Morgunblaðið - 11.07.1998, Blaðsíða 4

4 LAUGARDAGUR 11. JÚLÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
FRÉTTIR
SKIPSTJÓRINN Þorvaldur Guðmundsson nálgast Akraneshöfn
í síðasta sinn við stýrið á Akraborginni.
JENS Ingi Magnússon vildi létta fólki lundina
með harmóníkuleik.
Regiulegar siglingar með fólk og varning á Faxaflóa lagðar af
„Yið kveðjum þig með
trega elsku Akraborg“
Lengstu samfelldu sögu í samgöngumálum
íslendinga lauk í gær þegar Akraborgin
sigldi sína síðustu ferð með farþega frá
Reykjavík til Akraness. Hildur Gróa
Gunnarsdðttir blaðamaður og Árni
Sæberg ljósmyndari fóru með í þessa
sögulegu kveðjusiglingu Akraborgar.
AKRABORGIN sigldi síðustu áætl-
unarferð sína frá Reykjavík til
Akraness klukkan hálf sjö í gær-
kvöldi. Hvert sæti var skipað og fólk
fjöldi fólks á dekkinu og líklega hef-
ur sjaldan verið jafn mannmargt í
brúnni. Akurnesingar, starfsfólk
Akraborgar og góðir gestir kvöddu
Akraborgina og þökkuðu fyrir far-
sæla siglingu með viðhöfn á Akra-
nesbryggju að siglingu lokinni.
Niðri á bryggju í Reykjavík var
kominn þónokkur hópur fólks fyrir
sex til að tryggja sér sæti og sjá
Akraborgina leggja að. Hópur
kvenna sagði blaðamanni að þær
hafí farið í menningarferð til höfuð-
borgarinnar í tilefni dagsins. Þær
hefðu skoðað Aiþingi, Dómkirkjuna
og Ráðhúsið, drukkið kaffí á Borg-
inni og gengið um miðbæinn. Dag-
inn enduðu þær svo með því að sigla
með Akraborginni og taka þátt í
kveðjuathöfninni. Allar sögðust þær
myndu sakna hennar. „Það var alltaf
hægt að stóla á Akraborgina," segir
ein og allar taka undir.
Tregafullir tónar
Akraborgin nálgast nú fánum
prýdd og mannfjöldi veifar af dekk-
inu. Fólkið tínist frá borði og nýir
farþegar fara um borð. Bílamir
streyma út og svo inn á bílaþilfarið.
Einhverjir þurftu frá að hverfa,
enda náði bílaröðin langt út á Sæ-
braut. Tónninn fyrir ferðina er gef-
inn þegar Akraborgin lætur úr höfn
og angurværir trompethljómar
hljóma, kveðja frá Reykjavíkurhöfn.
Allt gengur í raun sinn vanagang
um borð, en sérkennileg blanda af
tregafullri hátíðarstemmningu svífur
yfir, líkt og þegar góður vinur sem
er á fórum til nýrra heimkynna er
kvaddur. Það má segja að það sé líka
einmitt það sem verið er að gera.
Akraborgin hættir að flytja farþega
en verður þess í stað skólaskip
Slysavarnaskólans með heimahöfn í
Reykjavík, hún er því ekki alfarin og
eflaust hægt að heilsa upp á hana.
í farþegasalnum er skrafað og
skeggrætt, mest um Akraborgina.
„Enginn veit hvað átt hefur fyrr en
misst hefur, ég hef alltaf sagt það,“
heyrist sagt við eitt borðið.
Hópur fyrrverandi starfsmanna
situr þétt saman, hásetar, stýrimenn
og þemur og segja þau samheldni
einkenna hópinn. I þeim orðum töl-
uðum berst risastór blómvöndur með
kveðjum frá Heijólfí. Þau segja það
skrýtna tilfinningu að vera að kveðja
Akraborgina, það sé saknaðartilfínn-
ing. Einn fastagestanna, Svala
Braga, hefur sent þeim ljóð sem þau
segja lýsa tilfinningu sinni vel:
Nú ertu að fara elsku Akraborg
þú ætíð hefur sinnt oss hér á Skaga.
Við kveðjum þig með trega og sárri sorg
og söknum þinna ferða alla daga.
Harmóníkutónlist yfírgnæfir sam-
tal okkar, einn farþeganna dregur
nikkuna sundur og saman. Hann
segist auðvitað koma til með að
sakna Akraborgarinnar eins og hinir
en það þýði ekkert að sýta það.
Hann hafí langað að lyfta sjálfum sér
og öðrum dálítið upp og því gripið
harmóníkuna með sér. Hann spilar
hressilega slagara eins og Kátir vom
karlar og fleira í þeim dúr og virtust
farþegamir kunnu tóniistinni vel.
Á leiðarenda
Uppi í brú er fjöldi fólks. Þorvald-
ur Guðmundsson skipstjóri segir
ferðina ganga vel, enda gott í sjóinn.
Hann segir fólk koma við hjá sér til
að skoða og sumir til að þakka fyrir
siglingúna, fólk sé í hátíðarskapi.
„Menn ei-u að halda upp á að allt
hefúr gengið vel, þetta merkileg
stund í samgöngusögunni, langur og
farsæll kafli á enda,“ segir Þorvald-
ur og þarf nú að einbeita sér við
stýrið, því Akraborgin nálgast nú
óðum höfnina á Akranesi.
Á bryggjunni er mannmergð,
skipstjórinn flautar og mannfjöldinn
fagnar með lófaklappi, þernurnar,
sem hafa verið önnum kafnar, skjót-
ast upp á dekk og veifa til fólksins.
Það er hátíðleg stund framundan á
bryggjunni á Akranesi. Ræður era
fluttar, veitingar boðnar og Skaga-
leikhópurinn flytur Akraborgarvals,
Ferjuþulur og fleira. Kvöldið endar
með harmonikuleik. Akumesingar
hafa kvatt Akraborgina og þakkað
henni og starfsfólki hennar farsæla
samferð um áratugaskeið.
KVEÐJUSTUND við Reykjavíkurhöfn.
SAMHELDINN hópur, fyrrverandi starfsmenn Akraborgar.
Tveir stórir vinnu-
staðir eru í ná-
grenni Hvalfjarðar-
ganganna
Tíma-
sparnaður
og stærra
atvinnu-
svæði
TVEIR stórir vinnustaðir
eru á Grundartanga, í
næsta nágrenni nyrðri
munna Hvalfjarðarganga. I
Járnblendiverksmiðjunni
vinna um 150 manns og í
nýju álveri Norðuráls eru
115 starfsmenn.
Bjarni Bjarnason, fram-
kvæmdastjóri Islenska járn-
blendifélagsins hf., sagði að
nú væru tíu starfsmenn fé-
lagsins, af um 150, búsettir
sunnan fjarðarins. Hann
sagðist telja óhjákvæmilegt
að í framtíðinni myndi þeim
starfsmönnum fjölga sem
byggju á höfuðborgarsvæð-
inu. „Þetta gerist ekki í
einni hendingu, en mun
þróast svona á næstu ár-
um,“ sagði Bjarni.
Taka hugsanlega þátt í
greiðslu veggjalds
Síðari hluta næsta árs er
reiknað með að starfsmönn-
um fjölgi um 20-25 manns
vegna stækkunar verk-
smiðjunnar. Bjarni sagði
ekkert ákveðið um hvort
Járnblendiverksmiðjan
muni taka þátt í að greiða
veggjald þeirra sem fara
um göngin til og frá vinnu.
Það er í athugun. „Ef við
óskum að ráða starfsmann,
sem býr sunnan fjarðar, og
er kostum búinn sem við
finnum ekki á svæðinu, þá
hljótum við að vilja leggja
eitth'vað á okkur til að fá
hann til starfa," sagði
Bjarni.
Ferðir eru starfsmönnum
að kostnaðarlausu
Þórður S. Óskarsson,
framkvæmdastjóri starfs-
mannasviðs Norðuráls hf.,
sagði að af um 115 starfs-
mönnum í álverinu byggju
um fjörutíu sunnan Hval-
Qarðar en flestir á Akra-
nesi og í nærsveitum. Nú
eru starfsmenn fluttir, þeim
að kostnaðarlausu, til og
frá vinnu með hópferðabíl-
um. Þórður reiknar með að
því verði haldið áfram.
Göngin stytta ferðatímann
um 60-80 mínútur
„Það er mjög mikill
kostur að fá göngin, ferð-
irnar frá Reykjavík stytt-
ast um 30-40 minútur. Hér
eru 12 tíma vaktir og
vaktaskipti kl. 7.30 og
19.30. Skrifstofufólk byrj-
ar einnig kl. 7.30 svo það
er hið besta mál að stytta
ferðatímann um 60-80 mín-
útur á dag hjá þeim sem
lengst koma að. Ég tel þó
að það hefði mátt koma
betur til móts við okkur,
sem munum nota göngin
mjög mikið, í afslætti á
veggjaldi,“ sagði Þórður.
Sjálfur er hann búsettur á
Seltjarnarnesi og sagðist
hlakka til að geta farið að
nota göngin.