Morgunblaðið - 08.11.1997, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNIIMGAR
LAUGARDAGUR 8. NÓVEMBER 1997 45
)
)
I
I
5
I
i
I
I
J
I
I
I
I
I
í
i
i
i
i
í
i
MARIA S.
JÖNSDÓTTIR
PÁLL E.
ASMUNDSSON
að koma til þeirra þangað þar sem
alltaf var heitt á könnunni.
Amma mín var einstaklega ljúf
kona og glettin í tilsvörum, enda
lifa enn innan fjölskyldunnar ýmis
tilsvör sem amma lét út úr sér við
ýmis tækifæri. Palli var okkur
barnabörnunum hennar ömmu allt-
af hinn besti afi og var alltaf boð-
inn og búinn til að aðstoða okkur
með hvaðeina sem við þurftum að-
stoð við.
Þær eru ófáar minningarnar sem
eru bundnar ömmu og Palla í gegn-
um tíðina, og fylgir þeim öllum sól-
skin og gott veður. Til dæmis að
fara í beijaferð vestur í Dali á haust-
in þar sm Palli fyllti hveija fötuna
á fætur annarri af blábeijum, og
að fara í ferðalag með þeim á sumr-
in, þar sem amma hafði alltaf með-
ferðis kóngabijóstsykur og Palli
keypti pylsu og kók fyrir alla ferða-
+ Páll E. Ás-
mundsson
fæddist á Hríshóli
í Reykhólasveit,
Austur-Barða-
strandarsýslu 13.
febrúar 1912.
Hann lést á Elli-
og hjúkrunar-
heimilinu Grund
20. janúar 1997.
Maria Sigriður
Jónsdóttir fædd-
ist fædd í Belgsd-
al, Saurbæjar-
hreppi, Dala-
sýslu, 18. apríl
1916. Hún lést á Elli- og hjúkr-
unarheimilinu Grund 20. októ-
ber síðastliðinn. Jarðarförin
hefur farið fram í kyrrþey að
ósk hinnar látnu.
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnamir
honum yfir.
(Hannes Pét.)
Amma og Palli eru bæði dáin.
Palli afí lést í janúar á þessu ári
eftir stutta sjúkdómslegu, en amma
fékk hægt andlát að morgni 20.
október og þar með hafði hennar
hinsta ósk ræst.
Amma og Palli bjuggu lengst af
á Grundarstíg 11 og var alltaf gott
BENEDIKT
SIG VALDASON
+ Benedikt Sigvaldason var
fæddur að Ausu í Andakíl
18. apríl 1925. Hann lést á heim-
ili sínu 10. október síðastliðinn
og fór útför hans fram frá
Háteigskirkju 23. október.
Miðja vegu eða upp úr því í
Menntaskólanum í Reykjavík, lágu
leiðir okkar Benedikts fyrst saman.
Við fylgdumst síðan að í B-bekkjum
máladeildar allt til stúdentsprófs
1949. Vegna langrar dvalar á
sjúkrahúsi gat ég ekki verið við
útför míns ógleymanlega bekkjar-
bróður og góða vinar. En núna lang-
ar mig að minnast hans lítillega.
Þegar sorgin og söknuðurinn
dynja á, sér maður hvernig ýmis
lögmál og speki í jarðlífinu eru þeg-
ar grundvölluð í heilagri ritningu.
Nefni ég 126. Davíðssálminn, 5. og
6. vers:
Þeir sem sá með tárum,
munu uppskera með gleðisöng.
Grátandi fara menn
og bera sæðið til sáningar,
með gleðisöng koma þeir aftur
og bera kornbindin heim.
Hér erum við minnt á þá huggun
og þann kraft, sem Drottinn veitir
í staðfastri bæn. Persónuleiki Bene-
dikts Sigvaldasonar var sterkur og
heilsteyptur. Gáfurnar voru leiftr-
andi og því ánægjulegt að ræða um
hvaðeina við hann. Hann varð síðan
hámenntaður í tungumálum og
fleiru. Það var hrein og bein unun,
þegar hann fékk að sýna afburða
kunnáttu sína og þekkingu t.d. í
latínutímum í 6. bekk B. Annars
má segja að hann hafi leikið sér
að hinum ýmsu námsgreinum, svo
opnar voru þær hinum gáfaða
manni. Það sópaði að Benedikt.
Glæsileiki hans og ýmsir yfirburðir
urðu til þess. En engu að síður var
hann hinn hógværi, lítilláti og kurt-
eisi maður, sem réð yfir sannri
menntun og menningu. Þess vegna
bar hann öll þessi andlegu verð-
mæti með mikilli reisn. Hann var
maður aga og stjómsemi. Hann gat
verið hinn alvarlegi maður út á við
og í starfi, en var hinn léttlyndi og
skemmtilegi félagi í heimahúsum
og á góðra vina fundi.
Gamansemi hans og kímnigáfa
hittu ætíð í mark enda var hvort
tveggja vel fágað eins og höfundur-
inn. Það átti vel við Benedikt og
fór honum harla vel, að geta alltaf
gengið að réttum hlutum á réttum
stað. Hann var vandvirkur og hon-
um vannst vel og hin góða regla
hans á öllu spillti þar ekki fyrir.
Þetta sást bæði í námi hans og síð-
ar í starfí. Benedikt var tvíkvæntur
og síðari eiginkona hans er mín
góða frænka, Adda Geirsdóttir. Til
fyrri hjúskaparmála hans þekki ég
ekkert, en veit þó að þar eignaðist
hann einn son. Heimili Benedikts
og Öddu var frábært að gestrisni,
bæði að Laugarvatni og síðar í
Hamrahlíð 31 í Reykjavík. Á Laug-
arvatni var helsti starfsvettvangur
þeirra hjóna, bæði skólastjórn og
kennsla eins og víða er kunnugt. Á
heimili þeirra ríkti líka hið hlýlega
og glaðlega viðmót. Það var bæði
menntandi og gefandi að ræða við
Benedikt um hin ýmsu mál og þá
ekkert síður við Öddu, konu hans.
Fannst mér mikið til koma að heyra
hina staðföstu ættfræðiþekkingu
hennar og vita af frændrækni henn-
ar. Trygglyndið var þeim báðum
sameiginlegt og því fagnaði ég
ævinlega þeim ógleymanlegu
stundum, er við hittumst og ég og
fjölskylda mín fengum að njóta
þessara andlegu verðmæta. En því
miður lágu leiðirnar allt of sjaldan
saman enda störf og starfsvett-
vangur með þónokkurri vegalengd
á milli. Samt náðum við því þó,
nokkum veginn, að koma á heimili
ANDRÉS SIGURÐUR
SIG URJÓNSSON
langana í næstum hverri sjoppu.
Seinustu árin bjuggu amma og
Palli á Elli- og hjúkrunarheimilinu
Grund og þar lumaði Palli allt'af á
mola fyrir langafabörnin og amma
átti alltaf til fallegt bros handa
þeim sem komu í heimsókn.
Okkur langar til að þakka ömmu
og Palla fyrir samfylgdina og erum
sannfærð um að nú líður þeim vel.
Brynhildur og fjölskylda.
Þá er María amma aftur komin
heim í heiðardalinn sinn, Saurbæ-
inn. Loksins fékk hún hvíldina sem
hún hefur óskað eftir í hvert skipti
sem við komum í heimsókn til henn-
ar núna síðustu árin.
Þó svo að hún hafi verið að mestu
leyti minnislaus núna síðustu árin,
þá var hún alltaf hress, kát og gerði
að gamni sínu fram á síðasta dag.
Alltaf fannst henni jafn gaman að
fá langömmugaurana í heimsókn
og alltaf fannst þeim jafn gaman
þegar langamma potaði í þá með
stafnum sínum.
Það fyrsta sem Böðvari varð að
orði þegar honum var sagt frá and-
láti ömmu sinnar var: „Það var
ekki gott á hana, og þá getum við
aldrei heimsótt hana aftur,“ og það
næsta sem honum varð að orði var:
„En þá er hún komin upp til Guðs
til Palla langafa og Magnúsar afa.“
Minningarnar streyma um hug-
ann en erfítt er að rita þær á papp-
írinn. Ekki munum við fara fleiri
heimsóknir á Grundina í bráð og
aldrei munum við aftur heyra vina-
legu spurninguna: „Hver eruð þið?“
sem við vorum alltaf spurð þegar
við komum í heimsókn til Maríu
ömmu. Já, minnisleysið háði henni
mikið síðustu árin en núna situr
hún þarna uppi og brosir til okkar
og þekkir okkur öll aftur.
Elsku amma, við sjáumst ein-
hvern tíma seinna á öðru tilveru-
stigi.
Guðmundur og fjölskylda.
þeirra að Laugarvatni og i Reykja-
vík og þau að koma á heimili okkar
að Bergþórshvoli. Benedikt var eins
og fyrr kom fram hámenntaður og
víðfróður maður og sá vel skilin á
milli „klassískrar“ menntunar fyrri
tíma og alls konar skyndiyfírborðs-
ítroðslu, er síðari tímar hafa sýnt
okkur. Benedikt var heill og sann-
ur, hreinskiptinn og ógleymanlegur.
Og hann gleymdi ekki í kennslu
sinni, að brýna fyrir nemendum sín-
um tillitssemina í annarra garð.
Yfír heimili hans og Öddu skein
vissulega hin sanna menntastjarna.
En þegar dauðinn hefur nú fært
Benedikt brott af heimili sínu til
betri og fegri heima, vil ég minna
frænku mína elskulega og íieiri á
eftirfarandi orð úr bókinni: „I mold-
inni glitrar gullið“:
Tindra tár, titra hjörtu,
bresti hin göfga brú.
Slík eru harmalög hreinnar ástar,
bautasteinum betri.
Áður hef ég vikið að starfí og
hinum skörpu gáfum Benedikts.
En þessu má líka lýsa með þekktum
ljóðlínum:
Tími og eilífð út og saman renna,
enginn deyr, ef vitar andans brenna.
Þitt var hlutverk það, að lýsa og kenna,
þitt var starf á akri göfugmenna.
Nú bið ég Guð að veita þeim
huggun og styrk, sem sakna Bene-
dikts mest og hins sama bið ég
þeim, er honum þótti vænst um.
Síðan þakka ég drengskap Bene-
dikts og þá órofa vináttu hans, sem
aldrei bar skugga á. Fágætan heið-
ursmann, sem í engu mátti vamm
sitt vita, kveð ég svo að leiðarlok-
um. Þá lýsa orðin hans Davíðs Stef-
ánssonar vel hugsunum mínum:
Hveiju sem ár
og ðkomnir dagar
að mér víkja,
er ekkert betra
en eiga vini
sem aldrei svíkja.
Séra Páll Pálsson
á Bergþórshvoli.
+ Andrés Sigurður Sigurjóns-
son fæddist á Sveinseyri í
Dýrafirði 15. júní 1953. Hann
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur
15. október siðastliðinn og fór
útför hans fram frá Þingeyrar-
kirkju 25. október.
Elsku frændi, ekki óraði mig fyr-
ir því að kvöldið 14. október yrði
það síðasta sem við hittumst í þessu
lífí. Mér fínnst það einkennileg og
tregablandin tilhugsun að við eigum
ekki eftir að hittast nær því á hveij-
um degi, eins og raunin var á, eftir
að þú fluttir aftur hingað vestur.
Ég geri mér fulla grein fyrir því að
lífíð er ekki alltaf dans á rósum, og
þú varst búinn að ganga í gegnum
marga erfíðleika. Verst finnst mér
að þegar lífíð var farið að brosa við
þér á ný, skyldir þú hverfa á braut.
Það fer ekki hjá því að á stundu,
sem þessari rifjast margt upp, þá
sérstaklega minnist ég góðra stunda
á Brekkugötu 6, þar sem ég var
alltaf með annan fótinn, og var nán-
ast mitt annað heimili.
Oft var spilaður „Marías" við
ömmu þína og margt gert til gam-
ans. Það var lítið mál að hlaupa
yfír götuna. Einnig minnist ég
góðra stunda, sem við áttum saman
félagarnir þrír, ég, þú og Sigþór í
mörg ár. Aldrei bar skuggann í
milli og ekki minnist ég þess að
BRIPS
Umsjón Arnór G.
Ragnarsson
Stórmót Bridsfélagsins
Munins og
Sam vinnuferða-Landsýnar
STÓRMÓT Bridsfélagsins Munins
í Sandgerði og Samvinnuferða-
Landsýnar fer fram laugardaginn
15. nóvember nk. í húsi félagsins
við Sandgerðisveg.
Heildarverðlaun verða 166 þús-
und krónur. Fyrstu verðlaun eru
70 þúsund kr., önnur verðlaun 50
þúsund, þriðju verðlaun S/L-vinn-
ingur að verðmæti 30 þúsund, 10
þúsund krónur eru fyrir 4. sætið
og 6 þúsund kr. fyrir 5. sætið.
styggðaryrði félli nokkurn tíma
okkar í millum. Svo skildu leiðir,
eins og eðlilegt er. Þú hefur alltaf
verið góður drengur og hlédrægur
og stundum um of. Eftir að þú
komst aftur hingað vestur gerði ég
mér grein fyrir að þú hafðir lítið
breyst hvað varðar hógværðina.
Gerðir aldrei flugu mein. Það gladdi
mig mjög í sumar er yngri syni
þínum og syni mínum varð vel til
vina, þó töluverður aldursmunur sé
á þeim. Þetta minnti mig á okkar
góðu vináttu, sem ég þakka af ein-
lægni. Ég bið góðan guð að varð-
veita börnin þín þau Kristrúnu
Klöru, Guðrúnu Björgu, Ástu Krist-
ínu, Guðmund Pál, Sigrúnu Berg-
lindi og Siguijón Hákon, og hjálpa
,þeim í sorgum þeirra. Megi minn-
ingin um góðan föður lifa um eilífð.
Einnig bið ég guð að blessa og
styrkja alla vini og ættingja, og þá
sérstaklega systur þínar þijár sem
hafa þurft að sjá á eftir foreldrum
ykkar og ykkur bræðrunum á stutt-
um tíma.
Ekki skil ég tilganginn, en vegir
guðs eru órannsakanlegir.
„... Flýt þér, vinur! í fegra heim,“
kijúptu að fótum friðarboðans.
Og fljúgðu á vængjum morgunroðans.
Meira að starfa guðs um geim.
(Jónas Hallgrimsson.)
Sigmundur Fríðar Þórðarson.
Auk þess er boðið upp á léttar
veitingar í mótslok. Keppnisgjald
er 6000 krónur á parið.
Bridsdeild Barðstrendinga
og bridsfélag kvenna
NÚ STENDUR yfífr Hraðsveita-
keppni, 15 sveitir spila. Staða efstu
sveita eftir 2 kvöld er eftirfarandi:
Sveit
Nicolai Þorsteinssonar 1122
Jóns Stefánssonar 1089
Halldórs Þorvaldssonar 1087
Gísla Sveinssonar 1082
Besta skor 3. nóv. sl.
Halldórs Þorvaldssonar 573
Nicolai Þorsteinssonar 570
Ólínu Kjartansdóttur 551
Öldu Hansen 537
+
Móðurbróðir minn,
MAGNÚS BJARNASON
skipasmiður,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áður Svöluhrauni 6, Hafnarfirði,
andaðist að morgni fimmtudagsins 6. nóvember.
Fyrir hönd annarra vandamanna,
Gunnur Friðriksdóttir.
t
Kærar þakkir fyrir auðsýndan hlýhug við fráfall bróður okkar,
JÓNS PÉTURSSONAR,
Gautlöndum.
Við þökkum öllum þeim, er veittu honum gleði á liðnum árum.
Þorgerður, Ásta og Sigurgeir.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur einstaka samúð og vinarhug við
andlát og útför ástkærs eiginmanns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
TRAUSTA BJARNASONAR,
Höfðaholti 6,
Borgarnesi.
Guð blessi ykkur öll.
Arngerður Sigtryggsdóttir,
börn, tengdasynir og barnabörn.