Morgunblaðið - 26.04.1998, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 26. APRÍL 1998 37
hafði þolinmæðina við ástundun
íþrótta sem nauðsynleg er ef menn
ætla að ná árangri. Þó var Gummi
að einu leyti mjög óþolinmóður ef
óþolinmæði skyldi kalla. Það fór í
taugarnar á honum þegar hann
varð þess var að menn lögðu sig
ekki eins vel fram í leik og starfi og
hann taldi að hver og einn hefði
hæfileika til. Hann gaf nefnilega
allt sitt í hlutina og gat því ætlast
til þess sama af öðnim.
En meðan áiin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn og blómgast ævinlega
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
Og skín ei ljúfast ævi þeini yfír,
sem ung á morgni lífsins staðar nemur,
og eilífiega, óháð því sem kemur,
í æsku sinnar gullnu fegurð lifír.
Sem sjálfur Drottinn mildum lófum lyki
um lífsins perlu á gullnu augnabliki.
(Tómas Guðm.)
Elsku Anna. Þó að þér og
drengjunum finnist eflaust sorgin
yfir þessum mikla missi óyfirstíg-
anleg þá er víst að bjarta vorið
hans Gumma á eftir að blómgast
enn og ævinlega í hugum okkar
allra. I fyllingu tímans mun minn-
ingin um Gumma vekja gleði þeirra
er nutu þeirra forréttinda að
þekkja hann.
Við Dagrún sendum þér og öll-
um aðstandendum innilegustu
samúðarkveðjur. Guð blessi minn-
ingu ljúflingsins Guðmundar
Jónasar Jóhannssonar.
Halldór.
Vantrú og djúp sorg voru óneit-
anlega þær tilfinningar sem hæst
bar þegar fréttin um andlát fram-
kvæmdastjórans okkar barst fóstu-
daginn 17. apríl síðastliðinn.
Stórt skarð er höggvið f hópinn
okkar þegar ungur maður í blóma
lífsins er kallaður burt og fólki
verður svarafátt þegar það spyi’
sig um tilgang æðri máttarvalda.
Eftir lifir í hjörtum okkar minning-
in um góðan samstarfsmann.
Um leið og við kveðjum Gumma
með þessum ljóðlínum Jóhannesar
úr Kötlum, viljum við votta Önnu
og sonum þeirra, foreldrum hans
og tengdaforeldum, Mugg og
Diddu, svo og öðram aðstandend-
um, okkar dýpstu samúð. Megi
góður Guð styrkja ykkur í þessari
miklu sorg.
Er hnígur sól að hafsins djúpi
og hulin sorg á brjóstin knýr,
vér minnumst þeirra, er dóu í draumi
um djarft og voldugt ævintýr.
Þá koma þeir úr öllum áttum,
með óskir þær, er flugu hæst,
og gráta í vorum hljóðu hjörtum
hinn helga draum, sem gat ei ræst.
Og þá er eins og andvörp taki
hin undurfagra sólskinsvon,
og allir kveldsins ómar verði
eitt angui’ljóð um týndan son.
Og hinsti geislinn deyr í djúpið,
en daginn eftii- röðull nýr
oss kveikir sama dýra drauminn
um djaift og voldugt ævintýr.
Samstarfsfóik Meleyri hf.
og Voninni ehf.
Dauðinn ber að dyrarn hjá ungum
og hraustum manni öllum að óvör-
um. Fljúga því ýmsar hugsanir í
gegnum huga manns og ýmsar til-
finningar fara úr skorðum sem
erfitt er að gera skil. Reiði, sökn-
uður og óréttlæti og raunveruleik-
inn stöðvast; að hann Gummi sé
horfinn úr þessari jarðvist. En veg-
ir Guðs eru órannsakanlegir.
Ég kynntist Gumma í nóvember
1995 er ég hóf störf hjá Meleyri hf.
á Hvammstanga. Þá strax varð
mér ljóst hversu ljúfur, góður og
yfirvegaður drengur hann var. Vil
ég því þakka honum hér okkar
góða samstarf og þær samvera-
stundir er við áttum. Elsku Anna
og synir, Muggur og Didda, svo og
aðrir aðstandendur, ég votta ykkur
samúð mína og vona að Guð styrki
ykkur á þessum erfiðu tímum.
Guðfinna Ingimarsdóttir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guð sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þeni tregatárin stríð.
(V. Briem)
Það vora hörmulegar fréttir að
fá, að góðvinur minn og féþagi,
Guðmundur Jóhannsson frá ísa-
firði, hefði orðið bráðkvaddur.
Hvernig mátti þetta vera? Þessi
stóri og hrausti drengur, íþrótta-
maður og reglumaður, nautsterkur
og vel á sig kominn.
Við nafni kynntumst þegar báðir
stunduðum nám við Menntaskól-
ann á Isafirði sem var og hét. Það-
an urðum við samstúdentar 1979
ásamt fleiri góðum félögum. Nafni
hafði því sjálfskipaða hlutverki að
gegna að hóa saman hópnum ár-
lega til mannfagnaðar, þá gjaman
þorrablóts. Ræktarsemi og góðvild
vora honum eðlislæg.
Veiðiferðir okkar félaganna frá
MI era minnisstæðar. Þar fór sam-
an til veiða strákahópm' sem var
misákafur við veiðiskapinn, það
skal játað, en samveran og útiver-
an var okkur allt. Við nafni vorum
jafnan sammála um hinn gullna
meðalveg í þessum ferðum, og höf-
um ávallt tryggt félögum okkai’
fæði og annan kost þar til heim
skyldi halda. Okkar síðasta ferð á
liðnu hausti í Dalina var yndisleg
og mun lifa meðal okkar sem eftir
stöndum. Þar var mikið hlegið og
margar sögur sagðai’ eins og ávallt.
Guðmundur Jóhannsson var vin-
ur vina sinna, sannur heiðursmað-
ur. Ég er þakklátur fyrir þann
tíma sem ég átti hann að og kveð
góðan dreng. Elsku Anna, við Mar-
gi'ét sendum þér og sonunum inni-
legustu samúðarkveðjur okkar.
Blessuð sé minning Guðmundar
Jóhannssonar.
Guðmundur Jón Matthíasson.
Það var erfitt og óraunveralegt
að frétta að Gummi vinur okkar
væri fallinn frá, langt fyrir aldur
fram. Tekinn frá konu og börnum í
blóma lífsins löngu áður en dags-
verki hans var lokið. Það er óskilj-
anlegt að hann sé búinn að kveðja
en enginn fær breytt því sem orðið
er. Skömmu fyrir andlátið höfðum
við verið í sambandi við Gumma.
Þá var hugsað um framtíðina -
hvort hægt væri að skipuleggja
sumarið þannig að við gætum allir
komist í veiði saman, eins og svo
oft áður. Nú vitum við að þessi
framtíð er ekki til og það svíður
sárt. Minningar um fortíðina er
það sem lifir. Minningar um dag-
legar samverustundir í mennta-
skóla og stöðugan vinskap síðan
era margar og góðar. Minningam-
ar um Gumma lifa. Þær era fjár-
sjóður sem við eigum það sem eftir
er og aldrei gleymist.
Gummi var góður vinur. Hans
skarð verður aldrei íyllt. Hann átti
stærstan þátt í að lítill vinahópur
hefur haldið svo vel saman sem
raun ber vitni og einnig stærstan
þátt í að menntaskólaárgangurinn
safnast enn reglulega saman tæp-
um 20 árum eftir útskrift.
Gummi var góður íþróttamaður.
Við nutum þess ríkulega á mennta-
skólaárum okkar. Eftir það var
hann kominn það mikið fram úr
okkur að við fylgdumst með úr
fjarlægð og skipti ekki máli hvort
um fótbolta eða körfubolta var að
ræða. Þær vora ófáar stundirnar
sem við lékum okkur í hraðskák.
Gummi var alltaf í liði menntaskól-
ans í skák.
Gummi stofnaði heimili með
konu sinni Önnu Guðmundsdóttur,
íyrst í Breiðholti en síðar í Grafar-
vogi, þeim leið alltaf vel saman.
Þau vora gestrisin og til þeirra var
alltaf gott að koma, hvort sem
maður var boðinn eða bauð sér
sjálfur. Gagnvart harmi Önnu og
sonanna stöndum við máttlausir.
Megi Guð gefa þeim og öðram í
fjölskyldu Gumma stuðning í sorg
sinni og kraft til að takast á við
nýjan raunveruleika.
Við kveðjum Gumma með harmi
og ósáttir yfii' því hve fljótt hann
var tekinn frá okkur. Megi honum
líða vel í nýrri veröld og hver veit
nema þráðurinn verði tekinn upp
að nýju síðar. Við erum stoltir af að
hafa átt Gumma fyrir vin.
Hannes Hrafnkelsson,
Hallgrímur Kjartansson.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja,
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn siðsta blund.
Margs er að minnast,
mai’gt er hér að þakka.
Guði sé lof íyTÍr liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna,
Guð þerri tregatárin stríð.
Farþúíffiði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V.Briem)
Kær vinur er fallinn frá.
Með fáum orðum vil ég minnast
vinar míns og skólabróður, Guð-
mundar Jónasar Jóhannssonar,
sem kvaddur verður hinstu kveðju
á morgun, og þakka honum sam-
fylgdina og vináttu um langt árabil.
Guðmundur eða Gummi eins og við
kölluðum hann alltaf, varð bráð-
kvaddur á Hvammstanga aðfara-
nótt 17. apríl sl. og því aðeins 38
ára gamall þegar hann er tekinn
frá okkur í blóma Hfsins.
Gummi fæddist á Isafirði og sleit
þar barnsskónum. Eftir landspróf
lá leiðin í Menntaskólann á Isafirði
sem lauk með stúdentsprófi vorið
1979.
Minningar frá þessum uppvaxt-
aráram eru mjög bjartar og á þar
Gummi drjúgan þátt. Hann var
glettinn og átti auðvelt með að sjá
spaugilega hluti tilverannar, hvort
heldur í athöfnum eða orðum.
Gummi varð snemma töluglöggur
svo af bar. Hann gat reiknað í hug-
anum hin flóknustu dæmi og þá oft
með nokkram aukastöfum. Síma-
skrá var nær óþörf ef Gummi var
nálægur, því hann kunni öll nauð-
synleg símanúmer. Gummi var
góður skákmaður og tefldi mikið á
menntaskólaárunum.
Á þessum áram var algengt að
ungt fólk, allt frá 12 ára aldri starf-
aði á sumrin í frystihúsum. Gummi
vann mörg sumur í hraðfrystihúsi
Norðurtangans hf. á skólaáranum.
Hann var duglegur og kraftmikill
og vel liðinn af yfirmönnum sínum
og samstarfsfólki.
Gummi stækkaði vel á þessum
áram og varð á endanum tæpir
tveir metrar á hæð. Hann var
grannur vexti, þó þrekinn enda
sterkur. Hann stundaði íþróttir af
kappi og hóf ungur að leika knatt-
spyrnu með liði Isfirðinga. Enda
þótt Gummi væri vel liðtækur í
knattspymu má segja að körfu-
boltinn hafi þó átt meira við hann,
enda hafði Gummi hæðina þar með
sér. Á Isafjarðarárunum lék
Gummi með KFI, en eftir að hann
flutti sig suður, lék hann körfu-
bolta með meistaraflokkum Vals,
ÍS og KR.
Vorið 1987 útskrifaðist Gummi
sem útgerðartæknir frá Tækni-
skóla íslands. Þá hóf hann störf hjá
Lífeyrissjóði sjómanna og starfar
við lífeyrismál til ársins 1995, að
tveim áram undanskildum er hann
starfaði hjá útgerðarfélagi. Árið
1995 hóf Gummi störf hjá Meleyri
hf. á Hvammstanga, sem er í eigu
tengdaforeldra hans, og var fram-
kvæmdastjóri félagsins er hann
lést.
Fagran haustdag árið 1991 gekk
Gummi í hjónaband með Aðalheiði
Önnu Guðmundsdóttur frá Hnífs-
dal. Minningin, er þau saman
gengu inn kirkjugólf Háteigs-
kirkju, falleg og geislandi af ham-
ingju, er afar skýr. Hjónaband
þeirra var mjög farsælt. Anna og
Gummi áttu vel saman, voru sam-
hent og góðir vinir. Þau höfðu búið
sér og sonum sínum fallegt heimili
að Funafold 7 í Reykjavík. Þau
vora höfðingjar heim að sækja, af-
ar gestrisin og öllum leið vel í ná-
vist þeirra. Saman stóðu þau fyrir
mörgum góðum samverustundum
skólasystkina og vina, og þá gjarn-
an á heimili sínu.
Minningar, tengdar veiðiferðum
okkar félaganna era kærar og
margar standa upp úr grámóðu
hversdagsleikans. Ekki var lagt
mjög mikið upp úr aflavon, heldur
var um að ræða samfund félaga,
ómetanlega vináttu. Jafnan var það
Gummi sem stóð fyrir þessum
ferðum, sem hafa verið nánast ár-
legar í á annan áratug. Fyrir stuttu
síðan var Gummi í sambandi við
okkur, það þurfti nefnilega að fara
að huga að veiðiferð sumarsins.
Gummi var hár og glæsilegur
maður. Hann var góðum gáfum
gæddur og hvers manns hugljúfi.
Að eðlisfari var Gummi ákaflega
dagfarsprúður. Hann var sannur
vinur vina sinna, ósérhlífinn, greið-
vikinn og alltaf var gott til hans að
leita. Ávallt kom maður ríkari af
hans fundi, og maður fann ein-
hvern veginn svo vel, hversu góður
vinur hann var. Með Gumma er
genginn góður og gegn borgari.
Við fráfall Gumma er sár harm-
ur kveðinn að Önnu, sonum og fjöl-
skyldum.
Elsku Anna, við Sigga vottum
þér, drengjunum og öðram að-
standendum, okkai’ innilegustu
samúð.
Af eiiífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphimiim fegri en augað sér
mót öflum oss faðminn breiðir.
(Einar Ben.)
Guð blessi minningu Guðmundar
Jónasar Jóhannssonar.
Jón Helgason.
Fast þú stóðst með fjör og æskuþrótt
fallinn lástu: Komin hinzta nótt.
Eins og bresti bóla, hjaðni hjóm,
horfið var þitt manndómsþroska blóm.
Eins og mjöll og sjávarhrönn um haf
hrundi blóminn kinnum þínum af.
Viku af viku, nótt og dapran dag
dauðans engill söng þitt vöggulag:
söng og skenkti sárra kvala vin,
söng og spann þitt hvíta dáins lín.
Loks kom heilög hönd, sem um þig bjó
himnesk rödd, er sagði: Það er nóg.
(M. Joch.)
Mér er orða vant og leita því á
náðir skáldsins frá Skógum í
Þorskafirði, sem eftirlét þjóð sinni
lofsöng þann, er ber höfuð og herð-
ai’ yfir þjóðsöngva milljónaþjóða.
Érétt um andlát Guðmundar
Jónasar Jóhannssonar er þvílíkt
reiðarslag, að við stöndum hjálpar-
vana og leitum í hug okkar skýr-
inga á hinum órannsakanlegu veg-
um Guðs.
Guðmundur Jónas fæddist á ísa-
firði 14. oltóber 1959. Hann var
sonur valinkunnra sæmdai-hjóna,
þeirra Sigrúnar Stefánsdóttur og
Jóhanns T. Bjarnasonar. Jóhann
var á annan áratug kaupfélags-
stjóri Kaupfélags ísfirðinga, en tók
síðan við starfi framkvæmdastjóra
Fjórðungssambands Vestfirðinga.
Hefur hann nýlega látið af störfum
þar fyrir aldurs sakir. Báðum þess-
um störfum gengdi Jóhann af mik-
illi trúmennsku og alúð. Það er
vegna sameiginlegi’a félagsstarfa
með Jóhanni, sem ég kynnist Guð-
mundi syni hans fyrst. Guðmundur
var á þeim áram einn af liðsmönn-
um „annars gullaldarliðs Isfirðinga
í knattspyrnu", þ.e. á níunda ára-
tugnum. Að drengjaárunum
slepptum má þetta teljast upphaf
að glæstum ferli hans sem íþrótta-
manns. Guðmundur gekk að verki
af lífi og sál í knattspyrnunni eins
og öðra því, er hann tók sér fyrir
hendur. Ég man, að Jóhann hafði
orð á því, að það væri gaman ef
hægt væri að ræða um eitthvað
annað en knattspyrnu á matmáls-
tímum!
Guðmundur Jónas var í fimmta
stúdentahópnum, sem útskiifaðist
frá Menntaskólanum á Isafirði árið
1979. Hann tók því þátt í mótunar-
áram skólans á tíma Jóns Baldvins
og Bryndísar Schram. Að loknum
skólaáram í heimahögum lá leið
Guðmundar suður eins og margra
annarra. Á þeim áram var hann á
hátindi ferils síns, sem íþróttamað-
ur. Lagði áfram stund á knatt-
spyrnu og bætti síðan körfuboltan-
um við. Árangur hans á íþrótta-
sviðinu verður ekki tíundaður hér,
en hann bar því órækt vitni, að
liðsheildina munaði um hann, þeg-
ar hann lagðist á árina.
Guðmundur lauk prófi frá út-
gerðardeild Tækniskóla íslands ár-
ið 1987. Víst hefur hann þá verið
álitlegur piparsveinn, og má ekki
lengi við svo búið standa. Hann
gengur í heilagt hjónaband 21.
september 1991 með Aðalheiði
Önnu Guðmundsdóttur írá Hnífs-
dal. Upp úr því eru örlögin ráðin.
Guðmundur fer að starfa við fyrir-
tæki tengdafóður síns, Guðmundar
Tryggva Sigurðssonar frá Hnífs-
dal. Hann hafði eftir að hafa tekið
við umsvifum fóður síns í Hnífsdal
og rekið þar rækjuvinnslu um ára-
bil flutt sig um set og farið að reka
öfluga rækju- og skelfiskvinnslu á
Hvammstanga, ásamt útgerð. Fyr-
irtækið Meleyri hf. er að mestu í
eigu fjölskyldu Guðmundar
Tryggva. Einnig rekur fjölskyldan
sölufyrirtækið Hafex ehf. í Reykja-
vík. Anna Aðalheiður hefur veitt
því fyrirtæki forstöðu um árabil
ásamt fóðurbræðram sínum. Guð-
mundur Jónas varð fljótlega öflug-
ur liðsmaður í þessum rekstri og
tók við framkvæmdastjórn Meleyr-
ar í febrúar 1995.
Kynni mín af Guðmundi Jónasi
urðu nánari, þegar hann tók við
rekstrinum á Hvammstanga. Ég
geymi hjá mér fjölmörg samtöl okk-
ar um viðsldpti, atvinnumál og
einnig um lífið og tilveruna. Ég vil
þó segja, að á tímum umróts og örra
þjóðfélagsbreytinga, þá þarfnast at-
vinnulíf okkar manna, sem hafa ai-
izt upp við að temja sér gömlu
dyggðimar, þ.e. orðheldni, hrein-
sídptni og heiðarleika. Þetta reyndi
ég allt af Guðmundi í samskiptum
okkar. Mér veitist því ekki erfitt að
skilja hvað fjölskylda hans hefur
misst við skyndilegt fráfall hans.
Ég sendi Aðalheiði Önnu og son-
um þein-a innilegar samúðarkveðj-
ur. Sömuleiðis fjölskyldu hans á
ísafii’ði, Sigrúnu og Jóhanni,
Bjarna bróður hans og fjölskyldu
og tengdaforeldranum á Hvamms-
tanga, Kristínu og Guðmundi
Tryggva.
Minning góðs drengs verður
bezt varðveitt með því, að starfinu,
sem hann lagði alla krafta sína í,
verði haldið áfram af fullum krafti.
Megi Guð styrkja góða menn í
þeirri viðleitni.
Ólafur B. Halldórsson.
Við eldri félagarnir í fótboltan-
um í KR horfum nú á eftir ijúfum
og góðum dreng. Guðmundur var
afar traustur félagi bæði innan
vallar sem utan. Hann átti stóran
þátt í velgengni okkar á áranum
1992-1995 eða þar til hann hóf störf
á Hvammstanga.
Við vonuðumst alltaf eftir því að
fá Gumma til okkar aftur og hafði
hann lýst miklum áhuga á því í
samtölum við nokkra okkar. Nú
hafa örlögin gripið í taumana en
minningin um góðan vin og félaga
mun alltaf lifa í hugum okkar.
Með þessum fáu orðum viljum
við þakka Gumma, eins og við köll-
uðum hann alltaf, fyrir allar góðu
samverastundirnar. Fjölskyldu
hans og aðstandendum vottum við
okkai’ dýpstu samúð.
Eldri knattspyrnufélagar í KR.