Morgunblaðið - 23.08.1995, Blaðsíða 28

MINNINGAR
28
MIÐVIKUDAGUR 23. ÁGÚST 1995
MORGUNBLAÐIÐ
BJÖRNI.
- GUNNLA UGSSON
+ Bjöm I. Gunn-
laugsson skip-
stjóri fæddist í
Reylyavík 18. októ-
ber 1918. Hann lést
17. október síðast-
liðinn á North-
ridgesjúkrahúsinu
í Fort Lauderdale
í Flórída og fór út-
för hans fram frá
Christ Lutheran
Church í Fort
Lauderdale 19.
október.
Minningarathöfn
um Bjöm fer fram
frá Dómkirkjunni í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
FALLINN er frá mikill dugnaðar-
og ágætismaður, vinsæll og vin-
margur. Mönnum fínnst skarð fyr-
ir skildi.
Löngu og gæfuríku ævistarfí í
Bandaríkjunum er nú lokið. Bangsi
hlaut vináttu og sæmd mikla hjá
samstarfsmönnum í verslunarflota
Bandaríkjanna. Öll stríðsárin sigldi
hann stórskipum hlöðnum vopnum
og sprengjum austur yfír Atlants-
haf. En gæfan og lánið fylgdu
Bangsa og hann skilaði ætíð farmi
og fólki heilu i höfn, áfallalaust.
Bangsi, eins og hann var ætíð
kallaður, átti sitt heimili með ijöl-
skyldu sinni í Flórída frá 1956.
Heimili þeirra Ásu og Bangsa stóð
öllum íslendingum opið og öllum
var liðsinnt með ráðum og dáð.
Árið 1928 fluttist Bangsi með
fóstra sínum og Qölskyldu að Lax-
~nesi í Mosfellssveit. Eyjólfur fóstri
hans seldi þá hús sitt á Skólavörðu-
stíg og keypti jörðina ásamt Ein-
ari Bjömssyni bróður sínum, af
móður nóbelsskáldsins Sigríði
Halldórsdóttur.
Hér urðu mikil þáttaskil í lífí
þessara fjölskyldna, einkum þeirra
er komu úr Reykjavík. Þama
skynjaði Bangsi ævintýri lífsins og
tilverunnar í sveitinni. Einkasonur
fyrri ábúenda, Halldór Laxness,
hefír lýst því í bókum sínum hvern-
ig bömin upplifa áður óþekkt lög-
mál og verk almættisins í sveit-
inni. Þessi náttúruvísindi nam
Bangsi svo að þau greyptust í
**- feugskot hans. Þessi æskuár í sveit-
inni gerðu Bangsa að þeim íslend-
ingi sem hann var alla tíð. Hann
ljómaði allur af gleði minninganna
er æskuárin í Laxnesi bar á góma.
Það var vinnan við
bústrit foreldranna
með kúm og fé og við-
eigandi heyönnum. Þá
vora það hestar og
hundar með tilheyr-
andi reiðtúram,
smalamennsku og
réttum. Félagamir frá
íþróttanámskeiðum á
Álafossi, úr Brúar-
landsskóla, Kollafjarð-
arrétt og Hafravatns-
rétt að meðtöldum
íþróttamótum Ung-
mennafélagsins Aft-
ureldingar. Skemmt-
anir kvenfélagsins, þar sem synirn-
ir vora í umsjá mæðra sinna, en
brallið blómstraði samt eins og
gengur. Bangsi minntist oft leik-
bræðra æskuáranna sem flestir
höfðu aðgang að gæðingum for-
eldra sinna og riðu út á kvöldin
og um helgar. Þetta var glaðbeitt-
ur hópur æskumanna sem sórast
í fóstbræðralag.
Bangsi boðaði komu sína til ís-
lands á æskustöðvarnar 30 áram
eftir að hann yfírgaf þær. Nú skyldi
riðið um gamlar grónar reiðgötur.
Hestar og liðsmenn vora dregnir
saman eins og til náðist og riðið
um hinn gamla leikvöll, Fellin og
dalina í Mosfellsveitinni. Um Selja-
dal og Mosfellsheiði sunnan úr
Ámakróki, um Lyklafell suður í
Húsmúlann og Marardal, um
Tjamhóla, Hrossadali og Borgar-
hóla, Moldbrekkur, Sauðafell og
Bringur. Þá tóku menn hús á eldri
bændum sem tóku Bangsa og liði
hans fagnandi. Bangsi vinur minn
og frændi sá alla dýrðina í birtu
minninganna og var þessi ferð hon-
um ógleymanleg.
Nú era jarðneskar leifar Bjöms
Illuga Gunnlaugssonar komnar
heim til íslands. Þá safnast frændur
hans og vinir, gamlir og nýir saman
til kveðjustundar í Dómkirkjunni.
Menn fagna heimkomunni til ætt-
landsins sem hann hafði bundið
tryggð við, langdvölum í fjarlægum
löndum. Hann rækti vináttu við
æskuvini og skólabræður hér á landi
alla tíð. Þegar árgangur Versló
1937 fagnaði 50 ára útskrift var
hann mættur og hrókur alls fagn-
aðar svo sem honum var eiginlegt.
Miklum fjölda íslendinga kynntist
hann í Flórída og þeir nutu gistivin-
áttu þeirra hjóna og velvilja.
Bangsi var félagslyndur og var
einn af stofnendum félags íslend-
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, er sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför föður okkar, tengdaföður og afa,
SNORRA JÚLÍUSSONAR,
Dalbraut 18,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfs-
fólki deildar 1-B í Landakotsspítala.
Guðrún Snorradóttir, Jón K. Ingibergsson,
Hilmar Snorrason, Guðrún H. Guðmundsdóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra, þeirra sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og útför
JÓHÖNNU GÍSLADÓTTUR,
Hamraborg 14,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar
14G, Landspítalanum.
Jóna Sigríður Valbergsdóttir, Sigfús M. Karlsson,
Valberg Sigfússon,
Karl Sigfússon,
Hjalti Sigfússon.
inga í Suður-Flórída. Þar sat hann
í stjóm frá upphafí til dauðadags.
Hann gekk í samtök verslunar-
deildar bandaríska flotans þegar
hann hafði fengið skipstjómarrétt-
indi á 5000 tonna skip 1967. Árið
1984 stofnaði hann deild í þessum
samtökum, „Council of American
Master Marines" í Flórída og var
um skeið varaformaður hennar.
Bangsi naut mikillar virðingar í
þessum samtökum og hlaut heiðurs-
verðlaun fyrir gott starf. Síðustu
árin sem hann starfaði hjá Exxon
olíufélaginu stjómaði hann risaskip-
um og var stærsta skipið 75 þúsund
tonn. Því fylgir mikil ábyrgð, enda
áhættan gífurleg og ekki margir
sem ná þeim áfanga og verða þess
trausts aðnjótandi að stjóma svo
stóra skipi. Ekki er vitað til að ann-
ar íslendingur hafí náð þessu
marki.
Nú þegar Bangsi er allur og
hefír nú endanlega siglt fleyi sínu
til hinna ókunnu stranda, era ást-
vinum sendar samúðarkveðjur og
honum þökk fyrir samfylgdina.
Minningin lifír.
Jón M. Guðmundsson.
í septemberlok, árið 1959,
kynntist ég Bangsa frænda, Ásu
konu hans og Ingrid dóttur þeirra
hjóna.
Eitthvað mikið stóð til, og átta
dögum síðar voram við á leið til
Ameríku til þess að setjast þar að
í fyrirheitna landinu þar sem
Bangsi frændi var búinn að búa í
um tuttugu ár. Það var stór fjöl-
skylda sem þau Ása og Bangsi
fylgdu til Ameríku. Guðrún móður-
systir og fósturmóðir Bangsa, Kri-
stófer sonur hennar, Þuríður kona
hans og böm þeirra fjögur, Eyjólf-
ur og Gunnar, Bjöm og Guðrún.
Jólin okkar fyrstu í Flórída vora
sérstaklega eftirminnileg. Þau
vora haldin á heimili Ásu og
Bangsa og annað eins jólagjafaflóð
höfðum við systkinin aldrei augum
litið. Það þótti tíðindum sæta að
svo stór fjölskylda væri flutt í
hverfíð og nágrannarnir gáfu okk-
ur jólagjafír svo um munaði.
Við bjuggum hjá Ásu og Bangsa
fyrstu þijá mánuðina á meðan for-
eldrar mínir vora að koma undir
sig fótunum. Þar var stjanað við
okkur og minnti það á fyrsta flokks
hóteldvöl.
Bangsi var skipstjóri hjá olíufé-
laginu Exxon og sáum við lítið af
honum fyrstu árin. Hann sigldi í
þrjá mánuði og var heima í einn
mánuð og var þá alltaf Iíf og fjör.
Árið 1982 fór Bangsi á eftirla-
un, þá 65 ára gamall, og má segja
að þá hafí ég kynnst Bangsa upp
á nýtt. Við fóram að eyða meiri
tíma saman og sameiginlegt
áhugamál okkar var eldamennska.
Við eyddum stundum heilu dögun-
um í að búa til nýja rétti, borða
þá og drekka góð vín með. Eftir
góðan kvöldverð sátum við svo úti
á veröndinni og ræddum um lífíð
og tilverana yfír koníaksglasi.
Við fóram oft saman út að veiða.
Bangsi átti fjöratíu feta lystibát
sem var óspart notaður í veiðiferðir
og urðu tíðar veiðiferðimar með
honum, Þór syni hans og öðram
vinum, svo ekki sé minnst á
skemmtisiglingarnar um eyjar
Flórída.
Árið 1976 fluttu foreldrar mínir
aftur heim til íslands, yngri bróðir
minn, Björn, fluttist til Kalifomíu
og Guðrún systir mín giftist og
flutti til Norður-Flórída. Við Gunn-
ar bróðir voram tveir eftir í Suður-
Flórída, en árið 1981 missti ég
hann í bílslysi. Á þeim erfiða tíma
vora Bangsi frændi og Ása mér
ómetanleg stoð, og verður það seint
þakkað.
Minningamar um þig era ótal
margar og standa mér ljóslifandi
fyrir hugskotssjónum.
Þakka þér fyrir allt og allt. Ég
sakna þín mikið, frændi.
Eyjólfur Kristófersson.
Bjöm Illugi Gunnlaugsson eða
Bangsi, eins og hann var kallaður,
reyndist mér ákaflega vel og urð-
um við góðir vinir frá fyrstu kynn-
um. Árið 1983 fluttist ég út til
Flórída til að búa með bróðursyni
Bangsa, Eyjólfi Kristóferssyni.
Þau tvö ár sem ég bjó í Flórída
sýndu þau hjón, Ása og Bangsi,
mér ávallt mikla gestrisni, þó svo
ég væri stundum daglegur gestur
á heimili þeirra. Alltaf var tekið á
móti manni með hlýju og maður
var meira en velkomin.
Þær vora margar og notalegar
stundimar sem við áttum með hon-
um úti á veröndinni í Pompano,
eftir stórkostlega kvöldverði sem
hann hafði jafnvel eldað sjálfur og
sagði hann okkur margar
skemmtilegar sögur, bæði frá fyrri
tíð þegar hann var að alast upp í
Laxnesi og frá skipstjómaráram
sínum.
Bangsi var ákaflega fróður mað-
ur og mikill húmoristi og var gam-
an að hlusta á hann segja frá.
Þegar hann eignaðist lystibátinn
sinn varð hann aðaláhugamálið og
þær vora ekki fáar ferðirnar sem
við fóram með honum á bátnum.
Við Eyjólfur fluttum heim til ís-
lands árið 1987 og giftum okkur
ári síðar. í brúðkaupsferð var hald-
ið til Ásu og Bangsa, þar sem þau
gátu ekki verið viðstödd brúðkaup-
ið. Þau tóku á móti okkur með
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, er sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærs stjúpföður míns og bróður,
BJÖRGVINS VIKTORS FÆRSETH
kaupmanns,
Samtúni 20,
Reykjavík.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhann R. Símonarson,
Andreas Færseth.
Innilegar þakkir til þeirra, sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför konu minnar, móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
ELÍNBORGAR
SIGBJÖRNSDÓTTUR,
Birkihlíð 5,
Vestmannaeyjum.
Haraldur Hannesson,
Unnur Haraldsdóttir, Magnús B. Jónsson,
Ásta Haraldsdóttir,
Hannes Haraldsson, Magnea Magnúsdóttir,
Sigurbjörg Haraldsdóttir, Friðrik Már Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
kampavíni og brúðargjöf sem var
tólf daga sigling á lystibátnum
þeirra. Við áttum mjög góðan tíma
með Bangsa í þeirri ferð, þar sem
hann var skipstjórinn. Á bátnum
var hann í essinu sínu.
Bangsi mátti varla vita af ís-
lendingum á ferð í Fort Lauderd-
ale eða Pompano Beach án þess
að reyna að bjóða þeim heim, út
á bátinn eða keyra þá um og sýna
þeim helstu hverfi og staði. Þau
hjón tóku ávallt mjög rausnarlega
á móti öllum sem komu inn á fal-
lega heimilið þeirra. Við Eyjólfur
fórum yfírleitt til Ásu og Bangsa
tvisvar á ári og töluðum við þau
í síma þess á milli. Eftir að Bangsi
varð veikur urðu símtölin tíðari.
Okkur lék forvitni á að vita um
heilsufar hans. Eyjólfur fór út
þremur vikum áður en Bangsi
varð allur og átti ég líka nokkra
daga með honum áður en yfir
lauk.
Bangsi lést viku eftir að við
komum heim. Hann barðist hetju-
lega í sínum veikindum, eins og
honum var ávallt tamt.
Blessuð sé minning Bangsa.
Hafðu þökk fyrir allt.
Kristín Gylfadóttir.
Bjöm Illugi Gunnlaugsson, lést
þann 17. október 1994, eftir nokk-
urra ára baráttu við krabbamein,
og kom því andlát hans okkur ekki
að óvöram.
Birni eða Bangsa skipstjóra,
eins og hann var kallaður og konu
hans Ásu, kynntumst við árið
1988, þegar við fluttum til Miami
í Flórída. Kom strax í upphafi
fram hjálpsemi hans og greiðvikni
við samferðarmenn sína, sem end-
urspeglaðist einnig í starfi hans
að stjórn Íslenzk/ameríska félags-
ins í Suður-Flórída, þar sem hann
var forseti þess félags hin síðari
ár. Ég varð þess aðnjótandi að
starfa með honum í þeirri stjórn
og minnist sérstaklega röggsemi
hans til úrlausna mála og skilja
hismið frá kjarnanum, sem
reynsla margra áratuga höfðu
krafist af skipstjóranum. Oftast
vora stjórnarfundir haldnir á
heimili Bangsa og Ásu, þar sem
bæði voru hinir beztu gestgjafar,
og einnig um borð í snekkjunni
þeirra, en þá var siglt aðeins út
fyrir og kastað akkerum. Einnig
minnumst við hjónin ferðar á
snekkjunni, sem Bangsi bauð okk-
ur í, suður með strönd Flórída,
að ógleymdri eldamennskunni,
sem var hreint afbragð, enda var
hann hinn mesti sælkeri.
Sögumaður var Bangsi góður
og ættfróður, jafnframt hnyttinn,
og hafði frá mörgu að segja af
sjóferðum stríðsáranna, ásamt
mönnum og málefnum sem á vegi
höfðu orðið. Hann hafði stundað
nám við Verzlunarskóla íslands,
og var sambekkingur móðurbróður
míns Gunnars Ásgeirssonar stór-
kaupmanns og fannst mér við
standa nær hvor öðram vegna þess
hlýhugar, er Bangsi bar til Gunn-
ars, og ekki spillti að ég hafði líka
stundað nám í Verzló þótt síðar
væri.
Síðast bar fundum okkar
Bangsa saman sumarið 1993, er
hann kom í stutta heimsókn til
íslands, og vay þá viss um að
hverju drægi. Áttum við ánægju-
stundir saman, m.a. ferðalag aust-
ur í Biskupstungur í sumarbústað
og urðum að spyija til vegar og
voru þar komin Friðrik Sóphusson
fjármálaráðherra og Sigríður Dúna
og hafði hann gaman að því atviki
til samanburðar ef slíkt hefði gerzt
í Bandaríkjunum. Síðan lá leiðin
yfir Lyngdalsheiði að Þingvöllum,
en veður var hið ákjósanlegasta,
hlýindi og sólfar, og nutum við
þessara stunda í íslenzkri sögu og
náttúra.
Að endingu viljum við þakka
Bangsa samferðina og biðjum Ásu
og fjölskyldu blessunar.
Haraldur E. Ingimarsson,
Elínborg Angantýsdóttir
og börn.