Morgunblaðið - 22.01.1997, Side 20

20 MIÐVIKUDAGUR 22. JANUAR 1997
LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ
Flugmála-
stjóm
gefur gler-
listaverk
Málþing í Borgarleikhúsinu
„Upphafið
aðmikilli
naflaskoðim“
HORFT til framtíðar var yfirskrift
málþings um innra starf Leikfélags
Reylqavíkur og Borgarleikhússins
sem haldið var í Borgarleikhúsinu
síðastliðinn mánudag. Theodór Júl-
íusson, sem sæti átti í undirbúnings-
nefnd, segir málþingið hafa tekist
vel en það hafi einungis verið upphaf-
ið að mikilli naflaskoðun sem nú fari
í hönd hjá leikfélaginu. Að sögn
Theodórs lágu engar niðurstöður fyr-
ir eftir daginn en fjölmargir mála-
flokkar hafí verið teknir fyrir á mál-
þinginu og starfshópar myndaðir sem
halda muni starfi sínu áfram. „Það
má eiginlega segja að þetta hafi ver-
ið fyrsta skrefið í þá átt að taka innra
starf Leikfélags Reykjavíkur föstum
tökum,“ segir Theodór en undirbún-
ingsnefiidin mun hittast á nýjan leik
næstkomandi föstudag.
Sigurður Karlsson, formaður Leik-
félags Reylg'avíkur, vísar því á bug
að um „krísusamkomu" hafi verið
að ræða enda hafi málþingið verið í
undirbúningi frá því Þórhildur Þor-
leifsdóttir leikhússtjóri hafi varpað
hugmyndinni fram síðastliðið haust.
Segir Sigurður þátttöku hafa verið
góða, á að giska sjötíu manns, og
áhuga mikinn. „Þetta var mjög
ánægjulegur dagur enda er nauðsyn-
legt fyrir starfsfólk í atvinnuleikhúsi
að koma annað slagið saman og
ræða sín mál, félagsleg og fagleg,
taktísk og listræn. Fjármál voru hins
vegar ekki nefnd nema í framhjá-
hlaupi."
Nokkur erindi voru flutt á mál-
þinginu. Má þar nefna að Þórhildur
Þorleifsdóttir fjallaði um listræna
stefnu leikhússtjóra og lagði mat á
núverandi stöðu, Sigurður Karlsson
ræddi um starf leikhúsráðs og stöðu
LR í dag og Hlín Agnarsdóttir flutti
erindi sem nefndist Innri vandi leik-
hússins - er hann til?
Sex starfshópar voru settir á lagg-
imar á málþinginu en viðfangsefni
þeirra eru: Hvers konar leikhúsi vilj-
um við vinna í? Hvemig verður góð-
ur leikhópur til? Staða, áhrif og
ábyrgð leikarans innan LR; Starfs-
mannaráð; Kynningar- og markaðs-
mál og Leikfélag Reykjavíkur -
hvemig getum við endumýjað það?
FLUGMÁLASTJÓRN færði Al-
þjóðaflugmálastofnuninni
(ICAO) íslenskt glerlistaverk að
gjöf í tílefni af því að ICAO hef-
ur flutt starfsemi sína í nýjar
höfuðstöðvar í borginni Montre-
al í Kanada. Ingunn Benedikts-
dóttir glerlistakona vann lista-
verkið að beiðni Flugmálastjóra-
ar og hlaut það nafnið Vængjuð
veröld.
Þorgeir Pálsson flugmála-
stjóri afhenti dr. Assad Koitate,
forseta fastaráðs ICAO, lista-
verkið við sérstaka athöfn í des-
ember sl. að listamanninum við-
stöddum. Verkið Vængjuð ver-
öld er hlutur íslands í sameigin-
legri gjöf Norðurlandaþjóðanna
í nýju ICAO-skrifstofumar, en
sú gjöf er húsbúnaður í móttöku
Kvennakór
hjá Söng-
smiðjunni
STOFNAÐUR hefur verið
kvennakór á vegum Söng-
smiðjunnar sem kallar sig
Kyijumar. Stjómendur kórsins
em Sigurbjörg Hv. Magn-
úsdóttir og Sigrún Grendal.
Undanfarin tvö ár hefur
verið starfræktur gospelkór á
vegum Söngsmiðjunnar sem
kallast Sönghópur Móður jarð-
ar. Stjómandi hans er Esther
Helga Guðmundsdóttir og und-
irleikari Sigrún Grendal. í vet-
ur er sjötta starfsár Söng-
smiðjunnar.
Hvunndagshetjur
MYNDLIST
M okka
LJÓSMYNDIR
Spessi. Opið á túnum kaffistofunnar.
Til 6. febrúar. Aðgangnr ókeypis.
UM ÞAð geta allir verið sammála
að íslenzkir sjómenn eru með þeim
harðgerðustu í heimi hér. Trauðla
býður veðurfarið upp á annað, sé
ekki minnst á það ómanneskjulega
hark sem illu heilli hefur hingað til
einkennt íslenzka sjósókn, þar sem
allt snýst um tonnin, sem upp úr
djúpunum eru dregin. Óraunhæft
væri ekki að nefna þessa öld „tonna-
öldina“ og má búast við að dæmið
snúist við og næsta öld verði „hag-
nýtisöldin", og fiskurinn hljóti þá
uppreisn æm og sóma innanlands
sem hann á skilda, einnig sem fjöl-
þættasta og næringarríkasta ljúf-
meti sem bragðlaukar mannsins
komast í tæri við.
íslenskir listamenn hafa í tímans
rás naumast gaumgæft hið frábæra
myndefni sem fískurinn og sjómað-
urinn er og þeir hafa haft fyrir fram-
an nefið, mikið til vegna þess að
þessir menn voru slorinu vígðir, sem
þótti ekki par fínt og varla augna-
yndi á veggjum híbýla. Virðingin
fyrir þeim var þó alltaf fölskvalaus,
en starfið þótti kuldalegt og hrjúft
og ekki vænlegt á yfirborð dúka
nema mjög stflfært, eða hluti af
uppbyggingu svipmikillar mynd-
heildar, helst í anda franskrar hefð-
INGÓLFUR Þorleifsson,
fæddur 1. september 1920 í
Bolungarvík. Hóf sjósókn 14
ára á Hring. Ingólfur stundar
enn sjómennsku á trillunni
Ritu sem er I hans eigu.
ar. Þetta var þó myndefni sem fyrir
ýmis sérkenni var einstakt í öllum
heiminum.
Að minni hyggju er hér um um-
talsverða eyðu að ræða í íslenzkri
myndlist, þótt ekki skorti að stór-
brotnar sjávarmyndir hafi verið mál-
aðar, einkum verður maður var við
það, þegar skoðaðar hafa verið
gamlar ljósmyndir á sýningum und-
anfarinna ára. Margoft hef ég
hrokkið við er ég hef litið þessi
myndefni, svo sláandi áhrifamikil,
mörg upplögð á málaða dúka, engu
síður en flatamálverkið, ljóðrænan,
úthverfa innsæið og poppið frá út-
landinu. Hitt er svo annað mál að
það þarf svipmikil listbrögð til að
gera myndefninu skil hvort sem um
hlutvakta frásögn er að ræða eða
huglæg hrif. Þar sem þetta tímabil
er óðast að hverfa og mýkri andlits-
drættir komnir á ásjónur yngri kyn-
slóða sjómanna er mikilvægt að
framsæknir myndlistarmenn taki
myndefnið fyrir í ríkari mæli, ekki
síst róttækir fjöllistamenn. Hér er
af fjársjóð að ausa sem listasalir
stórborganna bíða eftir, ef rétt er
að staðið. Myndir ljósmyndarans
Spessa, Sigurþórs Hallbjörnssonar,
eru hér sem hólmgönguáskorun, en
hann hefur fengið nokkra gerðarlega
karla til að klæðast sínu fínasta
pússi, sem eru ekkert minna en út-
lenzk jakkaföt, bindi og blankskór.
Rúnum rist andliti vinnuþjarkanna
sem afhjúpa ekki síður óblíða veðr-
áttuna, en húsarústir og skellóttir
sprungnir veggir í bakgrunni, virka
ekki síður sem hvatning til snjallra
íslenzkra fatahönnuða um meira
samræmi og sannari umbúðir. Menn
eiga ekki að þurfa alfarið að fara í
útlenzkar flíkur til að teljast fínir.
Þetta eru eins konar „öðruvísi
póstkort" og er markað verkefni
með byggðasafn Vestfjarða í huga
og átti Jón Sigurpálsson hugmynd-
ina. Karlamir á myndunum hófu
allir sjósókn á unga aldri, eða allt
niður i 12 ára. Hugmyndin er snjöll,
en útfærsla myndanna er nokkuð
einhæf, bæði í uppsetningu og grá-
tónum, hefði þurft að vinna þær
betur. Myndefnið hins vegar svo
gott að einungis kröftugustu lýsing-
arorð orðabókarinnar eiga hér
heima, en skulu síður notuð á
Prenti... Bragi Ásge irsson
INGUNN Benediktsdóttir við glerlistaverk sitt.
og biðsalur fyrir gesti æðstu
stjóraenda ICAO, en þeir koma
hvaðanæva úr heiminum.
Flug og flugstarfsemi er að-
alviðfangsefni Vængjaðrar ver-
aldar segir m.a. í fréttatilkynn-
ingu.. Grunnhugmyndin að baki
verkinu er oddaflug gæsa. Það
er síðan tengt jörðinni með því
að verkinu er skipt i fímm hluta
er geta táknað Norðurlöndin eða
hinar fímm byggðu heimsálfur.
Heimssýnin í verkinu endur-
speglar alþjóðlegt umhverfí flug-
mála með skirskotun til hins
mikilvæga og árangursríka sam-
starfs aðildarríkja ICAO. Dökk-
leitir hringir í spegilgrunni
verksins eru ímynd flugumferð-
íirstjómar.enda tákna þeir rat-
sjárgeisla. ísland er gert úr
hreinum og hvítum bergkristal
af Austíjörðum, auk þess sem
fáni landsins er dreginn fram í
bláum, rauðum og hvítum litum,
sem eru ríkjandi í verkinu. Það
er unnið úr munnblásnu gleri,
spegilgleri og blýi.
Morgunblaðið/Kristinn
INDRIÐI G. Þorsteinsson afhendir Ólafi Jóhanni Ólafssyni bók-
menntaverðlaun Félags islenskra rithöfunda, Daviðspennann.
Olafur Jóhann
Ólafsson hlýtur
Davíðspennann
ÓLAFUR Jóhann Ólafsson hlaut í
gær Davíðspennan 1997, bók-
menntaverðlaun Félags íslenskra rit-
höfunda. Indriði G. Þorsteinsson rit-
höfundur afhenti Ólafi Jóhanni penn-
ann í gær við hátíðlega athöfn í
Perlunni. Penninn er veittur árlega
21. janúar á afmælisdegi Davíðs
Stefánssonar skálds.
Sveifla lesendum úr
gráma hvunndagsins
„Ég þakka af heilum hug fyrir
þessa fallegu viðurkenningu," sagði
Ólafur Jóhann í ræðu við afhending-
una. Hann minnti á að nú á tímum
stæði fólki margt annað en bækur
til boða þegar það hefði tíma aflögu
og sagði: „Skyldur rithöfunda eru
vitaskuld ekki við aðra en lesendur
sína. Um leið og þeir uppfylla þær
skyldur tryggja þeir það að skáld-
skapurinn heldur áfram að lifa í
þeirri samkeppni um augu og eyru
fólks sem mun símagnast á næstu
árum með framförum í tækni og
tólum. Ef þeir sem skrifa bækur
bera til þess gæfu að stytta stundir
og lyfta huganum á kreik, sveifla
lesendum sínum úr gráma hvunn-
dagsins og skilja eitthvað eftir þegar
lestrinum Iýkur, þá heldur fólk áfram
að lesa.“
Fimm bækur
Fyrsta bók Ólafs Jóhanns Ólafs-
sonar var smásagnsafnið Níu lyklar,
1986. Síðan hefur hann sent frá sér
fjórar skáldsögur, nú síðast Lávarð
heimsins, 1996. Skáldsaga hans,
Fyrirgefning syndanna, var tilnefnd
til íslensku bókmenntaverðlaunanna
1992 pg hefur komið út í sex löndum
utan íslands. Bókin vakti mikla at-
hygli í Frakklandi þar sem hún kom
út í fyrrahaust hjá bókaforlaginu
Seuil.
Ólafur Jóhann er fæddur í Reykja-
vík 1962 og er eðlisfræðingur að
mennt. Auk ritstarfa stundar hann
nú fjárfestingar og ráðgjöf á sviði
margmiðlunar í Bandaríkjunum og
í Evrópu og situr í stjóm nokkurra
stórfyrirtækja á því sviði.