Morgunblaðið - 17.01.1998, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 17. JANÚAR 1998 45
1
1
4
d
l
4
■J
1
:
1
I
i
I
I
I
I
1
I
i
l
l
JÓN Í»ÓE
KRISTJÁNSSON
+ Ingibjörg Kristó-
fersdóttir fæddist
í Stóra-Dal í Vestur-
Eyjafjijlluin 1. ágúst
1902. Hún lést á Land-
spftalanum 9. janúar
s/ðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjónin
Auðbjörg Ingvars-
dóttir frá Neðra-Dal
og Kristófer Þorleifs-
son frá Króktúni.
Þeim hjónum varð tólf
barna auðið sem öll
komust til fullorðins-
ára. Ingibjörg varð
áttunda í þeirri röð.
Þau sem latin eru, eru
Vigdís, Árni, Guðbjörg, Högni,
Hallvarður, Ágúst, Kristján,
Guðni, Þorbjörg og Kristjana. Eft-
ir lifir Ögmundur og býr hami í
Reykjavík.
Ingibjörg giftist ekki og var
barnlaus. Hún fór ung úr for-
Elskuleg föðursystir okkar, Ingi-
björg Kristófersdóttir, lést á Land-
spítalanum 9. janúar síðastliðinn á
96. aldursári. Við viljum minnast
hennar í örfáum fátæklegum orð-
um, með þakklæti fyrir liðna tíð og
allt það sem hún liðsinnti okkur
systkinunum á margan hátt.
Imba, frænka eins og hún var
jafnan kölluð, var dóttir hjónanna
Auðbjargar og Kristófers í Stóra-
Dal og var hún ein af tólf börnum
þeirra. Ung að árum flutti hún úr
foreldrahúsum til hjónanna í
Syðstu-Mörk og var hún þar í
nokkur ár. Þegar komið er að þess-
um áfanga brá hún sér til Vest-
mannaeyja til að vinna. Því má
segja að snemma hafi hún bjargað
sér til vinnu. Imba frænka vann
ýmis störf og lá leiðin til Reykjavík-
ur en hún var mestan hluta ævinn-
ar þar. Hjá Ólafi Thors var hún í
vist og einnig hjá Guðmundi í Nýja-
+ Hannes Þórðarson fæddist í
Jórvík í Breiðdal í S-Múl. 4.
febrúar 1902. Hann andaðist á
Droplaugarstöðum 4. janúar síð-
astliðinn og fór útför hans fram í
kyrrþey 12. janúar.
Elsku afi minn, nú hefurðu loksins
fengið hvíldina. Ég var ekki hissa
þegar ég heyrði að þú værir dáinn.
Þú varst búinn að vera svo mikið
veikur, en þó þú hafir verið svona
mikið veikur vildi líkaminn ekki
gefast upp, því þú hefur alltaf verið
svo hraustur, afi minn, en það hlaut
að koma að því.
Ég hitti þig fyrir nokkru síðan,
ég sagði þér hvað mér þætti vænt
um þig, svo sendi ég þér jólakort
þar sem ég reyndi að þakka þér
fyrir allt. Það var það seinasta sem
þú heyrðir frá mér. Oft vill maður
halda að maður hafi ávallt fólk til
staðar og að maður hafi alltaf næg-
an tíma.
Ég hefði viljað eiga með þér al-
mennilega kveðjustund, láta þig
vita hvað lítflli stelpu var það mikils
virði að eiga þig að öruggum punkti
í lífi sínu, þegar ég fór eldsnemma í
göngur með þér og þú reyndir að
kenna mér nöfn á stöðum, trjám og
steinum sem þú vissir svo mikið
um. Minnst lærði ég um þessi
mörgu nöfn en miklu meira um
hvað þér þótti vænt um mig, þolin-
mæði og um sanna umhyggju. Þú
varst líka alltaf þama þegar við
bjuggum í Bólstaðarhlíðinni og mig
dreymdi illa og þá kom ég upp til
þín, þegar þú bjóst til uppáhalds-
matinn minn og allar stundirnar
þegar ég varð ekki róleg fyrr en ég
fékk að vera inni hjá afa mínum.
Sat þar í marga klukkutíma og lék
mér að hlutunum þínum, bara ég og
þú að spjalla saman, eða þú að lesa
eldrahúsum til hjón-
anna Þorvalds Jóns-
sonar og Ólafar Jóns-
dóttur sem þá bjuggu
í Syðstu-Mörk. Síðar
fluttist hún með þeim
að Skúmsstöðum.
Ingibjörg var hjá
þeim til sautján ára
aldurs. Skólagöngu
hafði hún eins og títt
var um þær mundir.
Á sautjánda aldursári
lá leiðin til Vest-
maimaeyja í vinnu og
þaðan til Reykjavík-
ur, þar sem hún vann
við margvísleg störf.
Þar af 20 ár í Þvottahúsi Land-
spítalans. Siðustu ár ævi sinnar
bjó hún í Furugerði 1 í Reykjavík.
Utför Ingibjargar verður gerð
frá Stóra-Dalskirkju í Vestur-
Eyjafjöllum í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
bíó. Lengst vann hún þó í Þvotta-
húsi Landspítalans.
Imba vann verk sín ætíð vel og af
mikilli alúð og samviskusemi. Hún
var vandvirk og fór vel með alla
hluti. Imba frænka var þeim eigin-
leikum gædd að vera mjög orð-
heppin og kát, og stálminni hafði
hún til síðasta dags. Þegar Imba
frænka átti sumarfrí fór hún til
systkina sinna í Stóra-Dal, þar sem
þau bjuggu. Við krakkarnir biðum
ætíð eftir þeim tíma með tilhlökkun
enda alltaf glatt á hjalla þar sem
Imba frænka var annars vegar.
Hún sagði svo ljómandi vel frá
gömlum atvikum sem urðu ævin-
týri líkust með hinni hnyttnu og
spaugsömu frásagnaraðferð henn-
ar. Síðast kom Imba frænka á
æskustöðvar sínar í júní síðastliðn-
um. Mikið hafði hún gaman af því
að líta dalinn sinn, fjöllin og Vest-
mannaeyjar úr fjarska.
og ég að dunda mér. Þú varst alltaf
til í að hlusta á mig, náðir í mig á
leikskólann og svo varstu alltaf að
kenna mér. Þú varst góður, ert enn,
því ég veit að þú ert ekki farinn,
nema bara héðan af jörðinni, hér
varstu til að læra og til að kenna,
eins og við öll, og þú varst kennari
minn, miklu meiri en ég vissi fyrr
en nú, þú varst æðislega sérvitur og
hafðir allt eins og þú vildir. Þú hef-
ur verið misskilinn fyrir að skera
þig úr, en það hefur kennt mér að
hugsa sjálfstætt og vera ég sjálf. Þó
þú hafir verið svona sérvitur þá
vildirðu svo vel að þú barst af. Þú
varst (ert) maður sem passaði upp á
sína, elsku afi minn, þú vissir svo
mikið, þú getur verið viss um að öll
sú þekking mun ekki deyja með þér,
því hver sá sem þekkti þig vissi að
þú varst einstakur og öllum okkur
kenndir þú eitthvað sem lifir áfram.
Ég trúi því að dauðinn sé aðeins
heimkoma og dýrðlegt upphaf á
nýju lífi, ég trúi því að þú eigir
erfitt með að fara ef fólk vill ekki
sleppa takinu. Ég náði ekki að
kveðja þig almennilega, fannst mér.
Ég hef reynt eftir að þú fórst og
mér finnst ég hafa fullkomnað það
núna. Núna ertu laus úr veikburða
líkama sem bar þig ekki og ert aft-
ur hraustur og ungur eins og þú vilt
vera, ef þú heyrir til mín segi ég:
Ég elska þig, takk fyrir allar dýr-
mætu minningarnar, takk fyrir að
vera afi minn.
„Vissirðu það þá, sem ég veit
núna að orðið mikill, er orð yfir þig,
gnæfir yfir mig, gamlan góðan vitr-
an eins og eik, í augunum skein
reynslan, þú lifir í mér og ættmönn-
um áfram. Þótt þú sért farinn í
Paradís eins og fræ eikarinnar lifa
svo eftir stendur skógur.“
Þín langafastelpa,
Hrefna Björt Þórarinsdóttir.
Elsku frænka, við.viljum þakka
þér samfylgdina. Alltaf varst þú
gefandi í orði og á borði. Þér var
gefið stórt hjarta. Nú ert þú komin
til fegurri heima. Til foreldra og
systkina. Við vitum að heimkoman
verður þér kær. Bróður þínum, sem
einn systkinanna er eftir á lífi,
sendum við samúðarkveðju.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Börn Högna og Annýjar,
Mið-Dal.
Elsku Imba frænka. Nú ertu
horfin frá okkur og farin yfir móð-
una miklu. Það var okkur mikið
áfall þegar þú sofnaðir þessum
langa svefni en við vitum að þér líð-
ur vel, þú ert komin til foreldra og
systkina sem þér þótti svo vænt
um. Þú varst alltaf svo góð og alltaf
svo hress og kát. Alltaf gastu látið
okkur hlæja, þú áttir svo auðvelt
með að koma fólki í gott skap.
Elsku Imba, við söknum þín og
samtalanna við þig. Það hefur verið
rist djúpt skarð í líf okkar allra en
við vitum að góður Guð geymir þig
og þangað til við verðum saman á
ný. Eitt sinn verða allir menn að
deyja en við erum svo eigingjörn og
viljum hafa ástvini okkar hjá okkur.
Þrátt fyrir háan aldur þinn fannst
okkur að þú yrðir alltaf með okkur,
við gerðum okkur ekki grein fyiir
hvað þú varst mikið veik því þú
varst svo lífsglöð og alltaf svo kát
þótt þú værir mikið lasin. En elsku
besta frænka mín, við söknum þín
svo sárt, en þú hefur verið leyst
þrautunum frá og það er fyrir öllu
að þér líði vel. Við vitum að þú vak-
ir yfir okkur öllum, en söknuðurinn
og tómarúmið sem myndaðist við
fráfall þitt, elsku frænka, er mikið.
Sofðu vært, elsku frænka.
Vigdís, Gunnlaugur
og Kristján Ingi.
+ Óskar Logason fæddist í
Reykjavík 30. maí 1980. Hann
lést mánudaginn 5. janúar síðast-
liðinn og fór útför hans fram frá
ríkissal Votta Jehóva við Soga-
veg í Reykjavík 12. janúar.
Mig langar í fáum orðum að
minnast vinar míns sem er farinn
írá okkur. Það er alltaf erfitt að
horfa á eftir einhverjum sem manni
þykir vænt um kveðja þennan heim.
Samt held ég að þrautin sé enn
þyngri þegar þeir sem við kveðjum
eru ungir og rétt að byrja lífið.
Ég kynntist Oskari í vinnunni, við
unnum saman í Bakarameistaran-
um. Þrátt fyrir að kynni okkar hafi
ekki verið mjög löng þá voru þau
náin og einlæg. Á örskömmum tíma
urðum við traustir vinir og ég
hlakkaði til hvers vinnudags með
honum. Það jafnaðist fátt á við það
að koma í vinnuna og fá á móti sér
fallega brosið hans og hlýja kveðju.
Á vinnustað eins og þeim sem við
unnum á er mikið álag í kringum
jólin og þá þarf mórallinn að vera
léttur og góður. Óskar lagði svo
sannarlega sitt af mörkum til þess
að gera langan vinnudag skemmti-
legan. Hann var opinn og hress og
alltaf tilbúinn að spauga.
Einn af hans helstu kostum var
hreinskilnin og kom hann mér oft á
óvart þegar hann sagði mér ná-
kvæmlega hvað það var sem hann
var að hugsa.
Það er svo margt sem þýtur um
huga minn á þessari stundu. Marg-
ar minningar sem verða ljóslifandi í
huga mér. Ég man þegar ég sá þig
síðast og við kvöddumst áður en ég
fór í jólafrí. Það er margt sem ég
hefði sagt þér ef ég hefði vitað að
þessi kveðjustund væri hin síðasta.
Það er sárt að vita til þess að ekki
+ Þór Krisljánsson fæddist í
Hvammi í Dýrafírði 23. ágúst
1933. Hann lést á Grensásdeild-
inni 10. janúar síðastliðinn og fór
útför hans fram frá Dómkirkj-
unni 16.janúar.
Vinur minn og vinnufélagi Jón
Þór Kristjánsson er látinn. Honum
kynntist ég árið 1985 þegar fyrir-
tækin sem við unnum hjá, Bæjar-
útgerð Reykjavíkur og ísbjörninn
hf., sameinuðust í fyrirtækið
Granda hf. Jón hafði unnið lengi
hjá Isbiminum og séð um viðhald á
búnaði fyrirtækisins til lands og
sjávar.
Mér þótti það mjög merkilegt
við okkar fyrstu kynni að Jón hafði
enga „tæknimenntun", þ.e.a.s.
hann var ekki iðnlærður eða vél-
stjóralærður. Hugur hans sem
ungs manns hafði stefnt annað.
Hann fór í Sjómannaskóla íslands
og lauk stýrimannsprófi. Engu að
síður var hann einn færasti tækni-
maður sem ég hef kynnst á lífsleið-
inni.
Vegna þess hversu lengi Jón
hafði unnið sem vélvirki átti hann
rétt á því að fara í sveinspróf í vél-
virkjun. Ég man að hann kveið
nokkuð fyrir þessu og undirbjó sig
vel fyrir prófið. Hann stóðst prófið
með miklum sóma og var þar með
orðinn „löglegur“ vélvirki.
Jón lagði allt sitt í vinnu sína.
Hann var sérstaklega úrræðagóð-
ur og hann hætti ekki að hugsa um
tæknileg vandamál fyrr en þau
voru leyst.
Jón var mjög góður maður og
mér er það mjög minnisstætt, að
eftir eina góða loðnuvertíð og um-
ræður í þjóðfélaginu á sama tíma
um bágstadda sagði Jón við mig að
hans fyrsta verk eftir að hann fengi
sé hægt að taka utan um þig og
segja þér hve mikils virði það er að
hafa þig hjá sér. Það var svo margt
sem við ætluðum að gera en verður
ekki. En ég veit samt að þú munt á
vissan hátt taka þátt í því sem ég
geri því þú verður í huga mínum um
ókomna tíð.
Hvíldu í friði, elsku vinur.
Þau ps sem skærast lýsa
þau Ijós sem skína skærast
þauberamestabirtu
en brenna líka hraðast
enfyrrenokkuruggir
ferumþauharðurbylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
núhverfi(jósiðbjarta
þá situr eftir ylur
íokkar mæddahjarta.
(F.G.Þ.)
Fjölskyldu Óskars, ættingjum og
vinum votta ég mína dýpstu samúð.
kveðja,
Dögg Stefánsdóttir.
útborgað yrði að láta eitthvað af
hendi rakna til þeirra sem minna
mættu sín. Ég aftur á móti, mun
yngri maður, taldi það vera hlut-
verk „stjórnvalda“.
Lífið hafði ekki alltaf verið dans
á rósum fyrir Jón. Það er langt síð-
an það kom í ljós að hann var með
kransæðasjúkdóm og varð hann að
fara í aðgerð vegna þess. Hann var
varla búinn að ná sér þegar mjög
alvarlegur augnsjúkdómur gerði
vart við sig sem varð til þess að
hann hafði litla sem enga sjón síð-
ustu æviár sín. Hann tók þessum
veildndum með ótrúlega mikilli ró.
Ég heyrði í Jóni sl. sumar og þá
fannst mér hann vera í miklu jafn-
vægi, sáttur við sitt og sína. Það
kom mér mjög á óvart þegar mér
var sagt að hann væri dáinn, en
svona er lífið, dauðinn gerir oft
ekki boð á undan sér og Jón deyr
alltof ungur.
Ég votta aðstandendum Jóns
mína dýpstu samúð.
Gunnar Sæmundsson.
í dag kveðjum við með miklum
söknuði eitt okkar mesta heljar-
menni. Heljarmennafélag Blindra-
félagsins byggir starfsemi sína á
kjörorðunum ÉG GET og ef ein-
hver gat þá var það okkar aðaldrif-
fjöður Jón Þór. Hann kom með
hverja hugmyndina á fætur
annarri og ekki nóg með það held-
ur kom hann hugmyndunum líka í
framkvæmd sem er nú sjaldgæfara
hjá svona miklum hugmyndasmið-
um.
„Eigum við ekki að taka þátt í
kappróðri á sjómannadaginn?“
„Ha, jú, jú, en hvað er nú það?“
stundum við landkrabbamir. Fyrr
en varði var Jón Þór kominn með
landsliðsþjálfarann í kappróðri og
fullskipuð hð hrærðu í sjónum við
höfnina milli hlátursrokna. Þvílíkt
ævintýri og við fengum meira að
segja verðlaunapeninga.
„Hvernig er með skíðaskálann í
Skálafelli, eigum við ekki að skella
okkur í útilegu? Við getum þá gert
við skálann í leiðinni." Það var ekki
verið að tvínóna við hlutina og ef
sjónin dugði ekki til var bara unnið
eftir minni. Jón Þór sannaði það að
þó sjónin sé lítil sem engin þá er
flest hægt. Hann gerði við bílinn
eftir minni, málaði húsið eftir
minni, gekk bæjarhlutanna á milli
og kippti sér ekld upp við smá-
muni. Hann leitaði bara aðstoðar ef
ekki gekk nógu vel og kynntist
þanhig fjölbreytilegustu vegfar-
endum og lenti í alls kyns ævintýr-
um. Fyrir jólin þegar ekki viðraði
til fjallaferða og heljarmennin höll-
uðu sér að bakstri og letilífi dreif
hann alla í bæinn til að gera úttekt
á jólastemmningunni og kaffihús-
um.
í kynningartíma í „spinning" var
hann óstöðvandi og hefði hjólað
með okkur sem samsvaraði hring-
veginum með nokkrum aukabrekk-
um ef tíminn hefði leyft.
Við kveðjum góðan félaga okkar
með miklum söknuði og vottum að-
standendum og vinum dýpstu sam-
úð.
Fyrir hönd Heljarmennafélags-
ins,
Helga Einarsdóttir og Hall-
dór Sævar Guðbergsson.
Skilafrestur
minningargreina
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði
ef útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: I sunnudags-
og þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á fostudag. I mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þarf greinin að
berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag. Berist
grein eftir að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útfór hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
INGIBJÖRG
KRIS TÓFERSDÓTTIR
HANNES
ÞÓRÐARSON
OSKAR
LOGASON