Morgunblaðið - 04.05.1996, Blaðsíða 41
MORGUNBLAÐIÐ
MIIMIMINGAR
LAUGARDAGUR 4. MAÍ1996 41
DAGNYBARA
ÞÓRSDÓTTIR
+ Dagný Bára
Þórsdóttir
fæddist í Reykjavík
23. janúar 1945.
Hún lést í Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Isafirði 25. apríl
síðastliðinn. Dagný
Bára var þriðja í
röðinni af börnum
hjónanna Þórs G.
Jónssonar og Gyðu
Alexandersdóttur.
Dagný Bára giftist
Ásbirni Sveinssyni
lyfsala 5. desember
1970 og eignuðust
þau eina dóttur, Nínu Björk, f.
14. apríl 1974.
Útför Dagnýjar Báru fer fram
frá ísafjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Hetjulegri baráttu er lokið. Góðar
fréttir um jólin reyndust tálvon ein.
Bára vinkona okkar er látin, aðeins
51 árs að aldri.
Ég kynntist Báru fyrst á námsár-
unum í Kaupmannahöfn 1967-
1969, er hún fór að venja komur
sínar á stúdentagarðinn við Tag-
ensvej, þar sem margir íslenskir
námsmenn bjuggu á þeim tíma. Það
var vinur minn og skólabróðir, Ás-
björn Sveinsson, er hafði þetta að-
dráttarafl á þessa lágvöxnu, hnellnu
og glaðværu stúlku. Bára kom til
Kaupmannahafnar á vit ævintýr-
anna í vinnu og nám og hjá henni
og Bjössa hófst sannkallað ástar-
ævintýri, sem staðið hefur í hartnær
30 ár. Þau voru einstaklega ljúfir
og góðir vinir.
Að loknu prófi fórum við Ásbjöm
með tilvonandi mökum okkar í eftir-
minnilega ferð til Ródos. Það var
einstaklega ánægjulegt að ferðast
með Báru og Bjössa. Þess nutum
við einnig 14 árum síðar þegar við
fórum saman til Grikklands. Á þess-
um ferðalögum nutu sin vel eðlis-
kostir Báru, sem alltaf var glöð,
hress og jákvæð.
Síðustu tuttugu ár höfum við
verið hvert á sínu landshorninu og
því verið vík milli vina. Við höfum
þó oftast átt því láni að fagna að
hittast einu sinni á ári, síðustu helg-
ina í ágúst, á ýmsum stöðum lands-
ins og þá hafa verið fagnaðarfundir.
Bára og Bjössi áttu sinn sælureit
inni í Skógi, þar sem sumarbústað-
urinn þeirra stóð, þar til snjóflóðið
tók hann. Þar fengum við að dvelja
og njóta þeirra frábæru gestrisni
þegar við heimsóttum þau fyrir
þremur árum. Það var okkur mikils
virði. Fyrir allar ánægjustundirnar
viijum við þakka.
Mér fannst alltaf svo bjart í
kringum Báru, alltaf sól og sumar,
af því að hún geislaði af glaðværð
og jákvæðu hugarfari.
Þess vegna var það svo táknrænt
að hún skyldi kveðja þennan heim
á sumardaginn fyrsta.
Við hjónin vottum Ásbirni, Nínu
Björk og íjölskyldum þeirra innilega
samúð.
Erla Salómonsdóttir.
Síðla kvölds sumardaginn fyrsta
flutti Ásbjörn okkur andlátsfregn
eiginkonu sinnar, okkar kæru vin-
konu Báru Þórsdóttur.
Þrátt fyrir að við vissum að
brugðið gæti til beggja vona fyrir
Báru, fyllti fregnin hugi okkar
kaldri vetrarkennd þennan sólríka
vordag. Einlivern veginn voru enda-
lokin svo fjarri þrátt fyrir allt hug-
boð.
Rósemd og æðruleysi Ásbjörns
vinar okkar, þegar hann flutti okk-
ur fregnina þetta kvöld, sagði okk-
ur að mannlegur máttur hefði ekki
mátt sín lengur í baráttunni við
dauðann. Sorgin og tómarúmið sem
nú myndast með þeim sem sárast
sakna, hverfur seint og hefur ekk-
ert að gera með tilhlökkunina og
gleðina sem venjulega fylgir vor-
komu og sumri.
Okkur finnst stutt
síðan kynnin við Ás-
björn og Báru hófust,
þótt árin séu talin í
tugum. Það er sjáfsagt
vegna þess að góðar
stundir líða hratt, og
alltaf vorum við að
gera eitthvað skemmti-
legt þegar við hittumst,
hvort sem það var með-
an við Ásbjörn unnum
saman í Lyfjaverslun
ríkisins eða eftir að
leiðir skildu og við sett-
umst að sitt á hvoru
horni Vestfjarðakjálk-
Alltaf þegar Bára kemur upp í
hugann, birtist lágvaxin snaggara-
leg hláturmild stelpa, haldin veru-
legri dansfíkn með ógleymanleg til-
þrif í tjútti. Umhyggjusemi fyrir
fjölskyldunni og nánustu ættingjum
og vinum hefur alltaf verið Báru
og Ásbirni sterkt leiðarljós sem
m.a. við höfum notið ríkulega af
gegnum árin.
Nú er fótatakið hennar Báru
þagnað, og við blasir sú blákalda
staðreynd að hörð óg erfið orusta
hennar um lífið er töpuð. Eftir sitja
Ásbjörn og Nína dóttir þeirra, ætt-
ingjar og vinir, fólkið sem tók þátt
í baráttunni í nánd og fjarlægð, og
við vitum að söknuðurinn og tóma-
rúmið á eftir að verða yfirþyrm-
andi. Við óskum þess að gleðistund-
irnar sem þið geymið með ykkur,
elsku Ásbjörn og Nína, um ástkæra
eiginkonu og móður nái fljótt að
fylla hugskot ykkar og sorgin og
söknuðurinn víki fyrir lífsgleðinni,
sem Bára stráði kringum sig til
okkar allra. Við biðjum algóðan Guð
að styrkja alla ástvini okkar kæru
Báru á hinstu kveðjustund.
Jón og Svala.
„Þó ég sé látinn harmið mig ekki
með tárum. Hugsið ekki um dauð-
ann með harmi og ótta. Ég er svo
nærri að hvert eitt ykkar tár snert-
ir mig og kvelur. En þegar þið hlæg-
ið og syngið með glöðum hug lyft-
ist sál mín upp mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem
lífið gefur og ég tek þátt í gleði
ykkar yfir lífinu.
(Höf. ók.)
Elsku Bára, við sitjum hér með
söknuð í hjarta og minnumst með
þakklæti allra samverustundanna.
Við sendum öllum sem eiga um
sárt að binda vegna fráfalls hennar
innilegustu samúðarkveðjur og ósk-
um þeim Guðs blessunar. Sérstak-
lega biðjum við Drottin að styrkja
ykkur, Ásbjörn og Nína.
Karitas, Hulda, Guðný,
Osk og Ástbjörg.
Það var sárt að heyra þau tíðindi
að Bára væri látin. Hún var góður
vinnuveitandi, starfsfélagi og vin-
kona okkar. Það er erfítt að hugsa
sér að geta ekki spjallað við hana
og fengið góð ráð hjá henni, eins
og hún var óspör að gefa manni
þegar á þurfti að halda. Bára var
mjög myndarleg og heillandi kona,
brosmild, skemmtileg og hafði gott
skopskyn. Það var gott að vinna
hjá henni, hún var víðsýn og sann-
gjörn og ætíð tilbúin að hlusta og
veita góð ráð. Bára var stjórnsöm
og hún vildi hafa hlutina í röð og
reglu. Það var alltaf jafn vinalegt,
þegar hún var að reyna að siða
mann í klæðaburði og framkomu.
Hún lagði kapp á það, að við værum
kurteisar, veittum góða þjónustu
og værum glaðlegar í framkomu.
Bára var mjög barngóð. Aldrei var
amast við því, þó að börnin okkar
kæmu í apótekið eftir skóla eða til
að leita til okkar á hvaða tíma sem
var. Hún sat stundum tímunum
saman og spjallaði við börnin um
lífið og tilveruna. Hún fylgdist með
því hvað þau voru að gera og var
umhugað um hvernig þeim liði. Það
var gott að sækja hana heim, hún
var listakokkur. Það eru ófáar upp-
skriftirnar sem við höfum fengið
hjá henni. Árlega fóru þau hjónin
í skíðaferð. Eftir að þau komu heim
brún og sælleg settist hún hjá okk-
ur, sýndi okkur myndir og sagði
okkur svo á léttan og skemmtilegan
hátt ferðasöguna, svo ferðin varð
ljóslifandi fyrir okkur. Við urðum
hálfgerðir þátttakendur í fríinu
hennar. Þannig var Bára, hún gaf
okkur af sjálfri sér. Hún lét okkur
finnast við vera hluti fjölskyldu
hennar.
Elsku Nína og Ásbjörn, við vott-
um ykkur innilega samúð. Guð veri
með ykkur. _
Starfsfólk ísafjarðar Apóteks.
Elsku Bára, mig langar að kveðja
þig með nokkrum orðum og þakka
þér fyrir allar stundirnar sem við
höfum átt. Á kveðjustund koma
gjarnan minningar upp í hugann.
Frá því er við kynntumst. Þegar
sonur minn, þá sjö eða átta ára,
var að bera til þín blöðin fór hann
að tala svo mikið um Báru, góðu
konuna í apótekinu. Seinna þegar
ég fórað vinna hjá ykkur hjónunum
skildi ég enn betur hvað hann var
að tala um. Þessi tengsl urðu fjöl-
skyldu minni svo mikils virði. Þér
tókst svo vel að rækta það besta í
hveijum og einum, t.d. lánaðir þú
dóttur minni saumavél af því að þú
vissir að hún gat saumað, en átti
ekki vél.
Elsku Bára, það er svo erfitt að
hugsa til þess að þú sért farin. Það
eina sem hægt er að gera er að
hugsa til baka til góðu stundanna,
sem við höfum átt. I skóginum þar
sem við áttum sumarhúsin, sem
fóru í snjóflóðinu, og hvað við vor-
um ákveðin í að byggja upp aftur,
svo skógurinn mætti blómgast á
ný. Á veturna þegar við hittumst á
skíðum og það var svo gaman að
fá ykkur hjónin og Nínu ykkar með
heim í kaffi eftir góða skíðaferð.
Það var svo gott að koma til þín
á erfiðum stundum. Alltaf leið mér
betur þegar ég fór heim aftur. Þú
varst alltaf svo sterk þrátt fyrir
erfíð veikindi og lést þú aldrei bug-
ast. Það kennir okkur að meta lífið
og heilsuna á annan hátt.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Ásbjörn og Nína, ég votta
ykkur dýpstu samúð. Guð styrki
ykkur á þessari stund.
Kristín Björnsdóttir.
Elsku Bára, mér finnst sárt að
þurfa hugsa um að þú sért farin
og ég geti aldrei hitt þig aftur,
heimsótt þig eða talað við þig í stig-
anum heima hjá þér. Ég mun aldr-
ei gleyma hversu frábær vinur þú
hefur alltaf verið.
Elsku Bára, ég mun sakna þín
sárt.
Ásbjörn og Nína, ég votta ykkur
mína dýpstu samúð.
Ykkar vinur
Björn Fannar Hafsteinsson.
Hin langa þraut er liðin
nú loksins hlaustu friðinn
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt
(V. Briem.)
Elsku Bára okkar, nú er baráttu
þinni lokið og þú getur hvílst í friði.
Stórt skarð er komið í hópinn við
fráfall vinkonu okkar, Báru. Við
skiljum ekki hver tilgangurinn er
þegar ástvinur er tekinn frá okkur
alltof fljótt. Minningarnar streyma
fram í hugann. Við höfum þekkt
Báru frá æsku, lékum okkur sam-
an, fermdumst saman og útskrifuð-
umst saman úr gagnfræðaskóla
verknáms. Eftir skólaslitin giftumst
við ein af annarri og fljótlega stofn-
uðum við tólf saman saumaklúbb.
Við fylgdumst hver með annarri í
barneignum og uppvexti barna okk-
ar. í rúmlega 30 ár höfum við hist
í hveijum mánuði og oft verið glatt
á hjalla, mikið hlegið og margt
spjallað; Síðustu árin hefur Bára
búið á ísafirði, ásamt manni sínum
og dóttur þeirra, en þegar Bára kom
í bæinn var oftast haldinn sauma-
klúþbur.
Á síðasta ári urðum við allar
fimmtugar, og í tilefni af afmælum
okkar fórum við saman í yndislega
ferð til Edinborgar ásamt eigin-
mönnum okkar, og fannst okkur
öllum mjög ánægjulegt að við gát-
um allar farið þessa ferð. Kannski
nutum við samverunnar við Báru
enn betur vegna þess hversu hress
og ánægð hún var. Hún var svo
sannarlega hrókur alls fagnaðar,
eins og einkenndi hana alla tíð.
Fyrir þessar minningar erum við
allar mjög þakklátar.
Síðustu tvö árin höfum við verið
nánari Báru en nokkru sinni, og
fundið tii með henni í baráttunni
við veikindin. Þetta hefur verið okk-
ur öllum erfiður tími, ekki síst fyrir
mann hennar Ásbjörn og dóttur
þeirra Nínu sem hafa staðið við
hlið hennar í baráttunni fram á síð-
ustu stundu. Við biðjum Guð að
styrkja þau í þeirra miklu sorg.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Saumaklúbburinn í
Reykjavík.
Með þessum orðum viljum við í
saumaklúbbnum kveðja Báru, vin-
konu okkar.
Bára og fjölskylda hennar flutti
til ísafjarðar fyrir 12 árum og
skömmu síðar var saumaklúbburinn
okkar stofnaður.
Oftast mætti Bára fyrst, alltaf
svo fín og hress og kát. Bára var
eldri en við hinar, en aldursmunar
varð aldrei vart. Þetta voru líflegir
og skemmtilegir saumaklúbbar.
Allar eigum við ómetanlegar
minningar um hana, t.d. úr
skemmtiferð sem við fórum til
Reykjavíkur um haustið ’92. Þá
nýttum við tímann vel, sátum allar
saman á hárgreiðslustofu og létum
gera okkur fínar, fórum tvisvar í
leikhús, í bíó, út að borða og á
dansleiki.
Saumaklúbbur í janúar sl. var
sérlega skemmtilegur, þá var stund
milli stríða hjá Báru.
Síðasti saumaklúbburinn sem
Bára komst í var 21. mars. Þá var
hún orðin mjög veik. Að hún skyldi
koma þá var okkur mjög mikils
virði. Við nutum samvistanna við
Báru, hún sýndi okkur alltaf um-
hyggju og hafði áhuga á því sem
við vorum að gera.
Saumaklúbburinn hefur misst
mikið og sæti Báru, vinkonu okkar,
er nú autt.
Kæru Ásbjörn og Nína, við vott-
um ykkur dýpstu samúð.
Anna Kristín, Áslaug, Fríða,
Helga, Margrét, Sigrún og Þórdís.
Nú Guð ég von’að gefi
af gæsku sinni frið,
að sársaukann hann sefi
af sálu allri bið.
Og þó að sárt sé saknað
og sól sé bakvið ský.
Þá vonir geti vaknað
og vermt okkur á ný.
Þá ljósið oss mun leiða
með ljúfum minningum
og götur okkar greiða,
með góðum hugsunum.
(I.T.)
Okkur langar að minnast með
nokkrum orðum vinnufélaga okkar,
Báru Þórsdóttur, sem er látin um
aldur fram aðeins 51 árs að aldri.
Þrátt fyrir mikil og erfið veikindi
var Bára alltaf ákaflega sterk og
lét aldrei bugast. Við virtum hana
fyrir hvað hún var dugleg og kvart-
aði aldrei. í gegnum veikindi henn-
ar höfum við lært að meta lífið og
heilsuna á annan hátt.
Við minnumst hennar sem góðs
félaga og gleðjumst í huga okkar
er við lítum til baka til þeirra stunda
er við áttum saman.
Kæru Nína og Ásbjörn. Megi al-
góður Guð styrkja ykkur á þessari
sorgarstundu.
Hver minning dýrmæt peria að liðnum h'fsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærieikur í verla var gjöf sem gleymist eigi
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Starfsfólk Landsbankans
á ísafirði.
Sérfræðingar
í blóniaskroyiiiigiiiu
vió öll (»4iilæri
Skólavördustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090
+
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
KRISTÍN LÁRA RAGNARSDÓTTIR,
lést í Landspítalanum 1. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
Hörður Harðarson og börn.
t
Eiginkona mfn, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
HREFNA EINARSDÓTTIR,
Höfðabrekku,
Mjóafirði,
verður jarðsungin frá Mjóafjarðarkirkju
í dag, laugardaglnn 4. maf, kl. 14.00.
Gfsli Björnsson,
Stefanía Gísladóttir, Ingólfur Pétursson,
Sigurborg Gísladóttir, Tómas Zoéga,
Jóhanna Gfsladóttir, Haraldur Hálfdánarson,
Björn Gíslason, Helga Erlendsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.