Morgunblaðið - 04.09.1996, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIMGAR
MIÐVIKUDAGUR 4. SEPTEMBER 1996 35
einnig kominn með viðamikla inn-
flutningsverslun. Síðustu 10 árin
hefur Birgir Ellert, sonur þeirra,
unnið við verslunina og axlað þar
sívaxandi ábyrgð.
Ég sagði að Biggi hefði alltaf lagt
áherslu á lágt vöruverð. Ég held
reyndar að hann hafi haft einstak-
lega sanngjarnt viðhorf til sinna við-
skiptavina og ekki síður til starfs-
fólksins, sem starfaði að verslunar-
rekstri þeirra hjóna, enda heiðarleg-
ur og hreinskiptinn í hvívetna.
Biggi eignaðist hlut í Reykjum á
Reykjaströnd í Skagafirði fyrir hátt
í 30 árum. Þar reisti hann sumarbú-
stað og þar naut hann dvalarinnar
frá skarkala heimsins. Hann átti
trillu alla tíð, naut þess að fara á
skak eða draga nokkra silunga í fjör-
unni. Þangað var gaman að koma
og njóta með honum lífsins. Hann
var alltaf jafn góður heim að sækja,
hvort heldur það var í Dalalandinu
í Fossvoginum eða norður á Reykj-
um. Skopskyni hans var viðbrugðið,
skapið alltaf létt og viðmótið leiftr-
andi. Að vísu svolítið kaldhæðinn
með köflum og því var öllum ekki
alltaf ljóst hvort Biggi var að tala í
gríni eða alvöru. Þeir sem þekktu
hann vissu þó betur. Það eru engar
ýkjur að hann var hrókur alls fagn-
aðar hvar sem hann var í samkvæm-
um. Átti þá gjarnan til að gefa sig
að þeim sem héldu sig til hlés, gaf
þeim tækifæri til að gleðjast með.
Biggi öðlaðist mikla þekkingu inn-
an viðskiptalífsins og hafði mjög
næma tiifinningu fyrir hvar mörkin
lágu milli þess mögulega og ómögu-
lega. Margir gerðu sér grein fyrir
þessu, bæði innan fjölskyldunnar og
utan og leituðu ráðlegginga hjá hon-
um. Hann reyndist mörgum ráðholl-
ur. Það eru því margir sem missa
mikils við fráfall Bigga, þótt sárast-
ur sé missirinn fyrir Siggu, Rut
móður hans og börnin. Hans verður
hvarvetna sárt saknað.
Fyrir hönd okkar hjónanna, barna
okkar, Soffíu móður minnar og
systkina votta ég Sigríði systur
minni, börnum hennar og barna-
börnum, Rut móður Birgis og öðrum
nákomnum, okkar dýpstu samúð og
flytjum Birgi hjartans þakklæti fyrir
öll árin sem við áttum saman.
Minning Birgis mun lengi lifa.
Gísli G. Auðunsson.
Þegar sest er niður til að minnast
Birgis, er það fyrsta sem í hugann
kemur greiðvikni hans og umburðar-
lyndi, en það voru eiginleikar sem
vinir og ættingjar gátu ávallt treyst.
Er við komum heim úr fríi í byij-
un júní voru fyrstu fréttirnar sem
við fengum að Birgir væri kominn
með alvarlegan sjúkdóm og ætti að
leggjast inn á sjúkrahús í aðgerð.
Engan óraði fyrir því þá hvað enda-
lokin voru skammt undan. Við fórum
í heimsókn í Dalalandið rétt áður
en hann var lagður inn. Sú kvöld-
stund verður okkur lengi minnisstæð
og ekki lét Birgir á sér finna að við
alvarlegan sjúkdóm væri að glíma.
Eins og alltaf voru samræðurnar um
heima og geima, en mest þó um
ferðina sem við vorum nýkomin úr
og vorum við þess fullviss að þau
Sigga ættu eftir að fara um þær
slóðir líka. Það er mjög stórt skarð
höggvið í fjölskyldu okkar við frá-
fall Birgis. Alls staðar þar sem hann
var staddur var hann hrókur alls
fagnaðar og líflegar umræður og
kímni hans nutu sín vel. Við eigum
eftir að sakna þess mikið að eiga
ekki fleiri samverustundir með hon-
um í Dalalandinu, sumarbústaðnum
og alls staðar þar sem stórfjölskyld-
an kemur saman.
Elsku Sigga mín, við vitum að
þetta hefur verið þér og börnum
þínum mjög erfíður tími, en vonandi
færð þú huggun og styrk í öllum
þeim góðu minningum frá þeim tíma
sem þið áttuð saman.
Kristín og Hafsteinn.
Frændi minn og vinur, Birgir Hall-
dórsson, er látinn.
Hann varð tæpra 59 ára og fullur
af starfsorku og lífsþrótti þegar sá
sjúkdómur var greindur, sem síðan
dró hann til dauða á aðeins þremur
mánuðum.
Það er hörmulegt þegar maður á
góðum aldri er þannig skyndilega
hriflnn burt frá ástvinum sínum.
Við Birgir vorum systkinasynir.
Faðir hans, Halldór Þorsteinsson, var
bróðir móður minnar. Þau systkini
höfðu bæði flust með mökum sínum
á Akranes og bjuggu þar lengst af
sínum búskap. Mikill samgangur var
milli fjölskyldna okkar og þess vegna
man ég eftir Birgi frá ungum aldri.
Við urðum hins vegar engir sérstakir
félagar á þessum árum, enda var
hann tveimur árum yngri en ég, sem
á þeim aldri er ekki svo lítið.
Það orð fór af frænda mínum að
hann væri fyrirferðarmikill eins og
kailað var og uppátækjasamur. Hann
var með öðrum orðum óvenju tápmik-
ill ungur sveinn, sem með árunum
þroskaðist í þann ósérhlífna og hug-
myndaríka dugnaðarfork sem hann
aila tíð var.
Fjaran og höfnin var eðlilegt leik-
svæði stráka á Akranesi á þessum
tíma. Sumir létu ekki þar við sitja
og vöndu komur sína í beitninga-
skúrana, vinguðust við sjómennina,
fengu að hjálpa til og komu sér jafn-
vel upp „stubb“. Birgir var einn þeirra
og hefur það vafalaust átt sinn þátt
í að hann 'fann sér fyrst starfsvett-
vang tengdan sjónum, hjá Hafrann-
sóknastofnun. I starfí sínu þar við
hagnýtar rannsóknir öðlaðist hann
mikla þekkingu á lífríki sjávar. Æ
síðan, og löngu eftir að hann hafði
snúið sér að verslun, hafði hann mik-
inn áhuga á sjávarútvegsmálum og
ákveðnar hugmyndir um hvemig
skynsamlega mætti nýta auðævi
sjávarins.
Eftir uppvaxtarárin á Akranesi
skildust leiðir okkar Birgis í nokkur
ár. Undantekning var veturinn sem
við vorum samtímis á Laugarvatni,
en sá vetur færði honum mestu gæfu
í lífinu er hann kynntist Sigríði Auð-
unsdóttur, sem síðan varð eiginkona
hans.
Á ný lágu leiðir okkar Birgis sam-
an er við byijuðum búskap okkar,
hvor í sinni blokkinni í Fellsmúlanum
í Reykjavík. Fljótlega rifjuðum við
upp gamlan kunningsskap og varð
smám saman úr traust vinátta -
enda var nú aldursmunurinn horfinn.
Það var létt að vingast við Birgi.
Sinn þátt í því átti að hann var sér-
lega hjálpfús, sem á frumbýlisárum
mínum kom sér vel, en meiru mun
þó hafa ráðið hversu gott var að vera
í návist hans. Hann var glaðvær,
skarpur og laus við alla væmni, kunni
vel að segja frá og sjá fleti á málum
sem ekki blöstu við öllum.
í nokkur ár voru fjölskyldur okkar
saman með hesta í hesthúsi. Á þeim
tíma vorum við mikið saman við
umhirðu hestanna og í útreiðartúrum,
en á síðustu árum höfum við Birgir
einkum hist í fjölskylduboðum eins
og gengur. Þar fyrir utan var komið
upp í vana að ég liti til þeirra hjóna
í kvöldkaffi öðru hvoru. Þá var rætt
um gamla, góða daga og um daginn
og veginn. Stundum um stjómmál,
en Birgir hafði mikinn áhuga á þjóð-
málum, þótt hann sinnti þeim ekki
opinberlega, nema þegar hann gekk
í raðir Bandalags jafnaðarmanna, en
fyrir þann flokk vann hann ötullega
og gegndi trúnaðarstörfum. Fastur
liður var að hann fræddi mig um
sjávarútvegsmál og marga vitleysuna
sem þar viðgengst. Oft reyndi hann
líka að færa til betri vegar gamal-
dags hugmyndir mínar um nútíma
verslunarhætti.
Þessir fundir verða nú ekki fleiri,
en minningin um þær og góðan
frænda minn lifir.
Eiginkonu Birgis, börnum og
barnabörnum, bróður hans og ald-
urhniginni móður votta ég innilega
samúð mína.
Ormar Þór Guðmundsson.
Fyrstu kynni mín af Birgi Hall-
dórssyni urðu haustið 1955 þegar
hann spurðist fyrir um starf sem þá
var laust við Hafrannsóknastofn-
unina, sem þá nefndist Fiskideild
atvinnudeildar Háskólans. Þetta starf
var við sjórannsóknir sem ég veitti
þá forstöðu. Ég man hvað mér leist
strax vel á þennan unga mann sem
þó var aðeins tæplega 18 ára. Hann
var hressilegur, hispurslaus og bauð
af sér góðan þokka. Ég ákvað þegar
í stað að ráða hann og þeirrar ákvörð-
unar hef ég aldrei iðrast. Birgir
reyndist framúrskarandi starfsmað-
ur, laghentur, röskur en þó vandvirk-
ur, áreiðanlegur og traustur, og var
hann mjög fljótur að setja sig inn í
ný verkefni. Birgir var ágætlega gef-
inn, skýr í hugsun og vel ritfær.
Við Birgir unnum saman meira eða
minna í nærfellt tvo áratugi og bar
aldrei skugga á samskipti okkar. Við
áttum margar ánægjustundir saman
og urðum góðir vinir. Sú vinátta hélst
meðan hann lifði enda þótt við hitt-
umst sjaldnar er hann fór til annarra
starfa. Birgir var rausnarlegur maður
og afar gott að leita til hans. Ég á
honum mikið að þakka fyrir margs
konar persónulega greiðasemi. Þá sá
hann um ýmis atriði fýrir okkur konu
mína þegar við vorum erlendis.
Birgir var skapgóður og dagfars-
prúður maður. Hann var skemmtileg-
ur, hafði mjög gott skopskyn, var
glettinn og gat verið stríðinn, jafnvel
eilítið kaldhæðinn, en þó aldrei á
særandi hátt. Hann var seinþreyttur
til reiði en lét þó engan vaða yfír
sig. Hann var heiðarlegur og hafði
mikla réttlætiskennd. Það kom því
ekki á óvart að hann var um skeið
trúnaðarmaður starfsfólks á Ha-
frannsóknastofnun.
Það má með sanni segja að Birgir
hafí verið gæfumaður í lífi og starfi.
Hann var vinsæll og gat sér alls stað-
ar gott orð þegar hann vann hjá
öðrum, bæði meðal yfirmanna og
samstarfsmanna, og í eigin atvinnu-
rekstri hygg ég að honum hafí farn-
ast mjög vel. Hann eignaðist góða
konu, mannvænleg börn og gott
heimili. Þótt hann væri lítið gefinn
fyrir að hrósa sjálfum sér eða sínum
fór samt ekki milli mála að hann var
stoltur af börnum sínum og hafði
gilda ástæðu til þess. Hann var góð-
ur heimilisfaðir. Hjónaband þeirra
Birgis og Sigríðar var farsælt og
ástríkt. Þau voru mjög samrýnd og
hefur dóttir þeirra tjáð mér að hún
minnist þess ekki að þau hafi nokkru
sinni verið ósátt og aldrei kveðst hún
hafa heyrt þau deila. Það segir sína
sögu að þegar hún gekk í hjónaband
fyrir hálfu öðru ári valdi hún sem
giftingardag brúðkaupsdag foreldra
sinna.
Af myndarskap kom Birgir sér upp
fallegu sumarhúsi á yndislegum stað
að Reykjum í Skagafírði gegnt
Drangey. Þar heimsóttum við kona
mín þau hjón og tvo syni þeirra falleg-
an sumardag fyrir nokkrum árum
og gistum þar í góðu yfirlæti. Birgir
sagði mér að þar þætti þeim gott að
slaka á og hvíla sig eftir erilsöm störf.
Ávallt síðan þegar ég fer um Skaga-
fjörð og lít Drangey, verður mér
hugsað til Birgis vinar míns. Seinast
hitti ég hann á sl. vori í Kringlunni.
Hann var hress að vanda og bauð
mér í kaffi og kökur. Ekki grunaði
mig þá að það yrði okkar seinasti
fundur.
Ég mun ávallt minnast Birgis með
þakklæti og söknuði. Ég sendi Sig-
ríði, konu hans, bömum þeirra, Soff-
íu Auði, Halldóri, Birgi og Ægi, og
aldaðri móður hans, heiðurskonunni
Rut, mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Unnsteinn Stefánsson.
Þegar konan mín kom og spurði,
Konni, vissirðu að hann Birgir í „Bús
og Gjaf“, er dáinn, þá trúði ég henni
varla. Ég hafði ekki hugmynd um
að þú hefðir verið veikur, kæri vin-
ur. Þú varst lítið fyrir það að bera
vandamál þín á torg. Og þó ég viti
fyrir víst að dauðinn er ekki endir
neins heldur upphaf, ef eitthvað er,
þá breytir hann þó því að við sem
eftir erum héma fáum ekki að njóta
samvistanna við þig á næstunni og
ég sakna þess. Eg sakna þess að
geta ekki lengur labbað inn í búðina
til þín, séð brosið og leitað þeirra
góðu ráða sem þú varst svo birgur
af og óspar á að veita. Ég veit ekki
hvort þú vissir hversu mikla virðingu
ég bar fyrir þér, kæri Birgir, þú varst
mér fyrirmynd um margt.
En hitt veit ég að hver sá sem
búinn er jafn miklum mannkostum
og þig prýddu á von á veglegum
móttökum hinum megin.
Farðu í friði, kæri vinur, og þakka
þér fyrir allt sem við höfum brallað
þessi tuttugu ár síðan við kynnt-
umst. Sigríði, bömunum og öðrum
aðstandendum sendi ég mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Konráð Eyjólfsson.
+
Móðir okkar,
MARGRÉT THORS HALLGRÍMSSON,
lést í Landspítalanum 2. september.
Þóra Hallgrímsson,
Elfna Hallgrímsson.
t
ALBERT STEFÁNSSON,
Brimnesi,
Fáskrúðsfirði,
andaðist í Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaupstað þann 28. ágúst
sl. Útför hans fer fram frá Kolfreyjustaðarkirkju fimmtudaginn 5.
september kl. 14.00. Fyrir hönd aðstandenda,
Albert Eiriksson.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, föðursystir og amma,
JÓNA F. AXFJÖRÐ,
verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju föstudaginn 6. september
nk. kl. 13.30.
Soffía Árnadóttir,
Friðjón Árnason,
Axel B. Árnason,
Arnhildur R. Árnadóttir,
Zophamas Árnason,
Jón Ómar Árnason,
og barnabörn.
Gérard Chinotti,
Ásrún Lára Jóhannsdóttir,
Hanna Snorradóttir,
Sveinn Benediktsson,
Árni Valur Árnason,
Rannveig F. Axfjörð
+
Faðir okkar og stjúpi,
GUÐMUNDUR BJÖRGVIN JÓNSSON,
Þórufelli 10,
Reykjavík,
lést á Sólvangi, Hafnarfirði, 2. september.
Sigríður J. Guðmundsdóttir, Kristin J. Guðmundsdóttir,
Kristinn K. Guðmundsson, Magnús P. Guðmundsson,
Gunnar E. Guðmundsson, Sverrir Kr. Bjarnason.
+
Ástkær eiginmaður minn og faðir okkar,
ÓTTARHELGASON,
Möðrufelli 11,
lést í Landspítalanum mánudaginn 2.
september.
Fyrir okkar hönd og annarra vanda-
manna,
Ásdis Stefánsdóttir,
Unnur Helga Óttarsdóttir, Valný Öttarsdóttir.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
FJÓLA NIELSEN,
andaðist á sjúkrahúsinu í Hornslet,
Danmörku, 29. ágúst.
Jarðarförin hefur farið fram.
Karl Jóhannsson og fjölskylda,
Helga Nielsdóttir og fjölskylda.
+
Okkar ástkæra
SIGRÍÐUR INGIBJÖRG
FINNBOGADÓTTIR,
Móaflöt 23,
Garðabæ,
verður jarðsungin frá Vídalínskirkju í
Garðabæ föstudaginn 6. september kl.
13.30. Þeim, sem vilja minnast hennar,
er bent á að láta MND félagið (sími
562-2004) njóta þess.
Stefán Vilhelmsson,
Elín G. Stefánsdóttir, Júlfus K. Björnsson,
Vilborg J. Stefánsdóttir, Reynir Ó. Guðjónsson,
Bjarni K. Stefánsson, Sigurjóna Ástvaldsdóttir,
Sölvi Stefánsson, Inga Arnadóttir,
Svana H. Stefánsdóttir
og barnabörn.