Morgunblaðið - 26.04.1998, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 26. APRÍL 1998 39
i
i
i
i
i
I
i
i
i
i
i
:
i
i
i
i
;
i
i
i
i
i
i
i
1

i
4
minni í Hraunbæ 78. Voru þar fyrir
sex fjölskyldur og hrúga af krökk-
um. Hemmi var pabbi Helgu æsku-
vinkonu minnar. Þegar maður hugs-
ar til baka þá spyr ég mig: „Af
hverju þekkti ég Hemma en enga
aðra pabba?“ Á þessum tíma tíðkað-
ist nefnilega ekki að feðurnir tækju
of mikinn þátt í barnauppeldi og
heimilisstörfum. En Hemmi var
öðruvísi en aðrir pabbar. Hann var
alla tíð mjög vel á sig kominn, enda
fyrrverandi afreksmaður í hand-
bolta. Hann hafði mjög gaman af að
leika við okkur krakkana og þar
sem við Helga æfðum handbolta
með Fram voru oft teknar skotæf-
ingar. Hann kom kannski úr bflnum
og á leiðinni inn setti hann nestis-
boxið frá sér og skellti sér í leikinn.
Og alltaf var þetta á léttu nótunum.
Hemmi var nefnilega mjög léttur í
lund og líka mjög stríðinn. Við þetta
myndaðist náttúrulega þægilegt og
afslappað samband og maður var
ekki feiminn við Hemma. Og hann
ekki við okkur enda stríddi hann
okkur oft þegar fyrstu gelgjustæl-
arnir voru að koma í ljós. En hann
var líka einn af þessum fáu pöbbum
á þessum tíma sem hægt var að tala
við. Helga talaði alltaf jafnt við
hann um sín vandamál og mömmu
sína þó hún væri stelpa. Alltaf tók
hann öllu með jafnaðargeði og ég
man aldrei eftir honum reiðum.
Geðbetri mann hef ég varla þekkt
og ég get ekki ímyndað mér að
hann hafí átt nokkurn óvildarmann.
Það er gott veganesti á nýjum dval-
arstað.
Stundum veltir maður fyrir sér
hver ráði þessu öllu saman. Manni
virðist sumt svo ósanngjarnt. Af
hverju er svona góður maður sem
hafði ennþá svo margt að gefa tek-
inn frá sínum? Ég hugsa þá fyrst til
Sigrúnar, en samrýndari hjón og
vinir finnast ekki. Til Helgu, Palla
og Samma sem hafa misst svo góð-
an föður og til litlu barnabamanna
sem fá ekki að njóta gjafmildi hans
og glettni á uppvaxtarárunum eins
og maður hefði óskað. En við verð-
um að treysta góðum Guði fyrir
svörum við þessum spumingum.
Elsku Helga mín, Sigrún, Palli,
Sammi og aðrir ættingjar og vinir.
Hugur minn er hjá ykkur. Hemmi
var öfundsverður af þessari sam-
heldnu og fórnfúsu fjölskyldu sem
hann átti og það gaf honum örugg-
lega styrk í erfíðri baráttu við illvíg-
an sjúkdóm. Guð gefi ykkur styrk
til að takast á við sorgina og fram-
tíðina. Ég þakka Hemma fyrir sam-
veruna í þessu lífi og bið þess að
honum líði vel á nýjum stað.
Klara
Hjálmtýsdóttir.
Hermann er látinn eftir harða
baráttu við erfiðan sjúkdóm. I huga
mínum áttu Hermann og Sigrún
eftir að njóta margra ára saman
ásamt fjölskyldu sinni en margt fer
öðruvísi en ætlað er.
Við kynntumst Hermanni og Sig-
rúnu fyrst þegar við byggðum með
þeim, ásamt fleirum, Hraunbæ 78
árið 1964 og þau kynni voru og eru
enn í huga mínum dýrmæt og minn-
ingin lifir á meðan við lifum. Oft leið
tími á milli þess að við höfðum sam-
band eftir að við fluttum þaðan 1985
en þegar við höfðum samband var
alltaf eins og við hefðum hist í gær.
Góðir og sannir vinir eru vand-
fundnir og meira virði en öll lífsins
gæði.
Á heimili þeirra var oft glatt á
hjalla, að ógleymdum ýmsum
prakkarastrikum, hjá börnum og
fullorðnum og uppákomum. Ein er
þó minnisstæðust og hún er þegar
reykur kom út úr einum veggnum í
gangi hjá okkur bak við mynd eina
er hékk þar og var þessi reykur
nokkuð mikill og vindlalykt af hon-
um og vissi undirrituð þá ekki hvað-
an á sig stóð veðrið því reykurinn
jókst stöðugt. Voru nú góð ráð dýr
og reif undirrituð upp ganghurðina
og hélt að það hefði kviknað í ein-
hvers staðar í húsinu. Okkar íbúð
var við hlið Hermanns og Sigrúnar
og þegar undirrituð komst fram á
ganginn þá stóðu þar tveir menn,
Hermann og vinur hans, og
skemmtu sér yfir þessari stressuðu
nágrannakonu. Undirrituð áttaði
sig á að hér væri eitthvað sérkenni-
legt á ferðinni því svipur þeirra gaf
það til kynna. Lokst gat Hermann
ekki á sér setið lengur og dró fram
vindil, sem hann hafði falið fyrir aft-
an bak. Hafði hann þá áður blásið
kröftuglega vindlareyk inn í dyra-
símaleiðslurnar hjá sér til að kom-
ast að hvert þær leiðslur lægju og
þá var ein dyrasímaleiðslan bak við
þessa mynd í okkar íbúð. Oft var
hlegið að þessu síðar.
Bömin þeirra og okkar urðu góð-
ir vinir og eru enn og einhvern veg-
inn er ekki hægt að sleppa því að
minnast á einn fjölskyldumeðlim
hjá þeim sem lifði á meðan við
bjuggum í Hraunbænum og það er
páfagaukurinn Kíkí. Hann var eng-
inn venjulegur páfagaukur og átti
það til að skreppa yfir til okkar í
heimsókn þegar hurðirnar opnuðust
á milli íbúða.
Þegar við seldum svo íbúðina í
Hraunbænum þá sagði Hermann:
„Jæja, Magga mín, eruð þið nú al-
veg búin að fá nóg af okkur?“ En
annað réð þeim flutningum. Her-
mann og Sigrún voru vinir vina
sinna í blíðu og stríðu.
Hermann og Signín dvöldu oft
vikum saman í sælureit þeirra sem
var sumarbústaður í Rangárvalla-
sýslu með fallegum ræktarlegum
garði í kring og vitað var að ef þau
væru ekki heima í Reykjavík þá
væru þau fyrir austan um leið og
fært var á vorin. Það þarf ekki að
efast um að hugur Hermanns hefur
leitað í sveitina þeirra Sigrúnar á
þessu vori eins og fyrr. Bamabörn
þeirra voru oft hjá afa og ömmu líka
í sveitinni og nutu návista þeirra
þar ásamt fjölda annarra ættingja
og vina til sælla minninga.
Með þessum fáu línum kveðjum
við þig, kæri vinur, og biðjum Guð
að gefa Sigrúnu og allri ykkar fjöl-
skyldu styrk.
Margrét og íjölskylda.
Hermann' Samúelsson pípulagn-
ingameistari hefði orðið sextugur
24. apríl sl. ef hann hefði lifað.
Ég kynntist Hermanni fyrir tæp-
um tíu árum er hann fól mér að
annast bókhald fyrir atvinnurekstur
sinn.
Hermann var mikill reglumaður
og það brást sjaldan að hann væri
ekki kominn með bókhaldsgögnin til
okkar í Reikniver fyrsta virkan dag
eftir hver mánaðamót. Allur frá-
gangur bókhaldsskjala var til fyrir-
myndar og bar vitni um snyrti-
mennsku hans og reglusemi í öllu
því sem hann tók sér fyrir hendur.
Hann var ákaflega vel látinn af öll-
um sem honum kynntust og menn
báru mikið traust til hans. Sem
pípulagningameistari vann hann
fyrir mörg stór fyrirtæki og hélt
þeim viðskiptum árum saman.
Hermann veiktist fyrir um ári og
greindist sl. sumar með illvígan
sjúkdóm. Hann tókst á við sjúkdóm
sinn með eindæma karlmennsku.
Hann vissi að hverju dró og undir-
bjó brottfór sína með hag eiginkonu
sinnar og barna að leiðarljósi.
Hermann hafði mikinn áhuga á
silungs- og laxveiði og var lunkinn
veiðimaður. Sl. sumar vorum við
Hermann ásamt eiginkonum okkar
saman einn dag við veiðar í Eystri
Rangá og þrátt fyrir slæmt veður
og trega veiði náði Hermann að
landa laxi.
I þeirri ferð komum við hjónin við
í sumarbústað þeiiTa Hermanns og
Sigrúnar. Allt bar þar vitni um sam-
heldni þeirra og myndarskap í hví-
vetna og þar var auðsjáanlega
þeirra sælureitur.
Við hjónin söknum vinar okkar og
vottum eiginkonu hans, móður,
börnum og öðrum vandamönnum
dýpstu samúð okkar.
Vigfús Aðalsteinsson.
t
Ástkasr eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐBJÖRG HÓLMFRfÐUR EiNARSDÓTTIR,
Barmahlíð 38,
Reykjavík
sem andaðist á hjúkrunarheimilinu Skjóli,
verður jarðsungin frá Háteigskirkju miðviku-
daginn 29. apríl kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á líknarstofnanir.
Hjörtur Hafliðason,
Hafliði Hjartarson, Jónína B. Sigurðardóttir,
Ingólfur Hjartarson, Lára Björnsdóttir,
Hjörtur Hjartarson, Steinunn Káradóttir,
Gunnar Ingi Hjartarson, Ragnheiður Torfadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
HERMANN SAMÚELSSON,
Hraunbæ 78,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánu-
daginn 27. april kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á
Heimahlynningu Krabbameinsfélagsins.
Sigrún Garðarsdóttir,
Helga Magnúsdóttir,
Helga Björg Hermannsdóttir, Guðmundur Þ. Guðmundsson,
Páll Þórir Hermannsson, Ásta Mósesdóttir,
Samúel Hermannsson
og barnabörn.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIGERÐUR JÓNSDÓTTIR
(Gerða),
Snorrabraut 50,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík
þriðjudaginn 28. apríl kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Heimahlynningu
Krabbameinsfélagsins.
Gunnhildur Guðmundsdóttir, Jón Gunnar Stefánsson,
Sigríður Guðmundsdóttir, Einar Högnason,
barnabörn og barnabarnabörn.
SVERRIR GAUTI
DIEGO
+ Sverrir Gauti Di-
ego fæddist í
Reykjavík hinn 24.
mars 1940. Hann lést
á Landspítalanum
16. apríl siðastliðinn
og fór útfór lians
fram frá Áskirkju
23. apríl.
Núna þegar þú ert
farinn frá okkur, elsku
afi, finnum við hvað við
söknum þín og hvað það
var gott að leita til þín
þegar maður þurfti á
hjálp að halda eða bara
til að spjalla við þig um daginn og
veginn.
Það var fyrir rúmum tveimur vik-
um að okkur bræðrunum var sagt
frá því að þú hefðir greinst með
krabba í lifur. Þó að við færum strax
að heimsækja þig og ömmu datt okk-
ur aldrei í hug að þetta yrði í næst-
síðasta skiptið sem við sæjum þig.
Við eigum eftir að sakna þess að
koma til ykkar ömmu og spalla um
íþróttirnar og heyra fyndnar athuga-
semdir spretta fram af vörum þín-
um, hvort sem það var um þig sjálf-
an eða einhverja aðra.
Megi góður guð styrkja ömmu og
börnin ykkar fjögur.
Með þakklæti fyrir all-
ar samverustundimar.
Megi guð varðveita þig.
Sverrir og Kristinn
Diego.
Það er erfitt um vik
og þungur róður þegar
á að setja saman minn-
ingargrein um mann
sem lést langt um aldur
fram og átti nóg eftir af
andlegum auði þrátt
fyrir erfið veikindi und-
anfarin ár.
Mín minning um Sverri Gauta Di-
ego, einn af mínum bestu vinum, er
um einstakan og vinmargan mann
sem alltaf var hægt að leita til um
visku úr heimi tónlistar gömlu meist>
aranna, gítarleik, sagnfræði eða bara
hvaða fróðleik sem var. Slíkur
sagnabrunnur og víðlesinn einstak-
lingur er vandfundinn, auk þess hvað
Gauti og frú voru skemmtileg og
notaleg heim að sækja.
Ég og kona mín kynntumst þeim
hjónum, Sverri Gauta og Kolbrúnu
formlega í skemmtiferð til Mallorca
1982, en höfðum þó lítillega þekkt til
beirra áður ocr eftir bað varð ekki
aftur snúið. Upp úr þessu hófst
langvarandi kunningsskapur og
heimsóknir á báða bóga, matarboð
og notalegar kvöldstundir á Laufás-
veginum þar sem þau hjónin höfðu
hreiðrað um sig með fjórum indæl-
um börnum sínum, nú eða á mínu
heimili.
Síðai- meir kynntist ég fleiri góð-
um hliðum Gauta er ég gerðist að-
stoðarmaður hans i vikulegum spjall-
þætti sem hann stýrði í Ríkisútvarp-
inu, auk þess sem hann var vikulega
með fróðlega þætti um gítarleikara
samtímans sem sett höfðu mark sitt
á djasssöguna, og þá var aldeilis set-
ið og hlustað.
Þegar Gauti og frú heimsóttu okk-
ur hjónin á Benidorm sumarið 1996
sá nökkuð í hvað stefndi varðandi
veikindi hans, en alltaf var hann til-
búinn að lifa lífinu og það algerlega.
Gauti var sérstaklega lundgóður
og ljúfur maður að þekkja, maður
sem flíkaði ekki endilega sínum
skoðunum, góður hlustandi, frábær
leiðbeinandi og hallmælti aldrei öðr-
um, hann var einfaldlega á æðra
sviði en svo.
Munum við hjónin svo sannarlega
sakna hans og þeirra skemmtilegu
og fróðlegu stunda sem við áttum
með honum í lifanda lífi. Sendum við
Kollu og börnum þeiira sem og
systkinum Sverris Gauta okkar inni-
legustu samúðarkveðjur og biðjum
um styrk fyrir þau á þessari erfiðu
stund.
Már Elíson oir Fríða Einars.
INGIBJÖRG FRIÐGEIRSDÓTTIR,
Hofstöðum,
Álftaneshreppi,
lést sunnudaginn 19. apríl.
Útför verður frá Borgarneskirkju þriðjudaginn 28. apríl kl. 14.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en bent er á minningarspjöld „Álftár-
sjóðs“ eða líknarstofnanir.
Gestur, Ólöf og Jón Friðjónsbörn
og aðrir aðstandendur.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærrar móður okkar, ömmu, lang-
ömmu og langalangaömmu,
SIGRÚNAR BENEDIKTSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir eru færðar læknum og
hjúkrunarfólki á hjúkrunarheimilinu Eir, 3.
hæð norður, fyrir kærleiksríka umönnun.
Hrefna Sigurðardóttir, Ólafur B. Björnsson,
Kolbrún Sigurðardóttir, Höskuldur Elíasson,
Erla G. Sigurðardóttir,
Benedikt Sigurðsson, Auður Eiríksdóttir,
Jóhann E. Sigurðsson, Laufey Bjarnadóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.