Morgunblaðið - 23.09.1995, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ
AÐSENDAR GREINAR
LAUGARDAGUR 23. SEPTEMBER 1995 27
Eldsnemma næsta morgun var
haldið til sundlaugarinnar sem er
við Andapollinn. Nú var óhætt að
sýna sig eftir allar hjólreiðarnar,
meðal annars í Elliðaárdalnum
sem Ingibjörg Sólrún kallar einu
perlu Reykjavíkur.
Sem kunnugt þá er Ingibjörg
Sólrún bæjarstjóri Reykjavíkur
ættuð frá Haugi í Gaulverjabæ.
Hún gekk í unglingaskóla á Sel-
fossi. Akureyrsk yfirvöld ættu að
bjóða henni til Akureyrar í skoðun-
arferð.
Höfundur er rithöfundur og list-
málari, búsettur um þessar mund-
ir í Reykjavík.
Akureyri - Akureyring-
ar - Akureyrska
Illu heilli varð ég síðbúinn í
veglegt matarboð í einu elsta og
glæsilegasta húsi í gamla bænum,
þar sem Akureyringurinn Hall-
grímur skógarvörður og hans
heillandi eiginkona, Kristín úr
Reykjavík, búa. Frú Kristín kennir
við Háskólann á Akureyri og sögð
kennari af guðsnáð. Það var áð í
blómabútík - bútíkinni nýju
„chez“ hoffmeistara Simma af
hinu listræna Laxamýrarkyni og
hans húnvetnsku konu, Björu Ingu
Jósefsdóttur. Þar voru keypt blóm
til að skenkja sem minntu.á „Still-
leben“ eftir Matisse. Óhappið liðið
úr minni. Akureyrskt viðmót getur
verið betra en margt á lífsleið.
alltaf á bæ í Suðurríkj-
um Bandaríkjanna,
segir Steingrímur
St. Th. Sigurðsson,
vegna hægrimennsku,
sem þar ríkir.
Nú var bara stýrt í „vagga-
velta-hristast“ (æðislegum dansi).
Hondæinn komst upp á veginn en
hvernig er enn óskiljanlegt. Það
hefði verið þokkalegt að verða all-
ur, þá er svona stutt var eftir til
kæra fæðingarbæjarins - Stór-
Akureyrar, sem hefur verið gróf-
lega mikið milli tannanna á fólki
undanfarna tíð, en einkanlega
„fyrir sunnan", en hvers vegna er
mér enn hulin ráðgáta og verður
alltaf. Þegar upp á veginn kom
var Hondæinn eitthvað einkenni-
legur eins og maður eftir' vont
kjaftshögg. Hnn var alls ekki öku-
fær. Við átökin - þessi slagsmál
við að bjarga lífi og limum. Þá er
út kom var reynt að veifa og
stöðva vagna sem fóru fram hjá.
Tveir með R-númeri liðu fram hjá
án þess að stansa. Það olli nokkr-
um vonbrigðum. Því er ekki að
neita. En nú var enginn tími til
að fárast eða hræðast, enginn tími
til að drepast alveg, og nú var að
kanna meiðslin. Það var fram-
kvæmt með frumstæðum hætti:
með því að fara í Möllersæfingar,
til að mynda armlyftur. Þegar þær
voru orðnar tuttugu, var öndinni
varpað léttilega, og nú barst hjálp-
in eins og af guði send. Gamall
hálfryðgaður Volvobíll kom aðvíf-
andi að norðan. Ekillinn var með
geðugt andlit og konan við hlið
hans gerðarleg. Hann bauð að-
stoð. Það hafði hvellsprungið á
Cheerios
sólarhringurinn
Málið er einfalt, í hvert sinn sem þú borðar Cheerios borðar þú
hollan og góðan mat. Cheerios er trefjaríkur matur, svo til laus
við sykur og fitu en hlaðinn steinefnum og vítamínum.
Þess vegna er ráðlegt að borða Cheerios hvenær sem
hungrið segir til sín - á nóttu sem degi.

— einfaldlega hollt
allan sólarhringinn!
Svolítil hugleiðing
að gefnu tilefni
Á LEIÐINNI heim til Akureyrar
á síðasta spottanum - í heimreið-
inni við Moldhaugaháls, nánar til-
tekið þar sem tvö dauðaslys urðu
snertispöl frá staðnum þar sem
breskur hermaður varð fyrir voða-
skoti á stríðsárunum, heyrðist hár
hvellur. Það ríkti suðrænt veður
yfir firðinum - hitabylgja. Það var
eins og skotið hefði verið á bílinn.
Hann tók að rása milli kantanna
á töluverðri „siglingu“ eins og
sagt er á bílamáli fyrir sunnan.
Þetta leit illa út. Hondæinn, ár-
bílnum hægra megin að framan.
Hjólbarðinn gjörsamlega ónýtur.
Það gerði ekki hætis hót til. Áðal-
atriðið var að vera lifandi, óbrotinn
með öllu - dáltið marinn eins og
kom stundum fyrir í gamla daga.
Nú voru aðeins ófarnir sjö kíló-
metrar til æskustöðvanna - gömlu
íhaldssömu Akureyrar sem ég oft-
lega kalla „Dixie of the North“.
Akureyri minnir mig alltaf á bæ
í Suðurríkjum Bandaríkjanna
vegna hægrimennsku, sem þar
ríkir. Akureyringar eru vinfastir,
hvergi betra að eiga vini en þar.
Þeir bregðast aldrei í félagsskap
en eru seinteknir. Ekki meira um
það.
gerð ’88, Feneyjarauður gæðingur
sem aðeins hafði verið keyrður í
júess, heldur fríður ásýndum, varð
snögglega stjórnlaus, lenti í lausa-
möl og kastaðist út af veginum
niður í þýflendi, og nú var um að
gera að vera fljótur að hugsa eins
og í styijöld.
Akureyri minnir mig
„Við borðum Cheerios hringi... á meðan jörðin hringsnýst um möndul sinn.../“
Steingrímur St. Th.
Sigurðsson