Morgunblaðið - 12.01.1997, Blaðsíða 34

34 SUNNUDAGUR 12. JANÚAR 1997
MORGUNBLAÐIÐ
+ Nanna Einars-
dóttir á Strönd
í Stöðvarfirði fædd-
ist 15. janúar 1910.
Hún lést í Reykja-
vík 3. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Einar
Þórðarson, f. 9. júní
1882, d. 12. febrúar
1925, og Ingunn
Jónsdóttir, f. 4. júlí
1885, d. 1918.
Nanna var þriðja í
röð átta systkina.
Hún ólst upp á
Skeggjastöðum í
Garði. Fósturforeldrar hennar
voru Ólafur Gíslason, f. 2. júní
1854, og Guðrún Hildibrands-
dóttir, f. 13. febrúar 1855. Fóst-
ursystkini Nönnu voru Sigur-
geir, f. 2. nóvember 1886 (lát-
inn), Björg, f. 19. apríl 1889,
d. 13 april 1949, Sigurður, f.
1. október, 1892, d. 25. nóvem-
ber 1968, Guðrún, f. 17. ágúst
1895, d. 24. janúar 1976, Helga,
f. 6. júní, 1902, d. 20. júli 1991.
Hinn 21. desember 1935 gift-
ist Nanna Karli Gísla Gíslasyni,
f. 15. nóvember 1909 í Króki í
Grafningi, d. 16. ágúst 1963.
Synir þeirra eru 1) Sverrir, f.
11. apríl 1936, d. 7. apríl 1992.
Eiginkona hans var Kolbrún
Gunnarsdóttir, f. 16. mars 1941.
Látin er í Reykjavík elskuleg
frænka mín, Nanna Einarsdóttir,
frá Skeggjastöðum í Garði. Nanna
var uppeldissystir föðurömmu
minnar Guðrúnar Óiafsdóttur Niels-
en frá Skeggjastöðum, einnig var
hún bróðurdóttir móðurafa míns
Stefáns Þórðarsonar.
Mínar fyrstu minningar um
Stjúpsonur Sverris
er Skúli Gunnars-
son, f. 3. júlí 1961,
eiginkona hans er
Guðrún Ólafsdóttír.
Börn þeirra eru Ól-
afur Dagur, f. 1989
og Bergrós, f. 1995.
Stjúpdóttir Sverris
er Ragnhildur
Gunnarsdóttir, f.
10. maí 1963, henn-
ar maður er Björn
Hjaltason. Þeirra
synir eru Sverrir
Ljár, f. 1988, og
Sævar Logi, f. 1992.
2) Ólafur, f. 7. febrúar 1941,
eiginkona hans er Sólveig K.
Jónsdóttir, f. 11. október 1942.
Þeirra börn eru Nanna, f. 11.
október 1961, hennar dóttir er
Sólveig Ljnd Helgadóttír, f.
1985. Jón Óttar, f. 9. september
1974, og Karl Óskar, f. 27. októ-
ber 1975. 3) Ásbjörn, f. 25. apríl
1947, eiginkona hans er Stein-
unn R. Hjartardóttir, f. 10. júlí
1948. Þeirra börn eru Fjölnir,
f. 10. nóvember 1973, Dúfa
Dröfn, f. 30. desember 1982 og
Gauti, f. 19. janúar 1985.
Útför Nönnu fer fram frá
Fossvogskirkju á morgun
mánudaginn 13. janúar, og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Nönnu tengjast heimsóknum henn-
ar og manns hennar, Kalla Gísla,
til ömmu minnar og afa á Berg-
staðastrætinu. Þau bjuggu á þess-
um árum í Meðalholti 17 og Nanna
bjó þar áfram eftir að Karl lést
sumarið 1963. Sem stelpa var ég
í vist hjá Óla syni Nönnu og konu
hans Sólveigu. Passaði ég dóttur
MINNINGAR
þeirra, nöfnu ömmu sinnar og
fyrsta barnabarnið. Nanna var min
stoð og stytta við þetta ábyrgðar-
fulla starf. Þetta var að sumri til.
Þegar ég lít til baka finnst mér
að alltaf hafa verið sól og blíða
þennan tíma. Man ég sérstaklega
eftir einum degi með Nönnunum
út í garðinum í Meðalholtinu. Þar
hafði frænka mín breitt úr teppi á
grasinu og borið út kræsingar. Þar
nutum við veðurblíðunnar og skoð-
uðum skordýr eitt mikið og ferlegt
sem þar skreið hjá. Vorum við sam-
mála um að pöddu sem þessa hefð-
um við aldrei séð fyrr og líkast til
hefði hún flækst til landsins frá
útlöndum.
Frá því bamapössuninni lauk
fyrir liðlega 34 ámm hef ég notið
þess að heimsækja frænku mína í
Meðalholtið og fengið mér kaffisopa
og núna hin síðustu ár í Seljahlíð
eftir að hún flutti þangað. Ævinlega
tók hún mér oppnum örmum, spjall-
að var um daginn og veginn. Einn-
ig hafði hún mikið yndi af að sýna
mér myndir og segja mér frá barna-
börnunum og langömmubaminu
sínu Nanna var góð og hæglát kona
sem gott var að sækja heim og vil
ég þakka henni góðar stundir.
Ola, Ása og öðmm aðstandend-
um sendi ég og fjölskylda mín sam-
úðarkveðjur.
Guðrún Ó. Nielsen.
Á morgun, mánudaginn 13. jan-
úar, verður til moldar borin móður:
systir mín Nanna Einarsdóttir. í
raun vorum við ekkert skyldar.
Nanna var tekin í fóstur í fmm-
bemsku af ömmu minni og afa en
þau voru Guðrún Hildibrandsdóttir
og Ólafur Gíslason, sem bjuggu á
Skeggjastöðum í Garði. Þar ólst hún
upp ásamt fjórum börnum þeirra
hjóna og einni fóstursystur. Nanna
minntist oft á þennan tíma, hve
amma og afi hefðu verið sér góð,
sérstakar mætur hafði hún á afa
mínum.
Ég minnist æskuára mjnna,
heima á Bergstaðastræti 29. Á að-
fangadagskvöld og gamlárskvöld
komu Nanna, Kalli og strákarnir
þeirra, einnig Helga, Eyvi og Óli,
alltaf í mat til mömmu og pabba.
Á jóladag hittumst við svo öll aftur
heima hjá Nönnu og Kalla.
Það ríkti alltaf mikill kærleikur
meðal þeirra systra, sem allar
bjuggu í Reykjavík, Guðrúnar móð-
ur minnar, Nönnu og Helgu. Nönnu
minni vil ég þakka hennar miklu
tryggð og góðvild í gegnum árin.
Ég er þess fullviss að Nanna fær
góða heimkomu og vel verður tekið
á móti henni. Guð blessi hana og
varðveiti að eilífu.
Og dagurinn leið í djúpið vestur,
og Dauðinn kom inn til þín,
þú lokaðir augunum - andartak
sem ofbirta glepti þér sýn.
Og um varir þér brá fyrir brosi þeirra,
sem bíða í myrkrinu og þrá
daginn - og sólina allt í einu
í austrinu risa sjá.
Og Dauðinn þig leiddi í höll sína heim
þar sem hvelfingin víð og blá
reis úr húmi hnigandi nætur
með hækkandi dag yfir brá.
Þar stigu draumar þíns liðna lífs
í loftinu mjúkan dans.
Og drottinn brosti, hver bæn þín var orðin
að blómum við fótskör hans. "
Hann tók þig i fang sér og himnarnir hófu
i hjarta þér fagnandi söng.
Og sólkerS daganna svifu þar
um sál þína í tónanna þröng.
En þú varst sem bamið, er beygir kné
til bænar í fyrsta sinn.
Það á enginn orð nóp auðmjúk til,
en andvarpar: Faðir minn.
(T. Guðm.)
Innilegar samúðarkveðjur til fjöl-
skyldunnar allrar.
Helga Nielsen.
Hún langamma mín er dáin. Hún
var besta langamma í heiminum,
NANNA
EINARSDÓTTIR
+
svo falleg og góð og mér þótti svo
mikið vænt um hana. Það var svo
gott að heimsækja hana fyrst í
Meðalholtið og svo í Seljahlíð þar
sem hún bjó síðustu íjögur árin.
Við töluðum mikið saman, hún
sagði mér frá gömlu dögunum og
við skoðuðum saman gamlar
myndir.
Amma veiktist nokkrum dögum
fyrir jól og dó 3. janúar. Henni leið
oft mjög illa meðan hún var veik,
en þegar ég kyssti hana bless rétt
áður en hún dó var hún sofnuð og
hætt að líða illa. Nú er hún komin
til Guðs og búin að hitta aftur Sverri
og langafa sem hún sá svo oft við
rúmið sitt meðan hún vár veik.
Elsku amma mín, ég þakka þér
fyrir allar góðu stundirnar sem við
áttum saman og ég veit að núna
líður þér vel og að Sverrir og lang-
afi eru hjá þér og passa þig fyrir
okkur.
Þín,
Sólveig Lind.
Hún Nanna okkar er dáin. Aðeins
örfá kveðjuorð frá okkur þremur.
Þú sæla heimsins svalalind,
ó, silfurskæra tár,
er allri svalar ýtakind
og ótal læknar sár.
Æ hverf þú ei af auga mér,
þú ástarblíða tár,
er sorgir heims í burtu ber,
þótt blæðir hjartans sár.
Mér himneskt ijós í hjarta skín
í hvert sinn, er ég græt,
því drottinn tekur tárin mín -
ég trúi og huggast læt.
(Kr. Jónss.)
Elsku Nanna, hjartans þökk fyr-
ir allt. Sonum Nönnu, tengdadætr-
um og fjölskyldum þeirra sendum
við okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Soffía, Guðjón og
Anna Björg.
9
C
C
<2
EMELIA JOSEFINA
ÞÓRÐARDÓTTIR
+ Emelía Jósefína Þórðar-
dóttir fæddist á ísafirði 6.
september 1907. Hún lést á
Hrafnistu í Reykjavík 3. janúar
síðastliðinn. Foreldrar Emelíu
voru hjónin Sólveig Jónsdóttír,
f. 27. janúar 1874 á Krossnesi,
Árneshreppi, Strandasýslu, d.
10. mars 1949, og Þórður Þórð-
arson Grunnvíkingur, f. 12.
ágúst 1878 í Bolungarvík á
Hornströndum, d. 29. septem-
ber 1913. Systkini Emelíu voru
11: Petrína, f. 22. apríl 1900,
d. 1971, Ástrún, f. 3. maí 1901,
d. 1989, Skúli, f. 2. okt. 1902,
d. 1996, Indriði Þórarinn, f. 3.
jan. 1904, d. 1977, Jón Elías,
f. 27. maí 1905, d. 1989, Emelía
Jósefína, f. 6. sept. 1907, d.
1997, Þórey Sólveig, f. 25. mars
1911, d. 1996, Kristín Unnur,
f. 20. júní 1913, d. 1990. Þijú
börn létust í fæðingu. Ung að
árum var Emelia tekin í fóstur
á Bolungarvíkursel í Grunna-
Við áttum því láni að fagna að
alast upp nálægt ömmu og afa og
nú iangar okkur að kveðja ömmu,
sem átti alltaf sérstakan stað í
hjarta okkar og hafði trúlega meiri
áhrif á okkur en flestir aðrir.
víkurhreppi tíl hjónanna Jóns
Elíassonar bónda, f. 12. júlí 1865,
d. 5. mars 1945, og Jakobínu
Þorbjargar Þorleifsdóttur, f. 7.
september 1862, d. 28. mai 1950.
Emelía giftist árið 1936 Magn-
úsi Guðbergi Eliassyni, f. 20. júlí
1897 á Kirkjubóli, Hrófbergs-
hreppi, Strandasýslu, d. 14. sept-
ember 1980. Foreldrar hans voru
Ingibjörg Kristinsdóttír, f. 12.
júlí 1868 á Smáhömrum, Kirkju-
bólshreppi, Strandasýslu, d. 19.
júlí 1921, og Elías Guðmundsson,
f. 1863 í Tröllatungusókn, d 1898.
Emelia og Magnús byrjuðu bú-
skap árið 1933 í Veiðileysu, Ár-
nesheppi, Strandasýslu, og
bjuggu þar til ársins 1960 en þá
fluttust þau til Djúpuvíkur og
héldu þar áfram búskap. Árið
1979 fluttust þau til Akraness en
Magnús lést 1980. Síðustu árin
dvaldi Emelía á Hrafnistu í
Reykjavík. Þau eignuðust sex
börn. Börn þeirra eru: 1) Þórð-
Amma var af vestfirskum ættum,
dóttir hjónanna Sólveigar Jónsdótt-
ur, Gíslasonar frá Bæ á Selströnd
og Þórðar Grunnvíkings, Þórðar-
sonar í Hattardal, Magnússonar á
Ögurþingum.
ur, f. 25. febrúar 1935, var
kvæntur Önnu Jónsdóttur en
þau eru skilin, hann á þrjár
dætur. 2) Elias Ólafur, f. 8. júlí
1936, kvæntur Hrafnhildi Jóns-
dóttur og eiga þau fjögur börn.
3) Ingibjörg, f. 27. ágúst 1938,
gift Halldóri Arasyni, þau eign-
uðust sjö börn og eru sex þeirra
á lífi. 4) Sigurvin Guðmundur,
f. 20. desember 1939, kvæntur
Guðnýju Guðmundsdóttur, f. 6.
mars 1944, þau eiga fimm börn.
5) Sólveig, f. 18. mars 1941,
gift Sigurði Magnússyni, f. 14.
apríl 1936, þau eiga sex börn.
6) Hulda Fjóla, f. 20. maí 1943,
gift Svavari Edilonssyni, f. 27.
mars 1937, þau eiga þijú börn.
Hulda ólst upp hjá Indriða
Þórarni Þórðarsyni, bróður
Emelíu, og konu hans, Hansinu
Önnu Jónsdóttur. 7) Fósturson-
ur Emelíu og Magnúsar var
Jón Guðbrandsson, fæddur i
Veiðileysu, en hann er látinn,
var kvæntur Maríu Björgvins-
dóttur, þau eignuðust fjóra
syni. Barnabarnabörn Emeliu
eru 23.
Útför Emelíu fór fram frá
Akraneskirkju 10. janúar.
Amma var aðeins sex ára þegar
hún missir föður sinn en hann
drukknaði í róðri í ísafjarðardjúpi.
Þá þurfti móðir hennar að láta hana
frá sér og sagði amma að móðir
hennar hefði sagt sér að það hefðu
verið hennar þyngstu spor í lífinu,
þegar • hún gekk til baka eftir að
hafa látið ömmu frá sér. Amma
sagði alltaf að hún hefði verið lán-
söm, að eignast góða fósturforeldra,
þau Jón og Jakobínu á Bolungarvík-
urseli á Hornströndum, frá þeim
átti hún margar góðar minningar.
Amma og afi hófu búskap í Veiði-
leysu árið 1935, þar eignaðist hún
sex börn og einn fósturson. Eins
og hjá öllum almúga þessa lands á
þeim tíma var lífsbaráttan hörð,
nýtni og ráðdeildarsemi var lífs-
nauðsyn. Það var oft erfitt hjá
ömmu, hún þurfti að vera á sjúkra-
húsi á ísafirði um tíma og afí dvaldi
svo á Vífilsstöðum um þriggja ára
bil vegna veikinda.
Árið 1960 flytja amma og afi
til Djúpuvíkur. Þar halda þau
áfram að stunda búskap til ársins
1979. Síðan flytja þau til Akraness
og eru þar, þar til afi deyr. Fyrstu
árin þar á eftir bjó amma hjá börn-
um sínum en síðan dvaldi hún á
Hrafnistu í Reykjavík. Minning-
arnar eru ótal margar og höfum
við í ríkum mæli notið frásagna
hennar um gamla tímann, ferðirnar
hennar yfir ár og fjöll á Horn-
ströndum, þegar hún sat yfir
ánum, stundum í þoku en henni
leiddist þokan.
Margar stundirnar las amma fyr-
ir okkur en sérstaklega var gaman
þegar hún las úr litlu gömlu bókun-
um, þær fékk hún þegar hún var
lítil og geymdi hún þær á góðum
stað. Margar vísur og bænir kenndi
hún okkur.
Amma fór vel með allt, allt var
á vísum stað, t.d. öll jólakort sem
hún fékk geymdi hún vel og fengum
við oft að skoða þau. Á sunnudögum
hlustuðu þau á messuna í útvarpinu
og sungu þá með. Við munum allar
beija- og grasaferðirnar með ömmu
en hún hafði sérstaka ánægju af
þessum ferðum. Amma var leikin
með hannyrðir, margar fallegar
myndir saumaði hún, einnig var hún
búin að pijóna marga sokkana og
vettlingana á afkomendur sína.
Á síðari árum var heyrnin farin
að dofna og þar af leiðandi fannst
okkur hún verða einmana.
Elsku amma, hafðu bestu þökk
fyrir allar dýrmætu og ógleyman-
legu stundirnar sem við áttum með
þér, þær minningar verða aldrei frá
okkkur teknar.
Guðmunda, Emma og Ari.
Amma er farin, vonandi til hans
afa, því það er langt síðan afí dó.
Mig langar til að kveðja þig með
nokkrum orðum. Ég mun ávallt
minnast góðu stundanna hjá þér, en
fyrir mér varstu alltaf amma í sveit-
inni, því þú sagðir mér ýmsar sögur
þaðan. Þú varst mér svo góð og þú
kenndir mér margt, en þessar stund-
ir með þér eru á enda — ekkert
varir endalaust, en minningar mínar
um þig verða ávallt geymdar.
Ég lifi í Jesú nafni,
í Jesú nafni ég dey,
þó heilsa og líf mér hafni,
hræðist ég dauðann ei.
Dauði, ég óttast eigi
afl þitt né valdið gilt,
í Kristí krafti ég segi:
Kom þú sæll, þá þú vilt.
(H. Pétursson.)
Vertu sæl.
Helga Halldórsdóttir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku langamma, hafðu kæra
þökk fyrir allt.
Þórður, Þorbjörn
og Kristínn.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust
er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins
í bréfasima 5691115, eða á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar
þar um má lesa á heimasiðum. Það eru vinsamlcg tilmæli að lengd greina fari ekki
yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega linulengd — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa sktrnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Q
i
v
4
í
4
4
4
í
4
4
4
4
4