Morgunblaðið - 14.11.1997, Síða 46

^6 FÖSTUDAGUR 14. NÓVEMBER 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JÓN ÓLAFUR
SIGURÐSSON
+ Jón Ólafur Sig-
urðsson fæddist
á Siglufirði 14. ágúst
1918. Hann lést í
Reykjavik 4. nóvem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Sigurður Arnason
trésmiður, ættaður
frá Tréstöðum í
Hörgárdal í Eyja-
firði, f. 5. ágúst 1881,
d. 17. janúar 1959,
og kona hans Sal-
björg Engilráð Jóns-
dóttir, ættuð frá
Lundi í Fljótum í
Skagafirði, f. 28. apríl 1878, d. 2.
mars 1954. Jón var einkabarn
þeirra. Uppeldissystir Jóns var
Ólöf Steinþórsdóttir, d. 28. júlí
1984. Þau voru systrabörn.
Jón kvæntist Unni Helgu Möll-
er frá Siglufirði, f. 10. desember
1919, og voru þau búsett þar. Þau
eignuðust fjögur börn. Þau eru:
1) Björgvin Sigurður, f. 9. febrú-
ar 1942, búsettur á Siglufirði.
Eiginkona hans er Halldóra
Ragna Pétursdóttir. Börn þeirra
eru Halldóra Salbjörg, Jón Ólaf-
v , ur og Sigurður Tómas. 2) Stein-
unn Kristjana, f. 22. janúar 1943,
búsett á Siglufirði. Eiginmaður
hennar er Freyr Sigurðsson.
Börn þeirra eru Helga, Sigurður
og Katrín. 3) Brynja, f. 18. ágúst
1944, búsett á Akranesi. Eigin-
maður hennar er Hallgrímur
Jónsson. Börn þeirra eru Andrés
Helgi, Unnur og Sigrún Margrét.
4) Salbjörg Engilráð, f. 28. júní
1947, búsett í Grindavík. Eigin-
maður hennar er Sigurður Vil-
mundsson. Börn þeirra eru Vil-
mundur, Jón Ólafur,
Gígja Rós og Harpa
Ósk. Jón og Unnur
slitu samvistum.
Eftirlifandi kona
Jóns er Valdís Ar-
mannsdóttir, f. 6.
mars 1930 á Hofi á
Höfðaströnd, hún
fluttist ung til Siglu-
fjaröar. Valdís er
starfsmaður á Hrafn-
istu í Reykjavík. Þau
eignuðust tvo syni. 1)
Guðmundur Kristinn,
f. 6. nóvember 1959,
búsettur í Reykjavík.
Eiginkona hans er Halldóra Pét-
ursdóttir. Börn þeirra eru Valdís
Björt og Pétur Mikael. 2) Sigurð-
ur, f. 20. september 1972, búsettur
í Reykjavík. Sambýliskona hans er
Elísabet Þorvaldsdóttir. Sigurður
á einn son, Sigurð Pálma. Langa-
fabörn Jóns eru orðin fimmtán.
Jón starfaði fyrst sem verka-
maður hjá Sfldarverksmiðjum
ríkisins en hóf ungur störf sem
verkstjóri hjá Friðriki Guðjóns-
syni í Hrímni hf. við fiskverkun
og sfldarfrystingu. Jón festi síðan
kaup á Hrímni hf. ásamt fleiri at-
hafnamönnum og var þar starf-
rækt sfldarsöltunarstöð ásamt
sfldarfrystingu öll sfldarárin. Jón
var sfldarmatsmaður í nokkur ár
og ferðaðist mikið um landið. Jón
fluttist til Reykjavíkur árið 1969
og hóf sama ár störf sem tjóna-
skoðunarmaður hjá Sjóvá og
starfaði þar til ársins 1989 þegar
hann lét af störfum vegna aldurs.
Jón verður jarðsunginn frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Elsku pabbi, þitt kall kom alltof
fljótt og óvænt. Þegar við Siggi
komum í Breiðholtið á mánudaginn
varst þú ekki heima, þú hafðir farið
í þína daglegu sundferð. Við sett-
umst niður með Valdísi og fengum
okkur kaffi, eins og svo oft áður. Við
vorum á hraðferð og ætluðum ekki
að bíða eftir þér, þar sem okkur
skildist að þú kæmir vanalega heim
úr sundinu klukkan sjö. En í þetta
skipti komst þú óvænt fyrr heim,
þannig að við hittumst og spjölluð-
um saman. Þú varst svo kátur og
glaður að sjá okkur, samt fannst
mér þú vera þreyttur eftir sundið.
Þú sagðist hafa komið fyrr heim
ji^egna þess að það hefðu verið svo
fáir í sundlauginni til að tala við.
Mikið er ég fegin því núna, að
hafa fengið þetta tækifæri til að sjá
þig, halda utan um þig og kyssa þig
bless þennan dag, því sólarhring
seinna varst þú farinn frá okkur
þangað sem við öll fórum að lokum.
Það eru margar minningar sem
hafa runnið gegnum hugann undan-
farna daga.
Á uppvaxtarárunum hefði ég vilj-
að eiga fleiri stundir með þér, en þú
rakst síldarverkun ásamt fleirum og
þurftir þar af leiðandi að vinna mik-
ið yfir sumarið meðan síldin var
söltuð á Sigló.
En stundum gafst stund milli
stríða, og þá var reynt að gera eitt-
hvað saman. Þar koma fyrst upp í
hugann sunnudagsbíltúramir. Síðar
urðu þáttaskil í lífi okkar beggja. Þú
flytur suður til Reykjavíkur og
stofnar nýtt heimili. Um svipað leyti
fer ég að heiman, giftist og byrja
t
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
RÚNA ADOLFSDÓTTIR,
Borgarhrauni 13,
Grindavík,
andaðist á Landspítalanum miðvikudaginn
12. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
rí K
Sigurjón P. Magnússon.
a
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
SIGURÐUR GUTTORMSSON
bóndi,
Hleinargarði,
verður jarðsunginn frá Egilsstaðakirkju laugar-
daginn 15. nóvember kl. 14.00.
Guðbjörg Jóhannesdóttir,
dætur, tengdasynir,
barnabörn og barnabarnabörn.
minn búskap í Grindavík.
Afabörnin í Grindavík eru fjögur,
öll uppkomin. Þau eiga margar góð-
ar minningar um þig og þeim þótti
ákaflega vænt um þig og höfðu altaf
gaman af heimsóknunum í Breið-
holtið.
Stundum töluðum við um þá ein-
kennilegu tilviljun að ég, Salbjörg,
giftist Sigurði og við létum skíra
yngi-i son okkar Jón Ólaf. Þarna var
komin ný kynslóð og endurtekning
á nöfnum.
Efst í huga mér nú er þegar þú
komst í sumar í Húsafell á afmælis-
daginn minn, ásamt flestum úr fjöl-
skyldunni. Við stóðum saman á pall-
inum við sumarbústaðinn og horfð-
um yfir hópinn. Þú sagðist ekki al-
mennilega hafa gert þér grein fyrir
því hversu mörg við værum fyrr en
þarna, og hvað þú værir stoltur og
þakklátur Guði fyrir þennan fríða
og föngulega hóp. Enda varstu
sannkallaður ættfaðir og barst þína
kórónu með sóma þann dag.
Þegar fjölskyldan fjölmennti
norður á Siglufjörð til að vera við-
stödd brúðkaup seinni part sumars,
varstu hress og glaður yfir að kom-
ast til Siglufjarðar enn einu sinni,
og að eyða þar nokkrum dögum
með þeim sem þér þótti vænst um
var þér mjög dýrmætt.
Þú talaðir ekki mikið um þínar
tilfinningar og vildir ekki hafa mörg
orð um hlutina. Því ætla ég að láta
hér staðar numið.
Þín verður sárt saknað, en minn-
ingarnar eigum við og nú þegar
komið er að kveðjustund þakka ég
og fjölskyldan í Grindavík fyrir allt
og biðjum við Guð að varðveita og
geyma þig.
Æskutímann við öll viljum geyma,
unaðsstundir frá árunum þeim.
Eitt er víst að við öll látum dreyma
um að komast til þín aftur heim.
(Magnús Pálsson.)
Elsku Valdís og aðrir ættingjar
og vinir, megi Guð vera með okkur í
sorginni.
Salbjörg og fjölskykla.
Okkur bræðrunum barst sú sorg-
arfrétt á dögunum að afi Nonni
væri dáinn. Hann afi, þessi hressi
karl sem ekki hafði breyst nokkurn
skapaðan hlut, hvorki í útliti né við-
móti, síðan við fyrst munum eftir
okkur. Við höfðum eiginlega reikn-
að með að þannig yrði það a.m.k.
nokkur ár í viðbót.
Það er af ýmsu að taka þegar
minnast á manns eins og afa okkar,
Jóns Ólafs Sigurðssonar. Afi Nonni,
eins og við barnabörnin kölluðum
hann alltaf, var um margt litríkur
persónuleiki sem fyrst og fremst
var mótaður af átthögunum á Siglu-
firði. Sannur Siglfirðingur er eigin-
lega það fyrsta sem manni dettur í
hug þegar leitað er að einhverjum
samnefnara fyrir manninn. Við höf-
um sjálfsagt ekki verið nema
þriggja til fjögurra ára gamlir þeg-
ar við munum fyrst eftir honum. Þá
bjuggum við á hæðinni fyrir neðan
afa og ömmu á Hverfisgötunni og
oftar en ekki var stórum hluta dags-
ins eytt á efri hæðinni. Okkur finnst
vindlalykt góð vegna þess að þegar
það var vindlalykt á efri hæðinni þá
var afi heima. Þá átti afi það gjarn-
an til að troða í okkur hákarli, síld
og öðru „góðgæti“. Það var reyndar
hápunkturinn hjá gamla manninum
hin síðari ár þegar hann gat orðið
sér úti um þennan gamla íslenska
mat sem óðum er að hverfa af borð-
um landsmanna. Kannski var það
einmitt þetta sem hélt honum svona
vel ernum og hressum allt fram á
síðasta dag. Til marks um það þá
var hann enn að aka bíl - orðinn 79
ára gamall. Ein bernskuminningin
er einmitt tengd bílnum hans afa.
Glæsikerran, sennilega Fiat, freist-
aði ungra drengja einn blíðan sum-
ardag og Nonni yngri klifraði inn og
rak sig alveg óvart í einhverja stöng
eða pedala og fór því sína fyrstu
„prívat" ökuferð niður Hverfisgöt-
una. Allt endaði nú vel að lokum og
þörf áminning kom frá afa, enda var
hann m.a. ökukennari á þessum ár-
um. Hann fyrirgaf Nonna yngri líka
þegar hann kveikti í geymslunni
með kveikjaranum sem hann fékk
„lánaðan" hjá afa á aðfangadag þeg-
ar haldin voi'u „stór-jól“ á Hverfis-
götunni.
Afi var alltaf fljótur að fyrirgefa,
og hann hafði þá einstöku eiginleika
að eiga létt með að tala við fólk,
hann gaf sér alltaf tíma til að tala
við og hlusta á fólk. Þegar við bræð-
urnir vorum litlir vorum við sann-
færðir um að afi Nonni þekkti alla í
heiminum, kannski var heimurinn
minni þá.
Ekki er ætlun okkar að rekja ævi
og störf afa í þessari stuttu grein,
en það væri hins vegar auðsótt mál
því sögurnar og frásagnirnar af
samferðamönnum skipta sjálfsagt
tugum ef ekki hundruðum. Hann
upplifði síldarævintýrið á sínum
bestu árum og tók virkan þátt í því.
Vann sig upp af síldarplaninu og
stofnaði sitt eigið fyrirtæki, Hrímni
hf., ásamt félögum sínum. Saman
komu þeir upp söltunarstöð og síld-
arfrystingu.
„Síldin farin - fer ég líka,“ segir í
góðum söngtexta og það var líka
hlutskipti Jóns Sigurðssonar, því
eftir að silfur hafsins hætti að ber-
ast á land í lok sjöunda áratugarins
þá flutti hann suður og hóf búskap
með seinni konu sinni, Valdísi Ár-
mannsdóttur. Heimsóknirnar til afa
og Valdísar í Æsufellið voru yfirleitt
góð blanda af miklum matarveislum
og sögustund. Hlutir eins og tertur,
bollar og borðvenjur gátu orðið til-
efni til langra og skemmtilegra
sagna. Flestar tengdust þær Siglu-
firði á einhvern hátt enda var afi
gangandi alfræðibók um sögu Siglu-
fjarðar og siglfirskt líf.
En afi var líka mikill fjölskyldu-
maður og lagði ávallt ríka áherslu á
að halda stórfjölskyldunni saman.
Bamaböm og barnabarnabörn
skipta tugum þannig að það var ær-
ið verkefni í ellinni að fylgjast með
öllum þessum hópi. Lengi vel
reyndi hann að leggja alla afmælis-
daga á minnið og hringja í viðkom-
andi, en núna síðustu árin var orðið
ansi erfitt að leggja bara nöfnin á
minnið - hópur afkomenda er orð-
inn þetta fjölmennur og var hann
afar stoltur af honum. Hann fylgd-
ist vel með og alltaf var hann fljótur
að hringja ef eitthvað bjátaði á eða
ef einhverjir voru ósáttir. Afi var
ætíð fús til að hjálpa og leggja til
góð ráð.
Það er við hæfi að þakka afa og
Valdísi fyrir þann samastað sem
okkur stóð alltaf opinn á heimili
þeirra. Fyrst þegar við sem ung-
lingar vorum að koma í bæinn að
norðan og síðan þegar við vorum við
nám og störf í Reykjavík. Þá var
alltaf gott að koma í sunnudags-
steikina eða hnallþórur af ýmsum
gerðum. Enginn fór svangur heim
og oft var maður leystur út með
gjöfum, kanelsnúðum eða síld í fötu.
Þangað var gott að koma og verður
eflaust enn á meðan Valdísar nýtur
við. Blpssuð sé minning afa Nonna,
Jóns Olafs Sigurðssonar frá Siglu-
firði.
Jón Olafur Björgvinsson,
Sigurður Tómas Björgvinsson.
Hann elsku afi okkar er dáinn.
Hver hefði trúað því þegar við hitt-
umst í haust á Siglufirði í brúðkaupi
Sigga og Gunnu að það væri í síð-
asta sinn sem við værum öll saman?
Þú varst svo stoltur af stóra hópn-
um þínum.
Afa Nonna þótti alltaf gaman að
koma til Siglufjarðar þar sem hann
bjó lengi. Þá var gjarnan keyrt um
allan fjörð og hann sagði okkur frá
ýmsu sem gerðist þegar hann var
ungur.
Þegar við fórum til Reykjavíkur
var það ómissandi að fara í heim-
sókn til afa Nonna og Valdísar og
alltaf var jafn gott að koma til
þeirra. Þar beið okkar veisluborð í
hvert sinn og svo var setið og spjall-
að um allt mögulegt. Og allar ferð-
irnar sem hann fór með okkur um
borgina og nágrenni þegar við vor-
um að koma sem krakkar í heim-
sókn til afa og þá fylgdu alltaf sögur
með um hvern stað. Hann afi hafði
svo gaman af að keyra um, hann lét
sig ekki muna um að keyra niður á
bryggju og kaupa sér nýjan fisk og
keyra svo til Hveragerðis og kaupa
sér gott brauð.
Afa Nonna fannst mjög gaman að
hitta fólk og spjalla og alltaf munum
við hvað hann var ánægður ef hann
gat sagt okkur að hann hefði nú hitt
gamlan Siglfirðing.
Elsku afi Nonni, bestu þakkir
fyrir allar stundir okkar saman.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
Mn ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Pinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Helga, Sigurður og Katrín.
Elsku afi.
Nú ert þú sofnaður og vaknar
aldrei aftur. En manstu afi þegar
við fórum stundum, þegar ég gisti
hjá ykkur ömmu, út að labba eða
bak við hús að leika við krakkana á
meðan amma steikti uppáhaldið
mitt, fiskibollur? En ef það var leið-
inlegt veður og við komumst ekki út
þá stóðum við saman úti við glugg-
ann í svefnherberginu og horfðum á
bílana og spjölluðum um daginn og
veginn.
En elsku afi Jón, ég veit að þú ert
kominn til guðs og englanna og ég
veit líka að þeir passa þig vel.
Astarfaðir himinhæða,
heyr þú bama þinna kvak,
enn í dag og alla daga
í þinn náðarfaðm mig tak.
Takk fyrir allt, elsku afi.
Sigurður Pálmi.
Elsku afi.
Nú ert þú kominn til guðs.
Ég man þegar ég var lítil og fór
með þér og ömmu í Kolaportið, ég
man líka að þú þekktir alla. Ef þeir
þekktu þig ekki, þá varst þú ekki
lengi að kynnast þeim. Ég man líka
þegar við vorum að taka upp
jólapakkana um jólin, og hvað ég
öfundaði þig alltaf af öllum
pökkunum sem þú fékkst.
Ég veit að það eru margir sem
eiga eftir að sakna þín, og þar á
meðal ég. En dauðinn er eitthvað
sem enginn getur komist hjá. Guð
geymir þig vel, ég veit það.
Margs er að minnast,
margterhérað þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þeni tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Ég sakna þín.
Valdís Björt Guðniundsdóttir.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
KRISTÍN SIGRÍÐUR FÆRSETH
frá Siglufirði,
Mosabarði 14, Hafnarfirði,
andaðist á heimili sínu miðvikudaginn 12. nóv-
ember síðastliðinn.
Gunnlaugur Guðlaugsson
Svava Gunnlaugsdóttir, Kristinn Garðarsson,
Jakobína Gunnlaugsdóttir, Rúnar Þorvaldsson,
Guðlaugur J. Gunnlaugsson, Susan A. Björnsdóttir,
Hörður Gunnlaugsson, Jónína Hilmarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.