Morgunblaðið - 26.07.1995, Blaðsíða 32

32 MIÐVIKUDAGUR 26. JÚLÍ 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Maðurinn minn, faðir, afi og tengdafaðir,
GUÐNI INGI LÁRUSSON
frá Krossnesi, Grundarfirði;
til heimilis á
Borgarvegi 46,
Njarðvík,
andaðist á heimili sínu 24. júlí.
Fyrir hönd aðstandenda,
Heiða Aðalsteinsdóttir.
t
Elskuleg eiginkona mín, dóttir mín,
móðir, tengdamóðir og amma,
ÁSTA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Stuðlaseli 30,
Reykjavík,
andaðist í Landspítalanum þann 22.
júlí sl.
Jarðarförin fer fram frá Seljakirkju
fimmtudaginn 27. júlí kl. 13.30.
Jón A. Jónsson,
Kristján Hreinsson,
Magnús Jónsson, Ólöf Bjarnadóttir,
Sigri'ður Jóna Jónsdóttir, Bjarni Kristjánsson,
Hugrún Jónsdóttir,
Kristján Jónsson, Sigurbjörg Hallgri'msdóttir
og barnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn,
SVEINN MÁR GUNNARSSON
læknir,
verður jarðsunginn frá Lágafellskirkju í dag miðvikudaginn
26. júlí kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er vinsamlegast bent á minningar-
sjóð Sveins Más Gunnarssonar, ávísunarreikning nr. 216, í aðal-
banka Búnaðarbanka íslands.
Lára Ingibjörg Ólafsdóttir.
t
Faðir minn, tengdafaðir og afi okkar,
HÚBERT ÓLAFSSON
fyrrverandi múrari,
Borgarnesi,
sem lést í Sjúkrahúsi Akraness 22. júlí, verður jarðsunginn frá
Borgarneskirkju föstudaginn 28. júlí kl. 14.00.
Guðrún Húbertsdóttir, Þorkell Þórðarson,
Dagný, Drífa og Þórey Þorkelsdætur.
t
Fóstursystir okkar,
SIGRÍÐUR STEINUNN SIGURJÓNSDÓTTIR
frá Kiðjabergi,
verður jarðsungin frá Stóruborgarkirkju á morgun fimmtudaginn
27. júlí kl. 14.00.
Guðrún S. Jónsdóttir,
Þun'ður J. Sörensen,
Þorlákur Jónsson.
t
Ástkær stjúpfaðir minn og bróðir,
BJÖRGVIN VIKTOR FÆRSETH
kaupmaður,
Samtúni 20,
Reykjavík,
lést í Sjúkrahúsi Siglufjarðar laugardaginn 22. júlf.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskapellu föstudaginn 28. júlí
kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhann R. Símonarson,
Andreas Færseth.
t
Móðir mín, tengdamóðir og amma okkar,
ORTRUD JÓNSSON,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík fimmtudaginn
27. júlí kl. 10.30.
Helga M. Ögmundsdóttir,
Peter Holbrook,
Ögmundur Petersson,
Baldvin Petersson.
TORFI
BR YNGEIRSSON
+ Torfi Bryn-
geirsson var
fæddur að Búastöð-
um í Vestmannaeyj-
um 11. nóvember
1926, sonur hjón-
anna Lovísu Gísla-
dóttur og Bryngeirs
Torfasonar skip-
stjóra, sem ættaður
var frá Stokkseyri.
Torfi var meðal
fremstu frjáls-
íþróttamanna i Evr-
ópu um og eftir
1950 og Islands-
meistari í lang-
stökki og stangarstökki. Hann
varð Norðurlandameistari í
langstökki árið 1949. Árið 1950
varð hann Evrópumeistari í
langstökki og meistari í stang-
arstökki á bresku heimsvelda-
leikunum árið 1951. Árið 1950
kvæntist Torfi Jóhönnu Péturs-
dóttur og eignuðust þau fjögur
börn: Njál, aflraunamann og
verktaka, Bryndísi sjúkraliða,
Bryngeir tölvutækni og Guð-
mund, knattspyrnumann og
starfsmann Fylkis, öll eru þau
búsett í Reykjavík. Jóhanna
Pétursdóttir andað-
ist árið 1983. Torfi
var lögreglumaður
í Reykjavík 1948-
1955. í árslok 1955
flutti hann með fjöl-
skyldu sína til Vest-
mannaeyja. f Vest-
mannaeyjum gerð-
ist Torfi útgerðar-
maður og stundaði
sjómennsku á eigin
báti í nokkur ár, frá
1962-1969 var hann
verksljóri hjá Ein-
ari Sigurðssyni í
Hraðfrystistöð
Vestmanneyja. Árið 1969 flutti
Torfi aftur til Reykjavíkur þar
sem hann setti á stofn verk-
takafyrirtæki í byggingariðn-
aði og bjó þar síðan til dánar-
dægurs. Hann varð bráðkvadd-
ur hinn 16. júlí sl. Sambýliskona
Torfa hin síðari ár var Erla
Þorvarðardóttir matartæknir
og var heimili þeirra að Akur-
gerði 62 í Reykjavík.
Utför Torfa Bryngeirssonar
fer fram í dag frá Hallgríms-
kirkju og hefst athöfnin kl.
13.30.
ELSKU afi, nú ert þú farinn frá
okkur en minningamar um þig fara
ekki.
Þegar þú komst á morgnana til
okkar með snúða og kókómjólk og
réttir Hlín pokann, því enginn mátti
taka við pokanum nema hún. Er þú
sagðir „Blessaður nafni“, og Torfi
litli svaraði snöggt „Eg heiti ekki
nafni, ég heiti Torfi Bryngeirsson.“
Allar ferðimar upp í sumarbústað
þegar þú varst að smíða verk-
færaskúrinn og sagðir að hann héti
Bjarkarskúr því hún væri fyrsta
stelpan sem hefði komið í skúrinn.
Það er gott að hafa fengið að
kynnast þér, afí, og eiga minning-
arnar um þig. Hvíl í friði.
Björk, Torfi og Hlín.
Oft bregður fólki við andláts-
fregnir vandamanna eða vina en
einkum þó þegar enginn hefur verið
aðdragandi þar að og ekki til ann-
ars vitað en viðkomandi hafi verið
heill heilsu. Mér kom því mjög á
óvart er ég frétti að Torfi Bryngeirs-
son fornvinur minn frá Búastöðum
í Vestmannaeyjum væri andaður.
Við Torfi kynntumst fyrst á
gamla íþróttavellinum í Reykjavik
og síðan í lögreglunni þar á fyrstu
árum sjötta áratugarins. Eins og í
það minnsta allir af eldri kynslóð-
inni vita var Torfi Bryngeirsson af-
burða íþróttamaður, Evrópumeistari
í langstökki árið 1950 og Norður-
landameistari í stangarstökki 1951,
margfaldur íslandsmeistari í téðum
greinum auk annarra frægra sigra.
Vafalaust hefði hann getað orðið
frábær spretthlaupari líka ef hann
hefði sinnt þeirri íþróttagrein, vegna
þess hversu snar hann var í hreyf-
ingum. Hins vegar gáfu tími og
aðstæður þessara ára ekki mögu-
leika til þess að menn gætu gefið
sér nema nauman tíma til æfínga,
því nánast undantekningarlaust
urðu þeir að vinna fulla vinnu og í
ýmsum tilfellum tvöfalda til að sjá
sér og sínum farborða.
Forystumenn íþróttafélaga voru
á þessum árum að reyna að útvega
afreksmönnum í íþróttum störf sem
ekki kröfðust mikils líkamlegs erfið-
is alla jafna og var þá Lögreglan í
Reykjavík í mörgum tilfellum
þrautalendingin. Æðstu yfirmenn
lögreglunnar á þessum árum reynd-
ust velviljaðir íþróttamönnum og
tóku þá marga í lögregluliðið. Get-
um má af því leiða að slíkt væri
einnig ávinningur þeirrar stofnunar
á fá fríska afreksmenn til starfans,
enda fór orðspor fljótt af þeim þar.
Hitt er svo önnur saga að téð
starf var ekki heppilegt fyrir þá,
sökum þess að þá tíðkuðust stöður
á gatnamótum við umferðastjórn,
langar göngur um stræti og götur
ekki einungis dag út og dag inn,
heldur um nætur líka. Gangstéttar
og malbik var allt annað en gott
fyrir fætur þessara manna. Þá leiddi
og missvefn og vansvefn af vakta-
vinnunni. Þrátt fyrir þetta náði
margur íþróttamaðurinn sér vel á
strik við nefndar aðstæður saman-
ber Torfa Bryngeirsson.
Um miðbik sjötta áratugarins
hætti Torfi í lögreglunni í Reykja-
vík, lagði íþróttir á hilluna og hélt
til síns heima í Vestmannaeyjum,
þar sem hann lagði stund á útgerð
og sjómennsku. Mörgum voru það
sár vonbrigði að Torfi skyldi hætta
í íþróttum í fullu fjöri og á besta
aldri en hver og einn ræður auðvit-
að sér og sínu og þýðir lítt um það
að fást.
Leiðir okkar Torfa lágu enn sam-
an a sjöunda áratugnum og nú í
lögreglunni í Vestmanneyjum um
árabil. Var þar þá uppgripaafli og
mikill skortur á vinnuafli í stærstu
verstöð landsins, enda flykktist þá
farandverkafólk og sjómenn þangað
víðs vegar að af landi hér og erlend-
is frá, svo að hundruðum skipti. Var
fólk þar t.d. einn veturinn af tólf
erlendum þjóðernum, sumir þangt
að komnir svo sem frá Afríku, Ástr-
alíu og Nýja-Sjálandi. Þá var í land-
legum veðurs vegna og oftar í Eyj-
um fjöldi aðkomuskipa. Eins og að
líkum lætur var þar oft á þessum
árum heldur en ekki róstursamt.
Lögreglan var of fámenn miðað við
alit þetta umfang og var ekki auk-
visum hent í henni að starfa, en því
betur höfðum við heldur enga slíka.
Torfi lét þama ekki sitt eftir
liggja frekar en fyrri daginn, reynd-
ist ágætur liðsmaður, duglegur, eft-
irtektarsamur og áræðinn í besta
lagi ef með þurfti. Svo snar var
Torfi ef til átaka kom, að ég hefí
ekki annað eins séð til nokkurs
manns og var engu líkara en að
heppnin væri einnig með honum.
Það verður að segjast eins og er
að oft datt mér í hug að Kári Söl-
mundarson væri endurborinn þar
sem Torfi var, samkvæmt frásögn
Njálu af þeim fyrrnefnda.
Eftir að við Torfi höfðum kvatt
Eyjalögreglu hittum við hjónin oft
hann og konu hans Jóhönnu Péturs-
dóttur við ýmis tækifæri. Á góðum
stundum gátu þau verið hrókar alls
fagnaðar og ánægjulegt með þeim
að vera.
Síðari hluta sjöunda áratugarins
var Torfi verkstjóri í Hraðfrystistöð
Vestmannaeyja,’ en fluttist síðan til
Reykjavíkur um árið 1970 og gerð-
ist hann þá verktaki þar. Hann var
lagvirkur og dugmikill sem slíkur,
svo sem jafnan við annað áður. Það
er eins og þjóðskáldið segir í kvæð-
inu sem sungið hefur verið yfir
moldum flestra Islendinga um þijár
aldir „að líf mannlegt endar skjótt".
Torfi var í hærra meðallagi á
vöxt, sívalvaxinn, gráeygður og ein-
beittur á svip. Hann var'hvatlegur
og snar í hreyfingum. Stórlyndur
var" hann og raunar viðkvæmur í
lund en bar sig jafnan harðmann-
lega. Greiðamaður var hann og
traustur vinum sínum.
Mér og konu minni er nú efst í
huga þakklæti Torfa fyrir samleið-
ina. Við óskum honum guðsblessun-
ar á nýju tilverusviði sem allra bíð-
ur. Ástvinum hans sendum við hug-
heilar samúðarkveðjur.
Hallgrímur Jónsson.
Einn allra mesti afreksmaður í
KR, Evrópumeistari í langstökki,
íslandsmeistari í stangarstökki og
frábær spretthlaupari, Torfi Bryn-
geirsson er fallinn frá. Aðeins mán-
uði á eftir Evrópumeistaranum og
KR-ingnum Gunnari Huseby.
Torfí fékk í vöggugjöf skap og
viljafestu, sem gerði hann að öðrum
ólöstuðum einn allra besta íþrótta-
mann Islands. Ekki miklaðist hann
yfir afrekum sínum og var léttur
og kátur á góðum stundum. Torfí
var í hópi þeirra íþróttamanna sem
gerðu stundirnar á gamla Melavell-
inum ógleymanlegar. Mér er í barns-
minni gleði og sigurópin sem heyrð-
ust um Vesturbæinn. Benedikt Jak-
obsson, sálugi, þjálfari KR-inga og
aðrir vallargestir sameinuðust í
gleði og sigurvímu yfir árangri og
sigri okkar manna í keppni við hin-
ar ýmsu þjóðir. Sigurgleðin reis þó
hæst þegar heim komu eftir Evrópu-
keppni í Brussel tveir KR-ingar, sig-
urvegararnir Gunnar Huseby í kúlu-
varpi og Torfí Bryngeirsson í lang-
stökki. Á því móti þurfti Torfi að
taka erfiða ákvörðun um keppni í
langstökki eða stangarstökki. Hann
var skráður í báðar þessar keppnis-
greinar og vann sér rétt til þátttöku
í úrslitakeppni í þeim báðum. Þegar
úrslitakeppnin hófst var keppt sam-
tímis í þessum íþróttagreinum. Torfi
valdi langstökkið og sigraði.
Nú eru siguróp vegna afreka
Torfa Bryngeirssonar þögnuð, en
við KR-ingar munum sigursælan
íþróttamann og góðan félaga sem
hélt marki KR hátt á lofti.
Aðstandendum sendum við inni-
legar samúðarkveðjur.
Kristinn Jónsson,
formaður KR.
Með fáeinum orðum langar mig
að kveðja frænda minn Torfa Bryn-
geirsson og þakka honum sam-
fylgdina. I raun finnst rnér þó ákaf- .
lega óraunverulegt að eiga' ekki
eftir að hitta hann eða heyra til
hans framar, svo óvænt og snemma
kom hans kall. Við vorum systkina-
synir og síðast hitti ég hann við
útför föður míns hinn 15. júní sl.
Torfi var þá hress að vanda, röddin
hvell og skýr. Ég minnti hann á
að mér fyndist of mikil vík milli
frænda og að hann hefði a.m.k.
tvisvar sinnum bjargað lífi mínu,
þegar ég var smástrákur. Þá brosti
hann kumpánlega eins og forðum
daga og við ætluðum að hittast
þegar ég heimsækti Himma vin
minn og bróður Erlu, sambýliskonu
hans, í sumarbústaðinn, sem er við
hlið bústaðar þeirra, en þar átti
Torfi sitt skyndilega skapadægur
hinn 16. júlí sl. Þeir samfundir verða
því aldrei og er oft slík lífsins saga.
• Þegar ég minnist hvernig það
atvikaðist að Torfi barg lífi mínu
sem barns þá lýsir það honum einn-
ig mjög vel. Hann var fljótur til
ákvarðana, snarráður og tvínónaði
aldrei við hlutina. Þetta gerðist á
jakahlaupi á Vilpu, sem varð þegar
skyndilega þiðnaði að loknum frost-
um og ísinn á Vilpu var brotinn.
Strákar, sérstaklega hinir eldri,
notuðu þá jakana til siglinga á
Vilpu. Torfi var á jaka úti á miðri
Vilpu og sá þegar ég féll fram af
ísskörinni og fór inn undir skörina.
Hann tók þá undir sig stökk inn á
bakkann, og náði í höfuðið á mér,
þegar ég var að sökkva í þriðja
skiptið. Hitt skiptið sem Torfi kom
mér til bjargar var inni i Slipp, en
þar datt ég í sjóinn á milli hárra
garða, sem bátarnir stóðu á. Engin
leið var fyrir mig, fimm eða sex