Morgunblaðið - 08.03.1998, Síða 33

32 SUNNUDAGUR 8. MARZ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 8. MARZ 1998 33
JMffguiiÞlafetfe
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Hallgrímur B. Geirsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
MISTÖK LÆKNA -
RÉTTUR SJÚKLINGA
Fyrir nokkrum áratugum var
farið með meint mistök
lækna sem feimnismál. A.m.k. var
ljóst, að sjúklingum eða aðstand-
endum þeirra kom ekki til hugar
að hefja málaferli á hendur lækn-
um vegna mistaka eða gera yfir-
leitt kröfur af nokkru tagi, þótt
um augljós mistök væri að ræða.
Á þessu hefur orðið veruleg breyt-
ing á síðasta áratug a.m.k. og
þeim fjölgar nú málunum, sem
hafin eru á hendur læknum vegna
mistaka þeirra. Fólk er jafnvel í
sumum tilvikum tilbúið til að tjá
sig opinberlega um slík mál og
afleiðingar þeirra.
Það er hins vegar til marks um
gjörbreyttan tíðaranda í þessum
efnum, að Ingibjörg Pálmadóttir,
heilbrigðisráðherra, hefur nú
kynnt í ríkisstjórn frumvarp um
breytingar á læknalögum, sem
fela í sér að nákvæmlega er skil-
greint hvernig fara skuli með mál
vegna meintra mistaka við með-
ferð sjúklinga. í samtali við Morg-
unblaðið í gær lýsir aðstoðarmað-
ur ráðherrans lagabreytingunum
á þennan veg: „Þarna er verið að
koma á viðbragðskerfi innan
stofnana og hjá embætti land-
læknis, þegar óvæntan skaða ber
að höndum. Annars vegar að
tryggja, að atvikin séu rannsökuð
eins og nauðsynlegt er, og hins
vegar að tryggja að yfirvöld fái
upplýsingar um atvikin. í raun
er um að ræða aukið eftirlit og
að skráning verði til þess að auka
gæði heilbrigðisþjónustunnar og
tryggja réttindi sjúklinga."
Og jafnframt sagði Þórir Har-
aldsson, aðstoðarmaður heilbrigð-
isráðherra: „Stóru stofnanirnar
hafa staðið sig vel en samt hefur
skort á samræmi og ekki verið
öruggt, að þessi mál hafi fengið
nógu góða rannsókn eða að þau
séu rétt tilkynnt eftir alvarleika,
þannig að yfirvöld hafi fengið
upplýsingar um hvað hafi gerzt
svo hægt væri að bæta þar úr.
Sem betur fer er ekki mikið um
stórvægileg læknamistök en það
er talsvert um, að kvartað sé und-
an óvæntum skaða og sumt af
því á því miður við rök að styðj-
ast en annað ekki.“
Hér er um ákaflega mikilsvert
mál að ræða. Fólk er oft bjargar-
laust í samskiptum við heilbrigð-
iskerfið. I sumum tilvikum er
þjónusta þess frábær. í öðrum til-
vikum er hún því miður ekki fram-
bærileg. Með því að koma ákveð-
inni skipan á meðferð mála, sem
upp koma vegna mistaka lækna,
á að vera öruggt, að réttur sjúkl-
inga verði ekki fyrir borð borinn.
Mistök lækna geta skipt sköpum
um allt líf þess einstaklings, sem
í hlut á. Það er því fagnaðarefni,
að Ingibjörg Pálmadóttir hefur
tekið þetta málefni svo föstum
tökum, sem raun ber vitni.
HÆTTU-
LEGT
SÆLGÆTI
Fyrir nokkrum dögum mátti
litlu muna, að lítill drengur
missti lífið vegna þess að ákveðin
tegund af sælgæti stóð í honum.
Daginn eftir þennan atburð lýsti
einn forsvarsmanna Nóatúns, eins
helzta stórmarkaðar á höfuðborg-
arsvæðinu, því þegar yfir hér í
blaðinu, að verzlunin mundi hætta
sölu þessa sælgætis. Hins vegar
hefur innflytjandinn sagt, að hann
sjái enga ástæðu til þess að hætta
innflutningi á því og talsmaður
Hollustuverndar ríkisins segir í
Morgunblaðinu í gær, að stofnun-
in sjái ekki tilefni til að banna
sölu á þessu tiltekna sælgæti.
Væntanlega skipta þessi sér-
kennilegu viðbrögð innflytjand-
ans og Hollustuverndar ekki
miklu máli. Ganga má út frá því
sem vísu, eftir fréttir um þennan
atburð, að foreldrar leggi áherzlu
á það við börn sín, að þau neyti
ekki þessa sælgætis. Viðbrögð
foreldra verði því til þess, að ekki
verði frekari hætta á ferðum.
Það er hins vegar umhugsun-
arefni, að svo alvarlegur atburður
skuli ekki kalla á sterkari við-
brögð. Nóatún bregst snarlega við
en opinber stofnun vísar i reglur
og ekki reglur og hefst ekki að.
Reynslan skiptir mestu máli. Átta
ára drengur verður fyrir þessu.
Hver vill bera ábyrgð á því, að
svona atvik komi upp aftur?
Karlamagnús
var höfðingi
víðlends ríkis með páfa
og latneska menningu
að bakhjarli, en komst
upp með að leyfa frank-
íska tungu í idaustrum
og öðrum menntasetrum þar sem lat-
nesk ritlist var borin fram af miklum
móð. Klerklærðir menn hófu hana
aftur til vegs og dýrðar kaþólskri trú,
en þeir fengu einnig að rita á frank-'
ísku einsog írar á keltnesku. Þennan
arf tóku víkingar með sér út til ís-
lands og hófu íslenzkt ritmál til
vegs og virðingar, en höfðu þá
breytzt í bændur, að því er sagt er.
Það mun hafa gerzt, þegar þeir
sameinuðust um Alþingi á Þingvöll-
um, fjarri vogum og víkum.
q q Þessi tengsl okkar til
Z»Í. Frankaríkis hafa verið of
lítið könnuð og raunar þekkjum við
lítið til stórveldis Franka. Varð-
veittum þó Karlamagnúss sögu,
svo að áhrif og tengsl eru jafn
augljós og lítið hefur verið um þau
fjallað. Karlamagnús saga hefur
haft veruleg áhrif á íslenzkar bók-
menntir. Jónas Hallgrímsson og
Benedikt Gröndal hafa sótt bessa-
staðafyndni sína í sjöunda part
sögunnar, af Jórsalaferð. Þar eru
t.a.m. rætur Heljarslóðarorrustu.
Hermann Pálsson hefur af leikandi
lærdómi bent á sannfærandi rit-
tengsl milli latneskra bóka og
fornra íslenzkra sagna, auðvitað.
Það ætti engum að koma á óvart.
íslenzk ritlist á sér aðdraganda,
einsog allt sem máli skiptir. Eddu-
kvæðin eiga rætur í myrkum mið-
öldum. Hetjukvæðin okkar segja
frá svipuðum persónum og koma
fyrir í Niflungaljóði, og þótt
tungan hafi breytzt erum við góðu
heilli sæmilega læs á Eddukvæði
og önnur ritverk forn, að minnsta
kosti enn sem komið er. Það gerir
gæfumuninn.
C\ A En mig langar að vekja
athygli áþeirri fullyrðingu
HELGI
spjoll
fyrrnefnds Folzums,
að í ríki Karlamagn-
úsar, eða leifum þess,
voru latneskar bók-
menntir endurfæddar
fyrir tilverknað menn-
ingarmanna á 14._ og
15. öld, ekki sízt aðfluttra frá ítal-
íu, írlandi, Bretlandseyjum ogjafn-
vel Spáni. Þessi endurfæðing átti
sér langan aðdraganda. Hún fór
ekki fram hjá fróðleiksfúsum for-
feðrum okkar. Höfundur Konungs-
skuggsjár, að vísu Norðmaður, lík-
lega á Þelamörk á 13. öld, sótti
fyrirmynd sína til Frankaríkis, svo
að dæmi sé nefnt. Það gerðu íslend-
ingar einnig. Samskipti þeirra við
nýstofnaðan háskóla í París á 13.
öld eru lítt kunn, en þeir, sem þar
stóðu að verki, töldu upphafið vera
í áhuga Karlamagnúsar á mennt
og menningu fjórum öldum áður.
Cy fT íslenzk ritlist hefur sogið
næringu úr ýmsum átt-
um. En íslendingar virðast
snemma hafa týnt Frankaríki,
gleymt því. En í garði dómkirkj-
unnar í Áachen, elzta minnismerk-
is kaþólskrar trúar, Karlamagnús-
ar og ríkis hans, hitti ég fyrir
nokkrum árum þýzka munka, sem
fóru að tala um íslenzka menn-
ingu. „Þið talið íslenzka tungu,“
sagði einn þeirra. „Já,“ sagði ég.
„Forna tungu norrænna þjóða,“
sagði annar. Hinn þriðji nefndi
nokkur fornnorræn orð, en fór síð-
an með langan kafla úr Niflunga-
Ijóði. „Þið ættuð að geta skilið
margt af þessu,“ sagði hann og
brosti. „Þið hafið varveitt þessa
gömlu veröld í bókmenntum ykk-
ar. Héðan er menning ykkar upp-
haflega komin og hér á tunga
ykkar rætur." Við töluðum lítil-
lega við þá. Þeir minntu okkur á
munkana í klaustri Halldórs Lax-
ness, Clervaux í Lúxemborg, þeg-
ar við komum þangað löngu síðar.
(y f* Munkarnir í garðinum við
£ O • Aachen-dómkirkju kvöddu
okkur kurteislega. En við stóðum
eftir hjá þessu meistaraverki
fornrar byggingarlistar, og ég fór
að hugsa um Rolant og chansons
de geste og svo auðvitað Karl
mikla og sögu hans, sem við flutt-
um heim í sögualdarbæina á 13.
öld. Forfeður okkar þekktu þessa
menningu, sem munkarnir minnt-
ust á, bókmenntir og hugmynda-
fræði meginlandsins. Og tungu-
mál kaþólskrar kristni var ís-
lenzku sveitafólki hversdagslegur
viðburður. íslenzkir rithöfundar,
hvort sem þeir voru leikir eða
lærðir, snöruðu setningum og heil-
um köflum úr latneskum ritum,
svo að ekki hattaði fyrir. Gissuri
hvíta Jþótti ekkert eðlilegra en
senda Isleif son sinn til Frankarík-
is, svo að hann gæti tekið við
byskupsstóli í Skálholti. Við þar-
komu sína til meginlandsins hefur
ísleifur sennilega verið nefndur
vestfaldingi, en það er nafnið á
víkingi í frankískum heimildum.
Karólínsk skrift festir rætur á ís-
landi, einsog sjá má í handritum.
ísléifur, Teitur og Gissur byskup,
synir hans, Sæmundur fróði og
trúboðsbyskupar, fluttu hana frá
Frankaríki, þ.e. Þýzkalandi og
Frakklandi, og hafa ekki verið ein-
ir um það. Síðan hvarf þetta
„kvöld“ríki Karlamagnúsar inn í
myrkur og gleymsku. Og nú er
það „landið gleymda" í íslenzkri
sögu, svo að vitnað sé til leikrits
Davíðs Stefánssonar um annað
land.
(\ n En nú er kvöldland Karla-
Lá I • magnúsar að rísa aftur
úr hafi. Og Islendingar horfa
spyrjandi augum til þessa evr-
ópska morgunlands. Þeir eiga
margvísleg erindi við það. En þeir
eiga ekki að glepjast af gervi-
hnattasólinni. Þeir eiga að stýra
eftir þeim kóss sem forfeðurnir
settu. Það hefur reynzt okkur
bezt.
M.
REYKJAVÍKURBRÉF
Laugardagur 7. marz
Ekki verður annað
sagt en að stjórnendur
Landsbanka íslands
hafi skilað af sér góðu
búi á síðasta ársfundi
bankans í gær, föstu-
dag, en þá lauk 111 ára
starfí bankans sem rík-
isviðskiptabanka. Svo sem kunnugt er tók
nýtt hlutafélag í eigu ríkisins við rekstri
Landsbanka Islands um síðustu áramót
og var fyrsti aðalfundur þess einnig hald-
inn í gær, föstudag.
Hagnaður Landsbankans á síðasta ári
nam 1.054 milljónum króna og hafði tvö-
faldast á milli ára og sá mesti í sögu bank-
ans, að því er fram kom hjá Björgvini
Vilmundarsyni, aðalbankastjóra Lands-
banka íslands hf., í ræðu hans. Þessi
rekstrarafkoma Landsbankans svo og af-
koma íslandsbanka hf., sem upplýsingar
hafa komið fram um, eru skýr vísbending
um, að íslenzka bankakerfið hefur náð sér
á strik eftir mikla erfiðleika á fyrstu árum
þessa áratugar, þegar segja má, að legið
hafi við alvarlegri bankakreppu hér ekki
síður e_n á öðrum Norðurlöndum. Lands-
banki íslands hf. tekur því við góðu búi
og hreinu borði.
Það voru þó ekki afkomutölur Lands-
bankans, sem mesta athygli vöktu á fund-
inum á föstudag, heldur umfjöllun Kjart-
ans Gunnarssonar, sem gegnt hefur starfi
formanns bankaráðs undanfarin ár og á
sæti í stjórn hins nýja hlutafélags um
hugsanlega sameiningu í bankakerfinu.
Þótt mikill samruni hafi orðið í bankakerf-
inu á einum áratug hefur mönnum verið
Ijóst, að stefnt væri að enn frekari samein-
ingu. Rökin fyrir því eru augljós. Rekstrar-
kostnaður bankanna er of mikill að
óbreyttu. Ný tækni hefur gjörbreytt öllum
aðstæðum í bankarekstri og augljóst, að
hægt er að reka sömu starfsemi með færra
fólki og sennilega mun færri útibúum en
nú er gert. Bankastarfsemi er að færast í
æ ríkara mæli í rafrænt form og bein tölvu-
tenging viðskiptamanna við bankana, þar
sem þeir sjá sjálfir um viðskipti sín að
mestu leyti, á eftir að færast mjög í vöxt.
Þessi þróun er alls staðar og t.d. telja
bankamenn í Evrópu fyrirsjáanlegt, að
starfsmönnum banka þar muni fækka um
tugi þúsunda fram að aldamótum.
Óþarflega mikill rekstrarkostnaður
kemur að sjálfsögðu fram í hærri þjónustu-
gjöldum eða meiri vaxtamun en ella gagn-
vart viðskiptamönnum banka og sparisjóða
og þess vegna eru það þeirra hagsmunir
að með aukinni hagræðingu í bankakerfinu
verði dregið úr kostnaði. Á hinn bóginn
má búast við, að margir stöðvi við þá fá-
keppni, sem fyrirsjáanleg er með samein-
ingu og þar með fækkun banka. Og spyiji
hvort of stórar einingar séu að verða til í
íslenzka bankaheiminum. Kjartan Gunn-
arsson benti í ræðu sinni á röksemd í þessu
sambandi, sem ekki er hægt að ganga
framhjá. Hann sagði m.a.: „I öðru lagi er
það óraunhæft að bera saman svokallaða
stærð banka, eðlilegra er að taka fjármála-
markaðinn í heild sinni í slíkan samanburð
og má þar t.d. benda á, að lífeyrissjóðir
landsmanna eru nú þegar orðnir töluvert
stærri heldur en samanlagðir viðskipta-
bankarnir."
Þetta eru réttmæt rök. Slík umbylting
hefur orðið á fjármagnsmarkaðnum hér á
nokkrum árum, að það er ekki lengur
hægt að horfa á banka og sparisjóði sem
einingu út af fyrir sig. Það verður að horfa
á fjármagnsmarkaðinn allan vegna þess,
að hann hefur opnað bæði einstaklingum
og fyrirtækjum alveg nýja möguleika í
viðskiptum við fjármálafyrirtæki, sem ekki
voru til staðar áður. Þótt ekki sé margt
líkt með brauði og bönkum má þó sjá hlið-
stæður í þessum umræðum og þeirri um-
fjöllun, sem orðið hefur vegna úrskurðar
Samkeppnisráðs um yfirtöku Myllunnar-
Brauðs hf. á Samsölubakaríi hf. Ef al-
menningur gæti hvergi keypt brauð nema
í stórmörkuðum væri afstaða Samkeppnis-
ráðs réttmæt. En vegna þess, að fólk á

Morgunblaðið/Kristinn
VIÐ REYKJAVIKURHOFN
margra kosta völ í öðrum bakaríum, stenzt
röksemdafærsla Samkeppnisráðs ekki.
Ef einstaklingar og fyrirtæki ættu ekki
annarra kosta völ í viðskiptum við fjár-
málafyrirtæki en 2-3 banka og sparisjóðina
mundu margir gera athugasemdir við frek-
ari sameiningu banka. En því fer víðs fjarri
að svo sé. Lífeyrissjóðir, verðbréfafyrir-
tæki, eignarleigufyrirtæki, tryggingafélög
og margir aðrir aðilar eru komnir inn á
þennan markað, þannig að það er ekki
með rökum hægt að halda því fram, að
það stefni í einokun eða fákeppni á fjár-
málamarkaðnum. Þvert á móti hefur sam-
keppni bersýnilega stóraukizt.
HIÐ FORVITNI-
legasta í ræðu
Kjartans Gunnars-
sonar var þó um-
sögn hans um þá
kosti, sem fyrir
hendi væru til sameiningar í bankakerfinu.
Sá kafli ræðu hans bendir ótvírætt til þess,
að a.m.k. einhveijir af forystumönnum
Landsbanka íslands hf. horfi nú til ann-
arra átta en gert hefur verið í umræðum
um sameiningu bankanna. Fyrir tveimur
árum hreyfðu forráðamenn Landsbankans
hugmyndum um sameiningu við Búnaðar-
bankann og vöktu þær verulega athygli
þá, enda höfðu augu margra bejnzt að
sameiningu Búnaðarbanka og íslands-
banka. Nú bendir fyrrverandi formaður
bankaráðs Landsbankans á sameiningu
Landsbanka og íslandsbanka sem raun-
hæfan valkost. Um þetta sagði Kjartan
Gunnarsson m.a.:
„Lítum þá til hugsanlegrar sameiningar
Landsbanka íslands hf. og íslandsbanka
hf. Hingað til hefur ekki verið rætt mikið
um þennan möguleika, þar sem svo virðist
sem gengið hafí verið út frá því, að óhugs-
andi væri, að ríkisfyrirtæki og einkafyrir-
tæki sameinuðust. Slík afstaða hlýtur að
-----------------------:+ —
Landsbanki
- íslands-
banki?
breytast, þegar um er orðið að ræða hluta-
félag í eigu ríkisins, sem til stendur að
selja hluti í á fijálsum markaði. í þessu
sem öðru verður að leita hagstæðustu
lausnar og þá hljóta allir kostir að vera
ræddir með sama hætti.
Sameining Landsbanka íslands hf. og
íslandsbanka hf. mundi leiða til ekki síðri
fjárhagslegrar niðurstöðu en sameining
Landsbanka og Búnaðarbanka. Líkur væru
til að samrunaþróunin gæti orðið hraðari
í fyrirtæki, þar sem annars vegar væri
einkafyrirtæki, sem gengið hefur í gegnum
sameiningarferli, og hins vegar ríkisfyrir-
tæki, sem einnig hefur reynslu af samruna
tveggja banka. Þannig mundi fjárhagsleg-
ur ávinningur e.t.v. koma hraðar fram og
þar með verða meiri en í tilviki Lands-
banka íslands og Búnaðarbanka íslands.
í báðum bönkunum varð umtalsverð hag-
ræðing við sameininguna, sem skilaði eig-
endum bankanna betri og arðmeiri fyrir-
tækjum.
Ef litið er til þess markmiðs, sem sett
hefur verið fram í sambandi við hlutafé-
lagavæðingu ríkisviðskiptabankanna að
draga skuli úr þátttöku ríkisins á fjármála-
markaði, má ætla að sameining af þessu
tagi flýtti því mjög, að sá árangur næðist.
Miðað við þær afkomutölur, sem kynntar
hafa verið fyrir báða þessa banka, er tví-
mælalaust, að verðmæti hlutafjár í samein-
uðum Landsbanka og íslandsbanka yrði
mikið og hlutur ríkisins verðmætur og
væntanlega tiltölulega auðseljanlegur.
Gegn þessari hugmynd mæla sömu stærð-
arrök og nefnd voru varðandi Landsbanka
íslands og Búnaðarbanka íslands. Auk
þess kynni því að verða haldið fram, að
með þessu væri verið að færa núverandi
eigendum íslandsbanka einhvers konar
forréttindastöðu á fjármálamarkaðnum. í
því efni er þess að gæta að sala á hlut
ríkisins í slíkum banka er alfarið á þess
hendi og auðvelt er að skilyrðisbinda sölu
á hlutafé þess til að dreifa eignaraðild og
tryggja að hlutir safnist ekki á fáar hend-
Ný staða ljóst, að með þess-
’’ ari ræðu Kjartans
Gunnarssonar hef-
ur orðið til alveg ný staða í umræðum um
sameiningu banka. Fram að þessu hefur
athyglin beinzt að því, hvort Búnaðar-
banki mundi sameinast Landsbanka eða
íslandsbanka. Fyrir nokkrum mánuðum
fór að bera á hugmyndum í bankaheimin-
um um hugsanlegan samruna Landsbanka
og íslandsbanka. Þær hugmyndir hafa
vafalaust átt þátt í orðrómi, sem var á
kreiki um að Landsbankinn hefði_ hug á
að kaupa hlut Nýsköpunarsjóðs í íslands-
banka. í ljós kom að hann var ekki á rök-
um reistur.
Nú hafa þessar hugmyndir hins vegar
verið settar fram með ákveðnum og sterk-
um rökum á síðasta ársfundi Landsbanka
íslands og fyrsta aðalfundi Landsbanka
íslands hf. af einum helzta forystumanni
bankans undanfarin ár. Ætla verður að
þær hugmyndir hafí ekki verið settar fram
án þess að þær njóti töluverðs stuðnings
innan bankans og jafnframt meðal fulltrúa
eiganda bankans. Þar með eru þær orðnar
að raunverulegum kosti í þeim umræðum,
sem fram fara næstu mánuði um samruna
í bankakerfinu.
Fulltrúar annarra banka og sparisjóða
munu áreiðanlega gera sér ljóst, að hug-
myndir um sameiningu Landsbanka og
íslandsbanka eru ekki reifaðar á þessum
tiltekna fundi og með þessum hætti án
þess, að þeim fylgi býsna mikil alvara.
Þess vegna verður fróðlegt að sjá hver
viðbrögðin verða. Munu forráðamenn Bún-
aðarbankans líta svo á, að þeir séu að
missa af lestinni? Eða munu þeir túlka
ræðu Kjartans Gunnarssonar á þann veg,
að þeir hafi nú fijálsari hendur um að
skapa Búnaðarbankanum sérstöðu með
öðrum hætti, sem ýmislegt bendir til að
þeir hafi haft löngun til? Verða hugmynd-
ir um sameiningu Landsbanka og Islands-
banka til þess að forráðamenn Búnaðar-
banka og sparisjóða spyiji sjálfa sig hvem-
ig þeir geti tryggt, að þeirra eigin fjármála-
stofnanir verði samkeppnisfærar við sam-
einaðan Landsbanka-Islandsbanka að því
leyti til að þeir nái ekki minni hagræðingu
í sínum rekstri en hinn sameinaði stór-
banki?
Forráðamenn banka og sparisjóða átta
sig áreiðanlega á því, að þetta getur orðið
kapphlaup um það hveijir ná mestri hag-
ræðingu með nýrri tækni og fækkun útibúa
og starfsfólks, þannig að hægt verði að
bjóða viðskiptavinum beztu kjör. Hver sigr-
ar í þessu kapphlaupi? Og með hvaða
hætti blandast önnur fyrirtæki á fjármála-
markaðnum inn í þessa nýju og athyglis-
verðu stöðu?
Nú er orðinn til nýr ríkisbanki, þar sem
er Fj árfestingarbanki atvinnulífsins hf.
Kjartan Gunnarsson gaf í skyn í ræðu
sinni, að aðrir bankar gætu hugsanlega
haft áhuga á því að kaupa hann og skipta
honum upp á milli sín. Ganga má út frá
því sem vísu, að hin unga forystusveit
Fjárfestingarbankans hafí lítinn áhuga á
að láta slíkt gerast og leiti að mótieik til
þess að koma í veg fyrir það.
Lifeyrissjóðirnir eru orðnir burðarásinn
í eigendahópi íslandsbanka hf. Hver verð-
ur afstaða þeirra til hugmynda um sam-
runa Landsbanka og íslandsbanka?
Þessar og ótalmargar spurningar vakna
í kjölfarið á ræðu Kjartans Gunnarssonar
á Landsbankafundinum. Aðeins eitt er víst:
með þeirri ræðu er hafið tvísýnt kapphlaup
á fjármálamarkaðnum um það hver standi
með pálmann í höndunum, sterkustu ein-
inguna og þá, sem tryggir mesta hagræð-
ingu, mestan niðurskurð útgjalda og mesta
möguleika á að þjóna viðskiptavinunum
með minnstum tilkostnaði.
„Hið forvitnileg-
asta í ræðu Kjart-
ans Gunnarssonar
var þó umsögn
hans um þá kosti,
sem fyrir hendi
væru til samein-
ingar í banka-
kerfinu. Sá kafli
ræðu hans bendir
ótvírætt til þess,
að a.m.k. ein-
hverjir af forystu-
mönnum Lands-
banka Islands hf.
horfi nú til ann-
arra átta en gert
hefur verið í um-
ræðum um sam-
einingu bank- ‘
anna.“