Morgunblaðið - 03.12.1995, Blaðsíða 36

36 SUNNUDAGUR 3. DESEMBER 1995
MINNIIMGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Útför frænda míns,
INGÓLFS TH. GUÐMUNDSSONAR
fyrrverandi deildarstjóra,
Fornhaga 23,
Reykjavík,
fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 6. desember kl. 15.00.
Haukur Bachmann.
t
SIGRÍÐUR BJARNADÓTTIR
hjúkrunarfræöingur
frá Héðinshöfða,
síðast til heimilis
Brekkuhvammi, Húsavík,
lést 20. nóvember 1995.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Systkini og aðrir aðstandendur.
t
Innilegar þakkir til allra, sem veittu að-
stoð og sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför elskulegs eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
HALLDÓRS VALDIMARSSONAR,
Kjartansgötu 7,
Borgarnesi.
María Ingólfsdóttir,
Helga Ólöf Halldórsdóttir,
Lilja Guðrún Halldórsdóttir, Guðmundur Jónsson,
Garðar Halldórsson, Guðlaug Sandra Guðlaugsdóttir,
Ingólfur Halldórsson, Oddný O. Sigurðardóttir,
Ólöf Halldórsdóttir, Sveinn Guðnason,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför mannsins míns, sonar,
föður, tengdafööur, bróður og afa,
SIGURJÓNS HERBERTSSONAR,
Efstalandi 20,
Reykjavík.
Kristfn Helga Hákonardóttir,
Herbert Sigurjónsson,
Theodór Már Sigurjónsson, Ólöf R. Einarsdóttir,
Herbert Bredfjord,
Inga H. Sigurjónsdóttir,
Þorsteinn Haraldsson,
Sigurður Haraldsson,
Vigdís Haraldsdóttir,
Inga Wessman,
Bente Bredfjord,
Rögnvaldur Rafnsson,
Lookhid Benphad,
Fabio Patrizi
Ib Wessman
og barnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður okkar, sonar og bróður,
SIGURÐAR ÞORSTEINSSONAR,
og sonar míns, bróður, barnabarns og frænda,
ÞORSTEINS SIGURÐSSONAR.
Sérstakar þakkir til björgunarfólks og allra þeirra, sem tóku þátt
í björgunarstarfinu á Flateyri.
Fyrir hönd aðstandenda.
Sigrún Magnúsdóttir,
Berglind Ósk Sigurðardóttir,
Atli Már Sigurðsson,
Borgrún Alda Sigurðardóttir,
Þorsteinn Gfslason, Ólafía Hagalinsdóttir,
Borgrún Alda Sigurðardóttir, Heimir Stígsson,
Ingimar Þorsteinsson,
Kristfn Þorsteinsdóttir,
Steinar Þorsteinsson,
(ris Harðardóttir, Helgi Björnsson,
Magnús Ragnarsson, Sigurlaug Guðmundsdóttir,
Magnús Magnússon, Fjóla Þorleifsdóttir,
Grétar Magnússon,
Baldur Magnússon, Ólöf Gunnarsdóttir.
LEIFUR
TÓMASSON
+ Leifur Tómas-
son fæddist á
Akureyri 5. mars
1932. Hann lést á
Akureyri 23. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Nanna
Ottósdóttir Tulin-
ius, fædd 13.
desember 1911, d.
12. mars 1986, og
Tómas Steingríms-
son, f. 6. nóvember
1909, og býr nú á
Akureyri. Börn
þeirra voru tvö,
Leifur og Ragna, sem gift er í
Danmörku Erik Pedersen
prentara og eiga þau þrjú börn.
Leifur kvæntist 23. september
1955 Erlu Elísdóttur hjúkrun-
arkonu, sem fædd er 24. maí
1932._ Foreldrar hennar voru
Elís Arnason vélgæslumaður á
Reyðarfirði og kona hans Guð-
rún Bjamey Valdórsdóttir.
Leifi og Erlu varð fimm baraa
auðið og eru þau: Tómas, heild-
sali, f. 20. janúar 1956, kvæntur
Sigríði Gunnarsdóttur. Þóra
Elísabet, húsmóðir
og bókhaldari, f. 13.
apríl 1957, gift Sig-
urði Vigfússyni
f ramkvæ mdastj óra.
Ottó, viðskipta-
fræðingur, f. 21.
maí 1958, kvæntur
Margréti Hall-
grímsdóttur. Guð-
rún Bjarney, meina-
tæknir og húsmóð-
ir, f. 23. febrúar
1961, gift Sigurjóni
Magnússyni kenn-
ara. Nanna, hár-
greiðsludama, f. 2.
júní 1963, gift Friðriki Friðriks-
syni rafmagnstæknifræðingi.
Tómas, Þóra og Guðrún
Bjaraey eru búsett hér á Akur-
eyri, Ottó í Reykjavík en Nanna
í Vestmannaeyjum. Barnaböra-
in eru nú orðin 15 talsins. Mest-
an hluta starfsævi sinnar vann
Leifur við heildsölufyrirtæki
föður síns hér á Akureyri.
Útför Leifs fer fram mánu-
daginn 4. desember frá Akur-
eyrarkirkju og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
LEIFUR tengdafaðir okkar og afi
barnanna okkar er farinn. En minn-
ingin um hann mun svo sannarlega
ekki fara langt því þetta var einstak-
ur maður.
Hann var góður og blíður afí. Við
getum ekki ímyndað okkur að hægt
sé að leggja eins mikla alúð og rækt
við bamaböm sín og Leifur gerði.
Þær em t.d. ófáar ísferðirnar niður
í Brynju eða ferðimar niður á
„Leiru“ að skoða selinn Snorra eða
ferðimar á „leynistaðinn" sem við
vitum reyndar ekki nákvæmlega
hvar er eða veiðiferðirnar þar sem
bömin voru alltaf númer eitt eða
ferðimar ... Hann var óþreytandi að
fara með bömin í alls konar ferðir
þar sem hann lék við þau, útskýrði,
kenndi allt milli himins og jarðar og
þá sérstaklega það sem fyrir áugu
bar. Fyrir þetta emm við ákaflega
þakklátir og munum minnast með
bömum okkar í framtíðinni.
Leifur var ekki bara tengdafaðir
og afí bamanna okkar. Hann var
einnig góður félagi okkar og vinur.
Þær eru t.d. ómetanlegar allar
Keldnaferðirnar þar sem fjölskyldan
hefur átt saman nokkra daga á
hveiju ári. í þeim ferðum hefur Leif-
ur verið hrókur alls fagnaðar við
veiðar, fjömferðir, varðelda o.þ.h.
Þá em veiðiferðirnar í Hrollu ákaf-
lega ofarlega í minningunni þar sem
Leifur sýndi oft sínar bestu hliðar.
Fyrir það fyrsta var hann frábær
veiðimaður, í annan stað var hann
góður kennari og í þriðja lagi góður
veiðifélagi sem lýsti sér best í því
að hann gladdist manna mest yfír
annarra veiði.
Leifur var góður tengdafaðir með
sína kosti og galla eins og allir aðr-
ir menn. Kostirnir vom hins vegar
miklu, miklu fleiri og meiri en gall-
arnir og þeirra munum við minnast
um ókomna framtíð.
Honum þótti mjög vænt um böm-
in sín þótt hann hafí sýnt það á sinn
hátt. Þessarar væntumþykju urðum
við líka aðnjótandi okkur til mikillar
ánægju.
Elsku Erla okkar. Þinn er sökn-
uðurinn mestur. En þú stendur ekki
ein eftir. Þegar erfiðleikar og sorg
heija á mann er gott að eiga góða
að og þú getur treyst því að við
munum gera allt sem í okkar valdi
stendur til að létta undir með þér.
Tengdasynir.
Sorgarfregn barst um Akureyri
morguninn 23. nóvember sl. Skyndi-
lega var horfinn á braut kunnur
samborgari, Leifur Tómasson, dug-
andi félagsmálafrömuður og vaskur
íþróttamaður. Hann rak heildsölu
hér í bæ ásamt föður sínum um ára-
tuga skeið. Er að honum mikil eftir-
sjá sökum glaðværðar hans og dugn-
aðar og þátttöku í hinum ýmsu fé-
lagssamtökum í bæjarfélaginu.
Leifur lauk gagnfræðaprófi á
Akureyri vorið 1949 og veturinn
1949-1950 stundaði hann nám í
Grundtvigs folkehöjskole í Hilleröd
í Danmörku. íþróttakennarapróf tók
hann síðan 1952 á Laugarvatni.
Aftur hélt hann út fyrir landsteinana
og var um tíma við nám í verslunar-
fræðum í London veturinn 1953-54.
Þótt hann hefði menntun og hæfni
til íþróttakennslu varð hún þó ekki
ævistarf hans. Iþróttirnar urðu hins-
vegar tómstundaiðja hans og kær-
komin tilbreyting frá hinu daglega
amstri og söluferðum víða um land.
Árið 1955 steig Leifur sitt stærsta
gæfuspor er hann gekk að eiga Erlu
Elísdóttur frá Reyðarfirði. Hin unga
og glæsilega hjúkrunarkona úr
austri reyndist honum í hvívetna
tryggur og traustur lífsförunautur,
sem bjó honum og börnunum hlýlegt
og elskulegt heimili. Hún var honum
ómetanleg stoð og stytta og í veik-
indum hans komu berlega í ljós
mannkostir hennar og umhyggju-
semi. Ekki er því að undra að fjöl-
skyldan og þeir er til þekkja meta
Erlu Elísdóttur umfram annað fólk
og er það mjög að verðleikum.
Að Leifi standa styrkar stoðir at-
hafna- og íþróttamanna og þá ekki
síður fólks er hlaut leiklistar- og
tónlistargáfur í vöggugjöf.
Afí hans Otto Tulinius (1869-
1948) og bræður hans, Þórarinn
(Thor) og Axel voru landskunnir
dugnaðarmenn á sviði verslunar og
útgerðar. Axel var einn helsti hvata-
maður að stofnun íþróttasambands
íslands og varð fyrsti forseti þess
árið 1912. Otto var kvæntur Val-
gerði Friðriksdóttur Möller.
Nanna móðir hans iðkaði fþróttir
á yngri árum og var hún ásamt verð-
andi mágkonum sínum í hinum
fræga fímleikaflokki KA sem sýndi
á Alþingishátíðinni 1930. Hún rak
um hrið verslunina Ásbyrgi hér í bæ
en vann síðan lengst af við heildsölu
eiginmanns síns.
Tómas, faðir Leifs, var skarpur
íþróttamaður og helsti forystumaður
KA fyrstu ár félagsins. Hann söng
áratugum saman í Karlakórnum
Geysi og var formaður hans um
skeið og einnig var hann formaður
kaupmannasamtakanna hér á Ak-
ureyri. Systur Tómasar, Þórhildur,
Margrét, Ingibjörg, Brynhildur og
Ragnhildur eiga merkan þátt í sögu
íþrótta, leiklistar, dans og tónlistar
í bænum svo lofsvert er og einstakt
má telja. Móðir þeirra, Tómasína
(1884-1971) hafði yndi af söng og
var hún dóttir Tómasar Jónassonar
á Hróarsstöðum sem var einn fyrsti
leikritasmiður íslendinga.
Bróðir Tómasínu, Jónas, var tón-
skáld og organisti á ísafirði í meira
en hálfa öld. Maður Tómasínu, Stein-
grímur (1881-1962) Þorsteinsson
frá Lundi, var bóndi, kennari og
organisti í Fnjóskadal uns þau Tóm-
asína fluttu til Akureyrar árið 1921.
Eftir það vann hann hjá Olíuverslun-
inni og tók m.a. virkan þátt í störfum
Lúðrasveitar Akureyrar.
Leifur varð ekki eftirbátur þess-
ara ættmenna sinna í íþróttum og
hinum ýmsu félagsstörfum. Afreks-
saga hans í íþróttum væri án efa
efni í myndarlegan bækling eða jafn-
vel bók. Hann var óvenju fjölhæfur
og afar snarpur og einbeittur keppn-
ismaður. Á átta ára íþróttaferli,
1949-1957, var hann oftar á verð-
launapalli en flestir aðrir keppendur
hér í bæ. Hann virtist jafnvígur hvort
sem keppt var í spretthlaupum,
stökkum, grindahlaupum eða jafnvel
í fimmtarþraut. Hann var hvað eftir
annað Akureyrar- eða Norðurlands-
meistari í hinum ýmsu íþróttagrein-
um. Leifur var meðal þeirra er hófu
iðkun körfuknattleiks árið 1949 og
lék í sigurliði KA sem bar ægishjálm
yfir keppinauta sína fyrstu árin.
Árið 1957 var skyndilega bundinn
endi á óvenju glæsilegan keppnisfer-
il er hann slasaðist alvarlega í
ijúpnaveiði. Lá hann mánuðum sam-
an með slæmt lærbrot, en náði smám
saman heilsu á ný með seiglu og
viljastyrk og ekki síst vegna ein-
stakrar umönnunar konu sinnar.
Hann var enn í framför er þetta
reiðarslag dundi yfir. Hann vann þá
17. júní-bikarinn fyrir framúrskar-
andi 100 m hlaup á 11,2 sek. -
óæfður, nýkominn úr söluferð.
Áhugi Leifs á íþróttum var hreint
ekki bundinn við eigin sigurgöngu.
Árum saman var hann leiðbeinandi
og dómari í körfuknattleik og átti
hann ásamt frænda sínum Herði
Tulinius verulegan þátt í því að þessi
íþróttagrein festi hér rætur. Leifur
aðstoðaði við framkvæmd ýmissa
íþróttamóta um langt árabil, ekki
síst skíðamótanna sem voru honum
einkar hugleikin. Það mun í fyrstu
hafa verið að áeggjan vinar hans
Halldórs heitins Ólafssonar úrsmiðs,
en þeir unnu giftusamlega að fram-
gangi skíðaíþróttarinnar og síðar að
málefnum Flugbjörgunarsveitarinn-
ar.
Það var Leifur Tómasson sem
ýtti úr vör stærsta íþróttamóti sem
haldið er hérlendis í einstaklings-
keppnum - Andrésar andar skíða-
mótunum. Hann kom fram með
þessa hugmynd á fundi skíðamanna
árið 1973, að halda mót fyrir ungu
kynslóðina frá 12 ára aldri niður í
7-8 ára, líkt og Norðmenn gerðu í
Kongsberg. Fyrsta mótið fór þó ekki
fram fyrr en 1976 eftir talsverðan
undirbúning, samninga og heimild
frá útlöndum. Fyrsta mótsstjórnin,
Leifur, ívar Sigmundsson og Gísli
Kr. Lórenzson, sendu þá rösklega
100 broshýr börn niður skíðabrekk-
urnar. Nú eru keppendur hinsvegar
orðnir um 900 talsins og væru vel
á annað þúsund ef starfsmenn, þjálf-
arar og fararstjórar væru taldir
með. Ærsl og keppnisgleði hinn
ungu voru þessum brautryðjendum
næg verkalaun.
Það var þeim hjónum Leifí og
Erlu einnig til óblandinnar ánægju
hve börn þeirra skiluðu vel sínum
hlut í skíðaíþróttinni. Auk margra
sigra og íslandsmeistaratitla ber
hæst keppni Tómasar sonar þeirra
á Vetrarólympíuleikunum 1976 og
Nönnu 1984. Það fyllti foreldrana
stolti, þótt þau hefðu ekki mörg orð
þar um.
Ekki fór hjá því að sótt væri eftir
liðsinni Leifs við stjórn ýmissa félaga
og jafn bóngóður maður og Leifur
sagði sjaldan nei. Hann var alloft í
aðalstjórn KA og ýmissa deilda fé-
lagsins. Þá var hann um hríð í stjórn
Iþróttabandalags AK, oftast gjald-
keri.
Auk íþróttanna beindist áhugi
hans að ýmsu öðru og fjarskyldu. A
bernskuárum gekk hann skátastarf-
inu á hönd og starfaði þar af dugn-
aði fram á unglingsár og var flokks-
foringi um tíma. Hann fylgdist ætíð
vel með allri framvindu skátastarfs-
ins í bænum. Hann mat hugsjónir
og stefnu skátanna mikils og bar
þeim hvarvetna vel söguna. Hann
kom oft inn á hið heilbrigða uppeldis-
sjónarmið skátanna, „... að hjálpa