Morgunblaðið - 05.09.1997, Blaðsíða 42

42 FÖSTUDAGUR 5. SEPTEMBER 1997
ÁGÚSTA
- ÁGÚSTSDÓTTIR
+ Ágústa Ágústsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 12. ágúst
1920. Hún lést á Landspítalan-
um 23. ágúst síðastliðinn. Útför
Ágústu fór fram frá Fossvogs-
kirkju 2. september.
Það var árið 1987 sem fjölskyld-
unni á Flókagötu 27 barst kærkom-
in og ómetanleg hjálp í dagsins
önn. Ágústa Ágústsdóttir tók að
sér að annast börnin okkar, Helgu
Gísla, sem þá voru á fyrsta og
fimmta ári, á meðan foreldrarnir
voru önnum kafnir í vinnu. Þetta
var á erilsömum tíma í lífi okkar,
óreglulegur vinnutími beggja for-
eldra bitnaði á börnunum, og þau
fundu ekki bara ómetanlegt öryggi
í þessari nýju ömmu, heldur eignuð-
ust þau í henni vin til margra ára
og leiðbeinanda, sem miðlaði þeim
af lífsreynslu sinni og tilfínninga-
hlýju, þannig að seint verður þakk-
að.
Ágústa hafði til að bera þá per-
sónutöfra sem börnin kunnu að
meta. Skilningur hennar á þörfum
þeirra, umburðarlyndi og hjarta-
hlýja, var af þeim toga sem einung-
i? kemur af langri lífsreynslu og
djúpum skilningi á mannlegum
þörfum. Það var sama hvað á gekk,
alltaf tók hún málstað barnanna,
og þegar þeim varð á í messunni
voru málin umsvifalaust leyst án
þess að nokkur yrði þess var.
Ábyrgð Ágústu minnkaði ekki við
það þegar hún kom með okkur til
Rimini á Ítalíu til að sinna börnum
okkar þar í framandi umhverfi á
meðan báðir foreldrarnir voru í
erilsömu starfi í ferðaþjónustu.
Rótlaust flökkulíf fjölskyldunnar
fékk ómetanlega festu í þessari
hjartahlýju konu sem haggaðist
aldrei, hvað sem á gekk, og hafði
hagsmuni barna okkar alltaf í fyrir-
rúmi. Seinna sumar okkar í Porto
Verde á Ítalíu var ekki síður eftir-
minnilegt, þar sem Ágústa hélt hús
fyrir okkur feðgana um tíma á
meðan mæðgurnar voru heima á
íslandi. Sú vist varð reyndar
skemmri en við höfðum vonað, þar
sem Ágústa varð fyrir óhappi, sem
átti eftir að kosta hana varanlegan
áverka á baki. Ágústa hélt þó
áfram að sinna börnum okkar, og
hún var fastur gestur í afmælisboð-
um og á gleðistundum fjölskyld-
unnar. Börn okkar áttu í henni
ómetanlegan vin og hún var alla
tíð fastur stólpi í tilveru þerira.
Þegar heilsu Ágústu tók að hraka
urðu fundir okkar færri en áður,
hún komst ekki í afmælisboð barn-
anna síðustu tvö árin, en börn okk-
ar fengu þó að sjá hana um síð-
ustu jól, þar sem skipst var á jóla-
pökkum og hún miðlaði börnunum
enn einu sinni af æðruleysi sínu
og brosmildi, þótt hún væri sár-
þjáð. Á þessari kveðjustund viljum
við þakka Ágústu fyrir allt sem hún
hefur gert fyrir bömin okkar, tak-
markalausa þolinmæði hennar,
umburðarlyndi, skilning og hjarta-
hlýju. Það er gæfa góðra uppalenda
að störf þeirra lifa í eftirkomendun-
um og við vitum að börn okkar
munu njóta starfa hennar og minn-
ast hennar meðan þau lifa. Blessuð
sé minning Ágústu Ágústsdóttur.
Olafur Gíslason og
Una Sigurðardóttir.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
STEINGRÍMUR BJARNASON,
Eyrarstíg 2,
Reyðarfirði,
verður jarðsunginn frá Reyðarfjarðarkirkju
laugardaginn 6. september kl. 14.00.
Ingibjörg Beck,
Eiríkur Steingrímsson,
Bjarni Steingrímsson, Ellen Rósa Jones,
Páll Steingrímsson, Kristjana Erlen Jóhannsdóttir,
Magnús Þór Bjarnason.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
JÓN REYKJALÍN SÆMUNDSSON
fyrrv. skipstjóri,
Naustahlein 12,
Garðabæ,
lést miðvikudaginn 27. ágúst á Hrafnistu í
Hafnarfirði.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
fráfall hins látna. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á deild 4B á
Hrafnistu í Hafnarfirði.
Helga Sigurðardóttir,
Sigurður Jónsson,
Elín Jónsdóttir, Björn Ólafsson,
Unnur G. Jónsdóttir, Brynjar Haraldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og jarðar-
för móður okkar og tengdamóður,
KRISTBJARGAR R. ÞÓRODDSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á F2 Hrafnistu í
Reykjavík.
Börn og tengdabörn.
+ Finnur Sigur-
jónsson fæddist
í Vestmannaeyjum
14. nóvember 1919.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur
18. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Helga Finns-
dóttir, f. 27. sept-
ember 1895 á
Stóruborg, A-Eyja-
fjallahreppi, d. 25.
apríl 1989, og Sig-
urjón Pálsson, f. 12.
ágúst 1896 í Kefla-
vík, d. 15. ágúst
1975.
Systkini Finns voru Sigurjón
Helgi tvíburabróðir hans, f. 14.
nóv. 1919, d. 24. nóv. 1936,
Henný Dagný, f. 29. apríl 1922,
Ólöf Ingibjörg, f. 4. okt. 1923,
d. 28. sept. 1994, Pálína Þuríð-
ur, f. 17. júní 1931, og Jóhanna
Kristín, f. 31. maí 1935.
Finnur starfaði sem bóka-
safnsvörður við Bókasafn Sel-
Ijarnarness. Hann var ógiftur
og barnlaus.
Útför Finns fór fram í kyrr-
þey 21. ágúst.
Þá ertu dáinn, frændi! Þegar ég
fékk þá fregn varð það til þess að
enn á ný velti ég því fyrir mér
hvernig ætti að skrifa minningar-
grein. Deyr fé, deyja frændur . . . ,
hann var ríkari af andlegum auði
en veraldlegum og ýmsir aðrir
klassískir kaflar úr slíkum skrifum
leituðu á hugann. Ég verð að viður-
kenna að ég varð hálffeiminn við
að festa þá á blað. Þetta er þó allt
jafnviðeigandi nú sem fyrr.
Líklega varð ég svona kindarleg-
ur við þessar hugleiðingar vegna
þess að ég veit að þér hefði verið
+ Jakobína Björnsdóttir
fæddist á Borgarfirði eystra
22. ágúst 1920. Hún lést á heim-
ili sínu 8. ágúst síðastliðinn og
fór útför hennar fram frá
Bakkagerðiskirkju 16. ágúst.
Elsku amma og langamma, okk-
ur langar að minnast þín með
nokkrum línum nú þegar þú ert
farin frá okkur.
Það var yndislegt að hafa þig í
þessi ár þó manni hafí ekki fundist
þau nógu mörg, en maður má ekki
vera ósanngjarn þegar þú varst
orðin svo mikið veik. Þú varst okk-
ur alltaf svo góð og við gátum allt-
af leitað til þín. Ekki taldir þú það
eftir þér að vera svo vikum skipti
hjá okkur á Höfn á meðan pabbi
fór til Svíþjóðar á sjúkrahús og
mamma með.
gróflega misboðið með
mærðarfullri hálf-
velgju. Það er því ekki
auðvelt að skrifa
minningargrein um
mann eins og þig, þeg-
ar ég helst vildi lýsa
öllum þínum kostum
og þyrfti að hafa um
þá nokkuð mörg orð.
Ég get þó ekki annað
en reynt.
Þú reyndist mér
hinn besti frændi.
Hvattir mig til dáða
og það sem ég get
aldrei þakkað þér til
fullnustu fyrir er að þú kveiktir hjá
mér áhuga á bókum. Ekki má
gleyma að þú tókst þátt í því ásamt
föður mínum að hirta mig fyrir
kæruleysislega og sennilega lélega
spilamennsku í brids, sem var ekk-
ert gamanmál. Árangurinn af
þessu brölti okkar varð nú nokkuð
misjafn og ekki er mér nú oft boðið
í brids. Altént get ég sagt að ég
hef notið samvista við þig frá fæð-
ingu minni. Ég get talið upp ýmis-
legt fleira sem ég á þér að þakka
en það er óþarft, enda yrði niður-
staðan á sömu lund. Auk þess veist
þú vel hvað ég á við og sama má
segja um þá sem þekktu þig.
Ein af sterkustu minningumim
um þig er tengd jólahaldinu. Ég
minnist varla aðfangadags án þín.
Einnig voru ófáar heimsóknir á
laugardagsmorgnum þegar þú
komst eftir að hafa drukkið kaffi-
sopa hjá Jóa í Dalsgarði og færðir
mömmu blóm. Þú hefur sennilega
aldrei gert þér grein fyrir hversu
mikið mark þú settir á uppeldis-
heimili mitt. Þó að þú hafír látist
í dag hef ég saknað þín um nokk-
urt skeið og hefði kannski mátt
sinna þér betur. Afturskyggnið er
Við gætum endalaust skrifað um
þig en við þurfum ekkert að vera
langdregin vegna þess að þeir sem
þekktu þig vissu hversu góð þú
varst. Elsku amma og langamma,
við kveðjum þig með söknuði og
megi Guð geyma þig.
Bjart var yfir þinni sál,
og þú innra með okkur kveiktir bál.
Þú leist á lífið með gleði í hjarta,
og kenndir okkur að horfa á allt það bjarta.
Þú kunnir kleinurnar best að baka,
þó heilsunni færi að hraka.
Um Hornafjörð leiðin oftast lá,
en lengi við biðum dagana þá.
Aðalsteinn, Siggerður,
Hrafnhildur, Helgi Orn
og synir.
MORGUNBLAÐIÐ
oft skýrast og nú fæ ég engu um
breytt. Þessar minningar munu þó
nægja um langt skeið til þess að
verma sálir okkar.
Ég þakkaði þér aldrei svo sæm-
andi sé á meðan þú lifðir. Að þér
látnum geri ég það líklega best
með því að halda uppi merki þínu.
Það er að hlúa að andlegu atgervi
barna minna. Með það í huga kveð
ég þig. Vertu sæll, elsku Finnur
frændi minn.
Helgi Kr. Sigmundsson.
Finnur Siguijónsson fyrrverandi
bókasafnsvörður hefur kvatt. Við
þessi tímamót koma fram margar
sterkar minningar um góðan bróð-
ur, vin og félaga. Finnur var elstur
systkinanna, all mikill aldursmunur
var á milli okkar, en það aftraði því
ekki að mikil samskipti voru ætíð
okkar á milli. Eftir að ég eignaðist
Ijölskyldu urðu samskiptin enn nán-
ari, Finnur varð strax sem einn af
fjölskyldunni og var í miklu uppá-
haldi hjá tengdaforeldrum mínum.
Sterkustu eðlisþættir Finns voru
ótakmörkuð gjafmildi og umhyggja
fyrir okkur öllum. Ég minnist kærs
bróður með þakklæti, hann studdi
mig og hvatti, er ég hóf nám í hjúkr-
un, hann var stoltur af systur sinni
fyrir þá ákvörðun. Bróðir minn hef-
ur ætíð verið stór hluti af lífi mínu.
Er við eltumst urðu vinskapur og
samvistir enn meiri og nutum við
þess að hafa Finn hjá okkur sem
oftast. Hann var hafsjór af fróðleik
og bækur voru honum andleg nær-
ing, hann miðlaði óspart fróðleik og
umsögnum um bækur er hann í það
skiptið hafði verið að lesa hvort
heldur var um gamlar klassískar
bókmenntir eða nýútkomnar bækur
að ræða. Það að fá Finn í heimsókn
var alltaf jafn skemmtilegt því ef
ég eða aðrir á heimilinu voru upp-
teknir af bústörfum úti eða inni var
það ekki áhyggjuefni að gesti væri
ekki sinnt. Það voru engin vanda-
mál, Finnur hafði tekið sér bók í
hönd og stundum var erfítt að ná
til hans, bókin hafði algjörlega fang-
að hann. Minningamar um kæran
bróður eru margar, öll ferðalögin
með honum vestur á fírði, um Evr-
ópu, sérstaklega fríin okkar með
Olgu Hansen í Kaupmannahöfn og
hennar góða fólki, þar átti Finnur
góða vini sem og annars staðar.
Fræg voru ferðalög hans og Olgu
ár eftir ár, þau voru oft skondin,
en hún var mikill og góður vinur
okkar, hún lést 1993.
Fastur punktur í tilverunni í um
20 ára skeið voru laugardagsmorgn-
ar er hann kom blómum vafinn frá
Dalsgarði í Mosfellsdal. Það voru
fallegir blómvendir sem hann færði
okkur og móður okkar meðan hún
bjó hjá okkur, þá angaði húsið.
Skemmtilegt var að fá nýjustu frétt-
ir úr bæjarlífinu er Finnur var búinn
að drekka sitt daglega morgunkaffi
á Hressó með helstu „menningarvit-
um“ bæjarins, þá flutti hann okkur
nýjustu fréttir af merkum atburðum
sem jafnvel blaðamönnum voru ekki
orðin kunnar. Ekki var minna að
frétta eftir að Finnur hafði lokið
hádegisverði á laugardögum við
„Albertsborðið" á Hótel Borg. Já,
svona mætti lengi halda áfram en
minningarnar munu orna okkur og
sefa söknuð við brotthvarf góðs vin-
ar, bróður og félaga.
Finnur átti lengstan starfsdag
sem bókasafnsvörður við Bókasafn
Seltjarnarness og var mikils metinn
bæði af yfirmönnum sem og þeim
er komu á safnið og fengu bækur
að láni. Finnur kvaddi þetta líf
sáttur við vistaskiptin, en sl. 3 ár
átti hann við vaxandi heilsubrest
að stríða. Fjölskyldur systra hans
komu saman föstudaginn 15. ágúst
sl., hann kom nokkuð hress til leiks,
en á örskotsstundu var hann yfír-
bugaður og lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 18. ágúst.
Ég minnist, þakka allt og óska þér
um eilífð góðs er héðan burt þú fer.
Far vel, far vel þig vorsins disir geymi
og vaki blessun yfir þínum heimi.
(Hulda.)
+
Innilegar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför föður ok-
kar, tengdaföður, afa og langafa,
GUÐMUNDAR BJÖRGVINS
GUÐMUNDSSONAR
málarameistara,
Engihjalla 9,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss
Reykjavíkur á Grensásdeild.
Ásta Guðmundsdóttir,
Ingvar Ágúst Guðmundsson,
Margrét Sigríður Guðmundsdóttir,
Þóra Bjarney Guðmundsdóttir,
Ingvar Kristinn Guðmundsson,
Hulda Guðmundsdóttir,
Björg Guðmundsdóttir,
Samúel Guðmundsson,
Kristín Andersen,
Ágúst Guðjónsson,
Ragnhildur Ragnarsdóttir,
Sigfús Sigurþórsson,
Kristján Hauksson,
barnabörn og barnabarnabörn.
MINNINGAR
FINNUR
SIGURJÓNSSON
JAKOBINA
BJÖRNSDÓTTIR
Pálína Sigurjónsdóttir.