, elsku
afí, að best væri að kallið kæmi, en