Morgunblaðið - 28.11.1995, Blaðsíða 42

42 ÞRIÐJUDAGUR 28. NÓVEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
MINIMIIMGAR
SIG URBJORN
HERBERTSSON
4- Sigurbjörn
* Herbertsson
fæddist 2. febrúar
1965 í Reykjavík.
Hann lést í Land-
spítalanum að
morgni 20. nóv-
ember síðastliðinn.
Sigurbjörn var
sonur Herberts
Jónssonar, f. 29.
ágúst 1936, d. 5.
nóvember 1985, og
Æjteinunnar Felix-
* dóttur, f. 5. mars
1942. Föðurfor-
eldrar Sigurbjörns
eru Lína Dalrós Gísladóttir, f.
22. september 1904, og Jón
Ásgeir Jónsson, f. 9. júlí 1911.
Móðurforeldrar hans eru Sig-
urbjörg Guðmundsdóttir, f. 1.
september 1918, og Felix Þor-
steinsson, f. 30. nóvember
1912. Sigurbjörn átti eina syst-
ur, Elísabetu Her-
bertsdóttur, f. 5.
janúar 1964, gift
Vilhjálmi Eggerts-
syni, f. 19. maí
1961. Börn þeirra
eru Herbert, f. 11.
desember 1987,
Hulda, f. 2. júní
1989, og Hanna, f.
5. september 1994.
Sigurbjörn kvænt-
ist 2. maí 1992 eft-
irlifandi eiginkonu
sinni, Hildi Jóhann-
esdóttur, f. 25.
febrúar 1966, og
þau dótturina
26. febrúar 1990.
Sigurbjörn var lærður húsa-
smiður og starfaði við iðn
sína.
Útför hans verður gerð frá
Víðistaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
eignuðust
Bylgju, f.
VIÐ OTIMABÆRT fráfall Silla
frænda míns vil ég minnast hans
með örfáum kveðjuorðum.
Frá því að sjúkdómur sá, er lagði
Silla frænda að velli, uppgötvaðist
'^frið 1994, fylgdist ég með hetju-
legri baráttu hans.
Við höfðum vitað hvor af öðrum
lengi. Hann lærði húsasmíði eins
og ég. En það var fyrst árið 1993
að við fórum að vinna á nálægum
slóðum. Þetta var á erfiðum tíma
í mínu eigin lífi og lögð var nótt
við dag í vinnu. Árið 1994 unnum
við báðir hjá og fyrir sömu aðila.
Þannig fylgdist ég með Silla þegar
veikindi hans komu fyrst í ljós.
Ég dáðist að hugrekki hans og
karlmennsku í baráttu við illvígan
sjúkdóm. Seint á árinu 1994 hafði
Silli náð sér svo að hann ætlaði
að byija að starfa hjá mér eftir
áramótin 1994/5.
Silli kom til starfa og vann hluta
úr degi í nokkra daga. En síðan
að morgni vinnudags reið annað
áfallið yfir. Silli frændi hafði feng-
ið heilablóðfall.
Ég átti tæpast von á að Silli
risi af sjúkrabeði eftir það. En iífs-
vilji hans var óbugaður. Silli bjó
sig undir önnur léttari störf og
lærði á tölvur með góðum árangri.
Mánudaginn 20. nóvember sl.
barst mér svo fregnin um andlát
•§ill_a frænda míns.
Á kveðjustund ungs manns
verður flestum orða vant.
Ég votta Hildi eiginkonu hans,
Bylgju, 5 ára dóttur, móður hans
og systur mína innilegustu samúð.
Þakka ég að lokum frænda mínum
fyrir samfylgdina.
Örn Felixson.
Hver minning er dýrmæt perla
að liðnum lífsins degi
hin ljúfu og góðu kynni
af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki
var gjöf sem gleymist eigi
og gæfa var það öllum
er fengu að kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Hann Silli er dáinn. Þó aðdrag-
andinn hafi verið langur vonuðust
allir eftir kraftaverki, en Guð hefur
ætlað honum æðra hlutverk.
Við kynntumst honum þegar
hann kom með Hildi fyrst heim til
foreldra hennar. Okkur leist strax
vel á þennan unga, myndarlega
mann, sem geislaði af krafti og
lífsgleði og hann stóð svo sannar-
lega undir væntingum. Hann háði
harða baráttu við veikindi sín af
þeirri bjartsýni og kjarki sem svo
mjög einkenndu hann. Hildur stóð
sem kiettur við hlið hans, hún og
Bylgja litla tóku fullan þátt í þeirri
baráttu en verða nú að leita hugg-
unar í ljúfum minningum um góðan
dreng og vissu um að nú hefur
Guð linað þjáningar hans og veitt
honum frið.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Hildur, Bylgja og aðrir
aðstandendur, við vottum ykkur
okkar dýpstu samúð.
Þorgils og Katrín.
Ekkja syrgir eiginmann.
Ástrík dóttir tregar hann.
Móðir saknar sonar hljótt.
Systir hvíslar sofðu rótt.
(J.S.)
Þessi orð flugu mér í huga þeg-
ar Elísabet systir Sigurbjörns Her-
bertssonar tilkynnti mér andlát
hans. Kallið var komið, en maður
hrekkur alltaf við, ekki síst þegar
ungt fólk á í hlut. Það var gífur-
legt áfall þegar það kom í Ijós að
Silli væri með krabbamein. Þessi
stóri sterki, glæsilegi ungi maður,
sem átti allt lífið framundan, ný-
kvæntur með unga dóttur. Þetta
gat ekki verið satt. En það var
staðreynd því miður og hann hefur
mátt þola erfíðar aðgerðir í langan
tíma. En hann lét ekki bugast, vildi
beijast, en að lokum þvarr máttur-
inn. Maðurinn með ljáinn sigraði.
Það var sárt að horfa upp á hann
svona sjúkan, en nú líður honum
vonandi vel. Pabbi hans sem hvarf
á burt allt of snemma fyrir 10
árum hefur tekið á móti honum.
Elsku Hildur, Bylgja, Steina mín
/og Beta, afar ömmur og annað
venslafólk, guð styrki ykkur í sorg-
inni. Það birtir á ný.
Ykkar
Jóna.
í dag er borinn til hinstu hvílu
æskuvinur minn, Sigurbjöm Her-
bertsson. Mig langar að segja í
stuttu máli frá kynnum okkar Silla,
eins og hann var alltaf kallaður.
Leiðir okkar lágu fyrst saman þeg-
ar við vorum sjö ára gamlir í 1-C
í Fellaskóla árið 1972. Þennan
fyrsta vetur okkar saman í skóla
fléttuðust þeir þræðir saman úr
sálum okkar sem kallaðir eru vina-
bönd. En hvað er vinur, fyrir hvað
stendur þetta orð? Ég get ekki út-
skýrt það, eil það veit ég að hann
Silli minn gaf þessu orði merkingu,
þá merkingu mun ég ávallt geyma
í minningu minni. Saman gengum
við allan grunnskólann og gagn-
fræðaskólann og þann tíma kynnt-
umst við á þann hátt sem ekki
margir þekkja. Ofarlega í huga
mínum eru þær stundir þegar við
sátum löngum stundum saman inni
í litla herberginu hans Silla og
spjölluðum saman um drauma okk-
ar og hvað við vildum fá út úr líf-
inu, eða þegar við sátum bara sam-
an og hugsuðum í hljóði.
Silli hafði þannig áhrif á þá sem
hann umgekkst að öllum leið vel
nærri honum. Margir þræðir flétt-
uðust við þessi bönd okkar, en ein-
hvern veginn er það svo að þessir
þræðir eru mistraustir þegar á þá
reynir.
Einn af okkar stærstu draumum
þegar við vorum rétt fermdir var
að eignast seglbát og gekk það svo
langt að við áttum aðeins eftir að
festa kaup á skútunni þegar ein-
hver úr vinahópnum treysti sér
ekki í þessi kaup og lögðust þessi
áform okkar í dvala. Kannski er
best að ekki rætist allir okkar
draumar. En eftir stóð alltaf
draumurinn um skútuna okkar.
Þegar ég var síðast í heimsókn hjá
Silla dró hann upp gömlu bækling-
ana um skúturnar, sem hann hafði
geymt allan þennan tíma og rifjuð-
um við þá upp þessa drauma okk-
ar úr æsku.
Eitt var það sem Silli hafði mik-
ið gaman af, og eru óteljandi þær
stundir í okkar stóra vinahópi þeg-
ar hann var að segja hrakfarasög-
urnar af mér, sem allar voru sann-
ar. Ég held að hann einn hafi get-
að, með frásögnum sínum, gefið
þeim það líf að meira að segja
mestu húmorleysingjar hefðu oltið
af stólum af hlátri þegar hann
sagði frá þeim.
Því er nú einu sinni þannig far-
ið, að þegar kallið er komið til
annarra starfa, er það fátt sem
mannlegur máttur getur ráðið við.
Þó veit ég það fyrir víst að þau
störf sem Silli hefur verið kallaður
til nú verða leyst af sömu vand-
virkni og þeirri eljusemi sem hann
er þekktur fyrir.
Élsku Hildur, Bylgja, Steinunn
og Elísabet, ég vona að ykkur verði
veittur sá styrkur sem til þarf til
að vinna á sorg sem þessari. Ég
vona að þessi fáu orð lýsi á ein-
hvern hátt þeim vinskap og kær-
leika sem ríkti alla tíð okkar á milli.
„Maðurinn er aldrei meiri en
þegar hann lýtur fyrir Guði.“
(L. Venillot.)
Ykkar vinur,
Valgeir.
Elsku Silli.
Með söknuði í hjarta fylgjum
við þér síðasta spölinn. Loksins
hefur þú fengið hvíld eftir langa
og harða baráttu við illskeyttan
sjúkdóm. Við trúðum því og vonuð-
um, að þú myndir vinna baráttuna
og ganga áfram lífsins braut frísk-
ur og hress með Hildi og Bylgju.
Það var erfitt að horfa á þegar
þú svona stór og sterkur þurftir
að beygja þig fyrir sjúkdómi og
gast ekki lengur gert það sem þú
varst vanur að gera. En það var
líka ánægjulegt að sjá hvemig þú
stóðst alltaf upp aftur eftir hvert
áfallið af öðru. Þú áttir mikla ást,
trú og von og hafðir óbilandi kjark
til að takast á við aðstæður sem
hefðu bugað marga aðra. Allt þetta
fleytti þér yfir érfiðustu tímabilin.
Það er sárt að horfa á eftir frænda
og vini og finna hversu vanmáttug
við í raun erum gagnvart almætt-
inu. Nú hefur Hann tekið þig til
sín og veitt þér blessunarlega hvíld.
Við vitum að þér líður vel núna
og að þið feðgarnir eruð nú saman
eftir tíu ára aðskilnað. Við sem
eftir sitjum eigum margar minn-
ingar um góðan og traustan dreng,
minning sem ylja okkur á erfiðum
stundum sem þssum.
Silli minn, hvíl þú í friði.
Margs er að minnast,
margt ef hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Við biðjum góðan Guð um styrk
okkur öllum til handa á þessari
sorgarstund.
Kjartan og Þóra Björg.
• Fleiri minningargreinar um
Sigurbjörn Herbertsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
ISBJORG
HALLGRÍMSDÓTTIR
+ ísbjörg Hall-
grímsdóttir
fæddist á Felli í
Mýrdal 19. október
1908. Hún lést á
Landspítalanum
16. nóvember síð-
astliðinn. Foreldr-
ar hennar voru
hjónin Sigurveig
Sveinsdóttir og
Hallgrímur Brynj-
ólfsson, bóndi á
Felli í Mýrdal. Hún
átti 13 systkini og
eru fjögur þeirra á
lífi.
Árið 1933 giftist ísbjörg Þor-
steini Halldórssyni, f. 2.12.
1908, d. 3.10. 1988. Þeirra börn
eru Ragnheiður, gift Jóni Krist-
inssyni, Hallgrímur, kvæntur
Rósu Jónsdóttur, og Sigurleif
Brynja, gift Sigurði Hlöðvers-
syni. Barnabörnin eru fjögur
og barnabarnabörnin þijú.
Útför Isbjargar fór fram frá
Fossvogskirkju 24. nóvember.
„ÞEGAR þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn, og þú
munt sjá að þú grætur vegna þess
sem var gleði þín.“ (Kahlil Gibran.)
Okkur langar, með nokkrum orð-
um, að minnast ísbjargar Hall-
grímsdóttur, sem er látin 87 ára
að aldri.
Þó að dauðinn sé óumflýjanlegur
og eitt af því fáa, sem við getum
verið viss um í þessu lífi, er hann
alltaf sár og alltaf jafn erfitt að
horfast í augu við hann. Þrátt fyrir
það geymum við góðu minningarnar
og reynum að rækta þær með gleði
í huga því við trúum að hvert það
bros og hvert það tár, sem við grát-
um, snerti þá sem liðnir eru.
ísbjörg var hlý og gefandi mann-
eskja. Hún var mjög trúuð og aldr-
ei talaði hún illa um nokkurn mann.
Þá bað hún góðan Guð um styrk
handa þeim sem eitthvað bjátaði á
hjá og þegar litla nafna hennar,
Katrín ísbjörg, fæddist bað hún oft
á dag fyrir litla sólargeislanum sín-
um. Það var okkur mikil blessun
að ísbjörg skyldi kynnast dóttur
okkar og stoltið sem skein úr and-
liti hennar þegar hún hélt nöfnu
sinni undir skírn síðastliðið vor
sagði meira en mörg orð fengju
sagt.
Isbjörg ætlaði að kenna dóttur
okkar bænirnar en nú munum við
sjá um þann þátt uppeldisins. Þegar
við munum lesa bænirnar saman
mun ísbjörg vera í huga okkar og
hjarta. Þá mun nafna hennar fá að
heyra um allar stundirnar sem við
áttum saman og hve yndisleg
manneskja langamma hennar var.
Þegar við hugsum til baka um
allt það, sem við gerðum saman,
er okkur ofarlega í huga sumarfríið
okkar síðastliðið sumar í sumar-
bústaðnum á Þingvöllum. Veður-
guðirnir voru eitthvað að stríða
okkur þá dagana og gátum við
ekki annað en verið innandyra
vegna mikillar rigningar og roks.
Þrátt fyrir óveðrið þá leið okkur vel
saman og það gerði okkur alltaf,
því þar sem ísbjörg var var gott
að vera. Þessarar hlýju og góðu
nærveru hennar söknum við einna
mest.
Síðustu mánuði dvaldist ísbjörg
á dvalarheimilinu Felli í Skipholti
og viljum við þakka starfsfólkinu
þar fyrir þá einstöku góðvild sem
það sýndi_ henni.
Elsku ísbjörg okkar mun alltaf
eiga stórt rúm í hjarta okkar og
okkur er huggun að vita að henni
líður vel og er nú komin til Steina
og annarra vina og ættingja, sem
á undan henni hafa
farið.
í harmanna helgilundum
hugur minn unir sér.
Þar líða í laufinu bleika
ljóðin, sem kvað ég þér.
í harmanna helgilundum
hugur minn unir sér.
Ég krýp þar á hveiju kvöldi
í kyrrðinni og bið fyrir þér.
(Tómas Guðm.)
Guð geymi elsku ís-
björgu okkar.
Ari, Guðrún og
Katrín Isbjörg.
Mig langar í fáum orðum að
minnast þín, elsku ísbjörg mín. Þú
varst ekki búin að vera vistmaður
á Felli lengi þegar ég hóf þar störf.
Strax er ég kynntist þér fannst
mér eins og við hefðum þekkst í
mörg ár. Það sama sagðir þú við
mig. Ég tók strax eftir þér, hversu
góð, falleg og hjálpsöm þú varst.
Það mátti oft halda að þarna væri
starfsmanrteskja en ekki vistmaður
þar sem þú varst, því þú vildir allt-
af vera að hjálpa til. Hvort sem það
var okkur stelpunum eða gamla
fólkinu. Ekki trúði ég mínum eigin
eyrum þegar ég frétti aldur þinn,
því ég hélt að þú værir mun yngri.
Það er nú einu sinni þannig á svona
litlum vinnustað að maður kemst
ekki hjá því að tengjast ykkur vist-
mönnunum nánum tengslum.
Manni fer að þykja vænt um ykkur
nánast eins og börnin sín. Og þann-
ig var það með þig. Þú varst svo
gefandi og góð manneskja að mér
fór strax að þykja svo mikið vænt
um þig. Mér finnst mikið vanta
eftir að þú fórst og sakna ég þín
mikið.
Það eru margar góðar minningar
sem ég á um þig. Við brölluðum
ýmislegt saman. Ég veit að ég á
aldrei eftir að gleyma sviðakjamma-
nóttinni okkar, eins og við kölluðum
hana, sem var aðfaranótt 29. októ-
ber sl. Það sem við gátum hlegið
mikið inni í eldhúsi. Það skilur þetta
enginn nema við tvær, eða hvað við
og fleiri áttum oft góðar stundir í
smugunni okkar, þú að spá í bolla
og ég með vatnsglasið mitt. Svona •
gæti ég lengi talið upp, en ég ætla
bara að geyma þessar minningar
fyrir mig.
ísbjörg mín, þú áttir góða að,
börnin þín þijú, Rögnu, Sillu og
Hallgrím, sem öll reyndust þér vel.
Að öllum ólöstuðum get ég ekki
annað en minnst á Ara, dótturson
þinn, hvað hann reyndist þér vel
og ræktaði sambandið á svo falleg-
an hátt við þig, þegar hann og
Guðrún, unnusta hans, skírðu litlu
stúlkuna sína í höfuðið á þér. Hvað
þú varst stolt, þegar þú sagði mér
frá_ því, og alltaf þegar ég minntist
á ísbjörgu litlu ljómaðir þú öll af
gleði.
Elsku Isbjörg mín, ég kveð þig
og þakka þér fyrir allar góðu stund-
irnar okkar, sem við áttum saman.
Enginn mér óskyld manneskja hef-
ur sagt jafn fallegt við mig sem
þú gerðir.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, - Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(Sig. Kristófer Pét.)
Guð blessi sálu þína.
Þín vinkona,
Elín.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-tcxtaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar um má lesa á
heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.