Morgunblaðið - 03.11.1995, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 3. NÓVEMBER 1995 37
MINNINGAR
AÐALHEIÐUR
KLEMENSDÓTTIR
4- Aðalheiður
* Klemensdóttir
var fædd 21. októ-
ber 1910 í Reykja-
vík og ólst þar upp.
Lengst af bjó hún á
Holtsgötu 31. Hún
lést í Reykjavík 26.
október sl. Foreldr-
ar hennar voru
Klemens Klemens-
son frá Brautar-
holti á Kjalarnesi,
f. 1. júní 1886, d.
22. nóv. 1918, sjó-
maður í Reykjavík,
og kona hans, Mar-
grét Guðbrandsdóttir, f. 30.
sept. 1888, d. 13. sept. 1946.
Þann 9. júní 1934 gekk Aðal-
heiður að eiga Guðmund Krist-
ján Kristjánsson, vélstjóra, f.
19. júlí 1904, d. 27. janúar 1958.
Guðmundur var vélstjóri á tog-
urum frá 1927-1945, síðan
verksljóri i Vélsmiðjunni
Héðni. Foreldrar Guðmundar
voru Kristján Jónasson, bif-
reiðastjóri i Reykjavík, og kona
hans, Ingibjörg Guðmundsdótt-
ir. Börn Aðalheiðar og Guð-
mundar enl: Klemens, f. 10.
nóv. 1934, kaupmaður í Höne-
foss í Noregi, kvæntur Astri
Guðmundsson, eiga þau 4 börn.
Aðalheiður Mar-
grét, f. 7. okt. 1937,
10. maí 1942.
Aðalheiður Mar-
grét, f. 11. maí
1942, gift Jóni
Helgasyni, vél-
stjóra í Reykjavík,
og eiga þau 3 börn.
Hrefna, f. 9. sept.
1944, gift Óla Má
Guðmundssyni,
Reykjavík, starfs-
manni hjá Lands-
virkjun, þau eiga 3
börn. Kristján, f. 4.
okt. 1945, húsa-
smiður í Reykjavík, kvæntur
Elsu Baldursdóttur, og eiga
þau 3 börn. Margrét, f. 28.
ágúst 1948, búsett á Englandi,
gift Geoffrey Brabin húsasmið,
og eiga þau 2 börn. Þá ól Aðal-
heiður upp tvær dætur Guð-
mundar frá fyrra hjónabandi,
þær Ingibjörgu, f. 9. ágúst
1927, d. 27. jan. 1985, og Krist-
ínu, f. 16. apríl 1929, d. 22.
júlí 1961, en Guðmundur missti
fyrri konu sína, Olgu Viktoríu
Karlsdóttur, frá dætrum þeirra
ungum.
Utför Aðalheiðar fer fram í
dag frá Fossvogskirkju og
hefst athöfnin klukkan 15.
FALLIN er nú eikin stóra og
sterka, sem veitt hefur ungviðinu
skjól og vernd í gegnum árin. Nú
er ekki lengur hægt að skreppa
vestur á Holtsgötu 31 og ræða
málið við ömmu, fá hjá henni ráð
og góðar leiðbeiningar í lífsins
vandamálum og hlusta á smitandi
hlátur hennar þegar henni voru
sögð nýjustu afrekin og ævintýrin.
Það kom fljótt í ljós hvaða mann
tengdamóðir mín hafði að geyma,
er hún hóf búskap með Guðmundi,
sem var vélstjóri á togurum og
löngum að heiman, og fékk hún
það hlutverk að ala upp tvær ung-
ar fósturdætur, sem voru nýbúnar
að missa móður sína.
En Aðalheiður brást ekki hlut-
verki sínu, þá frekar en síðar á lífs-
leiðinni. Hún kom þessum börnum
þeirra til manns, og þegar hún
missti mann sinn löngu fyrir aldur
fram kom í ljós að efniviðurinn
hafði verið góður, því að börn henn-
ar stóðu nú eins og klettur við bak
móður sinnar og hafa ætíð gert
síðan. Þegar sá er þetta ritar kom
fyrst á heimili tengdamóður sinnar,
var það með nokkurri eftirvænt-
ingu og smákvíða, en það breyttist
strax þegar á móti mér kom þessi
fjallmyndarlega og brosandi kona
og bauð mig velkominn.
Ég hef allt frá þeirri stundu tal-
ið mig mikinn lánsmann að hafa
tengst þessari mikilhæfu konu. Það
var aldrei lognmolla og fýla á heim-
ili tengdamóður minnar, þar átti
söngur og gleði stóran sess. Á af-
mælum og merkum tímamótum
kom fjölskyldan saman á Holtsgötu
31 og fagnaði. Þá var lagið tekið
oft og tíðum og ekki látið staðar
numið fyrr en birta tók af degi.
Seint gleymi ég þegar þær sungu
saman fjölskyldulagið „Ég elska
hafið“, þær tengdamóðir mín og
móðursystir hennar Rósa Mort-
hens, það fannst mér toppurinn á
tilverunni. Það fer ekki hjá því að
minningamar streymi fram þegar
komið er að kveðjustundinni. Það
sýndi sig best hvaða sess tengda-
móðir mín átti í hjörtum afkomend-
um sinna, eftir að hún veiktist og
varð að dvelja á sjúkrahúsi og síð-
ast á Hvítabandinu. Komu börn
hennar, tengdabörn og barnabörn
reglulega í heimsókn og fylgdust
með heilsu hennar. Allt var gert
til að henni liði sem best og átti
starfsfólk á Hvítabandinu ekki síst
stóran þátt í því, og eru starfsfólk-
inu færðar alúðarþakkir. Tengda-
móðir mín hafði fótavist fram til
þess síðasta, þó að elli og sjúkdóm-
ur heijaði á, gekk þessi kona tein-
rétt og hnarreist eins og áður, allt
þar til yfir lauk.
Þannig var hún, sterk og stælt,
lét aldrei bugast. Svona viljum við
minnast hennar.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Jón Helgason.
Mig langar með örfáum orðum
að minnast tengdamóður minnar
Aðalheiðar Klemensdóttur, eða
Öllu eins og hún var alltaf kölluð.
Hún tók mér strax opnum örmum
þegar ég kom með syni hennar inn
í fjölskylduna. Ég fluttist inn á
Holtsgötuna til hans og bjuggum
við hjá henni þar í nokkra mánuði.
Á þeim tíma eignuðumst við okkar
fyrsta bam og var það ómældur
styrkur fyrir mig sem unga stúlku
með mitt fyrsta barn að búa hjá
henni, sem átti svo mikla reynslu
að miðia til mín. Við fluttum svo
annað í nokkur ár, en keyptum
fbúðina fyrir neðan hana á Holts-
götunni árið 1972. Það var ánægju-
legt sambýli að búa í sama húsi
og hún Alla í þau 21 ár sem við
bjuggum þar saman. Þar bar aldrei
skugga á. Það var gott að koma
heim úr vinnunni og slaka á yfir
kaffibolla og rabba við hana eftir
erilsaman dag. Og fyrir börnin
okkar var ómetanlegt að hafa
ömmu uppi. Hún var alltaf heima,
það var svo ósköp þægilegt fyrir
þau að hlaupa upp til hennar á
morgnana á náttfötunum og skríða
upp í rúm til hennar þegar við for-
eldrarnir fórum í vinnuna.
Hún Alla var einstök kona, virðu-
leg í fasi og það var gaman að
horfa á eftir henni ganga eftir
Holtsgötunni á leið í vinnuna.
Það var gestkvæmt hjá henni,
þangað sem allir voru velkomnir.
Hún var ávallt umkringd fólki þótt
hún færi ekki mikið út sjálf. Það
voru margar skemmtilegar veislur
haldnar á Holtsgötunni, þar var oft
glatt á hjalla, mikið spilað og sungið.
Að lokum vil ég þakka þér, Alla
mín, fyrir allar samverustundir sem
við áttum.
Hvíl í friði.
Þín tengdadóttir,
Snert hörpu mina himinboma dís,
svo hlusti englar guðs í Paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf
og festi á hann streng og rauðan skúf.
Úr furatré, sem fann ég út við sjó,
ég fugla skar og líka smiðjumó.
í huganum til himins oft ég svíf
og hlýt að geta sungið í þá líf.
Þeir geta sumir synt á læk og tjöm,
og sumir verða alltaf lítil böm.
En sólin gyllir sund og bláan fjörð
og sameinar með töfram loft og jörð.
Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt.
Um varpann leikur draumsins perluglit.
Snert hörpu mína, himinboma dís
og hlustið, englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson)
Elva Dögg, Drífa, Daníel
og Ástrós Anna.
Elsku tengdamamma. Mig lang-
ar til að kveðja þig með örfáum
orðum. Ég hefi alltaf sagt, þegar
félagar mínir hafa verið að segja
svokallaðar tengdamömmusögur,
að ég skildi ekki hvað þeir væru
að tala um, ég kannaðist ekki við
neitt af þessu hjá minni tengda-
móður. Ég bar mikla virðingu fyrir
þér, fyrir visku þína, réttlæti þitt,
og þolinmæði þína. Þú munt alltaf
eiga sérstakt pláss í hjarta mínu,
og mér þykir sárt að hafa ekki
getað verið hjá þér síðustu andar-
tökin. Ég veit í hjarta mínu, að nú
ert þú búin að hitta þann sem þú
hefur saknað lengst og hefur það
miklu betra. Þess óskar þinn
tengdasonur,
Óli Már.
Öll áttum við okkur annað heim-
ili hjá þér á Holtsgötunni. Þú sast
á stólnum þínum við eldhúsborðið
alltaf öruggur punktur í tilverunni.
Til þín leituðum við með allt, hvort
sem það voru áhyggjur, sorg eða
gleði. Við bjuggum öll í næstu hús-
um við þig þegar við vorum börn
og þú leist eftir okkur öllum. Ef
við sáumst ekki í einhvern tíma,
þá mátti heyra köll úr eldhúsglugg-
anum og ef við svöruðum því ekki,
þá var einhver sendur af stað til
að leita. Það eru ófáar sendiferðirn-
ar sem við trítluðum fyrir þig um
gamla hverfið okkar í vesturbæn-
um. Öll áttum við það sammerkt
að inna þetta verk af hendi með
jákvæðu hugarfari því amma bjó
yfir þeim eiginleika að láta okkur
öll fínna til stolts yfir því að leggja
henni lið.
Það er þér að þakka að við
barnabörnin þín erum svona náin
og svona rnikið saman. Aðalsam-
komustaður okkar var í eldhúsinu
hjá þér, þangað komum við alltaf
eftir skóla til að borða matarkex
og mjólk eða normalbrauð með
mysingi. Þótt árin færðust yfir
okkur, þá breyttumst við ekkert;
alltaf fórum við til ömmu. Þegar
við höfðum bprðað kvöldmatinn þá
komum við til þín og horfðum á
sjónvarpið með þér eða sátum og
spjölluðum saman. Þú varst ekki
bara amma okkar, heldur okkar
besti vinur. Það var alltaf hægt að
leita til þín sama hvað bjátaði á.
Elsku amma, alltaf áttir þú svör
við öllum okkar vanda og það mátti
treysta því að ekki færi það lengra.
I gegnum tíðina voru það ekki
bara barnabörnin sem nutu þess
að hittast á Holtsgötunni, heldur
öll fjölskyldan, hvort heldur sem
var á virkum degi eða tyllidegi.
Gamlárskvöldin standa þó alltaf
upp úr. Það var vel við hæfi að
njóta síðasta dags ársins með þeirri
stóru ijölskyldu sem þú hafðir svo
ríkulega hlúð að í gegnum árin.
Það var alltaf viss regla að meðan
verið var að ganga frá fóru pab-
barnir með okkur á áramóta-
brennu. Eftir hana settumst við
krakkarnir inn i stofu ásamt þér
og horfðum dolfallin á Sirkus Billy
Smart. Þessar barnslegu gleði-
stundir standa ofarlega í hugum
okkar nú þegar við hugsum til
baka til þeirrar konu sem skipt
hefur okkur sem mestu máli í þessu
iífí.
Elsku amma, engin orð eru nógu
sterk til að lýsa því hversu mikils
virði þú varst okkur og hversu
mikið við söknum þin. Þó erum við
í dag ósköp sátt við að þú fékkst
þína hvíld, því þú munt ávallt lifa
í hjörtum okkar.
Þín
Sólrún, Guðrún Lísa,
Kristján Heiðar, Klemens,
Guðný Linda, Guðmundur
Loftur, Guðmundur J,
Kristín, Ægir, Maria,
Alex, Guðmundur K.,
Aðalheiður, Metta, Aníta.
t
Okkar kæri bróðir,
GESTUR STURLUSON
frá Fljótshólum,
lést í Borgarspítalanum að kvöldi 1. nóvember.
Fyrir hönd ættingja,
Einar Sturluson.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi, langafi og
langalangafi,
GUÐMUNDURGUÐNASON
frá Súðavík,
lést í Sjúkrahúsi Akraness þann 1. nóvember.
Þórunn Friðriksdóttir,
Ðjarnveig Guðmundsdóttir
og fjölskyldur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐBERGUR INGÓLFSSON,
Kirkjuvegi 1E,
Keflavfk,
(frá Húsatóftum, Garði),
lést í Borgarspítalanum þann
1. nóvember.
Magnþóra Þórarinsdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
Bílamarkaöurinn
Smiðjuvegi 46E
v/Reykjanesbraut.
Kopavogi, sími
567-1800 ^
Löggild bílasala
Opið laugard. kl. 10-17
sunnudaga kl. 13-18
Fjöldi bifreiða á
mjög góðum lánakjörum.
Bilaskipti oft möguleg.
Nissan Sunny SR Twin Cam ’88, svartur,
5 g., góð vél (skiptivól), sóllúga, rafm. í
rúðum, spoiler o.fl. V. 590 þús. Tilboðsv.
490 þús.
Grand Cherokee Limited 4.0L ’93, hvítur,
sjálfsk., ek. 68 þ. km., leðurinnréttingar
o.fl. V. 3.580 þús.
Einnig: Cherokee Laredo 4.0L '90,
sjálfsk., ek. 70 þ. mílur. V. 1.790 þús.
MMC Galant GLSi 4x4 '89, álfelgur, rafm.
í rúðum og samlæsingar, ek. aðeins 89
þ. km. V. 990 þús.
V.W Vento GL '93, rauður, sjálfsk., ek.
47 þ. km. V. 1.250 þús.
MMC L-300 Minibus ’88, grásans., 5 g.,
ek. 120 þ. km, vél yfirfarin (tímareim o.fl.).
V. 1.050 þús. Mjög hagstæð lánakiör.
Dodge Caravan SE V-6 7 manna '93,
grænn, sjálfsk., ek. 80 þ. km., álfelgur,
rafm. i rúðum o.fl. V. 2,5 millj.
Hyundai Accent CS Sedan '95, 5 g., ek.
aðeins 8 þ. km. V. 980 þús.
MMC Lancer GLXi Station '93, grásans.,
sjálfsk., ek. 45 þ. km. V. 1.230 þús.
Dodge Dynasty V-6 6 manna '89, blár,
sjálfsk., ek. 95 þ. mílur. Fallegur bíll.
V. 1.090 þús.
Toyota Corolla XL Hatscback ’91, 5 g.,
ek. 87 þ. km. Gott eintak. V. 680 þús.
Daihatsu Feroza EL lli '91, 5 g., ek. 51
þ. km. Toppeintak. V. 1.050 þús.
Grand Cherokee Limited (8 cyl.) '94,
sjálfsk., leðurinnr. o.fl., ek. 14 þ. km.
V. 4.150 þús.
M. Benz 200 '87, hvítur, sóllúga, ABS,
álfelgur, 4 hauspúðar o.fl. Óvenju gott
eintak. V. 1.490 þús.
MMC Pajero V-6 (3000) '92, vínrauður,
sjálfsk., ek. 113 þ. km. Einn m/öllu.
V. 2.790 þús.
Sjaldgæfur sportbíll: Nissan 300 ZX V-6
'85, m/t.grind, 5 g., ek. 135 þ. km, rafm.
í rúðum o.fl. V. 1.200 þús. Tilboðsv. 990
þús.
Nissan Pathfinder EX V-6 (3.0L) '92, 5
dyra, 5 g., ek. 54 þ. km. Fallegur bíll.
2.290 þús.
Hyundai Scoupe LS Coupé '93, rauður,
5 g., ek. 48 þ. km., rafm. í rúðum o.fl. V.
85Q þús.
55 þ. km. V. 690 þús.
MMC Lancer EXE hlaðbakur '91, blár,
sjálfsk., ek. 62 þ. km., rafm. í rúðum, hiti
Subaru Legacy 2.0 GL Station 4x4 '92,
grásans., 5 g., ek. 52 þ. km. Fallegur bíll.
V. 1.550 bús.
Elsa.