Morgunblaðið - 28.04.1996, Blaðsíða 29

28 SUNNUDAGUR 28. APRÍL1996
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 28. APRÍL 1996 29
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI
FRAMKVÆMDASTJÓRI
RITSTJÓRAR
ISLENDINGUM hefur orðið
betur ágengt í baráttunni
við æðakölkunarsjúkdóma en
flestum öðrum þjóðum. Þenn-
an árangur ber fyrst og fremst
að þakka góðri hæfni og þjón-
ustu hjartalækna, hjarta-
skurðlækna og annarra
starfsmanna heilbrigðisþjón-
ustunnar. En jafnframt
minnkandi vægi áhættuþátta,
blóðfitu, háþrýstings og reyk-
inga. í viðtali við Þórð Helga-
son prófessor hér í blaðinu
síðastliðinn fimmtudag kemur
fram að dánartíðni þeirra, sem
lagzt hafa inn á Landspítala
með kransæðastíflu, hefur
lækkað úr 20% á árunum 1965
til 1970 niður í 5% árið 1995.
Á síðustu sex árum hafa
verið framkvæmdar um 1.350
hjartaaðgerðir á fullorðnum
og rúmlega 140 á börnum.
Aðgerðir á börnum eru því um
tíu af hveijum hundrað.
„Vandamálið er,“ segir Bjarni
Torfason hjartaskurðlæknir í
viðtali við Morgunblaðið, „að
hjarta-lungnavélin okkar og
Árvakur hf., Reykjavík.
Hallgrímur B. Geirsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
verkfæri til opinna aðgerða
henta ekki yngstu og léttustu
börnunum og þarf því að
senda þau utan til hjarta-
skurðaðgerða fyrst um sinn
eða þar til úrbætur fást.“
Þetta er mjög bagalegt. í
fyrsta lagi er ólíkt betra fyrir
viðkomendur, og á stundum
nauðsynlegt, til að bjarga lífi
barns, að það eigi aðgang að
hjartaaðgerð hér heima. í
annan stað þarf Trygginga-
stofnun, að sögn Bjarna
Torfasonar, að greiða um
tvær milljónir króna fyrir
hverja hjartaskurðaðgerð
barns, sem framkvæmd er
erlendis, eða tvöfalt meira en
nemur kostnaði við slíka að-
gerð á Landspítala.
Landssamtök hjartasjúk-
linga standa að merkjasölu
næstu daga, eða 2. til 4. maí
nk., undir kjörorðunum „tök-
um á - tækin vantar“. Til-
gangur söfnunarinnar er að
afla fjár til kaupa á nýju
hjartagæzlutæki fyrir Land-
spitalann, auk tækja til barna-
hjartaskurðlækninga. _Af
þessu tilefni er öllum, sem hug
hafa á, boðið til fundar í Perl-
unni þriðjudaginn 30. apríl,
þar sem fyrsta merkið verður
afhent, ávörp flutt og Karla-
kór Reykjavíkur syngur.
Dregið hefur verulega úr
tíðni hjartasjúkdóma sem og
tíðni dauðsfalla af völdum
þeirra. Þar kemur margt til.
Meðal annars forvarnir, sem
Landssamband hjartasjúk-
linga hefur stuðlað mjög að
með upplýsingum um áhættu-
þætti. Einnig framfarir í rann-
sóknum á æðakölkun, í sam-
eindalíffræði og í sameinda-
erfðafræði. Ný lyf, sem m.a.
lækka blóðfitu, vega og þungt
á þessum vettvangi og hafa
dregið úr dauðsföllum af völd-
um kransæðasjúkdóma og
heilaæðasjúkdóma. Síðast en
ekki sízt hafa íslenzkir hjarta-
skurðlæknar skilað starfs-
árangri, sem vakið hefur verð-
skuldaða athygli erlendis sem
hérlendis.
Bjarni Torfason hjarta-
skurðlæknir telur líklegt að
um 30 íslenzk börn þarfnist
hjartaskurðaðgerða á ári
hverju. „Þegar við verðum
búin að tækjavæðast og koma
öllu fyrir eins og við viljum,“
segir Bjarni,„þá getum við
sinnt þremur fjórðu aðgérð-
anna.“ Söfnunin, sem fram fer
næstu daga, er í þágu kaupa
á nýju hjartagæziutæki fyrir
Landspítalann og til tækja-
væðingar barnahjartaskurð-
aðgerða. Þetta er kjörið tæki-
færi til að styðja brýnt og og
þarft mál. Morgunblaðið hvet-
ur landsmenn til að leggja
söfnuninni lið: „Tökum á -
tækin vantar“!
TÖKUM Á -
TÆKIN VANTAR!
-J OO ÉG HEF
X«ö»verið að
líta um öxl og rifja
upp kynni af eftir-
minnilegu fólki. Suma
þekktí ég áðuren ég
varð blaðamaður, öðr-
um kynntist ég í starfi. Ég kynntist
Vilhjálmi frá Skáholti ungur dreng-
ur í Vesturbænum en var hræddur
við hann fyrst framanaf, eða þang-
að til ég kynntist hinu hlýja hjarta
mannsins sem fór ekki endilega
með hávaða um Vesturbæinn og
hrópaði, Skáldið er komið, skáldið
er komið! Ég hafði líka kynnzt Vil-
hjálmi af ljóðabókum hans enda
voru þeir faðir minn miklir mátar.
Og 1950 kom hann heim með þriðju
útgáfu þekktustu ljóðabókar Vil-
hjálms, Vort daglega brauð, en hún
hafði verið aukin og myndskreytt.
Og á henni var áritun til föður
míns: Til vinar míns... Ég kunni vel
að meta ljóð Vilhjálms, þótt sum
beri þess þvímiður vitni að hann
skorti þá menntun sem stundum
ræður úrslitum. En hann kemur til
dyranna einsog hann er klæddur
og er allur í Ijóðum sínum svo það
vegur á móti því sem á skortir með
köflum.
Þegar ég var orðinn blaðamaður
skrifaði ég samtal við Vilhjálm, h'k-
lega í tilefni af úgáfu ljóðabókarinn-
ar Blóð og vín, 1957, en þá hefur
Vilhjálmi þótt við hæfi að vera í
hátíðlegum stellingum því hann
skrifar á þetta eintak mitt: Hr.
blaðam. Það hefur líklega verið mér
að kenna að þetta samtal okkar
mistókst að mestu leyti og liggur
nú gleymt og grafið einsog margt
annað í uppgrónum sorphaugi sam-
tímans.
Á æskuheimili mínu kynntist ég
einnig gömlum tónlistargagnrýn-
anda Morgunblaðsins, Árna Thor-
steinssyni, þvíað þeir faðir minn
voru miklir mátar og unnu saman
í Landsbankanum þarsem ég sá
einnig Eirík Einars-
son frá Hæli, mikinn
vin og samstarfsmann
föður míns og komu
þeir stundum heim
saman í hádegismat
og hlustaði ég gaum-
gæfilega á tal þeirra. Eiríkur var
alþingismaður og í þá daga taldi
ég það þónokkurn virðingarvott og
leitjoá einungis á hann sem slíkan.
Arni var eins hversdagslega vax-
inn og nokkur maður gat verið og
var einskonar persónugerð ímynd
borgarastéttarinnar. Og það var
ekki fyrren löngu seinna sem ég
gerði mér grein fyrir því að hann
var eitt fínasta tónskáld landsins.
Skáld áttu að vera einsog Keats eða
Byron en ekki einsog Árni Thor-
steinsson eða Eiríkur frá Hæli! Síð-
ar hef ég gert mér grein fyrir því
að þeir hafa líklega verið álíka
skáldlegir í umhverfi sínu og T.S.
Eliot sem var bankastarfsmaður í
London og útgáfustjóri. Árni gat
víst stundum verið harður í horn
að taka sem tónlistargagnrýnandi
og mér hefur verið það óskiljanlegt
hvað hann gat verið strangur og
jafnvel miskunnarlaus við mann
einsog Eggert Stefánsson sem hat-
aðist við Morgunblaðið vegna skrifa
hans þangaðtil ég skrifaði rauðvíns-
samtalið við hann á sjötta áratugn-
um og hann sættist við málgagn
Árna Thorsteinssonar.
Árni var öllum mönnum kurteis-
ari, ljúfur og fyrirferðarlítill og dag-
farsprúður með afbrigðum. En þeg-
ar tónlistin átti í hlut hafði hann
sínar skoðanir. Þá var Árni Thor-
steinsson ekkert lamb að leika við.
Eiríkur Einarsson var einnig
þessi dagfarsprúða ímynd gamla
íhaldsins en gat verið léttur á bár-
unni og gamansámari en venja var
um menn í hans stöðu. Ég vissi
aðvísu að hann væri góður vísna-
smiður en hafði ekki hugmynd um
að hann fór yfir mörk skálds og
hagyrðings í beztu kvæðum sínum
en því kynntist ég síðar og þótti
þá mikið til koma að hafa þekkt
þennan skáldlega þingmann ungur
drengur.
Ég átti því miður hvorki samtal
við Áma tónskáld né Eirík frá
Hæli vegna þess að ég var ekki
orðinn blaðamaður þegar leiðir okk-
ar lágu saman. En síðan hef ég
glaðzt yfir verkum beggja. Og nú
fyrir síðustu jól fékk ég í hendur
Vísur og kvæði, seinna bindi, safn
áður óbirtra ljóða eftir Eirík Einars-
son og minntist þess þá hversu
góðar minningar ég á frá fundum
þeirra föður míns. I þessu ritverki
eru margar fínar vísur en jafnframt
kvæði sem bera skáldlegu flugi svo
áþreifanlegt vitni að ekki verður
um það deilt. Er mér sérstök
ánægja að styðja þá fullyrðingu
þeim rökum sem nærtækust em og
birta nokkur sérstæð og falleg er-
indi þess efnis því til staðfestingar.
í lok æviágrips Hjalta Gestssonar
framanvið þetta síðara bindi Vísna
og kvæða vitnar hann í eitt þeirra
ljóða sem Eiríkur orti undir lok ævi
sinnar en í því em þessi erindi:
Búin er nú brýnan drýgsta og breiði skárinn;
þau eru að baki bestu árin,
bilað orfið, ég og ljárinn.
Held ég bráðum hinsta sinni heim frá slætti;
skyldi þvi frestað ef ég ætti
eftir þrek sem duga mætti.
Aldrei hreif mig eins og nú þinn yndisbrapr,
brosmildur og brúnafagur,
bjarti, langi sumardagur.
Kvæðið heitir Sláttulok.
Og svo þessar línur úr kvæðinu
Sömu ættar:
Svipuð ertu túnblómi
í tólftu viku,
fallegri sóley
við fífilshlið.
Slíkt yrkir enginn aukvisi inní arf-
leifð Jónasar.
M.
HELGI
spjall
REYKJAVÍKURBRÉF
Laugardagur 27. apríl
Eftir RÚMLEGA EITT
og hálft ár eða 1. jan-
úar 1998 komast ís-
' lenzk stjómvöld ekki
hjá því að leyfa fijájsa
samkeppni í fjarskipt-
um vegna þeirra skuld-
bindinga, sem við tók-
um á okkur með aðild að Evrópska efna-
hagssvæðinu. Ástæðan er sú, að fram-
kvæmdastjórn Evrópusambandsins hefur
ákveðið, að þann dag skuli einkaréttur rík-
isrekinna símafyrirtækja afnuminn. Marg-
ir telja, að þessi ákvörðun marki upphaf
að einni mestu byltingu, sem orðið hefur
á undanförnum áratugum í viðskipta- og
atvinnulífi Evrópuríkja.
Ákvörðun framkvæmdastjórnarinnar
byggist á 90. grein Rómarsáttmálans, sem
heimilar Evrópusambandinu að afnema
ríkiseinokun í aðildarríkjum þess en grund-
völlur þeirrar ákvörðunar var skýrsla, sem
tekin var saman af nefnd undir forystu
Martins Bangemanns um stöðu Evrópu-
ríkja í upplýsingabyltingunni. í þeirri
skýrslu var hvatt til afnáms einokunar í
fjarskiptum og að uppbygging og þróun
upplýsingasamfélagins yrði byggð á einka-
framtaki og fijálsri samkeppni. Áður hafði
Jacques Delor, þáverandi forseti fram-
kvæmdastjórnar ESB, gefið út hvítbók,
þar sem sömu markmiðum var lýst.
Frelsi í rekstri fjarskiptakerfa var einn-
ig tii umræðu á leiðtogafundi sjö helztu
iðnríkja heims í febrúar fyrir rúmu ári.
Þar flutti A1 Gore, varaforseti Bandaríkj:
anna, ræðu, sem vakti mikla athygli. í
ræðunni hvatti hann til þess að öllum
hindrunum fyrir erlendri fjárfestingu í fjar-
skiptum yrði rutt úr vegi og lýsti því yfir,
að Bandaríkjamenn mundu styðja fijálsa
samkeppni í fjarskiptum, sem mundi leyfa
hvaða fyrirtæki sem væri, að veita hvaða
viðskiptavini sem væri, hvar sem væri, þá
þjónustu, sem hann óskaði eftir. Jafnframt
lýsti varaforsetinn því yfír, að á árinu
1995 mundu Bandaríkjamenn afléttaöllum
hömlum á erlendri fjárfestingu á fjar-
skiptasviðinu. Það frelsi mundi hins vegar
einungis standa til boða fyrirtækjum í ríkj-
um, sem byðu sams konar frelsi.
Þessi afstaða varaforseta Bandaríkj-
anna byggir á sömu rökum og Morgun-
blaðið benti á fyrir nokkrum mánuðum,
þegar biaðið breytti afstöðu sinni til er-
lendrar fjárfestingar í sjávarútvegi á þeirri
forsendu, að við gætum ekki búizt við að
geta óhindrað fjárfest í sjávarútvegi í öðr-
um löndum eins og t.d. Þýzkalandi, ef við
veittum öðrum þjóðum ekki sömu heimild-
ir hér;
Af þessu má marka, að sú hreyfing til
afnáms ríkiseinokunar og fijálsrar sam-
keppni í rekstri hvers kyns fjarskipta-
kerfa, sem nær til okkar 1. janúar 1998
er ekki afmarkað fyrirbæri heldur byggir
hún á samráði forystumanna allra helztu
iðnríkja heims og ákvörðunum allra aðild-
arríkja Evrópusambandsins. Rökin fyrir
þessari grundvallarbreytingu eru m.a. þau,
að frelsi á þessu sviði muni leiða til mikill-
ar grózku þegar fram í sækir og aukinna
umsvifa. í nýju upplýsingariti frá dóttur-
fyrirtæki brezka tímaritsins Economist um
fjarskiptamarkaðinir er haft eftir Lars
Ramquist, stjórnarformanni Ericsson fyrir-
tækisins, að fengin reynsla sýni, að afnám
einokunar þýði um 30% meiri viðskipti
fyrir alla aðila, þ.á m. hin gömlu einokun-
arfyrirtæki.
Halldór Blöndal samgönguráðherra hef-
ur hafið undirbúning að þeim breytingum,
sem hér eru framundan, með tillögum sín-
um um að Póstur og sími verði gerður að
hlutafélagi, að vísu í ríkiseigu. Samgöngu-
ráðherra hefur einnig á undanförnum vik-
um ferðast um landið og átt fundi með
starfsmönnum Pósts og síma, til þess að
gera þeim grein fyrir þeim breytingum,
sem framundan eru.
En jafnframt er tímabært, að opinberar
umræður hefjist um hin nýju viðhorf enda
ekki augljóst, hvernig að þeim á að standa
og margvísleg vandamál framundan, sem
taka verður á. M.a. af þeim sökum birti
Morgunblaðið sl. haust yfirgripsmikinn
greinaflokk um viðhorfin á þessu sviði við-
skiptalífsins hér, veika samkeppnisstöðu
lítilla einkafyrirtækja, sem hafa tekið upp
samkeppni við Póst og síma, og þær að-
ferðir, sem Póstur og sími notar til þess
að halda keppinautum sínum í skefjum,
sem eru svo sem ekkert einangrað fyrir-
bæri hér, heldur þekkjast alls staðar, þar
sem einokunfyrirtæki reyna að halda sín-
um hlut, hvað sem það kostar.
ÖLLUM, SEM UM
þessi mál fjalk, ber
saman um að gífur-
legar tæknilegar
framfarir í hvers
kyns íjarskiptum
verði einn helzti
vaxtarbroddur í at-
vinnulífi Vesturlanda á næstu áratugum
og að lykillinn að því að nýta þær tækni-
framfarir til fulls sé sá að aflétta einokun
opinberra aðila og leyfa þúsund blómum
að blómstra. Þess vegna eru nú mikil
umbrot í símafyrirtækjum um allan heim.
í fyrrnefndri skýrslu Economist er hins
vegar bent á, að það sé hægara sagt en
gert að koma þessum breytingum á. Ríkis-
stjórnir flestra ríkja séu þrátt fyrir allar
röksemdir með frelsi og samkeppni tregar
til. Ástæðurnar eru eftirfarandi:
í fyrsta lagi líta margar ríkisstjórnir svo
á, að ríkisrekin símafyrirtæki séu sam-
bærileg tákn um sjálfstæði þessara ríkja
og eigið flugfélag og eigin hergagnaiðnað-
ur. í öðru lagi hafa þær meira og minna
notað þessi fyrirtæki sem farveg fyrir
dulbúna skattlagningu. Hér þekkjum við
þetta vel. Pósti og síma er gert að greiða
í ríkissjóð, sem eins konar arð til eigand-
ans, um einn milljarð króna á ári. En ís-
lenzka ríkisstjórnin er sem sagt ekki sú
eina, sem þetta gerir. Þvert á móti er þetta
algild regla í Evrópulöndum. í þriðja lagi
hefur ríkisstjórnum þótt þægilegt að nota
póst- og símafyrirtæki til þess að hagræða
gjaldskrám í þágu pólitískra sjónarmiða.
Alþekkt er t.d., að hér hafa millilandasam-
töl verið rándýr og notuð að einhveiju leyti
Vaxtar-
broddur í
atvinnulífi
en...
IREYKJAVIK
Morgunblaðið/RAX
til þess að greiða niður aðra þjónustu. Nú
hefur Póstur og sími tilkynnt, að póstgjöld
verði hækkuð en kostnaður við millilanda-
samtöl lækkuð. Það var tími til kominn,
enda sýnir fyrrnefnd skýrsla, að í hópi 25
ríkja er ísland með fjórðu dýrustu milli-
landasímtöl! En að vísu skal því bætt við,
að skv. sömu skýrslu er kostnaður við
gagnaflutningsnet hér hinn fimmti lægsti
í hópi rúmlega 20 ríkja.
í fjórða lagi hafa ríkisstjórnir áhyggjur
af því, að einkavæðing símafyrirtækja leiði
til þess að störfum fækki a.m.k. fyrst í
stað. Sem dæmi má nefna, að eftir einka-
væðingu brezka símafyrirtækisins fækkaði
starfsmönnum þess úr 240 þúsundum í
150 þúsund. Það er hins vegar ljóst, að
það er auðveldara að fylgjast með því,
þegar störfum fækkar en með fjölgun
þeirra í nýjum og litlum fyrirtækjum, sem
spretta upp út um allt í kjölfar afnáms
einokunar í fjarskiptum.
í fimmta lagi er ljóst, að launþegasam-
tök beijast gegn breytingum af þessu tagi
og hafa t.d. í Þýzkaiandi og Frakklandi
leitað til dómsstóla til þess að veija rétt
starfsmanna hinna ríkisreknu einokunar-
fyrirtækja. Pólitískur þrýstingur af ýmsu
tagi veldur því þess vegna, að margar ríkis-
stjómir vilja fara hægt í þessar breyting-
ar, þótt þær komist engan veginn undan
því að framkvæma fyrirmæli fram-
kvæmdastjórnar ESB 1. janúar 1998 og
það á við um okkur ekki síður en aðildar-
ríki ESB.
Reynslan af
einkavæð-
ingu
enn yfir 86% af öllum langlínusamtölum
innan Bretlands og 95% af heimamarkaðn-
um að öðru leyti. Fyrirtækið ræður yfir
73% af markaðnum fyrir millilandasamtöl.
Margvísleg tæknileg vandamál valda því,
að brezka símafyrirtækinu Mercury eru
mikil takmörk sett og hefur orðið að ein-
beita sér að ákveðnum sérhæfðum mark-
aði. Hins vegar hafa notendur notið góðs
af einkavæðingunni að því leyti til að gjald-
skrá fyrirtækisins hefur lækkað um 40%
og kostnaður við millilandasamtöl er ein-
hver hinn lægsti í heimi. Að vísu er kannski
umdeilanlegt, hvort verðlækkunin er fyrst
og fremst eða eingöngu vegna einkavæð-
ingar eða hvort tæknilegar framfarir eiga
ekki síður hlut að máli. En að minnsta
kosti er ljóst að þær tækniframfarir hafa
ekki að öllu leyti skilað sér til notenda í
öðrum löndum.
Auk Breta hafa Finnar og Svíar gengið
langt í að afnema ríkiseinokun í fjarskipt-
um og tekizt vel til, ekki sízt í Finnlandi,
þó að sérstakar aðstæður komi þar nokkuð
við sögu. En sem dæmi má nefna að lang-
línusamtöl hafa lækkað um 60% í Finn-
landi á tveimur árum.
Hinir framfarasinnuðu Nýsjálendingar
afnámu ríkiseinokun símafyrirtækis á ár-
inu 1991. Aðalkeppinautur þess hefur náð
17% af markaðnum fyrir langlínusamtöl
og 22% af millilandasamtölum og gjald-
skrá símafyrirtækjanna hefur í heild lækk-
að um 50%.
REYNSLAN AF
einkavæðingu sýn-
ir, að langur tími
líður frá því að ein-
okun er afnumin og
þangað til fullkom-
ið frelsi ríkir í þessum viðskiptum. Raunar
má ganga svo langt að segja, að slíkt frelsi
ríki hvergi, a.m.k. ekki í Evrópu. Bretland
er afar athyglisvert dæmi. Margrét Thatc-
her einkavæddi brezka símafyrirtækið árið
1984 eins og raunar mörg önnur opinber
fyrirtæki.
Hið einkavædda brezka fyrirtæki ræður
Viðhorfin
hér
UMRÆÐUR HÉR
um þessi málefni
hafa verið ótrúlega
takmarkaðar. I
raun og veru má
segja, að Alþingi hafi hvorki rætt þessi
nýju viðhorf til hlýtar né markað ákveðna
stefnu um það, hvernig bregðast skuli við
afnámi ríkiseinokunar eftir rúmlega eitt
og hálft ár. Sú ákvörðun Halldórs Blön-
dals samgönguráðherra að beita sér fyrir
því, að Pósti og síma verði breytt í hlutafé-
lag, er raunverulega eina ákvörðunin, sem
stjórnvöld hafa tekið til þess að undirbúa
sig undir nýja og breytta tíma. En vissu-
lega má segja, að með þeirri ákvörðun sé
grundvöllur lagður að enn víðtækari breyt-
ingum á fyrirtækinu.
Fleiri ákvarðanir þarf hins vegar að
taka. Á að reka Póst og síma áfram sem
eina heild? Ef svo er hvaða möguleika eiga
lítil einkafyrirtæki á að keppa við þennan
risa? Hvernig verður háttað aðstöðu nýrra
fyrirtækja, sem vilja hefja hér starfsemi í
sambandi við símaþjónustu og aðra fjar-
skiptaþjónustu? Að hvaða leyti geta þau
gengið inn í tæknikerfi Pósts og síma?
Hvaða skilmála þurfa ný símafyrirtæki að
uppfylla til þess að geta hafíð hér starf-
semi? Á að takmarka rekstur Pósts og
síma hf. við rekstur meginkerfa en gefa
litlum einkafyrirtækjum tækifæri til að
spreyta sig á þeim fjölmörgu sérsviðum,
sem eru að opnast á þessum vettvangi án
þess að skuggi risans sé yfír þeim öllum
stundum? Á að selja hlutabréf í Pósti og
síma hf. á almennum markaði? Á að skipta
Pósti og síma hf. upp í einhveijar einingar
áður en það er gert?
Þessar spurningar og fjölmargar aðrar
kalla á svör á næstu misserum. Hér eru
áreiðanlega á ferðinni margvísleg tæki-
færi fyrir íslenzkt atvinnulíf. Við höfum
yfír að ráða fólkij sem hefur mikla þekk-
ingu á þessu sviði. Forráðamenn Pósts og
síma hafa verið framfarasinnaðir og þess
vegna stöndum við tæknilega vel að vígi
miðað við margar aðrar þjóðir. En hvernig
nýtum við þá þekkingu, sem er til staðar
og þá tæknilegu aðstöðu, sem hefur verið
byggð upp?
Það þarf að leita svara við þessum
spurningum annars vegar með samráði á
milli stjórnvalda og þeirra sem starfa á
fjarskiptasviðinu, bæði hjá Pósti og síma
og í einkafyrirtækjunum, sem hafa verið
að hazla sér völl. Og hins vegar þarf Al-
þingi á grundvelli slíks samráðs að marka
ákveðna stefnu og hugsanlega setja lög-
gjöf, sem setur þessari grein atvinnulífsins
nýjan starfsramma.
Það er ekki ofmælt að segja, að hér er
á ferðinni eitt stærsta mál, sem íslenzk
stjórnvöld og atvinnulíf standa frammi
fyrir um þessar mundir.
„ Af þessu má
marka, að sú
hreyfing til af-
náms ríkiseinok-
unar og frjálsrar
samkeppni í
rekstri hvers kyns
fjarskiptakerfa,
sem nær til okkar
1. janúar 1998, er
ekki afmarkað
fyrirbæri heldur
byggir hún á sam-
ráði forystu-
manna allra
helztu iðnríkja
heims og ákvörð-
unum allra aðild-
arríkja Evrópu-
sambandsins.“