Morgunblaðið - 12.05.1995, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIMGAR
FÖSTUDAGUR 12. MAÍ 1995 37. -
samt er alltaf erfitt að sætta sig við
orðinn hlut. Þú sem varst svo hress.
Þrátt fyrir að vitað væri að hjartað
væri veilt þá bjuggumst við ekki við
kallinu núna.
Afi minn ólst upp á Bergstaða-
stræti 26 í Reykjavík. Systkin afa
voru alls átta og eru þau öll látin.
Bergstaðastræti 26 var stórt og
mikið heimili. Þar bjuggu um tíma
fjórir ættliðir sem segir sína sögu
að þar var oft fjörugt og margt um
manninn.
Fyrstu minningamar um afa em
frá.Skeiðarvogi 153 en þar bjuggu
amma og afi frá því að ég man fyrst
eftir mér. Það er svo margs að minn-
ast og þá helst öll aðfangadags-
kvöldin. Það var partur af tilverunni
að fara í Skeiðarvoginn bæði jól og
áramót. Öll fjölskyldan samankomin
til að borða hátíðarmatinn, taka upp
jólagjafirnar og sprengja sprengj-
urnar um áramótin. Yfírleitt var svo
tekist á um hver fengi svo að sofa
hjá ömmu og afa og alltaf var reynt
að skipta rétt á milli. Þegar síðan
var haldið heim í foreldrahús aftur
læddi afi oftast 100 kr. seðli í vas-
ann hjá okkur þegar við vorum að
labba út um dymar.
Ófáir voru sunnudagsbíltúrarnir,
sem enduðu hjá ömmu og afa í kaffi,
en þangað var alltaf jafn gott að
koma, jafnt bam sem fullorðin, því
tekið var á móti manni eins og höfð-
ingja. Kökur og aðrar kræsingar
voru lagðar á borð á augabragði og
alltaf passað að maður færi nú ekki
svangur heim. Alltaf var hann elsku
afí boðinn og búinn til að hjálpa
okkur barnabörnunum þegar við
vomm að flytja inn í okkar hús-
næði. Hann var mættur fyrstur á
staðinn í málningargallanum með
málningarrúllurnar og fylgihlutina
undir hendinni. Já, það þýddi sko
ekkert að vera að hangsa og dútla
við hlutina þegar afí var annars veg-
ar, það varð bara að drífa hlutina
af, klára þá og gera þá vel.
Aðeins eru tæp tvö ár síðan að
afí kom til mín og málaði fyrir mig
baðherbergið, þá rúmlega áttræður.
Ég ætlaði aðeins að fá hjá honum
nokkrar ráðleggingar en hann var
mættur næsta morgun með allt sitt
hafurtask og ekki við hann ræðandi
annað en að hann kláraði verkið.
Svona var hann afí alltaf, meira en
tilbúinn fyrir okkur, Ijölskylduna
sína.
Elsku afí, ég veit að þér líður vel
þar sem þú ert núna og hafðu þökk
fyrir allt sem þú hefur gefíð okkur,
börnunum þínum. Þú munt áfram
lifa í hjarta okkar. Elsku amma,
mamma og Mattína, megi góður Guð
styrkja ykkur í sorginni.
Helga og börn.
Það var núna um páskana, að við
systumar settumst niður og skoðuð-
um gamlar myndir. Myndir sem voru
teknar af okkur barnabörnunum hjá
afa okkar, Guðmundi, og ömmu
okkar, MattínU, á Bergstaðastræt-
inu. Þvílíkar minningar — þvflíkt
sólskin. Húsið þeirra og garðurinn
voru okkar paradís. Fátt er dýrmæt-
ara góðri ömmu og góðum afa og
það áttum við svo sannarlega, öll
systkinabömin á Bergó. Þarna leið
okkur sem prinsum og prinsessum,
umvafin ástúð og gleði. Amma og
afí fögnuðu okkur innilega, þó mörg
okkar kæmu til þeirra daglega.
í fang þessara góðu foreldra
fæddist Sigurður, móðurbróðir minn,
sem nú er kvaddur, síðastur átta
systkina. Amma og afi eignuðust sín
átta börn á níu ámm, elstur Helgi,
yngstur Sigurður, sex dætur á milli.
Já, það hefur verið líf og fjör á heim-
ili ungo hjónanna, Mattínu og Guð-
mundar. Hann á sjónum og sótti
hann fast, skipstjórinn. Hún alltaf
heima hjá barnahópnum sínum, hús-
móðirin, sterk og ákveðin en full af
ást til þeirra. Sigurður frændi minn
var óskabam foreldra sinna. Systur
hans sáu ekki sólina fyrir honum.
Það er gott að alast upp á góðu
heimili en mest um vert, held ég,
er að njóta ríkrar ástar í uppeldinu.
Hana fékk Siggi frændi ómælda.
Snemma tók þessi móðurbróðir
minn á lífinu sjálfu. Kornungur hitti
hann ástina sína, hana Ingu. Saman
vildu þau ganga sinn æviveg og sex-
tíu ára hjúskaparafmæli náðu þau
og einu betur. Falleg saman alla tíð.
Tvær dætur eiga þau, Jónu Gróu
og Mattínu. Yndislegar stúlkur sem
báðar eiga stórar fjölskyldur í börn-
um og barnabörnum. Siggi frændi,
eins og við kölluðum hann alltaf,
gerði málarastarfið að sínu lífs-
starfí, sjórinn og sjómennskan heill-
uðu hann ekki. Því hafði hann feng-
ið að kynnast rækilega í gegnum
föður sinn og bróður. Hann vildi
annað.
Siggi frændi var fallegur maður
sem hélt sér ótrúlega vel alla tíð,
svo unglegur og virkur. Vinnusamur
var hann í meira lagi og snyrti-
menni hið mesta í starfí og á heim-
ili. Eftirsóttur málarameistari.
Höfuðeinkenni hans finnst mér
hafa verið brosið hans, glettið og
bjart. Ég samgleðst honum að hafa
fengið að fara nánast standandi,
rétt eins og faðir hans fyrr.
Nú eru þau öll sameinuð á öðru
Bergstaðastræti, Mattína, Guð-
mundur og börnin þeirra átta. Bless-
uð sé minning Sigurðar Guðmunds-
sonar, móðurbróður míns, og alls
þessa yndislega fólks.
Helga Mattína Björnsdóttir,
Grímsey.
Það er vor í lofti, birtan nær yfir-
höndinni, það hlýnar í lofti og fugl-
ar lífsins leita sér að samastað fyrir
væntanlegar íjölskyldur. Á þeim
tíma er það sem kær móðurbróðir
minn, Sigurður Guðmundsson mál-
arameistari, kveður þennan heim.
Sigurður var yngstur bama Matt-
inu Helgadóttur húsmóður og Guð-
mundar Guðnasonar skipstjóra. Bæði
voru þau ættuð úr Ámessýslu, hann
fæddur á Stokkseyri og hún fædd
að Miðfelli í Hmnamannahreppi. Þau
reistu sér myndarheimili á Berg-
staðastræti 26b. Þar vom bömin
alin upp í kristilegu umhverfí og
þeim kennt strax í æsku að láta
gott af sér leiða. í nær 55 ár stund-
aði Guðmundur faðir Sigurðar fisk-
veiðar á úthafinu ýmist sem skip-
stjóri eða stýrimaður. Kom það því
að mestu í hlut Mattínu að sjá um
uppeldi bamanna og fórst henni það
vel úr hendi. Sjá mátti það á öllum
bömunum að upplagið og uppeldið
var gott, því öll urðu þau mætir
borgarar hvert á sínu sviði.
Siggi frændi minn lauk almennu
bamaskólanámi og síðar lauk hann
námi í málaraiðn og gerðist meist-
ari í því fagi. í áratugi stundaði
hann vinnu sína ásamt félaga sínum
Kjartani Gíslasyni við virkjanirnar
við Sogið. Hann stundaði starf sitt
fram á síðustu ár.
Siggi og Inga byggðu sér hús í
Skeiðarvogi 153 og áttu þau þar
fallegt heimili. Húsið allt og garður-
inn bám þess merki að þar bjuggu
samhent hjón sem gáfu sér tíma til
að hafa snyrtilegt í kringum sig.
Var virkilega gaman að ganga um
garðinn og sjá að þar fór saman
grænir fíngur og góðar tilfinningar
fyrir smekklegu umhverfí.
Fyrir tveimur árum seldu þau
húsið sitt við Skeiðarvoginn og
fluttu í hús fyrir eldri borgara. Þó
í annað umhverfí væri kominn þá
hélt vinnusemi Sigga frænda áfram.
Þegar kallið kom var hann fyrir
utan húsið að ljúka við að bóna bíl-
inn sinn.
Ég minnist frænda míns sem
mikils prúðmennis. Hann var ætið
rólegur og yfirvegaður. Hann talaði
aldrei illa um nokkurn mann og fór
í gegnum lífið brosandi og jákvæð-
ur. Við hittumst síðast á listsýningu
dótturdóttur hans sem hann var
mjög stoltur af. Sendi ég honum
siðar myndir frá sýningunni sem ég
hafði tekið og hringdi hann um hæl
til að þakka fyrir sendinguna. Þann-
ig var Siggi frændi minn.
Sigurður Guðmundsson er síðast-
ur þeirra Bergstaðastrætissystkina
sem kveður þennan heim. Ef satt
er að menn uppskeri eins og þeir sá
á Siggi frændi von á góðum móttök-
um í þeirri ferð sem hann hefur nú
lagt upp í. Far þú í friði, kæri
frændi.
Matthías Guðm. Pétursson.
Kaldur vetur að baki. Sá kaldasti
hér í borg í 75 ár. Fjöllin skarta
hvítum feldi. Það andar köldum
gusti ef vindurinn lætur til sín taka.
Annar sumardagur var bjartur og
heiður en loftið kalt. Ég tek eftir
því um morguninn að bílskúr Sig-
urðar er opinn, iðjumaðurinn var
þar að verki að taka til og þrífa
bifreið sína. Hann var einstakur
eljumaður og snyrtimennska ein-
kenndi öll hans verk. Um miðjan
dag gekk hann enn til iðju sinnar
hress og glaður og ræddi við góða
nágranna. Að stundu liðinni sást
hann hniginn niður fyrir framan
bílskúrinn sinn. Hjálpin barst eins
fljótt og unnt var. Með hjálpartækj-
um var lífi hans bjargað í bili uns
hann lést aðfaranótt 2. maí, án þess
að komast til meðvitundar.
Snemma morguns á sumardaginn
fyrsta hittumst við á ganginum fyr-
ir framan íbúð mína. Báðir vorum
við árrisulir í eðli okkar og sóttum
snemma lesefni í póstkassana, gott
að hafa það með öðru góðu í morg-
unsárið. Ekki hefði mig grunað það
að nú hittumst við í síðasta sinni
og hinsta handtakið yrði að óska
hvor öðrum gleðilegs sumars. Við
röbbuðum saman um eitt og annað
og margar skoðanir okkar áttu sam-
leið. Dagurinn heilsaði bjartur en
kaldur, en í skjóli Sigurðar var ætíð
hlýtt og bjart.
Þegar við fluttum inn í húsið,
fyrir rúmum þremur árum, vorum
við fímm sem bjuggum í þremur
íbúðum á þriðju hæð nr. 13 th.
Nú erum við þrjú eftir, en þannig
er gangur lífsins, enginn ræður sín-
um næturstað. Almættið grípur í
taumana og maðurinn með ljáinn
lætur oft til sín taka án fyrirvara
og skilur eftir sig skörð f röðum
þeirra sem eftir lifa. Á straumi
tímans berumst við áfram hvort sem
leiðin til lokadægurs er stutt eða
löng.
Samleið þeirra hjóna Ingunnar
og Sigurðar var löng, rúm sextíu
ár. Umvafin ástúð og umhyggju í
garð hvors annars gengu þau saman
sinn æviveg. Strax og ég flutti í
þetta hús veitti ég þeim hjónum
sérstaka athygli. Margar ástæður
voru fyrir því. Þau voru áberandi
myndarleg. Hann var vel byggður
að vallarsýn, þéttvaxinn og karl-
mannlegur, svipurinn hreinn og þýð-
ur, viðmótið vermdi og bar vott um
festu og drengskap. Ingunn kona
■ hans tíguleg á velli, fasið fijálslegt
og hún var ein af þeim konum sem
maður gleymir ekki þrátt fyrir ys
ogjþys og annríki daglegs lífs.
Ég tel mér það til ávinnings að
hafa kynnst þessum heiðurshjónum
og notið vináttu þeirra. Það fara
um mig hlýir straumar þegar ég
minnist þeirra. Bjarminn frá kyndli
minninganna mun veita mér birtu
og yl á meðan ég dvel héma megin
við fortjaldið mikla, þar til við tekur
eilífðin sem er alein til.
Þeir sem yngri em gera sér oft
ekki grein fyrir því og hugleiða það
ekki sem skyldi, að upp af svitadrop-
um Sigurðar og annarra hetja hins
hversdagslega lífs hafa vaxið þau
lífsgrös menningar, tækni og þæg-
inda sem við búum við í dag. Þau
eru fjársjóður sem aldrei fymist og
veganesti sem aldrei þrýtur. Sterkur
hlekkur er brostinn í þeirri keðju
sem Húsfélagið okkar á Sléttuvegi
11-13 myndar. Hann lagði ætíð
gott til málanna og málflutningur
hans var byggður á festu, þekkingu
og rökum. Þakkir flyt ég honum
fyrir góðar ábendingar og það traust
sem hann sýndi mér.
Ég sé á bak góðum húsfélaga sem
var mér stærstur þegar ég þurfti
þess mest með.
Fyrir hönd húsfélagsins flyt ég
kveðjur og þakkir fyrir traust og
góð kynni á liðnum árum. Kæra
Ingunn og fjölskylda, megi algóður
guð hugga ykkur og styrkja í þungri
raun, en minningin lifir þó maðurinn
hverfi, moldin heimtar sitt en andinn
flyst til hæða.
Ég kveð þig svo að síðustu með
þessum sígildu Ijóðlínum listaskálds-
ins góða, Jónasar Hallgrímssonar:
Flýt þér, vinur, í fegra heim.
Kijúptu að fótum friðarboóans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa Guðs um geim.
Jakob Þorsteinsson.
HULDA
HELGADÓTTIR
+ Hulda Helga-
dóttir fæddist í
Vestmannaeyjum 4.
september 1930.
Hún lést á Landa-
kotsspítala 1. maí
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Bústaðakirkju
11. maí.
LOFTLEIÐIR liggja til
allra átta, og við höld-
um saman, Lóurnar.
Við hittumst við tíma-
mót, hópur kvenna,
þeirra á meðal Hulda
Helgadóttir, sem við nú kveðjum í
dag.
Hópurinn tók sér nafn fuglanna,
sem boða vorkomu og hækkandi
sól. Með okkur myndaðist vinátta,
sem Hulda átti svo stóran hlut í.
Með gleði sinni og hjartahlýju fegr-
aði hún umhverfi sitt.
Hulda var glæsileg kona, vel gef-
in og vel gerð. Hún bjó yfír fádæma
sálarstyrk og lét ekki langvarandi
veikindi sín aftra sér frá þátttöku í
lífinu sjálfu.
Hulda var félagslynd og ráðholl
og naut þess að vera í hópi vina og
ættingja, veita þeim gleði og veita
þeim styrk. Á meðan heilsan leyfði
ferðaðist Hulda víða með eiginmanni
sínum, Pálma Sigurðssyni, fyrrum
flugstjóra. Það voru henni ómetan-
legar stundir sem hún sagði okkur
svo skemmtilega frá.
Hún fór ekki framhjá neinum sú
væntumþykja og þakklæti sem hún
bar til Pálmá fyrir umhyggjusemi
hans og alúð í oft erfíðum veikind-
um. Þess minnumst við nú.
Heimili Huldu og Pálma var glæsi-
legt og þar var gott að vera gestur.
Hulda hafði ákveðnar skoðanir á
málefnum líðandi stundar og var
dyggur málsvari þeirra sem hallaði
á í lífsbaráttunni. Hún átti ríka rétt-
lætiskennd.
Reglulega höfum við Lóurnar hist
í gegnum árin heima hjá hver ann-
arri. Þá er veisla
mannlegra samskipta,
skipst á skoðunum,
gamansögur sagðar
og alvara lífsins rædd.
Undanfarna mánuði
hafa hlýjar hugsanir
okkar dvalið við sjúkra-
beðinn hennar Huldu.
Hennar er nú sárt sakn-
að í okkar hópi.
Pálma- vottum við
innilega samúð, svo og
fjölskyldum þeirra.
Kveðju okkar fylgir
hjartans þökk fyrir
samfylgdina og góðar
minningar liðinna ára um Huldu
Helgadóttur.
Lóurnar.
í júní fyrir tæpum 46 árum út-
skrifuðust íjörutíu ungar stúlkur úr
Kvennaskólanum á Blönduósi, sem
þá var stjómað af hinni merku konu
Ásdísi Sveinsdóttur frá Egilsstöðum.
Þetta var hennar fyrsti vetur sem
skólastjóri en hún var lítið eldri en,
sumar okkar, sem allar vorum
áhugasamar um að efla og þroska
hug og hönd til að vera betur búnar
undir framtíðina.
í skólanum bundumst við traustum
vináttuböndum, sem ekki hafa rofnað
og við höfum komið saman á fimm
til tíu ára fresti eftir því sem hægt
hefur verið að koma við. Síðastliðið
vor áttum við 45 ára skólaafmæli og
fómm þá flestar til samfagnaðar
norður á Blönduós, þar sem við hitt-
um skólasystur að norðan. Þar voru
rifjaðar upp gamlar og góðar minn-
ingar, skólinn skoðaður og áttum við
saman ógleymanlega helgi. <
Hulda Helgadóttir, sem við kveðj-
um í dag, er sú fyrsta af okkur skóla-
systrum, sem fellur frá úr þessum
stóra hópi. Verður hennar sárt sakn-
að af Fjólu tvíburasystur sinni, eigin-
manni og fjölskyldum. Við sendum
þeim öllum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjiir.
Skólasystur.
Eiginkona mi'n,
SIGRÍÐUR A. ÁSGEIRSDÓTTiR,
Álftamýri 40,
Reykjavík,
andaðist að morgni 10. maí á Hrafnistu, Hafnarfiröi.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Ingvi Guðmundsson.
t
Hjartkær eiginmaður minn,
HLÖÐVER EINARSSOIM,
Bókhlöðustíg 2,
Reykjavfk,
lést á hjartadeild Landspítalans 27. apríl.
Jarðsett var í kyrrþey samkvæmt ósk hins látna.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, sérstaklega til lækna hjarta-
deildar og allra þeirra, er hjúkruðu honum, bæöi í sjúkrahúsi og
heima.
Polly S. Guðmundsdóttir.
+
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför mannsins míns, þróður, föður okkar, tengdaföður
og afa,
GUÐMUNDAR LÁRUSSONAR
frá Eyri.
Sigríður Skarphéðinsdóttir,
Auður Lárusdóttir,
Lárus Rúnar Guðmundsson,
Dagný Ósk Guðmundsdóttir, Einar Kristmundsson,
Guðrún Guðmundsdóttir, Stefán Hólmsteinsson
og barnabörn.