Morgunblaðið - 15.12.1995, Qupperneq 72

72 FÖSTUDAGUR 15. DESEMBER 1995
NYJAR HLJOMPLOTUR
:0 _
j 'C3 _
J h°
:0 3 VO
J! § »i
^ -2
.b -P qí
& '0*8 Æ
cu irí '^3
S 2 5S
c C oo
S | oo
e > ^
« Cn h.
ft. o <u
co g
C Ö
co *0
i

P3
a> s3
ae
CO co
Ákveðið orkuflæði
Tamlasveitin sendi fyrir
skemmstu frá sér
samnefnda breiðskífu.
Stefán S. Stefánsson,
einn liðsmanna sveitar-
innar, segir plötuna
hafa veríð tekna upp
nánast beint og fyrir
vikið sé að finna á henni
einhvern aukakraft.
TlMLASVEITIN er skipuð
þeim Agli Ólafssyni, Birni
Thoroddsen, Eiríki Erni
Pálssyni, Gunnari Hrafnssyni,
Jónasi Þóri og Stefáni S. Stefáns-
syni. Stefán segir að á plötunni
séu lög af efnisskrá hljómsveitar-
innar frá því hún varð til fyrir
hálfu öðru ári eða svo.
„Við tókum þá ákvörðun að
bregða okkur í hljóðver og taka
plötuna upp sem mest beint,“ seg-
ir hann, en þeir félagar tóku yfir-
leitt ekki nema tvær tökur á hvert
lag, söng og allan hljóðfæraleik
samtímis, og létu betri tökuna
standa. „Þetta steinlá allt nokkuð
skemmtiiega," segir Stefán, „við
vorum skotfljótir að gera þetta og
um leið var þetta mjög skemmtileg
tilbreyting frá þessari venjulegu
lagskiptu hljóðversvinnu, þar sem
Morgunblaðið/Einar Falur
byijað er á grunninum, þá bætt
ofan á hann og loks endað á söng
og hljóðblöndun." Hann segir að
fyrir vikið telji þeir félaga sig fínna
ákveðið orkuflæði á plötunni sem
sjaldan náist þegar hin hefðbundn-
ari vinnubrögð séu notuð og skipti
þá engu þótt einhvers staðar megi
heyra skakkar nótur.
„Það kemur einhver aukakraft-
ur sem er meira virði en þessi
endalausa snurfusun, sem leiðir
oft af sér að plötur hafa dáið í
hljóðverinu."
Lög úr
öllum áttum
Á dagskrá Tamlasveitarinnar
eru lög úr öllum áttum, þar á
meðal nokkur frumsamin, sem
Stefán segir að vilji sé fyrir að
gefa út síðar, en tvö slík eru reynd-
ar á disknum. „Það hefur
þurft að bíða vegna annarra
verkefna,“ segir hann og vísar
þá til þess meðal annars að
undanfarið hefur Tamlasveit-
in verið upptekin í leikriti Ól-
afs Hauks Símonarsonar,
Þreki og tárum, en þar kemur
hún fram sem Hljómsveit Áka
Hansens. „Menn hafa líka
verið að fást við ýmislegt ann-
að og margir í mörgum hljóm-
sveitum. Breiddin í hljóm-
sveitinni er svo mikil að við
höfum þurft að hnika til verk-
efnum vegna þess að einn er
kannski að spila með Mótettu-
kór Hallgrímskirkju, annar að
leika í forsetaveislu og sá
þriðji að leika með Stórsveit
Reykjavíkur," segir hann og
bætir við að það hve liðsmenn
Tamlasveitarinnar séu iðnir að
vinna með hinum og þessum utan
sveitarinnar geri hana lífseigari
en flestar aðra sveitir, því hægt
sé að kalla menn saman með litlum
fyrirvara.
Sjóaðir
tónlistarmenn
Stefán segir að ólíkir tónlistar-
menn eigi það til að deila og ekki
síður í Tamlasveitinni, en þessir
sjö tónlistarmenn séu svo sjóáðir
að þeir séu um leið sjö sátta-
semjarar og því fari deilurnar aldr-
ei út fyrir tónlistarstefnuna og
bætir við að í Tamlasveitinni komi
menn svo saman til að skemmta
sér fyrst og fremst, „þetta er ein
skemmtilegasta hljómsveit sem
hægt er að vinna með“.
G Æ Ð I
0 G
G 0 T T
V E R Ð
HEFUR ÞÚ SCf.
MORGUNBLAÐIÐ
SÚKKAT: Eins og sniðnir
hvor fyrir annan.
Það er
gott,
og það
batnar
TÓNLIST
Gcisladiskur
FJAP
Geisladiskur dúettsins Súkkats:
Gunnar Örn Jónsson gítar, Hafþór
Ólafsson söngur. Flaut í sálmi: Edu-
ardó Perez Baca. Fóstruna kveður
Örn Karlsson, á gítar leikur KK,
Eyþór Gunnarsson spilar á ýmsar
trommur og allir í kór. Upptaka og
hljóðblöndun: Ivar Bongó Ragnars-
son. Útgefandi: Bein Leið hf. og
Súkkat og P 1995. Dreifing Japis.
Verð 1.999 krónur.
EINHVER ánægjulegasta stund
sem ég hef átt í langan tíma var
þegar ég settist niður til að hlusta
á nýja geislaplötu dúettsins Súkkat,
Fjap. Áhrifin voru ekki ósvipuð þeim
sem ég varð fyrir þegar ég heyrði
fyrstu plötu Megasar fyrir 25 árum,
en sú upplifun hafði í för með sér
eins konar endurmat og uppgjör á
ríkjandi hefðum í kveðskap og laga-
smíð og samspili texta og tónlistar.
Súkkat svipar að því leyti til Megas-
ar að textinn er í öndvegi og'skiptir
í raun höfuðmáli, en síðan kemur
lipur laglína, sem fellur að orðunum
eins og flís við rass.
Þeir félagar, Gunnar Örn Jónsson
gítarleikari og Hafþór Ólafsson
söngvari, eru eins og sniðnir hvor
fyrir annan og ég hef á tilfinning-
unni að hvorugur geti án hins verið,
að minnsta kosti við flutning þessara
stórskemmtilegu ljóða og laga.
Gunnar Örn er dtjúgur í lagasmíðun-
um og flutningur Hafþórs á lögum
og ljóðum er óborganlegur.
Lög og textar eru flest eftir þá
sjálfa, en Megas á þó eitt lag með
texta, Sveinn og Pes, og Örn Karls-
son semur texta við Rauðar, rauðar
rúsínur og Skjóðuljóð, auk þess sem
Gilsbakka Jón og KN eiga innskot
í laginu Fóstran. Allt er þetta jafn
skemmtilegt, hreinasta snilld liggur
mér við að segja, enda lífsins ómögu-
legt að gera upp á milli laganna eða
ljóðanna á þessari plötu. Í augnablik-
inu eru Fóstran og Vont en það
venst áleitin í huga mínum, sem og
Sveinn og Pes Megasar. Reykjavík-
urpakk stingur skemmtilega í stúf
og Allamalla liggur einhvers staðar
nærri í loftinu. Með öðrum orðum:
Efnið á þessari plötu er gott, og það
batnar við hveija hlustun.
Mér fínnst einhvern veginn að
þetta sé plata sem flestir verði að
hlusta á, að minnsta kosti einu sinni
og helst oftar. Þetta er alla vega sú
plata sem ég gæti síst verið án um
þessar mundir.
Sveinn Guðjónsson