Morgunblaðið - 08.03.1998, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 8. MARZ 1998 43
----------------------X
KRISTIN
MA TTHÍASDÓTTIR
+ Kristín Matthías-
dóttir fæddist á
Siglufirði 23. janúar
1915. Hún lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík 23. febrúar síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá
Fossvogskirkju 2.
mars.
Eitt haustkvöld fyrir
fjórum árum gekk ég
út úr bíóhúsi með
Gunnari syni _ hennar
Stínu Matt. Ég man
ekki hvaða mynd við
sáum heldur hitt að það var kalt úti
og hrollur í okkur. Gunni bauð mér
heim í Barmahlíðina þar sem hann
bjó með mömmu sinni, í sjónvarps-
gláp undir köflóttu ullarteppi og
heitt kakó. Ég var búin að koma
mér vel fyrir og sötraði hlýjuna upp
úr bollanum þegar hún birtist hljóð-
lega í dyi-agættinni. Glæsileg og
einsog tilhöfð þótt hún stæði þama
berfætt á náttkjólnum. Þetta var í
fyrsta skipti sem ég hitti Stínu
Matt.
Við hittumst reyndar ekki oft áð-
ur en hún flutti inn á Hrafnistu. En
margan morgun þegar ég sat í
strætisvagni nr. 7 á leið í vinnuna
uppi á Bústaðavegi sá ég mæðginin
ganga saman arm í arm yfir Miklu-
brautina. Gunni teymdi hjólið sitt
þar sem hann tölti með mömmu
sinni upp í Hlíðarbæ þar sem hún
dvaldi á daginn meðan Gunni sat við
skrifborð inni í Skeifu. Það var
alltaf skemmtilegt að sjá þau, Gunni
stórstígur og dálítið að flýta sér en
hún svona sallaróleg og yfirveguð
og glæsileg. Alltaf glæsileg. Hún
var alltaf ofarlega í huga Gunna. Oft
heimsótti hann mig í litla húsið á
Sólvallagötunni, en hann stoppaði
aldrei mjög lengi í senn því honum
var ekki rótt að vita af mömmu
sinni einni heima. Kannski hafa þau
að einhverju leyti skipt
um hlutverk þennan
tíma sem þau bjuggu
saman í Barmahlíðinni;
nú var það Gunni sem
þurfti að huga að því að
gefa þeim að borða og
hafa fínt á hlýlega
heimilinu þeirra og sjá
til þess að mamma
gamla færi í háttinn á
skikkanlegum tíma. Og
ég held að honum hafi
þótt vænt um þetta
nýja og ef til vill
skringilega hlutverk.
Stuttu eftir að Stína
Matt flutti inn á Hrafnistu fór ég að
dvelja meira og lengur í senn í
Barmahlíðinni hjá Gunna. Þau áttu
óskaplega fallegt heimili, fullt af dá-
samlegum hlutum sem var gaman
að hafa fyrir augunum. Fyrst í stað
sótti Gunni mig og sólgula köttinn
minn hann Plotinus á kvöldin og við
eyddum nóttinni í Barmahlíðinni.
Okum svo heim aftur í bítið næsta
morgun. Plotinusi leið betur í Stínu
húsi en á Sólvallagötunni og hann
var óskaplega glaður þegar við á
endanum pökkuðum dótinu okkar
saman og fluttum það í svörtum
plastpokum í Barmahlíðina. Manni
leið vel í þessu húsi þar sem hún
hafði búið í hartnær þrjátíu ár. Og
þegar mamma heimsótti mig í
fyrsta sinn varð henni að orði að
ekki væri skrítið að mér liði vel þar,
með alla þessa fallegu hluti í kring-
um mig. Þegar við fluttum úr
Bai-mahlíðinni tókum við nærveru
Stínu með okkur; fallegu húsgögnin
og allar dásamlegu brúðurnar sem
hún var svo lagin við að sauma.
Bömum þykir skemmtilegt að
heimsækja okkur því hvergi annar-
staðar komast þau í tæri við viðlíka
brúður: Ti-úða með langa fætur,
kóalabirni, jólasvein, engil. Og
börnunum í Hlíðunum þótt líka
vænt um Stínu Matt. Góðu konuna í
ÞORUNN KATRIN
BJÖRNSDÓTTIR
+ Þórunn Katrín Björnsdóttir
var fædd á Fagurhóli, Aust-
ur-Landeyjum, 17. júní 1913. Hún
lést á Elliheimilinu Grund 23.
febrúar síðastliðinn og fór útför
hennar fram frá Fossvogskirkju
2. mars.
Jæja elsku amma mín, nú er
komið að leiðarlokum hjá þér á
þessari jörð og skiljumst við að
sinni.
Þegar ég lít til baka er svo margs
að minnast. Þinn þáttur í uppeldi
okkar systkina var stór, amma mín,
þú saumaðir og prjónaðir á okkur
föt, þú sagðir okkur frá lífínu í sveit-
inni þinni og kenndir okkur ljóð og
bænir sem þú hafðir svo gaman af.
Alltaf man ég hve gott það var að
koma til þín úr skólanum, þú varst á
saumastofunni en í glugganum beið
skál með góðgæti og þegar ég hafði
gert því skil var alltaf jafngott að
halla sér í rúminu þínu. Ekki vorum
við alltaf sammála um tískuna, þú
fórst agalega með mig þegar þú
gerðir við flottu buxurnar mínar
sem áttu að vera of síðar og slitnar
en þér þótti auðvitað ófært að
drengurinn drægi buxurnar eftir
götunni svo þú tókst þig til og gerð-
ir við þær. Oft hlógum við að þessu
síðar. Manstu þegar ég fékk bílpróf-
ið, þá fórum við saman í bíltúr út á
Nes og fengum okkur ís. Æ síðan
þegar við bræðumir fengum okkur
nýjan bíl var komið til þín og farinn
hinn sami íshringur um Nesið.
Elsku amma mín, svona gæti ég
haldið endalaust áfram eins og
hvernig þú tókst á móti bömunum
mínum en nú er komið að kveðju-
stund, hafðu þökk fyrir allt sem þú
hefur fyrir mig og mína gert.
Þinn
Kjartan.
Amma Katrín, það er mjög leiðin-
legt að þú sért farin frá okkur upp til
himna. Ég vona að þér muni líða vel
þar sem þú ert núna. Þetta er mildll
missir fyrir okkur öll í fjölskyldunni
en við verðum með þig í hjörtum
okkar og munum aldrei gleyma þér,
aldrei. Eg vona að þar sem þú ert
núna bíði þín engin veikindi.
Heimir Kjartansson.
hverfínu. Hjá henni fengu þau að
skoða fóndurdót og ærslast dálítið
og drekka kakósopa í grænmálaða
eldhúsinu. Löngu eftir að hún var
flutt inn á Hrafnistu vom þau að
banka upp á svaladyramegin og
spyrja eftir góðu konunni.
Ég kom oft til Stínu Matt eftir að
hún flutti inn á Hrafnistu. Oftast
með Gunna en í fáein skipti kom ég
ein og það gladdi mig að hún þekkti
mig og vissi upp á hár hvem ég var
að heimsækja. Það var oft skemmti-
legt að sitja í setustofunni á deild
3A á Hrafnistu. Stína alltaf tilhöfð
eins og hún væri að fara í kaffiboð
eða kannski á dansiball. Hrafnhild-
ur sá til þess að hún væri alltaf fín
og strokin og starfsfólkið á deildinni
hjálpaði henni við að klæða sig og
greiða og punta á hverjum morgni.
Svo sátum við saman við ljós tré-
borðin í setustofunni með útsýni yf-
ir Viðey og Sundahöfnina í brakandi
sólskini. Einhvem veginn finnst
mér alltaf hafa verið sólskin. Ef við
hittum vel á lumaði Stína á konfekti
í náttborðsskúffunni og þá sátum
við kannski á bleiku rúmteppi inni á
stofunni hennar og mauluðum gott-
erí. Stundum fómm við líka í
göngutúra um Hrafnistu eða jafnvel
í bíltúr.
Síðustu stundimar hennar Stínu
Matt, þær voru fallegar. Þau höfðu
setið hjá henni til skiptis bömin
hennar, Hrafnhildur og Gunni, og
ömmubamið hún Anna Kristín. Síð-
asta augnablikið í lífi hennar; það er
engu líkara en einhver hafí límt
ljósmynd af þessu andartaki á
augnlok mín innanverð: Ég sit í
bleikbólstruðum stól en Gunni og
Anna Kristín standa við höfðalagið
á rúminu hennar. Ounni strýkur
henni um vangann en Anna heldur í
hönd hennar. Svo líður andvarp
fram af vöram og það færist
himnesk ró yfir andlitið. Einkenni-
legt en engu líkara en maðurinn
með ljáinn kveiki birtu og bros í
augunum. Hún var svo falleg og
þegar við stóðum öll við rúmið
hennar dálitlu seinna; Hrafnhildur,
Gunni, Binni, Anna Kristín og ég,
þá leið okkur þrátt fyrir allt vel.
Þögnin í herberginu eins og gi’egor-
íanskur söngur og við fundum hana
hjá okkur. Og finnum enn. Elsku
Stína Matt; hvíl í friði.
Anna Lára Steindal.
Kristín Matthíasdóttir var ein
glæsilegasta kona sem ég man eftir.
Reyndar vora allar tengdadætur
ömmu og afa á Óðinsgötunni eftir-
tektai-verðar, hver með sínum
hætti. Óðinsgatan, húsin númer 8
og 8a og lóðin sem lá niður að
Brennu var ævintýraheimur okkar
bamabamanna í Suðurgötunni.
Gunnar og Kristín bjuggu í Guðna-
bæ, eða reyndar húsi sem reist var
t
Elskulegur eiginmaður minn,
EYJÓLFUR SIGURÐSSON,
Skipasundi 75,
Reykjavfk,
sem lést sunnudaginn 1.
jarðsunginn frá Fríkirkjunni
daginn 10. mars kl. 13.30.
mars sl., verður
Reykjavík þriðju-
Inga Magnúsdóttir.
t
Innilegar þakkir færum við öllu því góða fólki,
sem sýndi okkur hlýhug og velvild við andlát
og útför ástkærs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
KARLS MAGNÚSSONAR
vélstjóra,
Rauðalæk 25.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks og þjálfara
Grensásdeildar Sjúkrahúss Reykjavíkur fyrir
alla þeirra umhyggju.
Jónína Lilja Waagfjörð,
Kristín Dóra Karlsdóttir, Hallur Birgísson,
Sólveig Ásta Karlsdóttir, Allan Ebert Deis
og afabörn.
á granni hans. Þama var ættaróð-
alið.
Heimili þeirra Gunnars var ein-
stakt, búið fallegum húsgögnum og
antíkmunum. Það er svolítið erfitt
að raða saman minningabrotunum,
en Kristín eða Dídí eins og við köll-
uðum hana tengist allra fyrstu
minningunum. Þau Gunnar giftu sig
heima hjá okkur í Suðurgötunni.
Kristín var einstaklega barngóð og
hafði gaman af krökkum,lagði á
minnið það sem við sögðum og rifj-
aði upp löngu síðar. Hún kunni þá
list að tala við krakka eins og viti-
bornar manneskjur. Dídí flutti í
Suðurgötuna og passaði okkur
systkinin þegar foreldrar okkar
fóra til Englands á stríðsáranum og
frá þeim tíma héldust sérstök
tengsl. Þegar móðir okkar veiktist
1947 var heimilið nánast leyst upp
og ég lenti hjá Kristínu og Gunnari.
Eg gerði mér litla grein fyrir því
hve alvarleg veikindi mömmu vora
og reyndar ekki fyrr en löngu síðar.
Tíminn hjá Kristínu og Gunnari er í
minningunni sælutíð. Ég fékk að
láta hárið vaxa, ég las allt sem ég
fann í íslenzku í bókaskápnum, ég
saknaði systkinanna ekkert, var
bara hæstánægð að vera „einbimi"
þennan tíma. Ég vandist þá líka á
að fara yfir til ömmu og spila við
hana. Amma og Dídí voru miklir
mátar, höfðu daglegt samband og
töluðu saman á pé-máli þegar við
krakkarnir áttum ekki að heyra. Nú
veit ég ekki hvort nokkur veit leng-
ur hvað pé-mál er, en það vorum við
eldfljót að læra, en sögðum engum
frá, því það var svo gaman að hlusta
á fullorðná'fólkið.
Þessi nánd riðlaðist nokkuð þegar
þau Kristín og Gunnar fluttu upp í
Hlíðar, sem þá vora langt fyrir inn-
an bæ. Þar varð til einn merkasti
hljómplötusalur landsins á þessum
tíma, hljómflutningstækjunum var
komið þannig fyrir að hljómgæðin
nytu sín, og hljómplötusafnið óx^,
þannig að það var á heimsmæli-
kvarða. Kunningjar og vinir komu
til að hlusta, margir helztu hljóm-
listarmenn landsins vora heimilis-
vinir. Kristín deildi að vísu ekki
þessum ofuráhuga á tónlist með
Gunnari, þótt hún væri auðvitað
músíkölsk, og fannst oft nóg um alla
klassíkina. Þetta er í stórum drátt-
um sú mynd sem fyrst kemur upp í
hugann um þessa fallegu og mynd-
arlegu frænku mína.
En Kristín átti sér aðra hlið.
Unnur móðursystir mín var enginn
aukvisi, stundaði hvers kyns íþróttUk
og fjallaferðir, meðal annars með
Guðmundi frá Miðdal. Reyndar var
Gunnar einn af fjallamönnum hans
líka. Unnur sagði mér að Kristín
hefði verið svo mildll skíðagarpur
að hún hefði sjálf ekki haft roð við
henni.
Kristín var alin upp á Siglufirði
og var sá staður í hennar augum
paradís. Hún kom þangað eitt sinn í
snögga ferð og skildi ekkert í því
hvað vantaði. Það leið drjúg stund
áður en hún áttaði sig á því að það
vantaði peningalyktina. Síldin hafði
ekki látið sjá sig. Þessi stásskona,
sem bar á sig dýrustu ilmvötn,
greiddi gullið hárið upp úr hvers ,
kyns töfraefnum, lakkaði mílulang '
ar neglumar sterkrauðar, hún fann .
ekld betri lykt en dauninn frá sfld-
arbræðslunni.
Guð blessi Kristínu Matthíasdótt-
ur.
Hildur Bjarnadóttir.
t
Ástvinir þakka innilega samúð, vinarþel og
hlýhug fjölmargra vina, ættingja og velunnara
vegna fráfalls ástkærrar
ÁSLAUGAR KÁRADÓTTUR,
Fremristekk 4,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir viljum við færa Heima-
hlynningu Krabbameinsfélagsins og kvenna-
deild Landspítalans fyrir ómetanlegan stuðning og hjálp í baráttu okkar.
*
Erlendur Lárusson, Úlfhildur Dagsdóttir,
Kári Tryggvason, Margrét Björnsdóttir,
Hildur Káradóttir, Sigrún Káradóttir,
Rannveig Káradóttir.
t
Innilegt þakklæti til allra, sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför
SIGURÐAR SNORRASONAR
frá Stóru Gröf.
Þorbjörg Þorbjarnardóttir,
Jórunn Sigurðardóttir, Ágústa Eirfksdóttir,
Hildur Sigrfður Sigurðardóttir, Jóhann Friðriksson,
Kristrún Sigurðardóttir,
Eva Sigurðardóttir, Haraldur Jón Arason,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem auðsýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
TRYGGVA PÉTURSSONAR
fyrrv. útibússtjóra
Búnaðarbankans I Hveragerði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 4L,
Landakotsspltala (áður Hvítabandiö), fyrir
frábæra hjúkrun og umönnun.
Guð blessi ykkur.
Sigrfður E. Tryggvadóttir,
Ólafía K. Tryggvadóttir, Kristinn Álfgeirsson,
Ásta Tryggvadóttir, Erlingur Hallsson,
Guðrún S. Tryggvadóttir, Árni Þórðarson,
barnabörn og langafabörn.