Morgunblaðið - 21.04.1996, Side 32

32 SUNNUDAGUR 21. APRÍL 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIMGAR
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
BENGTA K. GRÍMSSON,
Hringbraut 77,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli föstudaginn 19. apríl sl.
Birna Gróa Kristjánsdóttir, Leiv Ryste,
Reinhold Kristjánsson, Elfn Þórðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minri, faðir okk-
ar, tengdafaðir, afi og langafi,
ALEXANDER SIGURSTEINSSON
frá Djúpadal,
Goðheimum 21,
sem lést í Landspítalanum þann 15.
apríl sl., verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju 24. apríl nk. kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent
á Hjartavernd.
Guðrún Helgadóttir,
Gunnar Aiexandersson, Katrín Óskarsdóttir,
Hafdís Alexandersdóttir, Gísli J. Friðjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
DANÍEL ÁGÚSTÍNUSSON,
Háholti 7,
Akranesi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju miðvikudaginn 24. april kl.
14. Þeir sem vildu minnast hins látna láti líknarstofnanir njóta
þess.
Anna Erlendsdóttir,
Erlendur Danielsson,
Ingileif Danfelsdóttir.
t
Eiginmaður minn, bróðir og faðir,
GUÐMUNDUR GÍSLASON
húsgagnasmiður,
Flyðrugranda 20,
Reykjavfk,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í
Reykjavík miðvikudaginn 24. apríl
kl. 13.30.
Guðbjörg Sigurbergsdóttir,
Guðrún Gfsladóttir,
Dóra Guðmundsdóttir,
Oddný Guðmundsdóttir,
Erna Guðmundsdóttir
og fjölskyldur.
t
Útför mannsins míns, föður okkar og
fósturföður,
HARALDAR EINARSSONAR,
Ljósheimum 4,
Reykjavík,
Verður gerð frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 23. apríl kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hans er vin-
samlegast bent á Kristniboðssamband-
ið, afgreiðsla í síma 588 8901.
Helga G. Jakobsdóttir,
Gréta S. Haraldsdóttir,
Sigrún J. Haraldsdóttir,
Friðþjófur D. Friðþjófsson,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t
Okkar elskulegi bróðir, frændi, rriágur
og vinur,
HAUKUR FRIÐRIKSSON
fyrrv. sfmstöðvarstjóri
frá Króksfjarðarnesi,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
á morgun, mánudaginn 22. apríl kl. 15.
Jón Friðriksson, Þuríður Sumarliðadóttir,
Sigmundur Friðriksson, Ingibjörg Sveinsdóttir,
Víðir Lárusson, Guðmunda Gúðmundsdóttir
og fjölskyldan frá Króksfjarðarnesi.
+ Laufey Arnalds
fæddist í Reykja-
vík 16. október 1915.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur 14.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðmundur
Guðmundsson, f. 15.
júlí 1893, d. 12. nóv
1950, skrifstofustjóri
í Reykjavík, sonur
Guðmundar Helga-
sonar prests í Reyk-
holti og Þóru Ás-
mundsdóttur, syst-
urdóttur Gríms
Thomsens, og Krist-
ín Gunnarsdóttir, f. 6. júlí 1893,
d. 10. mars 1929, dóttir Gunnars
Gunnarssonar kaupmanns í
Reykjavík og Júlíönu ísafoldar
Jónsdóttur. Kristín var fyrri
kona Guðmundar en seinni kona
hans var Lilja Sölvadóttir, f. 2.
júlí 1898, d. 5. desember 1973.
Laufey átti einn bróður, Gunnar,
f. 19. nóv 1920, d. 1. nóv 1990,
bankafulltrúi i Reykjavík, og
tvær systur, Helgu, f. 20. nóv
1922, og Ástu Júlíu, f. 17. okt
1926, en þær dóu báðar í frum-
bernsku.
Endurminningin merlar æ
í mána silfri hvað, sem var,
yfir hið liðna bregður blæ
blikandi fjarlægðar,
gleðina jafnar, sefar sorg;
svipþyrping
sækir þing
í sinnis hljóðri borg.
Grímur Thomsen.
Minningamar um Eyju velta fram
og þær eru hugljúfar. Ég hitti hana
fyrst haústið 1960 er ég kom á heim-
ili þeirra Einars í fylgd dóttur þeirra
Kristínar er seinna varð eiginkona
mín. Eyja tók mér strax frá upphafí
opnum örmum og alla tíð var sam-
band okkar einstakíega gott.
Eyja missti móður sína ung og
þurfti fljótt að standa á eigin fótum.
Hún stundaði nám í Kvennaskólanum
í Reylq'avík og jafnframt lagði hún
stund á píanónám. Allt til hinstu
stundar settist hún við píanóið og
spilaði af fíngrum fram og oft söng
ég með og þar áttum við sameigin-
legt áhugamál.
Föðursystir hennar, Guðrún Reyk-
holt, studdi hana og hvatti mjög við
tónlistarnámið og batt miklar vonir
við framabraut hennar á því sviði.
Laufey dvaldi einn vetur, eftir lát
móður sinnar, á Spáni hjá föðurbróð-
ur sínum, Helga Guðmundssyni, sem
var sendiherra þar. Svo vildi til að í
fyrstu fréttum Ríkisútvarpsins 1930
voru lesnar upp nýjustu fréttir frá
Spáni úr bréfí Eyju til Guðrúnar
Reykholt sem starfaði við útvarpið.
Það voru einu erlendu fréttimar að
sögn. Eftir að Eyja kom heim starf-
aði hún hjá Mjólkurfélagi Reykjavíkur
með píanónáminu.
Laufey giftist Einari Amalds
haustið 1935 og dvöldu þau í Eng-
landi, Þýskalandi og Danmörku állt
Öpið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreytingar fyrír öll tílefní.
Hinn 19. september
1935 giftist Laufey
eftirlifandi eigin-
manni sínum, Ein-
ari Arnalds, fyrr-
verandi hæstarétt-
ardómara, f. 3. jan.
1911. Hann var son-
ur Ara Arnalds,
sýslumanns, f. 7.
júní 1872, d. 14.
apríl 1957, og konu
hans Matthildar
Einarsdóttur Kvar-
an, f. 29. sept. 1889,
d. 27. jan. 1980. Þau
skildu. Laufey og
Einar eignuðust
tvær dætur, Kristinu, f. 14. júlí
1939, gift Jónasi Finnbogasyni,
f. 26. sept 1936, og Matthildi, f.
19. mars 1943, gift Thulin Jo-
hansen, f. 4. sept 1946. Barna-
börnin eru sex, Einar Arnalds
Jónasson, f. 16. okt. 1965, Ari
Jónasson, f. 21. nóv. 1968, Elín
Lilja Jónasdóttir, f. 22. apríl
1973, Laufey Arna Johansen, f.
17. jan. 1968, Kittý Johansen, f.
11. ágúst 1974 og Anna Lilja
Johansen, f. 10. mars 1981.
Jarðarförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
til ársins 1938, en Einar stundaði þar
framhaldsnám í lögfræði. Eftir að
heim kom helgaði hún eiginmanni
sínum og dætrum krafta sína og
studdi þau með ráðum og dáð til
dauðadags.
Eyja var greind kona, skemmtileg,
glaðsinna og félagslynd. Hún var
gestrisin, gjafmild og mátti ekkert
aumt sjá. Um árabil var hún einn
fremsti bridsspilari kvenna og spilaði
fyrir íslands hönd á mótum erlendis
og vann til ljölda verðlauna eins og
verðlaunagripir á heimili þeirra bera
vitni um.
Þau hjónin voru vinmörg og héldu
margar höfðinglegar veislur bæði
vegna embættis Einars og fjölskyldu.
Hún stóð fyrir þessum veislum af
mikilli reisn og naut þess að vera
gestgjafi, gaf sig að öllum og var
hrókur alls fagnaðar og hápunktur
þessara gleðistunda var þegar hús-
móðirin settist við flygilinn til að
skemmta gestunum.
Minnisstæð eru aðfangadagskvöld-
in á Miklubrautinni, en þar kom flöl-
skyldan saman um árabil. Barnaböm-
in voru í fyrirrúmi, dansað var og
sungið í kringum jólatréð og börnin
spiluðu á flygilinn fyrir afa og ömmu
og lásu ljóð.
Síðast en ekki síst ber að minnast
samverustundanna í sælureit hjón-
anna við Álftavatn, en þar byggðu
báðar dætumar sumarbústaði í landi
þeirra hjóna.
Eins og fram hefur komið bar
Eyja hag fjölskyldu sinnar mjög fyrir
bijósti og nú á síðustu árum hefur
hún hlúð að Einari manni sínum af
einstakri umhyggjusemi í veikindum
hans og skipulagt heimsóknir til hans
á hveijum degi. Hún var stolt kona,
hafði mikinn viljastyrk eins og kom
fram í veikindum hennar sem hún
tókst á við af aðdáunarverðu æðru-
leysi. Með henni er gengin eftirminni-
leg, glæsileg heimskona, sem við
söknum sárt og við fínnum nú til
tómleika. Þakka gefandi og ánægju-
legar samverustundir.
Hér við skiljumst
og hittast munum
á feginsdegi fira.
Drottinn minn
gefi dauðum ró
hinum líkn, er lifa.
(Sólarljóð)
Jónas Finnbogason.
Kveðja
Óhjákvæmileg afleiðing langlífís,
og ekki sú léttbærasta, er að þurfa
að sjá á bak kærum vinum og sam-
ferðamönnum á lífsleiðinni. Með Lau-
freyju Arnalds áttum við hjónin langa
og ánægjulega samfylgd, en Sigurður
þó sýnu lengur af skiljanlegum orsök-
um. Raunar báru Eyja og Einar Arn-
alds ábyrgð á fyrstu kynnum okkar
og Einar hnýtti þau bönd traustlega
er hann gaf okkur saman fyrir hart-
nær hálfri öld í krafti þáverandi stöðu
sinnar sem borgardómari.
Laufey og Einar voru afar gestris-
in og margra gleðistunda er að minn-
ast af Miklubraut 52. Eyja átti auð-
velt með að umgangast fólk og sómdi
sér hvarvetna vel en þá best í hlut-
verki gestgjafans, látlaus og smekk-
vís. Hún var þýð í viðmóti og gædd
léttri lund, enda vinmörg en jafnframt
vinföst og ræktarsöm.
Ekki er síður margs að _ minnast
frá samvistum austur við Álftavatn
þar sem við komumst í nábýli við þau
Laufeyju og Einar og dætur þeirra
ungar, Kristínu og Matthildi, er við
eignuðumst land svo að segja sam-
liggjandi þeirra. Þriðji bróðirinn, Þor-
steinn Arnalds, og Guðrún kona hans
slógust þá oft í hópinn og áttu með
okkur notalegar stundir. Jafnvel bar
við að efnt væri til íþróttamóts í
sandinum við vatnið. Mótsstjóri var
Ragnar Amalds, þá 10 ára gamall,
og skráði persónuleg met keppenda.
Fyrir fáum ámm var haldið niðjamót
Matthildar og Ara Arnalds við Álfta-
vatn. Auk sona þeirra þriggja var þar
saman kominn allstór og mannvæn-
legur hópur niðja af þriðju og fjórðu
kynslóð. Vakin var upp hefð íþrótta-
móta í sandinum og um kvöldið var
safnast saman umhverfis varðeld við
vatnið og sungin fullum hálsi ættjarð-
arljóð og einnig nýjustu dægurlögin,
Fóra þá fljótlega að sjást þreytu-
merki á eldra fólkinu flestu, nema
Eyju sem var geislandi glöð og þekkti
ekkert kynslóðabil.
Jákvætt lífsviðhorf Laufeyjar og
óbilandi kjarkur var Einari og flöl-
skyldu hennar ávallt mikill styrkur,
ekki hvað síst í langvinnum veikindum
hans að undanförnu. Heilsubrestur
hennar sjálfrar duldist flestum fram
undir lokadægur. Við minnumst Eyju
þakklátum huga og óskum þess að
ræst hafí von hennar um gleðilega
endurfundi við ástvini sem á undan
vora famir - en góðar minningar
ylji þeim um hjartarætur sem eftir
lifa.
Ásdís og Sigurður Arnalds.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku amma okkar.
Nú ertu farin frá okkur og verður
því erfitt fyrir okkur að horfast í
augu við Íífíð án þín. Við huggum
okkur við að nú líður þér vel hjá ást-
vinum þínum hinum megin. En sökn-
uður okkar er sár og tárin virðast
engan endi hafa.
Okkur er efst í huga öll sú hlýja
og umhyggja sem þú sýndir okkur.
Þú varst okkur svo góð og gerðir allt
til að gleðja okkur. Þær stundir sem
við áttum saman á Miklubrautinni
með ykkur afa eru ómetanlegar. Á
Miklubrautinni ríkti alltaf svo mikil
gleði og hlátur. Það var ósjaldan sem
við systumar völdum grammófóns-
plötu úr safninu þínu, settum á fóninn
og dönsuðum eins og við ættum lífíð
að leysa inn á kontórnum hans afa
þar sem þú, amma Eyja, sast skelli-
hlæjandi og klappaðir fyrir okkur.
Eitt af því fyrsta sem þú kenndir
okkur barnabömunum var að spila á
spil, sem svo síðar varð ein mesta
skemmtun okkar krakkanna þegar
við hittumst heima hjá þér. Við eigum
aldrei eftir að gleyma öllum þessum
minningum sem við eigum um ykkur
afa. Við geymum þær alltaf í hjörtum
okkar þó að samverastundum okkar
sé lokið hér á jörðinni, þá vitum við
að við eigum eftir að hittast aftur.
Guð geymi þig. Takk fyrir allt, elsku
amma.
Líkt og rótföst angan er,
ímynd þín í hjarta mér.
Minning’ þína þar ég geymi, aldrei gleymi,
öðru gleymi - ekki þér.
Með ást,
LA UFEY
ARNALDS

9
9
%
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
Q
9
9
4
Laufey og Kittý.