Morgunblaðið - 16.03.1997, Side 8

8 SUNNUDAGUR 16. MARZ 1997
FRETTIR
MORGUNBLAÐIÐ
ÞETTA var ekkert mál, strákar. Það þurfti ekkert að rífast...
Andlát
ANNA
LARSSON
DR. ANNA Larsson lést í Uppsölum
í Svíþjóð föstudaginn 7. mars en hún
fæddist í Örebro 22. júlí 1922.
Foreldrar hennar voru hjónin
Arvid Larsson lögfræðingur og Sissa
Larsson hjúkrunarkona. Anna lauk
fíl. mag. prófí frá Uppsalaháskóla
árið 1946. Hún var lektor í sænsku
við Háskóla íslands árin 1953 til
1956 og á þeim árum batt hún þau
tryggðarbönd við ís. d og íslenska
þjóð sem aldrei rofnu iu.
Eftir íslandsdvölina
var Anna um árabil
kennari við mennta-
skóla í Uppsölum, en
árið 1971 lauk hún
doktorsprófi við Upp-
salaháskóla og var
doktorsverkefni hennar
útgáfa á elstu jarðabók-
um klaustursins í
Vadstena. Upp frá þvi
gegndi hún lektorestarfi
við Háskólann í Örebro
og við norrænudeild
Uppsalaháskóla uns
hún fór á eftirlaun
1987.
Eftirlifandi eiginmaður Önnu er
Böije Tjader, fyrrverandi prófessor
í norrænum málum við Lundarhá-
skóla. Þau hjónin eign-
uðust tvö böm, dóttur-
ina Cissi sem gift er
Göraj Lilienborg lækni
og eiga þau fjögur börn
og soninn Sten og heitir
eiginkona hans Helen.
Anna eignaðist
marga vini hér á Islandi
og meðal íslendinga
sem búsettir hafa verið
í Svíþjóð. Hún rækti þá
vináttu vel og var hús
þeirra hjóna í þjóðbraut
þeirra Islendinga sem
leið áttu um Uppsali.
Útför Önnu verður
gerð frá Þrenningarkirkjunni (Tre-
faldighetskyrkan) í Uppsölum þriðju-
daginn 25. mars nk.
GLÆSIBÆ. S: 581 2922
Pottþétt
bretti og
skíði -d
Frabærir
fermingarpakkar
I Skíðapakkar fyrir börn frá: 14056.- stgr.
I Skíðapakkar fyrir unglinga frá: 20511. stgr.
Brettapakkar fyrir börn frá: 25376.“ stgr.
Brettapakkarf. unglingafrá: 34268.- stgr.
Hjálparstarf í Sierra Leone
Flóttafólkið
snýraftur
Hildur Magnúsdóttir
ISLENDINGAR hafa
þótt standa sig vel í
alþjóðlegum hjálpar-
störfum og hefur vegur
þeirra aukist jafnt og
þétt innan samtaka á
borð við Rauða krossinn.
Nú stýra tveir íslending-
ar hjálparstarfi Alþjóða-
ráðs Rauða krossins í
Afríkuríkinu Sierra
Leone, þau Hildur
Magnúsdóttir og Þorkell
Diego. Hildur samhæfír
heilbrigðisstarf en Þor-
kell stjórnar dreifíngu
hjálpargagna. Hildur er
með reyndustu sendifull-
trúum íslenska Rauða
krossins, en hún hefur
starfað fyrir hann í sex
löndum á tæplega tíu
ámm.
Hildur hélt til Sierra Leone í
júní í fyrra og verður þar í eitt
ár, en Þorkell tók til starfa í febr-
úar. Hildur er með aðsetur í höf-
uðborginni Freetown, en starfar
einnig í suður- og austurhlutanum,
þar sem ástandið er enn ótryggt,
þrátt fyrir að samið hafi verið um
vopnahlé á síðasta ári. „Skæmlið-
ar hafa verið hraktir yfir í austur-
hlutann þar sem þeir ráða nokkuð
stóru svæði og þar sjáum við um
sjúkraflutninga og að reyna að
koma hjálpargögnum til heilsu-
gæslustöðva á þessum svæðum.
En annars staðar í landinu miðast
starfið við að hjálpa fólki að snúa
aftur til fyrri heimkynna og yrkja
jörðina."
- Hvernig er ástandið í Sierra
Leone?
„Það segir líklega meira en
mörg orð að samkvæmt lista Sam-
einuðu þjóðanna telst Sierra Leone
vera næstvanþróaðsta land heims.
Vannæring er landlæg þótt tekist
hafí að vinna bug á hungursneyð-
inni sem var þegar Rauði krossinn
sneri aftur til Sierra Leone,
snemma árs 1996, en samtökin
hættu starfsemi í landinu 1993
eftir að tvær hjúkrunarkonur voru
myrtar. Tæplega helmingur lands-
manna flýði heimili sín vegna
ófriðar sem hófst 1991 en nú ligg-
ur straumurinn aftur heim.
Þótt friðarsamkomulagið sem
náðist á síðasta ári, haldi ekki í
austurhluta landsins, binda lands-
menn vonir við að þeir geti farið
að yrkja jörðina að nýju.
Rauði krossinn hefur dreift
miklu magni af fræjum og verk-
færum til fólks, sem hefur fengið
mat í staðinn fyrir að vinna á
ökrunum. Uppskeran 1996 var
góð og þegar uppskeran verður
komin í hús í október, stefnum við
að því að hætta dreif-
ingu matvæla."
- Hvað með austur-
hlutann þar sem barist
er?
„Þetta er enn ein-
angrað svæði vegna bardaganna
og þar er mikilvægast að byggja
upp heilsugæslu, sjá heilsugæslu-
stöðvunum fyrir birgðum og þjálfa
starfsfólk. Þá þarf að tryggja fólki
aðgang að hreinu vatni og halda
áfram bólusetningarstarfi. Auk
þess hefur Alþjóðaráð Rauða
krossins heimsótt stríðsfanga,
komið skilaboðum á milli fólks sem
orðið hefur viðskila og veitt
fræðslu um mannúðarlög."
- Hversu margir starfsmenn
fíauða krossins eru íSierra Leone?
„Þeir eru 24 frá 10 löndum, auk
250 innlendra starfsmanna. í
minni deild starfa þrír hjúkrun-
arfræðingar og tveir verkfræðing-
ar og um 150 innlendir starfs-
menn. Við rekum ellefu heilsu-
► Hildur Magnúsdóttir er
fædd í Reykjavík árið 1957. Hún
lauk stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum við Tjörnina árið 1977
og B.S.-prófi í hjúkrunarfræði
frá Háskóla íslands árið 1985.
Eftir það hélt hún í framhalds-
nám í hitabeltissjúkdómum í
Liverpool og heilsuhagfræði í
Aberdeen í Skotlandi. Hún fór
í fyrstu ferð sína fyrir Rauða
krossinn árið 1988, er hún hélt
til starfa á skurðsjúkrahúsi í
Tælandi. Hildur hélt aftur út
ári síðar, þá til Kabúl. Hún
starfaði í Azerbahjdzan árið
1992, í Krajina-héraði í Króatíu
1993 og 1994-1995 í Súdan, í
511 skiptin við heilsugæslu og
sjúkraflutninga.
Á milli ferða fyrir Rauða
krossinn hefur Hildur starfað
sem hjúkrunarfræðingur á
Landspítalanum og sem stunda-
kennari við Háskóla íslands.
gæslustöðvar en höfum ekki að-
gang að þeim öllum vegna átak-
anna. Þar sem nú ríkir friður bíður
mikið starf, það er lítið sem stend-
ur uppi. Hús hafa verið eyðilögð,
akrar komnir í órækt og skógar-
þykknið vaxið yfír vegi.
- Hvað er það sem veldur því
að þú ferð aftur og aftur til ófrið-
arsvæða til að vinna að mannúð-
armálum?
„Það er ekki ævintýramennska
eða eirðarleysi, eins og sumir hafa
viljað halda fram. Þetta er minn
starfsvettvangur, það þarf engan
að undra að hjúkrunarfræðingur
hafi áhuga á hjálparstarfi. Það
krefst hins vegar geysilegrar orku
og ég gæti ekki unnið stöðugt við
það, verð að taka mér frí og koma
heim.“
- Svo virðist sem starf hjálpar-
starfsmanna verði æ
hættulegra?
„Þetta er hættulegt
starf, við vinnum á
stríðssvæðum og verð-
um að sætta okkur við
þá hættu sem því fylgir. En stríð-
in hafa verið að breytast á þann
hátt að hefðbundinn hemaður vík-
ur æ meira fyrir hópum vopnaðra
manna, sem fara um með ránum,
eru ekki þjálfaðir til vopnaburðar
og þekkja ekki þær reglur sem
gilda í stríði, t.d. varðandi óbreytta
borgara og meðferð fanga. í Fre-
etown upplifði ég það í fyrsta
skipti að vopnaðir menn réðust inn
á heimili mitt og rændu öllu fé-
mætu. Þessar breytingar hafa
vissulega aukið á óöryggistilfinn-
inguna en ekki þó svo mjög að
það hvarfli að manní að hætta.
Þetta verður ef til vill til þess að
styrkja okkur enn frekar i trúnni
á þann málstað sem við vinnum
fyrir.“
Styrkir okkur
ítrúnni á
málstaðinn