Morgunblaðið - 01.10.1997, Qupperneq 32

32 MIÐVIKUDAGUR 1. OKTÓBER 1997
MINIMINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
DAGRÚN HELGA
HA UKSDÓTTIR
+ Dagrún Helga
Hauksdóttir
fæddist í Reykja-
vík 24. nóvember
1962. Hún lést á
Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 24.
september síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar eru hjónin
Sigrún Björk
Steinsdóttir fædd
á Isafirði 19. nóv-
ember 1938 og
Haukur Harðarson
fæddur í Víðikeri
í Bárðardal 3. maí
1936.
Bræður hennar eru: Vignir
Bragi, f. 13.1. 1964, sambýlis-
kona Þóra Valgerður Jóns-
dóttir, f. 3.4. 1962. Vignir á
eina dóttur, Lilju, og stjúp-
dóttur, Önnu Kol-
brúnu Jensen. Haf-
þór Már, f. 4.12.
1966. Hafþór dó af
slysförum 20. jan-
úar 1985. Dagrún
Helga giftist Berg-
þóri Bjarnasyni
20.9. 1997. Berg-
þór fæddist í
Reykjavík 16.11.
1961. Þau eignuð-
ust einn son, Andra
Má Bergþórsson
17.12. 1984. For-
eldrar Bergþórs
eru Gíslína Vil-
hjálmsdóttir og Bjarni Sæ-
mundsson, búsett í Garðabæ.
Úfför Dagrúnar Helgu fer
fram frá Háteigskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Það var reiðarslag þegar við
fréttum í maí sl. að Dagrún hefði
greinst með illkynja sjúkdóm. Hún
var þá búin að vinna um tíma á
saumastofu og hafði verið alveg
-> sérstaklega ánægð með þá vinnu,
enda hafði áhugi hennar á handa-
vinnu og hæfileikar verið í þá átt.
Hún varð því fyrirvaralaust að
hverfa frá starfi sínu og takast á
við stranga meðferð og baráttu við
erfiðan sjúkdóm. Við sem stóðum
nærri gátum ekki annað en skynj-
að þann styrk og æðruleysi, sem
hún hafði til að bera vð þessar
erfiðu aðstæður.
Við hjónin lögðum upp í ferðalag
til norðurhéraða Spánar 15. sept-
■»» ember sl., en áður en við lögðum
af stað áttum við góða stund með
Dagrúnu, Bergþóri og Andra Má
á heimili okkar í Mosfellsbænum.
Talið barst þá m.a. að veru hennar
í Santander á Norður-Spáni við
spænskunám á unglingsárum. Það
fór ekki milli mála að Dagrún átti
góðar endurminningar frá Sant-
ander og hvatti okkur til að fara
þangað og skoða kastalann sem
hún bjó í og fagurt umhverfi hans.
Ennfremur bað hún okkur að
kaupa fyrir sig ákveðinn hlut sem
hún vissi að myndi fást í Santand-
er, þannig að hún eins og við vænti
endurfunda að loknu þessu stutta
ferðalagi.
Dagrún og Bergþór tilkynntu
okkur þetta kvöld að þau ætluðu
að giftast næsta laugardag 20.
september og þó að við gætum
ekki verið viðstödd brúðkaupið, var
hugur okkar með þeim þennan dag
og við fengum fréttir af því frá
börnum okkar símleiðis hve þessi
dagur var yndislegur.
Það var því gífurlegt áfall þegar
við fengum andlátsfregnina á
fjórða degi eftir brúðkaupið, og
þegar við áttum ófarna eina dag-
leið til Santander, sem hún dáði
svo mikið. Það var því með sér-
stöku hugarfari sem við skoðuðum
kastalann, sem var byggður sem
sumardvalarstaður Spánarkon-
ungs á árunum 1911-1913, en
hefur síðar fengið hlutverk
menntastofnunar.
Fyrstu minningarnar um Dag-
rúnu eru þegar þær mæðgur komu
til ísafjarðar þegar hún var 2ja
mánaða gömul, svo fíngerð og smá
og fallegt barn. Næsta minning
er um hana þegar hún var að æfa
sig í að segja „mjá“ eins og kisan
sem hún sá fyrr um daginn. Dag-
rún var mjög bráðþroska og fljót
til að tala, og það var alveg ótrú-
legt að svona lítil „dúkka“ gæti
talað svona skýrt. Hún átti líka
alltaf mjög auðvelt með allt nám
þegar fram í sótti.
A okkar fyrstu hjúskaparárum
+
Elskuleg móðir okkar,
ÁLFDÍS RAGNA GUNNARSDÓTTIR,
Skipholti 49,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu sunnudaginn 28. sept-
ember.
Halldór Lárus Pjetursson,
Hildur Bjarnadóttir.
+
Þökkum vináttu og hlýhug vegna andláts og
útfarar stjúpföður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
ÓLAFS INGVARSSONAR
frá Vindási.
Einnig sendum við starfsfólki Elli- og hjúkru-
narheimilisins Grundar kveðjur og þakkir fyrir
góða umönnun.
Jakobina G. Finnbogadóttir,
Guðni G. Jónsson, Ingveldur Sveinsdóttir,
Elín H. Jónsdóttir, Jóhann Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
var mikill samgangur á milli heim-
ila okkar og þá áttum við kost á
að kynnast Dagrúnu ennþá betur.
Síðan kom tímabil þegar við flutt-
um út á land, og þau fluttu til
Húsavíkur, þar sem Haukur gerð-
ist bæjarstjóri. Þessi ár hittumst
við sjaldnar, en þegar þau fluttu
aftur suður gistum við ævinlega
hjá Sigrúnu og Hauk, þegar við
áttum leið til Reykjavíkur.
Síðar komu svo ættarmótin sem
Dagrún, Bergþór og Andri Már
létu sig ekki vanta á og margar
góðar endurminningar eru bundn-
ar við. Eftir að við fluttum suður
aftur 1990 urðu börnin okkar til
að skapa ný tengsl og Andri Már
og okkar yngri börn, Ámý og
Siggi, urðu miklir mátar.
Það hefur verið kappsmál fjöl-
skyldunnar að byggja suamrbú-
staðinn Brekku í Tunguskógi á
ísafirði upp aftur eftir snjóflóðið,
sem lagði sumarbústaðabyggðina
í Skóginum í rúst. Dagrún, Berg-
þór og Andri Már lögðu þar sitt
af mörkum og þess vegna var
gleðilegt að þau skyldu fá tæki-
færi til að búa í nýja bústaðnum
sem fyrstu gestirnir í sumar.
Elsku Bergþór og Andri Már,
Sigrún, Haukur, Vignir og Ijöl-
skylda, Gíslína og Bjarni og fjöl-
skylda, þegar við áttum okkar síð-
ustu samverustund með Dagrúnu
talaði hún um hve hún ætti góða
að. Þið hafið svo sannarlega styrkt
hana og stutt á yndislegan hátt í
erfiðum veikindum hennar. Og
elskulegur bróðir, Hafþór Már,
sem á undan er genginn yfir móð-
una miklu, hefur nú umvafið
elskulega systur á nýju tilveru-
stigi.
Við sendum ykkar góðar kveðjur
frá Róbert, Valborgu og fjölskyldu
í Noregi og óskum þess að Guð
styrki ykkur í þessari miklu sorg.
Hæfileikarík og kjarkmikil ung
kona hefur verið kölluð úr þessum
heimi.
Góður Guð blessi minningu Dag-
rúnar Helgu Hauksdóttur.
Lilja og Erling.
Elsku Dagrún, núna ertu farin
frá okkur, það er ekki langt síðan
við kynntumst. Þú hófst störf hjá
okkur í mars sl. og varst strax
vel inni í starfinu, þú hafðir gam-
an af saumaskap og við sáum að
allt lék í höndunum á þér. Það er
ekki auðvelt að fá starfskraft í
fatabreytingar, og vorum við mjög
ánægðar að þú skyldir koma til
okkar, framtíðin bauð upp á svo
marga kosti við að hafa svona
unga og hressa manneskju með
okkur. Dugnaður og áhugi var
mikill, og þú varst ein af þeim sem
höfðu ekki áhyggjur af klukk-
unni. Þótt vinnutíminn væri búinn,
en verkefnið ekki, þá varstu ekk-
ert að flýta þér heim, heldur klár-
aðir þú það sem þú varst að vinna,
varst sko ekki að hlaupa frá hálf-
kláruðu verki. Það var svo undar-
legt hvað við þtjár náðum vel sam-
an, ég og þú á svipuðum aldri,
og svo mamma aðeins eldri, en
við urðum allar svo nánar.
Vinnusemin og dugnaðurinn
lýstu sér vel þegar þú hentist til
læknis einn daginn og komst svo
í vinnu daginn eftir og sagðir að
læknirinn hefði hringt og sagt að
þú værir með lungnabólgu. Við
rákum þig heim, sögðum að þú
hefðir ekkert að gera hérna í öllu
rykinu, en þá sagðir þú að þú
yrðir þá fyrst veik, ef þú færir
heim, og það var alveg rétt. Þú
varðst veik, en hvað þú varst dug-
leg að reyna að verða heil heilsu.
Þú varst svo jákvæð, þú ætlaðir
sannarlega að ná þér upp úr þessu.
Þú hringdir í okkur fyrir tæpum
hálfum mánuði og sagðir að þú
og Bergþór ætluðuð að gifta ykkur
20. september, þú varst svo ánægð
með lífið, og sagðir við mig að
eftir eitt ár ættum við, ég og þú,
að fara út að skemmta okkur og
mála bæinn rauðan, svo ákveðin
varstu í að sigrast á sjúkdómn-
um.
Svo kom brúðkaupsdagurinn og
við mamma fórum heim til foreldra
þinna með smápakka og sáum
hvað garðurinn var fallega skreytt-
ur. Við vorum mjög spenntar að
heyra í þér eftir helgina, en á mið-
vikudag þá hringdi ég í Bergþór
og þá sagði hann mér að þú værir
farin frá okkur. Þú varst víst svo
yndisleg á brúðkaupsdaginn en svo
varðstu svo veik, og aðfaranótt
miðvikudags hafðir þú kvatt þenn-
an heim.
Hve sárfegin vildi ég veita þér lið,
þótt vægð sé að deyja hér ungur
og gott sé að vita þú gengin í frið
er gráturinn heitur og þungur.
Hún leið eins og geisli sitt skammvinna skeið
og skírist nú ljósinu friða.
Hún samfundi þráir, hún sér ykkar leið,
og sætt er hjá guði að bíða.
(Höf. ók.)
Elsku Bergþór og Andri Már,
+
Móðir mín og tengdamóðir okkar,
VILBORG M. ÓLAFSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Höfða
verður jarðsungin frá Akraneskirkju, fimmtu-
daginn 2. október ki. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á
dvalarheimilið Höfða.
Fyrir hönd fjölskyldna,
Katrín Georgsdóttir, Janus Bragi Sigurbjörnsson,
Emilía Jónsdóttir.
+
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur
samúö, hlýhug og vináttu við andlát og útför
ástkærrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
KLÖRU INGVARSDÓTTUR,
Aflagranda 40,
Reykjavík.
Vilhelm S. Sigurðsson,
Sigurmundi Óskarsson, Olga Þorsteinsdóttir,
Eva Vilhelmsdóttir, Kjartan Ólafsson,
Elín Vilhelmsdóttir, Stefán Helgason,
Sigurður Vilhelmsscn, Sigurlaug Sveinsdóttir,
Málfríður Vilhelmsdóttir, Kristján Thorarensen,
Ingvar Vilhelmsson, Kristín Sandholt,
barnabörn og barnabarnabörn.
sorg ykkar er mikil, megi guð
styrkja ykkur og fjölskyldur ykkar.
Jóhanna og Dúfa.
Kæra vinkona.
Við minnumst þess nú er við
hittumst'fyrst haustið 1977 á leið
i Héraðsskólann í Reykholti þar
sem við brölluðum margt saman
næstu tvo vetur. Þetta var upphaf
kynna okkar sem hafa haldist æ
síðan. Þú varst mikill húmoristi
og hrókur alls fagnaðar, nema á
morgnana varstu ansi þung okkur
til mikillar mæðu. Þurftum við að
beita ýmsum brögðum til að koma
þér í skólann og höfðum gaman
af. Ekki kom það niður á náminu
þar sem þú varst alltaf með topp
einkunnir án mikillar fyrirhafnar
meðan við hinar lágum „sveittar"
yfir námsbókunum. Sem dæmi
þegar próflestur stóð sem hæst
og ætlunin var að vaka yfir
skruddunum þá sofnuðum við, en
þú sást um að vekja okkur í pás-
urnar þar sem við gæddum okkur
á ýmsum kræsingum. Endalaust
getum við rifjað upp og hlegið að
öllum uppátækjunum og góðu
minningunum sem við eigum sam-
an. Þó að öll þessi ár liðu fannst
okkur alltaf er við hittumst að við
værum sextán á ný. Var það ekki
dæmigert fyrir þig þegar við hitt-
umst síðast allar saman þá komst
þú með kjólinn sem þú ætlaðir að
fara í um kvöldið og kláraðir að
sauma hann á meðan við hinar
tókum okkur til.
Það er sárt að missa þig úr okk-
ar hópi og vont að vita til þess að
við eigum ekki eftir að heyra þinn
sérstaka hlátur hljóma, en það var
einmitt hann sem söng í huga okk-
ar allra daginn er við heyrðum um
andlát þitt. Elsku Dagga okkar,
það var gott að fá að kynnast þér
og eiga með þér samleið.
Við viljum votta nánustu að-
standendum okkar dýpstu samúð
og biðjum góðan Guð að styrkja þá.
Þá jarðnesk bresta böndin,
blítt við hjörtu sorgum þjáð
vonin segir: Heilög höndin
hnýtir aftur slitinn þráð.
(H. Hálfd.)
Vinarkveðja,
Kolbrún, Kristín,
Sigríður og Ingdís.
Laugardaginn 20. september
vorum við öll saman komin til að
gleðjast með þér og Bergþóri á
brúðkaupsdegi ykkar þar sem þið
geisluðu af ást og hamingju, þrátt
fyrir erfið veikindi þín, og sungum
eftirfarandi kvæði.
Snert hörpu mína himinboma dís,
svo hlusti englar pðs í paradís.
Við götu mína fann ég fjalarstúf,
og festi á hann streng og rauðan skúf.
Úr furutré sem fann ég út við sjó
ég fugla skar og líka’ úr smiðjumó.
í huganum til himins oft ég svíf
og hlýt að geta sungið í þá líf.
Ég heyri’ í fjarska villtan vængjaþyt.
Um varpann leikur draumsins perluglit.
Snert hörpu mína himinborna dís,
og hlustið, englar guðs í paradís.
(Davíð Stefánsson.)
Er við minnumst þín er ekki
hægt annað en að minnast þess,
hve vel þú varst lesin og minnug.
Þú hafðir mikinn áhuga á ferðalög-
um og ferðaðist víða um landið með
Bergþóri og Andra Má. Hjartahlýja,
glaðlyndi, lífsgleði og yndislegt við-
mót gagnvart börnum okkar, er
hugsun okkar til þín á þessum degi.
Þegar við kveðjum þig elsku
Dagrún, þökkum við þér fyrir góðar
stundir sem við áttum saman á liðn-
um árum ásamt Bergþóri og Andra
Má. Guð geymi þig.
Elsku Bergþór og Andri Már,
Sigrún og Haukur og aðrir ástvin-
ir, guð gefi ykkur styrk í sorg okk-
ar.
Vilhjálmur og Anna,
Sæmundur og Kristín.