Morgunblaðið - 12.01.1997, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 12. JANÚAR 1997 35
SVANLAUG
FINNBOGADÓTTIR
HANNES
ÁGÚSTSSON
+ Svanlaug Finn-
bogadóttir
fæddist á Galtalæk
í Landsveit í Rang-
árvallasýslu hinn 4.
mars 1917. Hún lést
1. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
Svanlaugar voru
hjónin Margrét
Jónsdóttir, fædd á
Hárlaugsstöðum
Landsveit 1873, dó
í Reykjavík 1974,
og Finnbogi Kristó-
fersson, f. á Vindási
í Landsveit 1884,
dó í Reykjavík 1958. Hjónin
bjuggu stórbúi á Galtalæk í
Landsveit, þar til þau fluttu til
Reykjavíkur árið 1945, en
bjuggu eftir það á Víðimel 21,
Reykjavík, með þrem dætrum
sínum, Svanlaugu, Ragnheiði
og Jónu. Svanlaug átti eina al-
systur, Ragnheiði, f. 10. júní
1914 á Galtalæk, hún dó í
Reykjavík 22. janúar 1980,
ógift og barnlaus. Svanlaug
átti tvær hálfsystur frá fyrra
hjónabandi Margrétar móður
sinnar og Finnboga Finnboga-
sonar frá Galtalæk í Landsveit,
f. 1870, síðan stórbóndi þar, dó
árið 1908. Þær voru: 1) Lilja
Finnbogadóttir Vikar, fædd
árið 1900 á Galtalæk, dó í
Reykjavík 1988, gift Guðmundi
B. Vikar, klæðskerameistara í
Reykjavík, fæddur 1888 í
Reykjavík, dó 1941. Börn Lilju
og Guðmundar eru Finnbogi
Vikar, f. 1923, Margrét S. Vik-
ar, f. 1926, Edda I. Vikar, f.
1927, Karl Vikar, f. 1929, d.
1983, Sólveig B. Vikar, f. 1931.
2) Jóna Finnbogadóttir, f. 1904
á Galtalæk, dó í Reykjavík
1963, ógift og barnlaus. Finn-
bogi Finnbogason var fimm-
tánda barn Finnboga Árnason-
ar, f. 1822, í Vestri-Tungu á
Rangárvöllum,
bóndi á Yrjum, þá
Hoitsmúla svo
Galtalæk. Sonur
Margrétar Jónsdótt-
ur, f. 1797 að Reyð-
arvatni, gift Árna
Finnbogasyni, f.
1759, bóndi á Galta-
læk, f. 1833. Sonur
Finnboga Þorgils-
sonar á Reynifelli,
sonur Þorgils Þor-
gilssonar bónda á
Reynifelli og konu
hans Guðrúnar Er-
lendsdóttur (Reyni-
fellsætt). Móðir Finnboga Finn-
bogasonar var Guðrún Eyjólfs-
dóttir, f. 1829, d. 1912, dóttir
Eyjólfs Jónssonar á Minnivöll-
um á Landi, Jónssonar fæddur
1799. Faðir Margrétar var Jón
Tómasson, fæddur 1826 í Sauð-
holti, síðar bóndi í Sauðholti, svo
að Hárlaugsstöðum, sonur Tóm-
asar Jónssonar, f. 1794 í Sauð-
holti, sonur Jóns Gíslasonar, f.
1758, bónda í Sauðholti. Móðir
Margrétar Jónsdóttur var Guð-
rún fædd að Herriðarhóli 1836,
dóttir Jóns Gíslasonar, f. 1790,
bónda að Herriðarhóli, sonur
Gísla Pálssonar á Syðri-Rauða-
læk. Faðir Finnboga var Kristó-
fer bóndi á Vindási, f. 1847, d.
1928, Jónssonar bónda og
spónasmiðs á Vindási, f. 1816,
d. 1882, Þorsteinssonar á Vind-
ási, f. 1773, d. 1842, Pálssonar
í Holtsmúla, f. 1731, d. 1785,
Guðmundssonar á Efri-Rauða-
læk, f. 1685, Bjamasonar í Lun-
ansholti, f. 1659, Jónssonar.
Móðir Finnboga Kristófersson-
ar var Guðríður Finnbogadóttir,
f. 1858, þriðja bam Finnboga
Árnasonar, f. 1822, í Vestri-
Tungu á Rangárvöllum.
Utför Svanlaugar fór fram
frá Skarðskirkju í Landsveit 7.
desember.
Svanlaug móðursystir mín er farin
yfir móðuna miklu eftir erfið og löng
veikindi. Hún var fædd og uppalin
í sveit fram á miðjan aldur, á Galta-
læk í Landsveit, þar sem foreldrar
hennar bjuggu myndarbúi í návist
Heklu, þar sem bæði innlendir og
erlendir ferðamenn áttu viðdvöl áður
en lagt var á Heklu. Þegar Svanlaug
var ung voru hugðarefni hennar
tungumál og tónlist, því miður gat
hún ekki notið þeirra vegna veikinda
sem gerðu snemma vart við sig.
Svanlaug var trúuð kona, sem
leitaði ásjár og huggunar hjá Guði
sínum þegar á bjátaði. Nú er hún
komin á fund feðra sinna laus við
þær þjáningar og veikindi sem hún
bjó við seinustu árin.
Blessuð sé minning hennar, megi
hún hvíia í friði.
Edda I. Vikar.
ASTRIÐUR
JÓSEPSDÓTTIR
+ Ástríður Jós-
epsdóttir fædd-
ist á Signýjarstöð-
um í Hálsahreppi
13. maí 1902. Hún
lést í Reykjavík 23.
desember síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Dómkirkjunni 10.
janúar. Kveðjuat-
höfn um Ástríði var
í Akureyrarkirkju
13. janúar.
Nú er horfin úr
þessu jarðlífi kær
samstarfs- og vinkona mín Ástríð-
ur Jósepsdóttir. Leiðir okkar lágu
saman fyrir meira en 25 árum, hún
starfaði á Reykjalundi þegar ég
kom þangað til starfa 1968. Allar
götur síðan höfum við haldið góð-
um vinskap og sambandi. Það var
svo sérstakt að vera í návist Ástu.
Hún hafði svo sérstakan hæfileika,
sem laðaði alla að sem kynntust
henni. Alltaf var hún tilbúin að
hlusta með opnum hug og djúpri
hluttekningu ef eitthvað dapurlegt
bjátaði á.
Líf Ástríðar var
samt þymum stráð.
Hún þurfti snemma að
sjá á bak manni sínum,
sem féll snemma frá,
og dóttVirsyni sem
einnig féll frá með vo-
veiflegum hætti. Dótt-
ur sína missti hún
fímmtuga og nokkrum
árum síðar son sinn,
tæplega sextugan.
Bæði eftir stranga en
fremur stutta sjúk-
dómsbaráttu. Var hún
þá mjög við aldur, og
bar hún harm sinn fá-
dæma vel. Hennar frábæru eigin-
leikar til að takast á við sorgir og
erfiðleika komu oft mjög berlega
í ljós. Nú upp á síðkastið var sjón-
in nánast horfín og hjartað orðið
lélegt. Hún æðraðist yfirleitt ekki
yfir neinu. Þvert á móti gat hún
miðlað öðrum af sálarstyrk sínum.
Ég vil nú að endingu fela þessa
mætu konu okkar góða guði. Ollum
ættingjum hennar sendum við, ég
og börn mín, okkar innilegustu
samúðarkveðjur. í guðs friði.
Jóhanna Kristófersdóttir.
+ Hannes Ágústsson fæddist á
Gunnsteinsstöðum í Langa-
dal í Húnavatnssýslu 11. nóvem-
ber 1912. Hann lést af völdum
hjartasjúkdóms í Sjúkrahúsi
Reykjavíkur í Fossvogi 16. nóv-
ember síðastliðinn og fór útför
hans fram frá kapellu Fossvogs-
kirkju 22. nóvember.
Einn ágætur Húnvetningur er
nýlega fallinn í valinn nokkuð aldinn
orðinn að árum.
Foreldrum hans hjónunum Ágústi
Sigfússyni og Sigurlaugu Björns-
dóttur fæddust alls sjö börn, og var
Hannes næstyngstur þeirra. Rétt á
undan Hannesi lést bróðir hans,
Ingvar, sem aillengi var bóndi á
Ásum í Svínavatnshreppi. Eftir eru
á lífi tvær systur hans, þær Guð-
munda og Sveinbjörg.
Hannes ólst ekki upp hjá foreldr-
um sínum, en var settur í fóstur til
frænda síns, Þorgríms Stefánsson-
ar, og Guðrúnar Björnsdóttur, konu
hans, er bjuggu í Brúarhlíð í
Blöndudal. Sá bær hét áður Syðra-
Tungukot. Foreldrar Hannesar voru
fátækt fólk. Þau skildu að samvist-
um.
Þegar ég minnist Hannesar með
fáum orðum, get ég ekki látið hjá
líða að minnast föður hans. Hann
var bóndi í dölum Húnavatnssýslu,
lengst af í Blöndudal. Oftast var
hann kenndur við býlið Selland,
fremst í þeim dal. Hagmæltur var
Ágúst. Sagðist vera ákaflega hag-
orður, en skorta hugmyndina. Hann
naut mjög lítillar menntunar í
æsku, eins og títt var um æsku
landsins á hans tíð. Fæddur var
Ágúst 1864, en lést 1944. Ég man
hann vel, er hann stóð að slætti í
landi Litla-Vatnsskarðs á Laxárdal
fremri, þá orðinn aldinn að árum.
Hann kom nokkrum sinnum til okk-
ar, er við bjuggum á Sneis, aum-
ingja karlinn. Kvað þá vísur eftir
sig eða fór með í heyranda hljóði.
Ljóðum hans var safnað í bók, vél-
ritaða, og fengu börn hans sitt ein-
takið hvert. Eg fékk að glugga í
þessa bók, og leist margt vel ort
þar. Get ekki stillt mig um að til-
færa eina vísu þaðan, en hún er á
þessa leið:
Ein sat tófa upp við stein,
yrðling mjóan syrgði.
Hvein við skógar gisin grein;
gaddur flóa byrgði.
Hannes erfði skáldgáfu föður
síns. Hann var bráðhagmæltur.
Geta þau, sem lengi urðu honum
samferða í félagsstarfi hjá Kvöld-
vökufélaginu Ljóð og Saga um liðin
35 ár, um það borið. Hannes var
einn af frumheijum þess ágæta fé-
lags, sem lengi hefur borið merki
ljóða, söngs og sögu, stofnað 24.
febrúar 1961. Hannes var lífið og
sálin í starfi þessa félagsskapar.
Sumarferðalögin áttu í honum góð-
an liðsmann. Vísur hans flugu bílinn
á enda og vöktu kæti, því að þar
var engan að finna, sem ekki hafði
yndi af vel gerðum vísum. Og marg-
ur botninn við vísu var lesinn upp
eftir Hannes á samkomum Ljóðs og
Sögu. Og auðvitað var hann kjörinn
heiðursfélagi við gefíð tækifæri. Það
var svo sannarlega verðskuldað. Þá
var Hannes 80 ára. Á heiðursskjal
hans var ég beðinn að setja saman
vísu:
Ætíð velur orðin hðgu;
auðkenndur í mannaþvögu.
Hannar marga hnyttna bögu;
- heiðursfélagi í Ljóði og Sögu.
Við fráfall Hannesar hefur Kvöld-
vökufélagið Ljóð og Saga misst einn
af sínum dyggustu liðsmönnum. En
kona hans og börn hafa að sjálf-
sögðu misst mest. Þau hjón áttu
lengi heimili á Laugamesvegi 104
hér í borg. Þar bjó kona hans, hún
Sigurlaug Jónsdóttir, úr Fljótshlíð,
manni sínum fallegt heimili. Mikið
og vandað bókasafn átti Hannes.
Mátti þar fínna margt rita á ensku
og dönsku. Hann naut að vísu ekki
mikillar bóklegrar menntunar, en
menntaði sig sjálfur, eins og margir
vel gefnir menn hafa ætíð gert.
Hann rak fyrirtæki, Fínpússningar-
gerðina, sem enn er í gangi og í
eigu sonar hans.
Andláts Hannesar heyrði ég ekki
getið fyrr en nokkm eftir að það
bar að, og útför hans var gerð í
kyrrþey, að ósk hins látna.
Mætur maður er genginn, þegar
Hannes Ágústsson er allur. Þökk
fyrir samverana og samvinnuna,
kæri vinur.
Auðunn Bragi Sveinsson,
félagsmaður Kvöldvöku-
félagsins Ljóð og Saga.
fÆ/ó/ft Oí/ # ^
's/í/'eijftJtyit/* w
otcl ö// tœ/u/œsH
Gott úrval af
leióisluktum og kertum.
Jg g BÍÓMuibtíðuv
tíamhoM
ir/Foxirojsldrlcjuýayð, sími55 40 500.
Útsalan
hefst á
morgun,
mánudag
kl.10
10-50%
afsláttur
XNSCXK R3QX