Morgunblaðið - 26.09.1997, Side 42

42 FÖSTUDAGUR 26. SEPTEMBER 1997
MINNINGAR
MORGUN BLAÐIÐ
HREINN
SVAVARSSON
+ Hreinn Svavars-
son fæddist 20.
maí 1929. Hann lést
20. september síð-
astliðinn. Hreinn
ólst upp hjá móður
sinni Agústu Magn-
úsdóttur á Syðsta-
Kambhóli á Gaml-
arströnd í Eyjafirði.
Hann fór ungur til
Akureyrar og lærði
þar rafvirkjun. Fór
síðan til Reykjavík-
ur upp úr 1950.
Hreinn bjó með Sig-
ríði Önnu Jensen í
nokkur ár og átti með henni
þijú börn. Eitt þeirra dó á
fyrsta ári. Hann fluttizt síðan
EJsku Hreinn.
„í andartaki lífsins við fáum að
vera til, teljum það sjálfsagt uns
dauðinn tekur við.“
Hafðu kærar þakkir fyrir þína
vináttu og tryggð.
Ég hugsa til þín hrygg í lund
þú hjartans vinur kær.
Við áttum marga ögurstund,
því er þín minning tær.
Margir vilja spyrja og spá
og spreytt hafa sig nóg,
nú ert þú vinur fallinn frá
og fengið hefur ró.
Þú varst svo hlýr og vildir gott
og væn og góð þín lund,
birta og ylur bar þess vott
og ber hann alla stund.
Eilífðin er öllum trú
þar allir hitta sína
^ og samúð mína sendi nú
* er syrgja brottför þína.
(J.G.)
Far þú í friði. Guð blessi þig.
Vinarkveðja,
Guðrún Pétursdóttir.
Hann var sjómaður dáðadrengur.
Og nú hefur hann kvatt. Heimsækir
aldrei aftur gömlu Akureyri sem
hann unni hugarástum. Þar sleit hann
að nokkru bams- og unglingaskón-
um. Þar lærði hann rafvirkjun -
varð fullnuma í þeirri grein og stund-
aði hana á köflum. Hins vegar var
það sjómennskan og sjórinn sem
gagntóku hann og gerðu hann
snemma að manni. Kynntizt ég
árið 1959 til Vest-
mannaeyja og
kvæntist þar Ellý
Þórðardóttur, átti
með henni fjögur
börn. Hreinn fór í
Stýrimannaskólann
og lauk prófi þaðan
með ágætri ein-
kunn. Var síðan til
sjós frá Vestmanna-
eyjum. Fluttizt 1968
til Reykjavíkur, þar
var hann ýmizt til
sjós eða stundaði
rafvirkjun.
Utför Hreins fer
fram frá Bústaðakirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Hreini þegar hann var bráðungur
kvikur strákur, svolítið baldinn eins
og gengur. Hann átti_ heima beint
fyrir neðan MA, í húsi Ólafs skippers
að Eyrarlandsvegi 27. Þar var hann
hjá móðursystur sinni,_glæsikonu, og
manni hennar, Gæja Olafs. Þarna á
Syðri-Brekkunni á Akureyri undi
hann sér í hörðum, glöðum leik. Bar
alltaf mikið á honum. Hann hafði
þetta dæmigerða norðlenska fas,
enda af Krossaætt og Laxamýrar-
ætt. Því hiaut hann að vera góður
drengur. Hann fæddizt að Syðsta-
Kambhóli á Galmarströnd í Eyjafirði
næsta bæ við Fagraskóg þaðan sem
skáldið mikla var. Hreinn kynntizt
þjóðskáldinu snemma, varð honum
handgenginn. Sagt er að hann hafi
sjálfur verið ljóðmæltur og skáld-
mæltur. Ekki að undra. Því að tvö
stórskáld voru í ætt hans, Jónas
Hallgrímsson og Jóhann Sigutjóns-
son. Bróðir hans Sverrir var skáld.
Hefði trúlega getað orðið stórskáld,
en hann féll fyrir ættemisstapa allt
of ungur - skildi eftir minningu um
trausta vináttu og mannlegan varma.
Hreinn var hörku karl í aðra rönd-
ina, það vissu allir sem hann þekktu.
Hreinn var skipstjórnarlærður, þótti
aftakaduglegur sjósóknari, bjó um
skeið í Vestmannaeyjum og reri það-
an við orðstír. Á löngum lífsferli
beggja rákumst við iðulega á hvor
annan hingað og þangað á landinu.
Töluðum þá í akureyrzkum dúr,
hreinræktaða gamal akureyrzku.
Hreinn var haldinn staðbundinni föð-
urlandsást til Akureyrar. Hann var
sem sagt lókalpatríót. Minnti að því
KARL
JÓHANNSSON
+ Karl Jóhannsson fæddist 7.
nóvember 1923 á Reykjum
í Hrútafirði. Hann lést 16. sept-
ember síðastliðinn og fór útför
hans fram frá Dómkirkjunni
þriðjudaginn 23. september.
Góður maður er genginn á sjötug-
asta og fjórða aldursári, vinur og
fóstbróðir í 60 ár. Karl Jóhannsson,
«^íalli eins og við bekkjarsystkinin
kölluðum hann, ólst upp á Akureyri
og hóf nám í menntaskólanum þar
haustið 1937 og lauk stúdentsprófí
vorið 1943. Þá fluttist hann til
Reykjavíkur og hó_f nám í læknis-
fræði við Háskóla íslands, en hvarf
frá námi þrátt fyrir ágætar náms-
gáfur og festi ungur ráð sitt. Hann
vann í Utlendingaeftirlitinu í 50 ár
þar sem tungumálakunnátta hans
og fáguð framkoma nutu sín vel.
Þetta er Iífshlaup Karls Jóhannsson-
ar í hnotskurn, samviskusamur,
duglegur og hæfur embættismaður
^fc-neð sína galla eins og við allir. En
þetta er bara yfirborðið. Fyrir mér
og öðrum vinum hans var Kalli
miklu meira. Hann var hinn trausti
og hollráði vinur, hjartahlýr og hug-
ulsamur, mátti ekkert aumt sjá, allt-
af tilbúinn að verða að liði og gleðja
aðra. Við Kalli bundumst vináttu-
böndum strax í fyrsta bekk Mennta-
^skólans á Akureyri og ræktum þá
vináttu svo að aldrei bar skugga á
þar til yfir lauk. Skólaárin voru
okkur stöðug uppspretta ánægju-
legra minninga sem yljuðu okkur
um hjartarætur þegar árin færðust
yfir. Þó verð ég að viðurkenna að
við vorum ódælir í skóla og kenni
ég um hernáminu 1940 og upp-
lausninni sem fylgdi í kjölfarið.
Vináttan er eitt það dýrmætasta
sem við getum eignast og ég þekki
engan sem rækti vináttuna jafnvel
og Kalli. Þessi lífsspeki Hávamála
virtist honum eðlislæg: „Vin sínum
skal maður vinur vera og gjalda
gjöf við gjöf“ og „fara að finna
oft“. Það var þó Kalli sem oftast
var gefandinn. Hann var líka vin-
margur og engan hef ég hitt sem
kynntist honum náið að ekki þætti
vænt um hann. Það er aðal góðs
manns að vera barngóður og börn-
in hændust að honum. Þórunn dótt-
ir mín, sem er stödd erlendis,
hringdi í mig þegar hún frétti lát
hans og sagði: „Hann Kalli var svo
góður.“ Það var honum í blóð bor-
ið. Móðir hans Ragna Pétursdóttir
var einstök gæðakona og var sam-
band móður og sonar mjög ástúð-
legt. Heimanfylgja hans var kær-
leikurinn og í fyrsta Korintubréfi
Páls postula segir: „Kærleikurinn
fellur aldrei úr gildi." Hann entist
líka Kalla til æviloka og kom nú
síðast greinilega í ljós í veikindum
Aldísar konu hans.
KRISTIAN BREIÐ-
FJÖRÐ JACOBSEN
leyti á vesturbæing sem elskar og
sér ekki annað en vesturbæinn og
var náttúrulega í KR. Maður hafði
það á tilfínningunni að hann liti svo
á að sólkerfið snerist um bæinn hans,
Akureyri.
Því miður minnsti Hreinn heilsuna
fyrir nokkrum árum, sem gerði hon-
um gramt í geði, dró hann niður og
lék hann grátt. Hins vegar var hann
hress í bragði þegar hann var hittur
að máli - kvartaði ekki. Hans verð-
ur saknað.
Steingrímur St. Th.
Sigurðsson.
Elsku afi okkar.
í dag kveðjum við þig í hinsta sinn.
Laugardagurinn 20. september á
eftir að vera okkur minnisstæður,
því þá glöddumst við yfir því að
IR-ingarnir komust upp í efstu deild.
En fljótt breytist gleði í sorg, því
þá um kvöldið fengum við þær
hörmulegu fréttir að þú værir dáinn.
Hver hefði getað trúað því að símtal-
ið sem þú áttir við ijölskylduna á
fimmtudaginn, þegar þú sagðir okk-
ur að þú værir að fara á spítalann,
væri það síðasta?
Síðasti aðfangadagur er okkur í
fersku minni; þið Bjarki voruð hjá
okkur í mat. Seinnipartinn fór raf-
magnið af hluta Reykjavíkur og
steikin í ofninum. Mamma varð svo
stressuð þegar þú komst, vegna þess
að ekki var alit eins og það átti að
vera, en allir slógu á létta strengi
og þú gerðir góðlátlegt grín af öllu
saman. Svo kom ljósið og allt gekk
eins og átti að ganga og við áttum
yndislega jólastund saman.
Við munum hvað þú varst mikið
jólabarn, og við hlökkuðum alltaf svo
til að fara til ykkar ömmu á Háaleit-
isbrautina til að skreyta jólatréð sem
þú keyptir. Við vorum svo montin
yfir því að fá að skreyta tvö jólatré
á meðan aðrir skreyttu eitt. Við
fengum þó ekki að gera allt ein og
óstudd, því þú vildir setja jólaseríuna
á tréð; allt varð að vera eftir kúnstar-
innar reglum.
Elsku afi, við vitum að þér líður
vel þar sem þú ert núna, laus við
allar þjáningar. Við munum varð-
veita minningu þína í hjörtum okkar.
Nú legg ég augun aftur
ó guð, þinn náðarkraftur,
mín veri vöm í nótt,
og yfir láttu vaka
þinn engil
svo ég sofi rótt.
Kær kveðja.
Addý, Ivar, Bergur og
Andrea.
Karl Jóhannsson var heilsteyptur
maður, vandaður til orðs og æðis.
Hann hallaði aldrei vísvitandi réttu
máli. Þetta mun hafa komið fram í
störfum hans sem ég veit að fóru
honum vel úr hendi enda naut hann
trausts og vináttu samstarfsmanna,
sem hann mat mjög mikils. Karl var
myndarlegur á veili, bar sig vel,
snar og sterkur, hafði gaman af að
reyna afl sitt, en misbeitti því aldr-
ei, snyrtimenni, kurteis, skemmti-
legur félagi og gekk í augun á kon-
um og hafði gaman af. Hann hafði
þó fieiri áhugamál, var briddsspilari
góður, með þeim bestu, lagði sig
samt niður við að spila við okkur
félagana og reyndi að kenna okkur
listina. Oft færði hann mér bók í
leiðinni, gjarnan um sagnfræði, sem
var okkar sameiginlega áhugamál.
Hann var orðinn hafsjór af fróðleik.
Lengst af var Karl stálhraustur, en
varð þó að takast á við alvarlega
sjúkdóma. Hann fékk krabbamein
og yfirvann það. Síðan kom í ljós
að hann var með hryggikt, sem tók
að angra hann á efri árum. Sá kvilli
kreppir margan manninn, en Kalli
tókst á við vandann og þjálfaði sig
svo að enginn sá á honum að hann
væri giktveikur og hélt hann alltaf
fullri reisn.
Nú er Karl Jóhannsson horfinn
af heimi og ég hugga mig við minn-
inguna um góðan dreng.
Við Lovísa og börnin okkar vott-
um Aldísi og börnum hans öllum
fyllstu samúð og megi alfaðir sem
öllu ræður styrkja þau í sorginni svo
og alla vini hans.
Jón Þorsteinsson.
+ Kristian Breið-
fjörð Jacobsen
var fæddur í Koper-
vik í Noregi 5. nóv-
ember 1916. Hann
lést í Telemark
Sentral Sykehus 29.
ágúst síðastliðinn.
Faðir hans var
Hans Eberg Jacobs-
en, sjómaður, f.
13.7. 1880, d. 17.1.
1959. Móðir hans
var Maria fædd
Kristjánsdóttir,
Jacobsen, ljósmóðir
frá Otradal á
Barðaströnd, f. 3.9. 1887, d.
11.11. 1975. Systini hans:
Eberg, látinn, Anna, látin, Lilly,
býr í Araldsnes, Elsa, býr í
Savelandsvik, Sigrið, býr í
Nodedden, Jacob, býr í Sta-
vanger, og Olíne, býr í Raude-
berg, öll í Noregi.
Kristian flutti til Reykjavík-
ur með móður sinni og systkin-
um 1929, en þau fluttu til Nor-
egs aftur tíu árum síðar, að
honum undanskildum. Eftir
fermingu réðst hann sem
vinnumaður að Hóli í Hvamms-
sveit þar til hann var kvaddur
til herþjónustu 1942.
Meðan hann dvaldi á Islandi
eignaðist hann með Hildi Hall-
dórsdóttur, f. 1.1. 1915, tvö
Elsku hjartans pabbi minn. Það
er erfitt að sætta sig við að þú
skulir vera farinn af okkar tilveru-
stigi aðeins nokkrum dögum eftir
að við ferðuðumst um hálfan Noreg
og hittum alla ættingjana. Þá ríkti
gleði og hamingja og þú fékkst að
hitta systkini þín sem þú hafðir
ekki séð jafnvel í mörg ár.
Heimsstyijöldin skildi okkur að
þegar ég var þriggja ára gamall,
eftir það áttum við aðeins 40 daga
samveru, en á þessum fjörutíu dög-
um gafst þú mér alla þá ást og
umhyggju sem ég hafði þráð alla
ævi.
Meðan við Guðrún dvöldum hjá
þér og Sigyn, þinni yndislegu konu,
var eins og þjóðhöfðingjar væru á
ferð, ykkur fannst að ekkert væri
nógu gott og öllu var fórnað fyrir
okkur, þannig að okkur liði sem
best, svo var einnig hvar sem við
komum til ættingjanna í Noregi.
Þú sýndir mér æskustöðvarnar
þínar í Kopervik, þar sem amma
ól ykkur átta systkinin upp, að
mestu ein, því afi var alltaf á sjón-
um, ásamt því að ala upp þennan
stóra barnahóp tók hún sem ljós-
móðir á móti fjögur þúsund tuttugu
og fimm börnum á sinni starfsævi,
sem segir okkur að snemma hefur
ábyrgð heimilisins lent á herðum
ykkar systkinanna.
Hjarta mitt fyllist gleði í hvert
sinn er ég hugsa til þeirra stunda
er við ræddum fortíðina og þú sagð-
ir mér, að í hvert sinn er þú lagð-
ist til svefns hefðu orð þín í hugan-
um verið: „Góða nótt, elsku Agnar
minn, og Guð varðveiti þig.“
Ég veit að svo er einnig nú, á
því tilverustigi sem þú dvelur nú
á. Ég veit einnig, að þegar kallið
mitt kemur, tekur þú á móti mér
kvikur og teinréttur með glettnis-
lega brosið þitt og blik í augum
og útbreiddan þinn stóra, hlýja,
trausta faðm.
börn: 1) Agnar
Breiðfjörð Krist-
jánsson, f. 7.8. 1939,
kona hans Guðrún
Þóranna Ingólfs-
dóttir, f. 15.5. 1955.
Agnar á tvo syni,
Kristján, f. 11.11.
1960, hann býr í
Svíþjóð, og Birgi
Breiðfjörð, f. 8.3.
1973, hann átti þijú
börn, Alexöndru
Ósk, Eðvarð Geir
og Vigni Má, sem
er látinn. Hann býr
í Reykjavík, og 2)
Maríu Krisljánsdóttur, f. 22.9.
1942.
31. desember 1947 kvæntist
hann eftirlifandi konu sinni,
Sigyn F. Bardal Jacobsen, f.
1.3. 1924, þau eru barnlaus.
Eftir að herþjónustu lauk
stundaði hann ásamt konu sinni
sjálfstæðan atvinnurekstur í
nokkur ár, en þá brann fyrir-
tækið og heimili þeirra til
kaldra kola og stóðu þau uppi
allslaus. Eftir það starfaði hann
hjá Norsk Hydro og fékk
margskonar viðurkenningar
frá því fyrirtæki fyrir störf sín.
Utför hans fór fram frá
Heroya kirkju 3. september sl.
á 110. fæðingarafmæli móður
hans.
Elsku Sigyn mín, ég veit að
ævikvöldið þitt verður einmanalegt;
þú varst prinsessan hans, eins og
Guðrún kona mín var litla lambið
hans, eins og þið kölluðuð hana.
Þið voruð farin að hlakka svo
mikið til þess að halda upp á gull-
brúðkaupsafmælið ykkar, 31. des-
ember, því pabbi sagði við okkur:
„Þetta hafa verið yndisleg fimmtíu
ár“. Elsku Sigyn mín, það hryggir
okkur Guðrúnu að geta ekki verið
hjá þér á þessum erfiðu sorgar-
stundum, en við biðjum og hugsum
til þín og vonandi getum við fljótt
komið til þín aftur. En við vitum
að Guð ber græðandi smyrsl á sár-
in.
Elsku pabbi minn, það var svo
óendanlega margt sem ég átti eftir
að ræða við þig, en ég veit að nú
þarf ég ekki að segja það, því nú
getur þú lesið allar mínar hugsan-
ir. Það að fá að hitta þig og eiga
þennan tíma saman gefur mér
styrk til að reyna að vera betri og
meiri maður en ég hef verið, því
ég veit að nú ert þú alltaf mér
nálægur.
Að lokum vil ég þakka Petter
Taíjprd, Eiði Guðnasyni sendiherra
og Óskari og Immu á Hjálpræðis-
hernum fyrir ómetanlega aðstoð til
að við næðum samán. Einnig Elínu
í norska sendiráðinu svo og Leifi
Mýrdal fyrir hjálpina á þessum
sorgarstundum.
Elsku pabbi minn, ég hef verið
beðinn um að flytja þér sérstakar
kveðjur frá þeim ættingjum sem
ég hef náð til hér á íslandi. Einnig
sérstök kveðja frá Petter og Maríu
systur minni. Guðrún og Ingólfur
þakka einstaka hlýju og ástúð svo
og Kristján í Svíþjóð.
Elsku pabbi minn, friður Guðs
sé með þér, og bænir frá okkur.
Þinn elskandi sonur,
Agnar Breiðfjörð Krist-
jánsson og fjölskylda.
Skilafrestur
minningargreina
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði
ef útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: í sunnudags:
og þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. í
miðvikudags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf grein-
in að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag.
Berist grein eftir að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför
hefur farið fram, er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.