Morgunblaðið - 06.06.1997, Blaðsíða 10

10 FÖSTUDAGUR 6. JÚNÍ 1997
MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
Sameining Reykjavíkur o g Kjalarneshrepps
Sameiningin er talin
forsenda byggðaþróunar
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
TÆPLEGA 100 íbúar Kjalarneshrepps voru á fundi um sameiningarmál í Fólkvangi.
Á FUNDI Kjalnesinga um samein-
ingu Kjalameshrepps og Reykjavík-
ur í fyrrakvöld lýstu sveitungar
skoðunum sínum á sameiningunni
og sitt sýndist hveijum. Tekist var
á um það hvort Kjalarneshreppur
ætti sjálfur að greiða úr erfíðri fjár-
hagsstöðu og fresta fyrirhuguðum
framkvæmdum um stundarsakir
eða sameinast Reykjavík og sjá
fram á öra uppbyggingu svæðisins
og lausn á fjárhagsvanda.
í nefndinni um sameiningu sveit-
arfélaganna sátu þau Ingibjörg
Sólrún Gísladóttir, borgarstjóri, og
Árni Sigfússon, borgarfulltrúi Sjálf-
stæðisflokksins, fyrir hönd Reykja-
víkur og Pétur Friðriksson, oddviti,
og Kolbrún Jónsdóttir, sem sæti á
í sveitarstjórn, fyrir Kjalarnes-
hrepp.
Við upphaf fundar skiptu nefnd-
armenn með sér verkum og fóru
yfir helstu atriði greinargerðarinn-
ar. í umfjöllun Péturs Friðriksson-
ar, oddvita, um aðdraganda samein-
ingarviðræðnanna kom fram að
Reykjavíkurborg á nú þegar allmik-
ið land í Kjalameshreppi. Sorpurð-
un borgarinnar sé í Álfsnesi og eigi
Reykjavíkurborg nokkurt land þar.
Hitaveita Reykjavíkur annist sölu
vatns á Kjalarnesi og hreppurinn
er að mestu innan dreifikerfis Raf-
magnsveitu Reykjavíkur. Þá sé
Sjúkrahús Reykjavíkur einn stærsti
vinnuveitandi á Kjalarnesi. Mat
Péturs var að sameiningin væri for-
senda byggðarþróunar í Kjalarnes-
hreppi og að sveitamörk myndu
hindra uppbyggingu á svæðinu.
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir,
borgarstjóri, fjallaði um fjármál og
framtíðarsýn. Þar kom fram að í
dag em gjöld og útsvör hjóna á
Kjalamesi um 30.000 krónum meiri
en hjá hjónum í Reykjavík. Við sam-
eininguna yrði að sjálfsögðu komið
á jafnræði og skattar Kjalnesinga
lækkuðu. Borgarstjóri minnti á að
við líði væri hreppaskipan sem kom-
ið hefði verið á um árið 1100 og
að þær kröfur sem gerðar væru til
sveitarfélaga hefði mikið breyst frá
þeim tíma. Sagði hún að helstu
kostir fyrir Reykvíkinga við samein-
ingu væri að eiga val um búsetu í
þéttbýli eða dreifðari byggð og
byggingarland ykist til muna.
Brúartenging hefur forgang
Ámi Sigfússon, borgarfulltrúi
minnihlutans, íjallaði um skipulags-
mál. Sagði hann fyrirhugaða brúar-
tenginu Kjalarness við Reykjavík í
gegnum Grafarvog vera algjört for-
gangsatriði. Lýsti hann þeirri skoð-
un sinni, að þar sem Vegagerðin
hyggði ekki á þessar framkvæmdir
næstu 5-6 árin ætti Reykjavíkur-
borg að íhuga lántöku til vegafram-
kvæmdanna fram að þeim tíma af
hagkvæmnisástæðum.
Minnti hann á að meiri- og minni-
hluti stæðu sameiginlega að tillög-
um um sameiningu og því ljóst að
ef samþykki íbúa fengist væri stutt
í að hugmyndirnar kæmu til fram-
kvæmda.
Kolbrún Jónsdóttir, sveitastjórn-
armaður í Kjalarneshreppi, ítrekaði
við fundarmenn að ef ekki yrði af
sameiningu myndu framkvæmdir í
hreppnum dragast í langan tíma
vegna bágrar fjárhagsstöðu en
skuldir hreppsins nema um 300
milljónum. Við sameiningu kæmi
til ýmis þjónusta við íbúa sem
hreppurinn hefur ekki staðið undir.
íbúum fjölgar um 2% á ári
Fyrstur fundargesta tók til máls
Pétur Þórðarson, fyrrverandi sveit-
arstjóri. Hann benti á að meðan
íbúum flestra sveitarfélaga utan
Reykjavíkur færi fækkandi fjölgaði
íbúum Kjalamess um 2% ár hvert.
Eignir hreppsins væru töluverðar
þrátt fyrir skuldir og byggingarlönd
góð. Með lánsfé og með því að draga
úr framkvæmdum um stundarsakir
mætti rétta við fjárhag hreppsins
án þess að til sameiningar kæmi.
Hann lagði áherslu á að við stjórn-
völinn í hreppnum væri fólk sem
þar þekkti til.
„Geta sveitarfélögin virkilega
ekki talast við án þess að samein-
ast?“ spurði Pétur að lokum.
Guðlaugur Kristjánsson spurði
borgarstjóra að því hvernig reglum
um búhald yrði háttað í hreppnum
ef að til sameiningar kæmi því hann
vissi ekki betur en að slíkt væri
ekki leyft innan borgarmarka.
Borgarstjóri svaraði spurningunni
síðar með því að þó sauðfjárhald
væri almennt bannað í Reykjavík,
þá ætti það ekki við hér þar sem
um lögbýli og skipulögð landbúnað-
arsvæði væri að ræða.
Stöðnun án sameiningar
Sigþór Magnússon, skólastjóri
Klébergsskóla, tók undir ábending-
ar Kolbrúnar Jónsdóttur á þá leið
að til framkvæmda í hreppnum
kæmi einungis ef af sameiningu
yrði. Hann hafnaði því að íbúum
hreppsins gæti fjölgað án þess að
til kæmi aukin þjónusta. Hann sæi
ekki möguleika í lántökum því mik-
ill kostnaður fylgdi því að skuld-
breyta lánum. „Við eigum að horfa
stolt til framtíðar og segja: „Hvað
er best núna,“ sagði Sigþór.
Hreppapólitík
Haraldur Guðbjartsson sagði að
sér litist ekki á ástandið ef ekki
yrði af sameiningu. „Ég er búinn
að fá mig fullsaddan af nálægð-
inni. Hreppapólitíkin hér er með
eindæmumj* sagði Haraldur.
Eggert Olafsson frá Jörfa benti
á að þó að Kjalnesingar sameinuð-
ust Reykjavík yrðu þeir Kjalnesing-
ar eftir sem áður. Hann sagði bjart
framundan þar sem Hvalfjarðar-
göngin myndu styrkja mjög hag
Kjalnesinga.
Jón Ólafsson, fyn-verandi oddviti
Kjalarnesshrepps, segir samning-
ana nú betri kost en þegar kosið
var um sameiningu árið 1993. Hann
sagði ljóst að þær framkvæmdir
sem Kjalnesingar hefðu ráðist i, í
Grundarhverfi, hefðu ekki komið til
ef hreppurinn hefði þá tilheyrt
Reykjavík. Norðursvæðið sé besta
byggingarlandið í hreppnum og
spurði Jón hvort ekki væri hægt
að nýta það nema með sameiningu.
„Varðandi vegatengingarnar, þá
veit ég ekki betur en þær komi
hvort sem er. Hvalfjarðargöngin
komu ekki vegna sameiningar sveit-
arfélaganna. Sundabraut mun ekki
koma vegna íbúa Kjalarness, hún
mun koma vegna íbúa Grafarvogs
og Korpúlfsstaðalands,“ sagði Jón.
Slökkvi-
liðsmenn
samþykkja
samninga
SLÖKKVILIÐSMENN í slökkvilið-
um Reykjavíkur og flugmálastjórn-
ar, þ.e. Reykjavíkurflugvallar og
Akureyrarflugvallar, hafa sam-
þykkt með yfirgnæfandi meirihluta
atkvæða nýjan kjarasamning
Landssambands slökkviliðsmanna
við Reykjavíkurborg og fjármála-
ráðherra.
í samningnum felst, að sögn
Guðmundar Vignis Óskarssonar,
formanns Landssambands slökkvi-
liðsmanna, að viðurkenndar eru
tvær af meginkröfum slökkviliðs-
manna; annars vegar krafa um að
grunnlaun þeirra verði sambærileg
grunnlaunum iðnaðarmanna, en
iðnmenntunar er krafíst af slökkvi-
liðsmönnum, og einnig sú krafa að
sérnám í sjúkra- og neyðarflutning-
um verði metið til launa.
Fyrir gildistöku samningsins
voru byijunarlaun slökkviliðsmanna
57 þúsund krónur en eru nú tæp-
lega 71 þúsund krónur og hækka
í 84 þúsund krónur á gildistíma
samningsins sem gildir til október
árið 2000.
í þeim hækkunum eru innifaldar
4,7% upphafshækkun, 4% hækkun
um næstu áramót, en þá verða byij-
unarlaun orðin um 76 þúsund, 3,5%
hækkun 1. janúar 1999 þegar byij-
unarlaun hækka í 85 þúsund krónur
og 3% hækkun 1. janúar árið 2000
en þá verða byijunarlaun slökkvi-
liðsmanna rúmlega 87.600 krónur.
Hækkunum umfram fyrrgreind-
ar prósentur í almennum kjara-
samningum er m.a. mætt með því
að álagsgreiðslur voru færðar inn
í grunntaxtann.
Þá fylgja samningnum, að sögn
Guðmundar Vignis, yfirlýsingar um
breytingar á fyrirkomulagi sjúkra-
og neyðarflutninga á höfuðborgar-
svæðinu og áformaðar breytingar á
aðkomu slökkviliðsmanna við neyð-
arsímsvörun.
87% samþykktu
Atkvæðagreiðslu slökkviliðs-
manna um samninginn lauk á mið-
vikudag. í slökkviliði Reykjavíkur
voru 96 á kjörskrá og greiddu 76
þeirra atkvæði eða 79%. Já sögðu
66, eða 87%, nei sögðu 10 eða 13%.
í slökkviliðum flugmálastjórnar
voru 23 á kjörskrá og greiddu 20
atkvæði, sem er 87% þátttaka. Já
sögðu 15, eða 75%, nei 4 eða 20%
en einn atkvæðaseðill var auður.
Slökkviliðsmenn eru einnig að
vinna að framkvæmd kjarasamn-
ingsins nýgerða vegna slökkviliðs-
manna á Keflavíkurflugvelli en kjör
þeirra eiga að taka mið af kjörum
hjá slökkviliði Reykjavíkur.
Parið Ægir Ágústsson og Kolbrún Dögg Kristjánsdóttir mótmæla tryggingakerfi
Tryggingastofmin
sýnir málinu skilning
„ÉG HEF mikinn skilning á mót-
mælum þeirra og að sjálfsögðu
verða þau tekin alvarlega," segir
forstjóri Tryggingastofnunar Karl
Steinar Guðnason um mótmæli
parsins Ægis Ágústssonar og Kol-
brúnar Daggar Kristjánsdóttur á
þriðjudag.
Morgunblaðið skýrði á miðviku-
dag frá sögu parsins sem sá sig
tilneytt til þess að tilkynna sambúð-
arslit vegna þess hve örorkubætur
þeirra eru lægri við það að vera í
sambúð og hefja lánshæft nám.
„Ég á von á því að það hafi ver-
ið farið alveg eftir lögum og reglum
hvað varðar mál þessa pars. Ef
fólk óskar endurskoðunar á sínum
málum þá er hægt að biðja um það
og einnig getur fólk kært til trygg-
ingaráðs sem er eins konar dóm-
stóll ef fólki finnst ekki hafa verið
tiilit til þess tekið. Aftur á móti
setur Tryggingastofnun hvorki lög
né reglugerðir, það er á könnu Al-
þingis og viðkomandi ráðuneytis.
Við framfylgjum aðeins lögunum
hér,“ segir Karl Steinar.
Hann segir jafnframt að tekju-
tenging almannatryggingabóta hafí
oft í för með sér ótrúlegustu undar-
legheit og telur mjög brýnt að þau
mál verði skoðuð. „Við höfum verið
að vinna heilmikla vinnu í Trygg-
ingastofnun og erum með ýmsar
hugmyndir sem við munum koma
á framfæri í endurskoðunarnefnd-
um almannatrygginga. Það eru ekki
bara öryrkjar sem kvarta undan
þessari tekjutengingu, heldur flest-
allir hópar sem verða varir við slík
undarlegheit, ekki síst ellilífeyris-
þegar,“ segir Karl Steinar.
Engar fastar reglur um missi
bóta við nám
Sigurður Thorlacius tryggingayf-
irlæknir segir að það sé ekki til
nein reglugerð um það að einstakl-
ingur missi örorkubætur sínar við
það að fara í nám en aftur á móti
sé það einn af þeim þáttum sem
skoðaðir séu í sambandi við starfs-
hæfni. „Einstaklingur sem er í námi
og gengur vel getur ekki talist
óvinnufær. Námi sem gengur vel
viljum við jafna við vinnu. Hins
vegar skoðum við þetta í víðara
samhengi. Það er engin algild regla
fyrir því að ef einhver sem hefur
verið öryrki og er að reyna að koma
undir sig fótunum með því að byija
í námi missi örorkubæturnar.“
Að sögn Sigurðar er örorkumat
byggt á almannatryggingalögun-
um. Það er m.a. athugað hvort
menn geti aflað sér einhverra tekna.
Menntun, uppeldi og fleira er einn-
ig athugað og þess vegna sé það
ekki bara spurning um líkamlegt
ástand einstaklingsins þegar örorka
er metin. „í sumum tilfellum þegar
einstaklingur fer í lánshæft nám
getur örorkumatið lækkað og við-
komandi fær í staðinn örorkustyrk,
þar sem hann telst ekki algjörlega
óvinnufær. Við getum verið með
fólk sem er miklir öryrkjar ein-
göngu samkvæmt læknislegum for-
sendum en er svo heppið að geta
samt unnið fyrir einhveijum tekjum
og geta þess vegna ekki verið á
örorkulífeyri. Þeir geta þá einnig
misst ýmislegt sem því fylgir svo
sem barnalífeyri og ódýra læknis-
þjónustu. Þessu myndum við gjarn-
an vilja breyta,“ segir Sigurður.