Morgunblaðið - 22.10.1996, Blaðsíða 42

42 ÞRIÐJUDAGUR 22. OKTÓBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
INGVIMATTHÍAS
ARNASON
JÓHANNA K.
KRISTJÁNSDÓTTIR
+ Ingvi Matthías
Árnason fædd-
ist á Akureyri 3.
september 1933.
Hann lést á heimili
sínu eftir stutt
veikindi 28. sept-
ember sl. Ingvi var
sonur Árna Kristj-
ánssonar píanó-
leikara, f. 17. des-
ember 1906, og
Onnu Steingríms-
dóttur, f. 7. októ-
ber 1910. Systkini
Ingva eru Kristján,
sambýliskona Inga
Huld Hákonardóttir, og Krist-
ín Anna, gift Fernando Ferrer
og býr á Spáni.
Ingvi kvæntist Ingibjörgu
Jónsdóttur 1933 og eignuðust
þau sex börn. Þau eru Magnea
J. Matthíasdóttir, f. 13. janúar
1953, gift Sigurði Sigurðssyni
og býr í Kaupmannahöfn,
Steingrímur Matthíasson, f. 23.
desember 1953, d. 25. október
1980, Jón Matthíasson, f. 26.
mars 1955, d. 18. júní 1980,
Árni Matthíasson, f. 31. janúar
1957, kvæntur Björgu J.
Sveinsdóttur, Hólmfríður
Matthíasdóttir, f. 17. nóvember
1962, sambýlis-
maður Jaime Rov-
ira, og Ari Matthí-
asson, f. 15. apríl
1964, kvæntur
Gígju Tryggva-
dóttur. Barnabörn
eru ellefu og eitt
barnabarnabarn.
Ingibjörg lést 25.
desember 1986.
Ingvi fluttist
barn að aldri til
Reykjavíkur með
foreldrum sinum
og ólst þar upp.
Hann stundaði nám
við Menntaskólann í Reykjavík
og útskrifaðist þaðan semidúx
1953, stundaði um tima nám í
heimspeki og þýsku í Vínar-
borg, en hóf síðan störf hjá
Eimskipafélagi íslands. Hjá
Eimskipafélaginu starfaði
Ingvi meðal annars við skrif-
stofu félagsins í Kaupmanna-
höfn, en réðst síðar til Flugfé-
lags íslands, síðar Flugleiða,
og starfaði þar mörg ár. Siðar
var Ingvi gæslumaður á
Kleppsspítala, þar sem hann
starfaði til dauðadags.
Ingvi var jarðsunginn 4.
október sl.
Við Ingvi unnum saman á nætur-
vöktum uppá Kleppi. Þá var ég nýr
í starfinu og setti Ingvi mig inn í
það fyrstu næturnar. Vorum við
síðan saman á vaktinni um nokk-
urra mánaða skeið.
Eftir að hafa skúrað og gengið
frá því sem skylt var, fengum við
okkur aðeins í svanginn og kíktum
svo á sjónvarpið og létum kíinnar
athugasemdir flakka á víxl. Svo
þegar sjónvarpið var búið sagði
Ingvi mér oft sögur af sjálfum sér
og tvinnaðist inní þetta spjall okkar
ótrúlegasti fróðleikur um allt mögu-
legt í heimi og geimi. Var gaman
fyrir mig að njóta samvista með svo
fróðum og ljúfum náunga sem Ingvi
var.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GEIR GÍSLASON,
Bauganesi 42,
Skerjafirði,
andaðist í Landspítalanum aðfaranótt 20. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Kristín Geirsdóttir,
Þorleifur Geirsson,
Þóra Geirsdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir mín,
tengdamóðir og amma,
KATRI'N DAGMAR EINARSDÓTTIR,
Rauðagerði 22,
Reykjavik,
lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur, Fossvogi,
föstudaginn 18. október síðastliðinn.
Sérstakar þakkir eru færðar Jóni Högna-
syni, lækni, og starfsfólki deildar A-7
fyrir einstaka alúð og umhyggju.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Eyjólfur Jónsson,
Berglind Eyjólfsdóttir, Jón Otti Gíslason,
Katrín Dagmar Jónsdóttir, Eyjólfur Jónsson.
Ég man að eina nóttina varð
honum starsýnt útum gluggann
uppí himininn. Ég spurði hann
hvort hann væri að kíkja á stjörn-
urnar en þá sagði hann mér að von
væri á halastjömu og að hann
væri að giska út áttina sem hún
sæist úr. Síðan fylgdi ljúflega allur
mögulegur fróðjeikur um hala-
stjörnur og himingeiminn.
Ég dáðist að Ingva fyrir margt
en þó einkum þann dugnað og já-
kvæðni sem hann sýndi í veikindum
sínum. Það var mér dýrmæt
reynsla að kynnast Ingva. Nokkuð
sem ég mun alltaf búa að.
Ég votta hans nánustu samúð.
Valgarður Bragason.
JIIIIIIIIIX
^Erfidrykkjnr
*
h P E R L A N
Sími 562 0200
‘iimiiiiir
Erfiðrykk Safnaðarheimili g- - - -- JW
Háteigskirkju \j
!§á«É J
551 im | X !
+ Jóhanna K.
Krisljánsdóttir
var fædd í Vík á
Flateyjardal 3. nóv-
ember 1921. Hún
lést á Borgarspítal-
anum í Reykjavík
12. október síðast-
liðinn.
Foreldrar hennar
voru þau Sigríður
Sigtryggsdóttir frá
Flatey á Skjálfanda
og Kristján Rafns-
son frá Hóli í
Bárðardal. Þau
eignuðust sjö börn.
Jóhanna giftist Guðlaugi Vig-
fússyni, sjómanni og útgerðar-
manni frá Holti í Vestmannaeyj-
um, árið 1943. Guðlaugur var
fæddur 16. júlí 1916 og lést 27.
apríl 1989.
Þau Guðlaugur eignuðust 5
Þegar ég sest nú niður, systir
góð, þá er nú margs að minnast.
Ég minnist þess fyrst þegar ég kom
heim úr skólanum en þá var kennar-
inn búinn að segja mér að amma
mín hefði drukknað og með henni
einn harðduglegasti sjómaðurinn í
eyjunni, en pabbi og mamma höfðu
flutt út í Flatey þegar þú varst
kornabarn en þarna ertu orðin sex
ára þegar þetta gerist en þegar ég
kem inn í baðstofuna situr þú í fangi
afa og þurrkar tárin úr skeggi hans
og reynir að hugga hann eins og
þú best getur, en þú áttir eftir að
hugsa betur um afa. Þegar hann var
orðinn blindur var engin duglegri
en þú að leiða hann úti þegar gott
var veður.
Sem unglingsstúlka fór Jóhanna í
vist til Húsavíkur og var þar hjá
mjög góðu fólki, en tuttugu og
tveggja ára fer hún til Vestmanna-
eyja ásamt fleira fólki. Þar kynnist
hún manninum sínum, Guðlaugi Vig-
fússyni frá Holti, sem í daglegu tali
var nefndur Daddi í Holti. Börnin
þeirra urðu fímm, öll gift eða í sam-
búð og öll eiga þau afkomendur,
enda myndarfólk. í Vestmannaeyjum
byggðu þau hjón sér einbýlishús.
Daddi var alltaf á sjónum á meðan
þau bjuggu í Vestmannaeyjum enda
átti hann í Voninni með bræðrum
sínum.
Þau flytja til Reykjavíkur 1961 og
kaupa þá hæð að Austurbrún 33 og
eru þar þangað til að þau kaupa íbúð
á Kjarrvegi 15 enda börnin farin að
heiman. Daddi deyr 1989 og eru þau
þá búin að vera í íbúðinni á þriðja
ár, en Hanna systir býr þar áfram
og er þar í 10 ár. Fyrir rösku ári
keypti hún tveggja herbergja íbúð í
Eiðismýri 30, svokallaða þjónustu-
íbúð fyrir eldri borgara. Þegar börnin
fóru að fara að heiman tók hún bíl-
próf og stuttu seinna fer hún að vinna
á Hótel Loftleiðum og vinnur þar í
eldhúsi og borðstofu starfsfólks og
vinnur þar í átján eða nítján ár og
þeir voru ekki margir veikindadag-
arnir ef þeir voru þá nokkrir. Þá fór
mín manneskja að ferðast og fór
aðallega tii Ameríku og alla leið vest-
ur á Kyrrahafsströnd þar sem frænka
okkar býr.
Ég votta börnum hennar dýpstu
samúð svo og öðrum skyldmennum
og tengdabömum. Hafðu svo þökk
fyrir allt og allt.
Þinn bróðir,
Sigurður Kristjánsson.
Elsku Hanna, ég vil kveðja þig í
hinsta sinn. Ég var aðeins 16 ára
er ég kynnti«t þér og fjölskyidu
þinni. í þau 24 ár sem við þekkt-
umst var samband okkar alltaf eins
og best var á kosið. Okkur kom
mjög vel saman, við höfðum svipuð
áhugamál, þú varst óhræcfd við að
takast á við nýjungar og vandamál
var hugtak sem þú notaðir aldrei.
Þú varst óspör á að hvetja mig í
þeim störfum sem ég hef tekið mér
fyrir hendur í gegnum árin. Þú varst
alltaf reiðubúin til þess_ að hjálpa
og aðstoða okkur öll. Ég minnist
börn, þau eru: Vig-
fús, f. 1943, Guðleif,
f. 1948, Sigríður, f.
1951, Kristján, f.
1954, Guðrún, f.
1959. Barnaböm
eru orðin sextán og
bamabarnaböm
þijú.
Guðlaugur og Jó-
hanna byrjuðu sinn
búskap í Vest-
mannaeyjum, en
fluttu síðar til
Reykjavíkur árið
1960 og bjuggu
lengst af á Austur-
brún 33. Jóhanna var lengst af
húsmóðir en frá 1974 starfaði
hún í mötuneyti Hótel Loftleiða
þar til hún fór á eftirlaun.
Útför Jóhönnu fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
þess nú þegar við fórum fyrst sam-
an til Bandaríkjanna 1982, við Kiddi
og þú og Daddi, hvað þér fannst
gaman að hafa okkur með og fara
með okkur að skoða alla skemmti-
garðana. Aftur fórum við fjögur
saman 1984 til Englands ásamt
Gísla litla, áttum þar skemmtilegt
frí og skoðuðum okkur mikið um.
Árið 1989 fórum við svo tvær sam-
an til Bandaríkjanna í frí með syst-
ur minni. I þessari ferð var mikið
hlegið og fíflast enda ferðin farin
til þess eins að hvíla sig og fá til-
breytingu í dagsins önn. Þú hafðir
þá nokkru áður misst manninn þinn,
en þið hjónin höfðuð alltaf verið svo
samrýmd.
Þú byijaðir snemma að vinna
fyrir þér, aðeins 14 ára fórst þú í
vist til Húsavíkur. Þegar þú misstir
föður þinn 16 ára gömul studdir þú
vel við bakið á móður þinni og systk-
inum. Ég man þegar þú varst að
segja mér frá störfum þínum í gamla
daga og taiaðir um að allar þínar
tekjur hefðu runnið til móður þinnar
til að létta henni byrðina. Þú hafðir
unnið við ýmis þjónustustörf þar til
þú giftist Guðlaugi 1943 og tókst
við að hjálpa honum í þeim atvinnu-
rekstri sem hann starfaði í ásamt
þvi að hugsa um heimilið af myndar-
skap. Þú varst ekki alltaf heilsu-
hraust um ævina en þú iést það
aldrei hafa áhrif á þitt góða skap.
Alltaf varst þú tilbúin að rétta hjálp-
arhönd, en það mátti helst ekkert
gera fyrir þig í staðinn.
Árið 1974 þegar þér fannst þú
ekki lengur hafa nóg að gera heima
fyrir réðir þú þig til starfa hjá Hót-
el Loftieiðum, þar sem þú starfaðir
í 18 ár í mötuneyti félagsins. Eftir
að þú hófst störf hjá Loftleiðum
gast þú notið þeirra fríðinda sem
fylgdu starfínu að ferðast erlendis
sem þú gerðir óspart. Þú hafðir
gaman af því að ferðast og ófáar
ferðirnar fórstu til systurdóttur
þinnar Völu í Bandaríkjunum en hún
tók ávallt vel á móti þér og á þakk-
ir skildar fyrir að hafa hvatt þig til
að heimsækja sig í vor eftir að þú
varst orðin veik. En í þessari síð-
ustu utanferð þinni gafst þér tæki-
færi til að kveðja vini þína þar.
Barnabörnin biðu alltaf spennt eftir
að amma kæmi heim því þú keyptir
alltaf eitthvað fallegt handa þeim
ásamt góðgæti í poka.
Það verður skrítið að heija laufa-
brauðsbakstur í desember nk. án
þess að þú verðir með en öli þau
ár sem ég hef verið tengdadóttir
þín kom fjölskyldan alltaf saman
heima hjá þér og þú stjórnaðir
bakstrinum af miklum krafti. Eng-
inn bjó til betra laufabrauð en þú,
nú munum við sem eftir lifum halda
þessari hefð þinni áfram og þú verð-
ur með okkur í hugum okkar.
Heimili þitt bar þess vott hversu
myndarleg þú varst, ófáar veislurn-
ar hélstu í gegnum tíðina og brauð-
tertumar þínar báru ávallt af. Þú
varst mikið fyrir að gleðjast með
fólki og hélst mjög góðu sambandi
við vini þína og ættingja.
Með þessum fáu orðum, kveð ég
þig Hanna mín með þökk og söknuð
í huga.
Guð blessi þig.
Ásgerður.
Mig langar að minnast tengda-
móður minnar Jóhönnu Kristjáns-
dóttur. Okkar fyrstu kynni voru þau
að ég hitti hana fyrir rúmum 30
árum á Landspítalanum þegar ég
var að heimsækja dóttur hennar,
hana Guggu mína, sem síðar varð
konan mín. Þennan dag keyrði ég
Hönnu heim til sín á Austurbrúnina,
og sá staður varð fljótlega eftir það
mitt annað heimili.
Það var oft gestkvæmt hjá þeim
hjónum Hönnu og Dadda á Austur-
brúninni og tók Hanna einstaklega
vel á móti þeim mörgu sem þangað
komu og var oft glatt á hjalla.
Daddi maðurinn hennar dó fyrir
8 árum, en hann var mikill sóma-
maður og alltaf var hann liðtækur
þegar á þurfti að halda. Ég vil þakka
Hönnu fyrir allar þær góðu stundir
sem við áttum saman.
Aldrei græt ég genpa stund,
en gleðst af því, sem líður!
Ljóst ég veit, að læknuð und
lengur ekki svíður.
(Kristján Jónsson)
Páll H. Guðmundsson.
Það er eins og öll orð hverfi úr
huga mínum þegar kemur að því að
kveðja. Það er á svona stundum sem
við áttum okkur á því hversu stutt
þetta líf er. Tíminn flýgur áfram og
áður en við vitum af kemur að enda-
lokunum. Það er erfitt að hugsa til
þess að nú sértu farin, elsku amma
mín. Þú sem varst alltaf svo skammt
undan og auðvelt var að leita til þín.
Mér er það minnisstætt hve gam-
an mér þótti f æsku að heimsækja
ykkur afa á Austurbrúnina enda
voru móttökurnar ekki af verri end-
anum þegar litla ömmustelpan kom
í heimsókn. Sérstaklega var gaman
að fá að sofa því þá var iðulega eitt-
hvað skemmtilegt gert. Vakað lengi
frameftir, borðað nammi og horft á
sjónvarpið.
Ófáar ferðirnar fór ég með þér í
gegnum árin. Sem barn í helgarbíl-
túra til Keflavíkur til þess að heim-
sækja Gunnu frænku. Sem ungling-
ur með ykkur afa í ógleymanlega
Flórídaferð, þar sem margt var gert
til dægrastyttingar. Og síðast en
ekki síst sem ung kona sumarið
1993 í ferð með þér einni til Akur-
eyrar sem mér þykir afskaplega
vænt um. Við ókum saman í bílnum
þínum norður í land, ég undir stýri
og þú mér við hlið. Ég held að segja
megi að ekki hafí liðið mínúta alla
ferðina án þess að önnur okkar segði
eitthvað. Við ræddum um allt milli
himins og jarðar og ég kynntist þér
á nýjan máta. Þú varðst ekki bara
gamla góða amma heldur líka góð
vinkona.
Minningarnar eru margar og góð-
ar sem ég og fleiri munum geyma
í hjörtum okkar um glaðværa og
góða konu sem reyndi alltaf að
gleðja alla sem í kringum hana voru.
Elsku amma mín, það verður tóm-
legt eftir að þú ert farin. Þegar ég
lít til baka er ég þakklát fyrir allar
þær góðu stundir sem við áttum
saman. Þú varst alltaf svo bjartsýn
og lífsglöð sem sannaðist best eftir
að þú veiktist, þá lést þú aldrei neinn
bilbug á þér finna.
Elsku amma mín, með söknuði
kveð ég þig nú að sinni.
Jóhanna Kristín.
Núna hefur hún Ameríku-amma
okkar farið í sitt síðasta ferðalag,
ferðalag í betri veröld án sorga og
þjáningar. Við erum fegin því að hún
átti ekki langt stríð og lést í friði.
Megi hún njóta síns síðasta ferða-
lags og lifa í minningu okkar.
Elsku amma. Nú hvílist þú á
himnum og ert orðin heil. Þú lifir
og við minnumst þess lengi að leidd-
ir þú okkur í trú.
Saknaðarkveðj a,
barnabörnin í Eyjum,
Sigmar, Sóley, Guðmundur og
Freydís.