Morgunblaðið - 20.08.1996, Blaðsíða 34

34 ÞRIÐJUDAGUR 20. ÁGÚST 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
JÓN
BJÖRNSSON
+ Jón Björnsson
fæddist í
Reykjavík 28. júlí
1910. Hann lést 13.
ágúst síðastliðinn á
Grensásdeild
Sjúkrahúss Reykja-
víkur. Foreldrar
hans voru Björn
Jónsson skipstjóri
frá Árnanaustum
og kona hans Anna
Pálsdóttir frá
Neðra-Dal í Bisk-
upstungum. Jón var
næstelstur þrettán
systkina. Þau eru:
Ásta Laufey, gift Hirti Hjartar-
syni, sem er látinn. Sigurbjörg,
gift Morten Ottesen, þau eru
bæði látin. Unnur, gift Frið-
þjófi Þorsteinssyni, þau eru
bæði látin. Björgvin, látinn,
hann var kvæntur Ástu Þor-
kelsdóttur. Hildur, gift Gísla
Kærnested, sem er látinn. Páll,
sem er látinn, hann var kvænt-
ur Ólöfu Benediktsdóttur. Sig-
ríður, gift Bjarna Benedikts-
syni, þau eru bæði látin. Anton,
látinn, hans kona var Bertha
Karlsdóttir. Auðbjörg, gift
Guðmundi Bene-
diktssyni, Harald-
ur, kvæntur Þóru
Stefánsdóttur. Guð-
jón, látinn, og
Valdimar, kvæntur
Steinunni Guð-
mundsdóttur. Jón
kvæntist eftirlif-
andi konu sinni
Jennýju Guðlaugs-
dóttur frá Arnar-
stapa á Snæfells-
nesi, 5. október
1940. Jenný er fædd
10. júní 1912. Þau
eignuðust 4 börn:
1) Björn, kvæntur Ernu Nielsen
og eiga þau þrjú börn, Bryndísi
Jennýju, Jón og Lailu. 2) Krist-
ín, hennar dóttir er Björg Anna
Kristinsdóttir. 3) Óskírð dóttir,
fædd 18. júlí 1949, Iátin. 4)
Guðlaugur, kvæntur Sigríði
Þorsteinsdóttur og eignuðust
þau fjögur börn, Jennýju Báru,
látin, Valdísi, Hildi Guðnýju og
Bjarna Má. Barnabarnabörnin
eru fjögur.
Utför Jóns verður gerð frá
Dómkirkjunni í dag og hefst
athöfnin kl. 13.30.
í dag, þriðjudaginn 20. ágúst,
verður til moldar borinn móðurbróð-
ir minn Jón Björnsson skipstjóri.
Jón frændi minn var stór og mynd-
arlegur maður sem sópaði af hvar
sem hann fór. Hann hóf ungur sjó-
mennsku, fyrst með föður sínum
og síðar sem stýrimaður og skip-
stjóri m.a. á Birni Jónssyni sem
hann átti og gerði út um árabil.
Sjómennska og störf tengd sjónum
urðu lífsstarf hans allt fram á efri
ár, en starfsferlinum lauk Jón sem
þingvörður við Alþingi.
Margar sögur hef ég heyrt um
velgengni og aflabrögð Jóns og er
ekki ofsögum sagt að hann hafi
verið með fengsælli fskimönnum
okkar um og eftir 1940 og allt fram
til þess dags að hann kom í land
og tók við ýmsum útgerðarstörfum.
Eins og oft vill verða með mikla
aflamenn þá gekk þetta í erfðir og
hafa báðir synir Jóns, þeir Björn
og Guðlaugur, reynst farsælir sjó-
menn og aflamenn.
Sem ungur drengur var ég
heimagangur á heimili þeirra Jóns
og Jennýar, en við Bjöm sonur
þeirra og Kristín heimasætan á
bænum vorum leikfélagar og á ég
margar ánægjulegar endurminn-
ingar frá okkar leikjum á eldhús-
gólfinu á Sólvallagötu 57. Guðlaug-
ur yngsti sonur þeirra er 11 áram
yngri svo kynni okkar urðu eðlilega
ekki eins náin og við systkini hans.
Þá minnist ég með hlýju fjölmargra
jólaboða eftir að faðir minn lést
langt um aldur fram, og allrar vin-
semdar við þetta frændfólk mitt.
Eins og áður sagði var Jón mik-
ill á velli og handtak hans var hlýtt
og traust, röddin þróttmikil, en
hávaðamaður var hann aldrei. Hann
kunni vel að gleðjast á góðri stundu,
var mikill og góður gestgjafi og
hámark gleðinnar var er hann hóf
upp sína kröftugu rödd og vildi láta
viðstadda syngja óð til lífsins og
þeirrar gleði sem viðstaddir voru
að njóta hveiju sinni. Þau Jón og
Jenný hófu búskap sinn að Sólvalla-
götu 34, og þar leigðu foreldrar
mínir hjá þeim um tíma, og varð
það m.a. til að svo náinn samgang-
ur var milli heimilanna.
Á efri árum tók Jón til við að
festa á blað ýmsar minningar og
lýsingar frá sjómennskuferli sínum,
og þar lýsir hann af mikilli næmni
siglingum með fisk til Bretlands á
stríðsárunum, ásamt greinargóðri
lýsingu á starfsháttum og staðar-
háttum á þessum tíma, jafnt innan-
lands sem utan. Þá eru og greinar-
góðar lýsingar á andrúmsloftinu,
spennunni og óvissunni um borð í
30 tonna skipi sem siglir ljóslaust
og í krókaieiðum til að forðast að
lenda í miðjum átökum stórveld-
anna. Á tímabili stóð til að ég gæfi
út þessar endurminningar frænda
míns, en því miður þróuðust mál á
þann veg að fremur ólíklegt má
telja að af því verði. Ég vil að lokum
þakka frænda mínum samfylgdina
og fyrir mína hönd, móður minnar
og systra þakka allt sem þið hjónin
gerðuð fyrir okkur, jafnt á gleði-
sem sorgarstundum, um leið og ég
og fjölskylda mín vottum þér, Jenný
mín, og þinni fjölskyldu samúð okk-
ar.
Anton Örn Kærnested.
Látinn er vinur minn, lærifaðir
og frændi.
Það flaug margt í gegnum huga
minn þegar ég heimsótti Jón frænda
á dánarbeð hans fyrir hálfum mán-
uði. Ég stóð hjá honum og hélt í
hans stóru og tryggu hönd og þakk-
aði fyrir það sem hann kenndi mér
í sjómennsku fyrir tæpum 50 árum
er ég var skipveiji hjá honum á
Birni Jónssyni. Ég sagði honum að
nú væri ég að miðla þeirri reynslu
og þekkingu til þeldökkra Namib-
íubúa sem nú væru að stíga sín
fyrstu spor til sjós.
Með þessum línum vil ég þakka
Jóni og Jennýju fyrir okkur systkin-
in frá Reynimel. Þau reyndust okk-
ur öllum frábærlega vel í leik og
starfi og alltaf var mikil tilhlökkun
að koma á Sólvallagötuna í jólaboð
og líta inn þann 17. júní.
Þrattán ára gamall fór ég fyrst
til sjós með frænda mínum á Birni
Jónssyni sem þá var nýr Svíþjóðar-
bátur, en þessi gerð skipa þótti
bylting í bátaflota landsmanna. Því
miður brást sumarsíldveiðin á þess-
um tíma en nokkuð náðist inn af
Hvalfjarðarsíldinni sem þessi ár
fyllti fjörðinn og bátar sáust einnig
kasta í nágrenni Reykjavíkur.
Jón var næstelstur þrettán barna
Önnu Pálsdóttur og Björns Jónsson-
ar, skipstjóra frá Ánanaustum. Af
þessum stóra barnahóp eru á lífi
Ásta Laufey, Hildur, Auðbjörg,
Haraldur og Valdimar. Það er mjög
gefandi að tilheyra svo stórri fjöl-
skyldu því samheldni systkinanna
hefur verið mjög mikil. Þar lögðu
Jón og Jenný mikið af mörkum með
framlagi sínu gagnvart okkur þeim
yngri og fjölskyldum okkar.
Fyrir öll þessi góðu ár og sam-
fylgdina með Jóni og hans fjöt-
skyldu þakka ég með þessum fá-
tæklegu orðum.
Við Olla sendum Jennýju og allri
fjölskyldunni okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Grétar Hjartarson.
Þei, þei og ró,
þöp breiðist yflr allt.
Hnigin er sól i sjó
sof þú í blíðri ró.
Við höfum vakað nóg
værðar þú njóta skalt.
Þei, þei og ró,
þögn breiðist yfir allt.
(Jóh. Jónss.)
Elsku afi.
Nú er lokið þessum erfiðu veik-
indum þínum sem þó stóðu ekki
lengi og perlur minninganna
streyma fram.
Á Sólvallagötunni þar sem
margt var brallað, hvort sem var
úti í bílskúr, niðri í kjallara eða
uppi í „stóra-herbergi“. Kennslu-
stundirnar í landafræði, þar sem
fáfræði mín kom þér oft á óvart.
Samræður við eldhúsborðið á
Bakkavörinni með ykkur ömmu.
Elsku ömmu sem var þín stoð og
stytta og ást ykkar svo hrein og
virðingin gagnkvæm. Áfram
streyma minningarnar og munu
gera.
Öll sú ást, viska og umhyggja
sem ég naut frá þér, elsku afi
minn, eru mér dýrmætt veganesti
út í lífið. Heimsóknirnar á Bakka-
vörina verða ekki eins, nú er þú
ert farinn. Þeim mun þó ekki
fækka og eftir bestu getu mun ég
fylla þá ósk þína að hugsa vel um
hana ömmu. Skarð þitt í hennar
lífi verður ekki fyllt, en fjölskyldan
mun standa við hlið hennar og
styrkja á erfiðum stundum.
Þakklæti fyrir þann tíma, sem
við áttum saman er mér ofarlega
í huga er ég kveð þig í hinsta sinn.
Ég man þig enn og mun þér aldrei gleyma.
Minning þín opnar gamla töfraheima.
Blessað sé nafn þitt bæði á himni og jörðu.
(Davíð Stefánss.)
Björg Anna.
t
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
ÁSGERÐUR ÞORLEIFSDÓTTIR,
Ystaseli 19,
áður Óðinsgötu 16b,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir 17. ágúst.
Ólöf Valdimarsdóttir, Valur Ásmundsson,
Þorleifur Kr. Valdimarsson, Theodóra Þórðardóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUÐJÓN SIGURÐSSON
vörubfistjóri,
Blómsturvöllum 14,
Neskaupstað,
lést á heimili sínu 14. ágúst.
Útförin fer fram frá Norðfjarðarkirkju
miðvikudaginn 21. ágúst kl. 14.00.
Aðalheiður Árnadóttir,
Jónfna Guðjónsdóttir, Kristján Garðarsson,
Sigríður Guðjónsdóttir, Tonni Nielsen,
Sigurður Guðjónsson, Gerður Elín Hjálmarsdóttir,
Árni Guðjónsson, Bryndfs Þóra Jónsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og aðrir aðstandendur.
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTJANA KRISTJÁNSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Skjóli,
áðurtil heimilis
á Laugateigi 15,
lést laugardaginn 17. ágúst.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðrún Þórunn Ingimundardóttir, Jón Bergmundsson,
Kristjana Jónsdóttir, Ágúst Ásgeirsson,
Kjartan Ingi Jónsson,
Ingimundur Ágústsson.
MAGNÚS
HÁKONARSON
+ Magnús Hákonarson fædd-
ist í Vík í Mýrdal 30. desem-
ber 1931. Hann lést 2. ágúst
síðastliðinn og fór útför hans
fram frá Selfosskirkju 17. ág-
úst.
Við starfsmenn Hótel Selfoss vilj-
um í stuttu máli minnast Magnúsar
Hákonarsonar sem starfaði sem
umsjónarmaður með húseigninni
Ársölum sem m.a. hýsir Hótel Sel-
foss. Magnús vann þar að ýmiskon-
ar viðhaldi og eftirliti með húsinu,
m.a. með rafmagns- og loftræsti-
kerfí auk ýmissa verkefna utan
húss og innan sem tengjast eðlilegu
viðhaldi og viðgerðum ef eitthvað
fór úrskeiðis. Það er nú svo að jafn-
vel um hina vænstu menn eru mis-
jafnar skoðanir og þegar við hófum
störf við Hótel Selfoss, þá höfðum
við vissar efasemdir um hvort sam-
starfið við umsjónarmann hússins
yrði gott. Það er því mikil ánægja
að segja frá því að þau átta ár sem
við flest höfum starfað hér þá hefur
ríkt mikil og vaxandi vinátta og
virðing milli starfsmanna hótelsins
og Magnúsar umsjónarmanns. Lip-
urð Magnúsar við starfsmenn Hótel
Selfoss má m.a. sjá af því að reglu-
lega keyrði hann gler fyrir starfs-
mannafélagið í endurvinnsluna.
Magnús hafði mikinn áhuga á að
starfsemi hótelsins gengi sem best
sem meðal annars mátti merkja af
morgunkveðju hans á mánudags-
morgnum þegar hann kom og bauð
öllum góðan dag og spurði í Ieiðinni
hvort ekki hafi verið nóg að gera
um helgina. Einnig stuðlaði hann
að því að erlendir hestaáhugamenn
sem hann var í sambandi við gistu
á hótelinu. Hestamennska var ein-
mitt aðaláhugamál Magnúsar og
átti hann gegnum tíðina marga vel-
þekkta hesta. Síðari árin fólst hesta-
mennska Magnúsar mikið í þvi að
aðstoða son sinn Einar Öder við
uppbyggingu á hestabúi hans að
Þjótanda í Villingaholtshreppi. Ljóst
var að Magnús hafði mjög gaman
af því að sinna hestunum og að
vera úti í náttúrunni og hann lýsti
því af áhuga hversu gaman væri
að vera úti í náttúrunni á vorin og
hlusta á fuglasönginn austur á Þjót-
anda. Það má segja að að þessu
leyti hafi Magnús verið náttúrubarn
en hann var líka heimsborgari og
sómdi sér vel meðal erlendra gesta
og í samkvæmum. Síðari árin var
heilsan farin að gefa sig enda hafði
hann tvívegis fengið alvarlegt
hjartaáfall sem hann náði sér þó
furðu vel af. Heilsufarið kom þó
ekki í veg fyrir að hann sýndi öðru
hveiju stórkostlegt skemmtiatriði
sem fáir jafnvel mun yngri menn
mundu leika eftir, þ.e. þegar hann
steppaði og fór jafnframt með ensk-
an orðaleik af þvílíkri snilld að
ókunnugir féllu í stafi. Eins og áður
segir var Magnús mikill áhugamað-
ur um hesta og þegar hann kvaddi
okkur um daginn og fór í sumarfrí
var ferðinni heitið í hestaferð með
góðum vinum norður í land. Það var
í þeirri ferð sem kallið kom, kannski
ekki alveg óvænt, en þó okkur væri
ljóst að heilsa Magnúsar væri farin
að gefa sig áttum við ekki von á
að svo stutt væri eftir. Það er trú
okkar að Magnús hafi nú hitt fyrir
forna gæðinga sína og sinni þeim
af sömu alúð og áður og taki á
sprett og jafnvel steppi á öðru til-
verustigi.
Við þökkum Magnúsi samfylgd-
ina hérna megin.
Konu Magnúsar, Tove Hákonar-
son og börnum þeirra sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Starfsmenn Hótel Selfoss.
t
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu
okkur samúð og vináttu við andlát og
útför, elskulegrar dóttur minnar, systur
okkar, barnabarns, barnabarnabarns
og frænku,
SÖRU DAGGAR ÓMARSDÓTTUR,
Hólmgarðl 7,
Reykjavík.
Sérstakir þakkir sendi ég Pálma Matthí-
assyni, sóknarpresti, svo og sóknar-
nefnd, kvenfélagskonum og kór Bústaðakirkju, konum í Krossin-
um, Kópavogi, og öllum þeim fjölmörgu, sem veittu mér stuðning
á þessum erfiðu tímum.
Guð blessi ykkur öll.
Aðalbjörg Ólafsdóttir,
Hörður Freyr Harðarson, Arinbjörn Harðarson,
Ólafur Bergmann Ásmundsson, Málfríður Ó. Viggósdóttir,
Helga Ósk Kúld,
Sverrir Svavarsson, Sigrún Halldórsdóttir,
Sigurlín Ester Magnúsdóttir, Rósinkrans Kristjánsson,
Arinbjörn Kúld, Ásmundur Bjarnason,
Magnea Sigurðardóttir
og aðrir aðstandendur.