Morgunblaðið - 14.01.1998, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
MIÐVIKUDAGUR 14. JANÚAR 1998 39
OSKAR
VALDEMARSSON
+ Óskar Valde-
marsson fædd-
ist á Göngnstöðum
í Svarfaðardal 6.
október 1917. Hann
lést á Landspítalan-
um 2. janúar síðast-
ljðinn. Foreldrar
Óskars voru Valde-
mar Zophonías Júl-
iusson, f. 20. 10.
1884, d. 20.2. 1956,
bóndi á Göngustöð-
um, og kona hans
Steinunn Guðbjörg
Sigurðardóttir, f.
15.5. 1892, d. 29.9.
1972, húsfreyja. Bræður Óskars
voru Páll Þórarinn, bóndi á
Göngustöðum, nú látinn, og Jón-
as pípulagningamaður í Reykja-
vík. Uppeldissystir Oskars var
Rannveig Steinunn Þórsdóttir,
húsfreyja á Litlu- Hámundar-
stöðum á Árskógsströnd. Óskar
og Rannveig Steinunn voru
systrabörn.
Hinn 18. mars 1964 kvæntist
Óskar Aðalheiði Þorsteinsdótt-
ur, f. 27.6. 1926, d. 13.3. 1978,
húsmóður. Hún var dóttir Þor-
steins Þorsteinssonar, f. 18.12.
1867, d. 20.4. 1947, bónda og
fiskimatsmanns á Fögruvöllum
á Hellissandi og Petrúnar Jó-
hannsdóttur, f. 15.6. 1884, d.
16.4. 1967, húsfreyju. Börn Osk-
ars og Aðalheiðar eru Steinunn
Valdís, f. 7.4. 1965, sagnfræð-
ingur og borgarfulltrúi, gift
Ólafi Haraldssyni framkvæmda-
stjóra; Pétur Þorsteinn, f. 10.2.
1968, nemi í heim-
speki við HI, kvænt-
ur Huldu Stefáns-
dóttur myndlist-
armanni. Dóttir Pét-
urs og Aslaugar
Aðalsteinsdóttur er
Aðalheiður Ósk, f.
4.10. 1993.
Óskar ólst upp í
foreldrahúsum og
stundaði þar öll al-
menn sveitastörf til
1938. Hann stundaði
nám við Bændaskól-
ann á Hólum, lauk
þaðan búfræðiprófi
1939, stundaði nám við Iðnskól-
ann á Akureyri 1948-51, lærði
húsasmíði og lauk sveinsprófi i
þeirri grein 1953 og meistara-
grófi 1956. A Akureyri stundaði
Óskar húsasmíðar hjá móður-
bróður sínum, Jóhanni Sigurðs-
syni húsasmiðameistara. Hann
hóf síðan störf hjá íslenskum
aðalverktökum og var þar verk-
sljóri um árabil, m.a. á Gufu-
skálum á Snæfellsnesi, í Horna-
firði, á Langanesi og á Keflavík-
urflugvejli. Vegna heilsubrests
breytti Óskar til og hóf störf
hjá Reykjavíkurborg 1975.
Hann var þar fyrst hjá áhalda-
húsi borgarinnar, var síðan hús-
vörður við Austurbæjarskólann
1976-82 og Vörðuskóla 1982-89
er hann lét af störfum fyrir ald-
urs sakir.
Útför Óskars fer fram frá
Laugameskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Þung verða þau sporin með kist-
unni hans Óskars til grafar í dag.
Þung voru þau líka og kvíðafull
sporin mín upp á fyrstu hæðina á
Kleppsvegi tuttugu og fjögur fyrir
tæpum sex árum þegar ég kom
þangað í fyrsta skipti á fund tilvon-
andi tengdaföður míns sem ég hafði
ekki hitt fyrr, en skiidist á kunnug-
um að væri vænn maður. Enda
hægðist fljótt á hjartslætti mínum
þegar ég hafði heilsað þessum
virðulega, gamla manni með hlý-
lega brosið sitt í augum og velviljað
og friðsælt fas. Það fór síðan með
mig líkt og aðra sem kynntust Ósk-
ari að virðing fyrir honum óx eftir
því sem leið á kynnin og betur kom
í ljós hvern mann hann hafði að
geyma.
Það er auðvelt að fá ást á slíkum
manni. Hann var nægjusamur hvað
varðaði sjálfan sig en örlátur í garð
annarra. Góðmennsku hans var við
brugðið og börn hændust auðveld-
lega að honum. Verklaginn var
hann sjálfur til flestra hluta innan
húss og utan, eins og hann hafði
menntun og starfsþjálfun til, þótt
starfsorka hans væri að mestu horf-
in þegar kynni okkar tókust. Að-
dáunarverð var hins vegar þolin-
mæði hans gagnvart klaufaskap
annarra og ekki tranaði hann viti
sínu fram fyrr en útséð var um að
öðrum tækist að leysa verk af eigin
rammleik. Æðrulaus var hann
gagnvart sjúkleika sínum og kvart-
aði ekki en var því umhyggjusam-
ari um vellíðan okkar hinna.
Kæri tengdafaðir, hversu tómt
er ekki litla heimilið okkar án þín?
Ég þakka þér fyrir samfylgdina síð-
ustu ár og þann heiður að fá að
deila með þér Iífi þennan tíma.
Minningin um þig fyllir bijóst mitt
hlýju.
Ólafur Haraldsson.
Við, íbúar í stigagangi á Klepps-
vegi 24, kveðjum í dag Oskar Valde-
marsson sem búið hefur meðal okk-
ar í áraíjöld. Hér hafa allir íbúar
jafnan búið sem ein flölskylda. Þeg-
ar húsið var byggt var Óskar einn
af þeim sem keyptu íbúð sína í
smíðum og fullvann hana sjálfur. í
fyrstu leigði hann hana út en eftir
að hann festi ráð sitt flutti hann inn
ásamt konu sinni, Aðalheiði Þor-
steinsdóttur, sem hann missti langt
um aldur fram. Börnin þeirra tvö,
Steinunn Valdís og Pétur Þorsteinn,
voru þá aðeins tæpra 13 og 10 ára
gömul.
Óskar hafði ungur farið í Bænda-
skólann á Hólum en sneri sér svo
að trésmíðanámi og lærði þá iðn
hjá frænda sínum, Jóhanni Jónssyni
á Akureyri. Hann fékk meistara-
réttindi í þeirri grein og hjá Islensk-
um aðalverktökum vann hann þar
til hann gerðist umsjónarmaður
Austurbæjarskóla og síðar Vörðu-
skóla. Á þeim stöðum báðum var
hann elskaður og virtur enda með
afbrigðum vandvirkur og samvisku-
samur.
Þótt Óskar ynni mikið utan heim-
ilis þurfti hann að axla það erfiða
hlutverk að vera í senn faðir og
móðir barna sinna og getum við sem
með honum bjúggum vottað að því
verki skilaði hann með þeim ágæt-
um að fáir lékju eftir. Eftir að heilsu
Óskars fór verulega að hnigna var
það hans æðsta ósk að vera ekki
upp á aðra kominn og tók hann
veikindum sínum eins og öðru mót-
læti í lífinu, með fullri reisn.
Við sambýlingar hans kveðjum
kæran vin og félaga og vottum
börnum hans og tengdabörnum, að
ógleymdum sólargeislanum hans,
henni Heiðu litlu, okkar dýpstu
samúð.
íbúar á Kleppsvegl 24.
„Hann Óskar á fyrstu hæðinni
er fluttur inn og hann er búinn að
gifta sig!“ Mikið urðu krakkarnir
á Kleppsvegi 24 fegnir. Nú gat
góði maðurinn, sem geymdi börnin
sín hjá Guði, loksins náð í þau.
Hann hafði nefnilega sagt okkur
þegar við spurðum hvar börnin
hans væru að þau væru enn hjá
Guði. Óskar og Aðalheiður eignuð-
ust stóran aðdáendahóp þegar þau
fluttu inn því börnin í stigagangin-
um voru mörg. Okkur systkinum
á 3. hæð til vinstri var alltaf tekið
opnum örmum og okkur þótti
spennandi að heimsækja hjónin á
fyrstu hæðinni. Aðalheiður var
heimskona í augum okkar eldri
systranna, hafði frá mörgu
skemmtilegu að segja og gaf sér
alltaf tíma til að spjalla við okkur.
Þá lagaði Óskar kaffi og bar fram.
Hann gerði það af einstakri alúð
enda umgekkst hann alla af jafn-
mikilli virðingu, hvort sem það
voru börn eða fullorðnir.
Óskar var í senn maður eldri og
nýrri tíma. Eftir að börnin, Stein-
unn og Pétur, fæddust eignaðist
hann pijónavél og pijónaði barnaföt
með vélinni. Okkur þótti þetta und-
arlegt því við höfðum ekki alist upp
við að sjá karlmenn sinna slíkri
handavinnu þótt við vissum að áður
fyrr hefðu kariar jafnt sem konur
tekið sér pijóna í hönd á kvöldin.
Og Óskar var enginn meðalmaður
í pijónaskapnum. Hann pijónaði föt
og seldi og pijónaði síðar sokkabux-
ur sem hann gaf börnunum okkar.
Þegar sagan um Nonna og Manna
var kvikmynduð var leitað til hans
við gerð búninga.
Við systkinin minnumst Óskars
fyrst og fremst sem mikils mann-
vinar. Það fór ekki mikið fyrir hon-
um, hann var hógvær maður og
aldrei heyrðum við hann hallmæla
nokkrum manni, hvað þá barni.
Þó hafði hann fulla ástæðu til að
byrsta sig því mörg vorum við
börnin sem gengum fram hjá dyr-
um hans og sum áttum við það til
að gleyma að fara úr óhreinum
skónum.
Við systkinin sendum börnum
Óskars, Steinunni Valdísi og Pétri
Þorsteini, og íjölskyldum þeirra
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Systkinin 3. hæð til vinstri.
Andlát Óskars Valdemarssonar
þurfti ekki að koma okkur á óvart.
Hann hafði lengi átt við alvarlega
sjúkdóma að stríða og dvaldi síð-
ustu daga ævi sinnar á Vífilsstöð-
um. En þrátt fyrir það kemur fregn
um andlát manni alltaf í opna
skjöldu og í tilfelli Óskars mátti
allt eins búast við að hann sigraðist
enn og aftur á veikindunum, það
hafði hann gert svo oft áður. Við
munum sakna Óskars. Þótt við
hefðum kannski ekki mörg tæki-
færi til að eiga stundir saman, þá
voru þær fáu mjög ánægjulegar.
Óskar var enda afskaplega ljúfur
maður og elskulegur.
Ósjaldan hófst kvöldfundur á
Kleppsvegi með léttu spjalli við
Óskar. Þar var farið yfir það helsta
í fréttum, staðan í pólitíkinni rædd,
og helstu viðburðir í liðinni sjón-
varpsviku teknir út. Það var eigin-
lega ekki hægt að byija kvöldið
fyrr en Óskar hafði sagt sitt. Hann
sýndi því sem við höfðum fyrir
stafni alltaf mikinn áhuga og var
oft ekki síður spenntur en við þegar
mikið lá við, s.s. er kosningar í
Háskólanum stóðu fyrir dyrum.
Þegar lagt var upp í árlega veiði-
ferð var hann hafður með í ráðum
og ógleymanleg er „kjötsúpa Ósk-
ars“ sem hann sendi eitt sinn með
okkur.
Óskar skilaði föðurhlutverki sínu
með miklum sóma. Eftir að hafa
misst eiginkonu sína hvíldi uppeldi
barnanna á hans herðum. Auðvelt
er að merkja að Óskar hefur unnið
verk sitt vel í þeim efnum þegar
við lítum til barna hans, Steinunnar
og Péturs. Hin stóíska ró og kær-
leikurinn sem svo sterkur er í fari
þeirra bejggja voru einnig lyndisein-
kunnir Oskars. Við þökkum fyrir
að hafa fengið að kynnast Óskari
Valdemarssyni. Við þökkum einnig
fyrir að hafa mátt eignast svo góða
vini í bömum hans. Elsku Steinunn
og Ólafur, Pétur, Hulda og Heiða,
við biðjum algóðan Guð að blessa
ykkur öll og styrkja.
Ég lifi’ í Jesú nafni,
í Jesú nafni’ ég dey,
þó heilsa’ og líf mér hafni,
hræðist ég dauðann ei.
Dauði, ég óttast eigi
afl þitt né valdið giit,
í Kristi krafti’ eg segi:
Kom þú sæll, þá þú vilt.
(Hallgr. Pét.)
Þorsteinn og Guðrún,
Ragnar og Margrét og Páll.
OSKAR LOGASON
+ Óskar Logason fæddist í
Reykjavík 30. maí 1980.
Hann lést mánudaginn 5. jan-
úar síðastliðinn og fór útför
lians fram frá ríkissal Votta
Jehóva við Sogaveg í Reykjavík
12. janúar.
Elsku Óskar, eða Óskar litli eins
og þú varst svo oft kallaður í okkar
vinahóp. Það er sárt að sjá eftir svo
góðum vini sem þú varst. Svo ein-
lægur og mikill herramaður í þér.
Það var alltaf svo hlýlegt að koma
í heimsókn þar sem þú tókst á
móti manni með kossi og faðmlagi.
Þú hafðir allt til að bera, alltaf bros-
andi og ótrúlega skemmtilegur. Ég
kynntist þér í gegnum Gylfa, stóra
bróður þinn, því alltaf leyfði hann
þér að koma með sér alveg síðan
þú varst lítill patti. Það var ótrúlegt
hvað við náðum öll vel saman þrátt
fyrir að þú værir töluvert yngri en
strákarnir en þó ekki nema þrem
árum yngri en ég. Allar stundirnar
og ferðalögin sem við áttum saman
mun ég geyma og varðveita í hjarta
mínu, þangað til ég hitti þig aftur.
Besta vini okkar Gylfa og fjöl-
skyldu hans vottum við okkar
dýpstu samúð. Megi trú okkar
styrkja okkur og hjálpa til að kom-
ast yfir þessa miklu sorg, þið vitið
að þið standið ekki ein.
Gerða.
Elsku Skari. Þú varst án efa einn
besti vinur minn og sá traustasti.
Þú ert eini vinur minn sem ég fékk
aldrei leið á og ég fæ víst aldrei
tækifæri á því. Ég man þegar við
fórum saman á alls kyns tónleika
og þú dansaðir með mig á háhest
þangað til þú varst örmagna af
þreytu svo ég gæti séð hljcmsveit-
ina, því ég var svo lítill. Ög þegar
við fórum á böll eða í partí að þú
áttir oftast hjörtu stelpnanna, enda
vantaði ekki að þú varst bráðmynd-
arlegur og stæltur.
Það þurfti alltaf lítið til að gleðja
þig en þú varst alltaf í góðu skapi
og komst manni alltaf til að brosa.
Þú settir nær alltaf hagsmuni ann-
arra framar þínum og oft varð
maður að beijast fyrir þínum hags-
munum því ekki vildir þú gera það.
Þú vildir aldrei öðrum illt og sjaldan
sá ég þig rífast og aldrei slást.
Ég mun sakna þess að geta ekki
aftur skemmt mér með þér, því aldr-
ei hef ég kynnst neinum sem var
eins gaman að skemmta sér með.
Ég er stoltur að segja að ég hafi
verið vinur þinn og ég mun aldrei
gleyma þér.
Foreldrum hans, Ingu og Loga,
systkinum, Gylfa og Oddu, votta
ég mína dýpstu samúð.
Bjartur.
Elsku Óskar, þú varst minn besti
vinur og það er erfitt að þurfa að
kveðja þig. Þú sem áttir enga óvini
heldur vingaðist við alla sem þú
hittir. Alltaf þegar maður var dapur
eða þegar eitthvað var að þá gast
þú komið manni aftur í gott skap.
Það var einn af þínum eiginleikum,
þú gast alltaf komið öllum í kring-
um þig í gott skap, vegna þess að
þú jgeislaðir svo útfrá þér.
Eg mun heldur aldrei gleyma
öllum þeim skemmtilegu stundum
sem við áttum saman. T.d. þegar
við fórum saman á Skunk Anansie
tónleikana og þú komst upp á svið
og kysstir Skin á skallann eða þeg-
ar við vorum saman á útgáfutón-
leikum Maus. Þú elskaðir tónlist
mikið og ég mun alltaf hugsa til
þín þegar ég hlusta á tónlist.
Óskar var fjörugasti og lífsglað-
asti strákur sem ég hef nokkru sinni
þekkt. Ég er ánægður með að við
höfum átt svo margar góðar stund-
ir saman. Ég mun eflaust aldrei
eignast annan eins vin og þig. Þú
munt alltaf lifa áfram í minningu
allra þeirra sem voru svo heppnir
að kynnast þér.
Ég mun aldrei gleyma þér. Þinn
vinur
Arnar Benjamín.
KA TRIN SIGRIÐ UR
BRYNJÓLFSDÓTTIR
+ Katrín Sigríður
Brynjólfsdóttir
fæddist í Litla-Dal í
Svínadal, A-Húna-
vatnssýslu, 30. júlí
1902. Hún lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 3. janúar síð-
astliðinn og var hún
jarðsungin frá
Dómkirkjunni 13.
janúar.
Katrín frænka okkar
var mjög sérstök kona.
Hún var með ótrúlegt
minni þrátt fyrir að hún væri orðin
95 ára gömul. Þegar við í fjölskyld-
unni fórum að heimsækja hana gat
maður talað við hana tímunum sam-
an án þess að leiðast vegna þess
að hún vissi um allt sem var að
gerast í kringum hana. Katrín elsk-
aði brids og leið verst þegar hún
hætti að vera nógu
hress til þess að spila.
Annars erum við
sáttar við að hún fékk
að deyja í friði og fékk
hægt andlát.
Guð blessi þig, Katr-
ín.
Við systurnar og
mamma getum því
miður ekki fylgt henni
til grafar, við búum
svo langt í burtu, en
við verðum þar í hug-
anum.
Ég fel í forsjá þína,
guð faðir sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og Ijúfa engla geyma,
öll börnin þín svo blundi rótt.
Þínar frænkur,
Lína og Helga
Guðmundsdætur.
Frágangur afmælis-
og minningargreina
Mikil áhersla er lögð á, að hand-
rit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er
æskilegt, að disklingur fýlgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameð-
ferð og kemur í veg fyrir tvíverkn-
að. Þá er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfí (5691115) og
í tölvupósti (minning@mbl.is) — vin-
samlegast sendið greinina inni í bréf-
inu, ekki sem viðhengi.
Auðveldust er móttaka svokall-
aðra ASCII skráa sem í daglegu
tali eru nefndar DOS-textaskrár.
Þá eru ritvinnslukerfin Word og
WordPerfect einnig nokkuð auðveld
úrvinnslu.
Um hvern látinn einstakling birt-
ist ein uppistöðugrein af hæfílegri
lengd, en aðrar greinar um sama
einstakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmarkast við
eitt til þijú erindi. Greinarhöfundar
eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir greinunum.