Morgunblaðið - 26.09.1998, Blaðsíða 54

54 LAUGARDAGUR 26. SEPTEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GUÐMUNDUR E.
SIGURÐSSON
+ Guðmundur E.
Sigurðsson
fæddist 2. nóvember
1938 í Reykjavík.
Hann lést í Sjúkra-
húsi Reykjavíkur
20. september síð-
astliðinn. Foreldrar
Guðmundar voru
Heiga Kristín Guð-
mundsdóttir ættuð
úr Garðinum og
^ Sigurður Sigurðs-
son úr Reykjavík en
hann var lengst af
bátsmaður á Óðni.
Systkini Guðmund-
ar eru Sesselja G. Sigurðardótt-
ir, f. 4.9. 1930 og Guðfinnur S.
Sigurðsson, f. 16.11. 1940.
Guðmundur E. Sigurðsson
giftist Eygló Jensdóttur 15. nóv-
ember 1958 og eignuðust þau
fimm börn saman en þau eru:
Sólveig Ágústa, f. 22.4. 1959,
Helga Kristín, f. 25.5. 1961;
Sonja, f. 13.6. 1963; Guðmundur
Jens, f. 11.9. 1965 og Ásgeir
Freyr, f. 25.2. 1975.
Guðmundur bjó í Reykjavík
til átján ára aldurs er hann réð
sig til vinnu á Keflavíkurflug-
velli. Guðmundur hóf siðan störf
hjá lögreglunni á Keflavíkur-
flugvelli árið 1958
og starfaði þar óslit-
ið þar til hann flutt-
ist til Bandaríkj-
anna.
Guðmundur fór
til Bandaríkjanna á
vegum fslenska rík-
isins árið 1969 til
starfa hjá Samein-
uðu þjóðunum f
New York en síðar
varð hann fastráð-
inn sem öryggisfull-
trúi hjá Sameinuðu
þjóðunum fyrstur
Islendinga. Hann
starfaði hjá Sameinuðu þjóðun-
um í New York til ársins 1996
en þá var hann beðinn um að
taka að sér öryggisgæslu hjá
Hafréttardómstólnum í Ham-
borg í Þýskalandi sem nýtekinn
var til starfa. Guðmundur sinnti
því starfi til dauðadags.
Guðmundur var á yngri árum
þekktur sem mikill íþróttamað-
ur og sérstaklega þá fyrir sund-
iðkun sína en á því sviði vann
hann til margra verðlauna og
setti auk þess fjölda meta.
Utför Guðmundar fer fram
frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um Ijósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(M.Joch.)
Kæri góði bróðir, ég man vel dag-
inn þegar þú fæddist í þennan heim.
Eg man svo vel gleðina og sorgina
sem ríkti heima hjá ömmu og afa á
Lindargötunni. Þú fæddist langt fyr-
ir tímann svo agnar lítiU og smár. Þú
varst gleðin mitt í sorginni, daginn
þegar bræður hennar mömmu fórust
á skipinu. Þá misstu amma og afi
syni sína, eiginkona og unnusta menn
sína og þrjú börn feður sína. Þú dafn-
aðir svo vel, svo ótrúlega vel og varst
vatni ausinn og fékkst nöfnin þín
mörgu, Guðmundur Eh'ntínus Sig-
urður Árni, í minningu þeirra
tveggja.
Þú varst tápmikill og frískur
drengur, augasteinn okkar allra. Þú
fórst oft í gönguferðir með afa niður
að höfn og niður í bæ. Þú lékst þér í
- * sumarbústaðnum okkar með hinum
frændsystkinum okkar, þá var líf
okkar og hjarta baðað ljósi, gleði og
hamingju.
En elsku Gummi minn, dagurinn
rétt fyrir jólin hinn 18. desember
1947 þegar mamma dó aðeins 34 ára
fer mér aldrei úr minni, þá var myrk-
ur í hjarta okkar allra. Mamma var
búin að vera lengi veik og liggja oft á
sjúkrahúsum. Þú varst nýlega orðinn
9 ára, og Finni litli bróðir okkar orð-
inn 7 ára og ég sjálf rétt orðin 17 ára.
Eg man svo vel hvað við grétum öll
mikið og sárt. Ég var svo lítil í mér
en ég reyndi að vera svo stór og
sterk vegna ykkar Finna. Ég man
jólin þegar kistan hennar mömmu
— 1 stóð heima í stofunni á Njálsgötunni
og þið Finni vilduð ekki yfirgefa kist-
una og sofnuðuð við hana.
Mér var sagt að ég yrði að vera svo
sterk og ég reyndi að vera dugleg en
þetta var svo sárt. Ég veit og þekki
hversu djúp og varanleg spor þetta
markaði í huga og hjarta okkar allra.
Sorgin okkar og söknuðurinn sam-
einaði okkur systkinin sterkum bönd-
um: Pabbi var alltaf á sjónum og ég
tók við heimilinu og reyndi að vera
ykkur bæði móðir og systir, en svo
komu ráðskonur og ég sjálf gifti mig
mjög ung.
Nýlega áttum við hjónin með þér
yndislega góða stund þegar þú heim-
sóttir okkur nú í ágúst síðastliðnum.
Þú varst orðinn svo veikur og mátt>
farinn en þó svo duglegur og sterkur
í baráttu þinni. Þú sast inni í stofu og
sagðir við manninn minn: „Mummi,
ég man þegar þú komst með
. bamapíu og varst að reyna að múta
>okkur Finna með súkkulaði til að
fara með Sellu systur í bíó.“
Og þú sem við fæðingu varst svo
agnar lítUl og smár stækkaðir og óxt
úr grasi í fallegan, glæsilegan ungan
mann. Þú fórst til vinnu í Keflavík
og þar kynntist þú ungri og fallegri
stúlku, henni Eygló. Þú komst með
hana til okkar hjónanna og kynntir
hana fyrir okkur. Ég man hvað þið
voruð ung, sæt og hamingjusöm. Þið
Eygló giftuð ykkur og eignuðust
fimm yndisleg börn. Þú gerðist lög-
reglumaður og þið bjugguð fyrst í
Keflavík en seinna fluttust þið til
Bandaríkjanna þar sem þú starfaðir
sem öryggisvörður hjá Sameinuðu
þjóðunum. Leiðin til Bandaríkjanna
er löng en þráðurinn milli okkar
systkinanna slitnaði ekki. Þú
hringdir til mín eða sendir mér kort
hvar sem þú varst staddur í heimin-
um vegna vinnu þinnar. Þegar sorg-
in knúði dyra í minni fjölskyldu
komst þú til landsins til að styrkja
okkur í sorg okkar. Þú varst stór og
sterkur maður en með svo ríkar til-
finningar og alla tíð óhræddur að
sýna þær.
Við hjónin viljum þakka þér fyrir
það hversu góður og kær frændi þú
varst bömum okkar. Hversu góð þið
hjónin voruð dætrum okkar þegar
þær heimsóttu ykkur til Bandaríkj-
anna.
Kæri bróðir, þú háðir hetjulega
baráttu við erfiðan sjúkdóm en þú
varst ekki einn því þú áttir tryggan
og kærleiksríkan lífsförunaut. Elsku
Eygló hefur staðið með þér og fylgt
þér eftir í baráttu þinni. þú varst svo
ríkur því þú naust þeirrar gæfu að
vera umvafinn elsku og kærleika af
eiginkonu, bömum, tengdabömum
og bamabömum. Ég þakka Guði fyr-
ir það að ég fékk að eiga þig sem
bróður og bið algóðan Guð að varð-
veita þig í faðmi sínum. Minning þín
lifir, kæri bróðir. Friður sé með þér.
Elsku Eygló, Sólveig, Helga,
Sonja, Guðmundur og Ásgeir, megi
góður Guð blessa ykkur og styrkja í
sorg ykkar. Megi hann breiða kær-
leiksarma sína yfir ykkur og umvefja
og leiða ykkur í ljósið.
Guð geymi minningu þína, kæri
bróðir, um alla eilífð.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson.)
Þín systir,
Sesselja.
Elsku pabbi minn.
Þá er komið að stóm kveðjustund-
inni sem ég hélt að yrði ekki fyrr en
eftir 100 ár. En svona er lífið, við fá-
um engu ráðið um það. Ég vil þakka
þér allar yndislegu stundimar sem
við áttum saman og umhyggjuna sem
þú alltaf sýndir mér og minni fjöl-
skyldu. Elsku pabbi, ég dáðist að
styrk þínum í öllum þínum veikind-
um og hvemig þú hafðir alltaf mátt
til að láta okkur vita að þú elskaðir
okkur þrátt fyrir þína erfiðleika. Guð
blessi þig og varðveiti og gefi okkur
styrk til að elska lífið á ný.
Sólveig Ágústa.
Kæri tengdafaðir.
Það var um haustið 1991 þegar ég
kom til New York í fyrsta sinn sem
unnusti dóttur þinnar sem ég sá þig
fyrst. Ég var hálf feiminn og vissi
ekki við hveiju var að búast, jafnvel
hálf hræddur. Þú stóðst við land-
ganginn og gnæfðir yfir alla sem þar
var svona líka stór og myndarlegur
svo af bar. Þú faðmaðir mig um leið
og við mættumst og ég var eins og
smá krakki í örmum þínum og mér
leið eins og ég væri óharðnaður ung-
lingur. Alla tíð sýndir þú mér mikla
hlýju og stuðning og ætíð fús til að
styðja við bakið á okkur þegar eitt-
hvað bjátaði á.
Hugur þinn var svo hreinn og
beinn, allir menn vom jafnir í þínum
huga og aldrei gleymi ég því þegar
við vomm saman í aðalbyggingu
Sameinuðu þjóðanna hvemig þú
heilsaðir öllum jafiit stómm sem
smáum með sömu hlýju enda afar vel
liðinn þar á bæ.
Heimili ykkar tengdamömmu var
okkur ætíð opið og það var eins og
okkar annað heimili alla tíð og verður
svo um ókomin ár enda veit ég að þó
svo að þú sért farinn yfir móðuna
miklu munt þú ætíð vera hjá okkur.
Göngutúrarnir um Keflavík og
samveran í New York og Newport
era stundir sem aldrei gleymast og
ekki síður kvöldin í New York þegar
þú gafst mér kúbanskan vindil og
sjúss með og við þögðum og nutum
stundarinnar saman. Orð voru óþörf.
Kæri Guðmundur, megi guð varð-
veita þig og vera þér náðugur.
Elsku Eygló mín, missir þinn er
mikill og ég vona að minningin um
góðan dreng styðji þig um alla fram-
tíð. Þinn styrkur er svo mikill og
dugnaður þinn í veikindum Guð-
mundar var aðdáunarverður svo af
bar. Hann Guðmundur þinn fékk
bestu eiginkonuna sem hægt var að
fá. Guð veiti þér styrk til að takast á
við sorgina.
Elsku Sólveig mín, Helga, Sonja,
Guðmundur og Ásgeir, missir ykkar
er mikill en minningin um góðan föð-
ur yljar ykkur um alla tíð. Guð varð-
veiti ykkur og fjölskyldur ykkar.
Friðjón.
Elsku afi minn.
Fá orð fá því lýst hversu mikið ég
sakna þín, hversu heitt ég elska þig
og hversu stolt ég var að eiga þig
sem afa minn. Minninguna um þig
þig mun ég ávallt geyma í hjarta
mínu og varðveita vel.
Ég man allar okkar stundir eins og
þær hafi gerst í gær, t.d. þegar við
vomm að snyrta garðinn og þú leyfð-
ir mér að prufa rafmagnsklippumar
þínar. Mér fannst ég þá vera svo stór
því þú settir ábyrgðina í mínar hend-
ur.
Ég mun aldrei gleyma hvað mér
fannst gott að hafa þig með mér á
sundmótum, því þú studdir alltaf svo
vel við bakið á mér. Elsku afi minn,
ég veit að þér líður vel núna og sál
þín hefur fengið frið.
Ég elska þig af öllu mínu hjarta og
hlakka til að hitta þig aftur. Megi guð
geyma þig.
Eygló Anna.
Elsku afi minn.
Þrátt fyrir alla sorgina í hjarta
mínu, þakka ég þér, afi, fyrir allar
þær stundir sem við eyddum saman
þótt þær hafi verið allt of fáar. Þú
varst svo yndislegur maður og gerðir
alla ánægða í kringum þig.
Þegar við fóram saman út í búð
keyptum við aldrei neitt því þú
fannst þér alltaf einhvern til að tala
við og ekki tók það nú stuttan tíma.
Þegar þú komst frá Hamborg fórst
þú beint inn á sjúkrahús og ég kom
og heimsótti þig af og til og það var
svo gott að koma til þín en samt svo
erfitt því þú varst svo veikur. En
aldrei gaf ég upp vonina, ég var svo
viss um að þú myndir ná þér aftur á
strik og halda áfram með lífið.
Svo komum við inn á sjúkrahúsið
20. september og dóttir þín kom á
móti okkur með tárin í augunum og
sagði að þú værir værir farinn frá
okkur. Eftir smá stund fékk ég að
fara inn til þín og tók ég í hönd þína
og talaði við þig í fáeinar mínútur.
Alltaf fannst mér þú vera að anda og
hreyfa þig en svo var því miður ekki.
Állar mínar minningar um þig em
mér svo dýrmætar, t.d. þegar ég kom
í heimsókn til New York og amma
sagði mér að fara að sofa áður en þú
sofnaðir því þú hraust svo mikið og
hátt að ég gæti aldrei sofnað nema að
sofna á undan þér. Eins þegar ég
hjálpaði þér að þvo bílinn þinn og var
öll með ofnæmi á fótunum. Bara ef
maður gæti spólað til baka og fengið
að upplifa þetta allt aftur.
Ég var svo stolt og montin af þér,
elsku afi minn, þótt ég hafi aldrei
sagt þér það. Ég elska þig svo heitt
og innilega, elsku afi minn. Guð
geymi þig, elsku afi minn.
Karen Lind.
Það mun hafa verið um miðja öld-
ina að breyting varð á næsta um-
hverfi við æskuheimili mitt. Nýtt fólk
var komið í næsta hús, nágrannakona
okkar, Stefanía Stefánsdóttir, var bú-
in að gifta sig ekkjumanni og með
honum komu tveir synir hans, Guð-
mundur og Guðfinnur. Vegna ná-
lægðar og aldurs tókst með okkur
vinátta sem hefur haldist. Bræðurnir
höfðu eignast sitt annað heimili. Þeir
höfðu ungir misst móður sína og
ólust upp hjá foður sínum og Sesselju
systur sinni, sem hélt heimilinu
gangandi. Samskiptin á milli okkar
urðu mikil og gengið var daglega á
milli húsa, stundum gleymdist að
banka, undirritaður var þá oftar í
sök. Aldurinn réð því að við Guð-
mundur gengum saman út í vorið og
þreifuðum á lífinu meðan unglingsár-
in gengu yfir, það var ómetanleg
reynsla að hafa hann við hlið sér þótt
flestir segðu að við væmm ólíkir á
margan hátt. Guðmundur kom ávallt
til dyranna eins og hann var klædd-
ur, sjálfum sér samkvæmur og fór
ekki í felur með skoðanir smar. Hann
hafði góða eiginleika til að stunda
íþróttir og var sund æft af kappi. Eft-
ir gagnfræðapróf var farið að móta
stefhu og áætlanir gerðar um fram-
tíðina. Lífsfómnauturinn fannst og
bættist inn í vinahópinn, Guðmundur
og Eygló fóm ung að búa í Keflavík
og stofnuðu sitt heimili. Þannig liðu
unglingsárin og fólk varð fullorðið.
Börnin komu í heiminn og hamingjan
ríkti. Hús var reist og heimilið tók á
sig varanlega mynd. Iþróttir vom
áfram stundaðar og áhersla lögð á
sund. Komst hann í hóp fræknustu
sundmanna Suðurnesja og var
krýndur sundkóngur þar. Guðmund-
ur átti auðvelt með að umgangast
fólk og var það hans sérgrein að vera
gleðigjafi með hressandi viðmóti
sínu. Þessir eiginleikar komu sér vel
þegar hann réð sig í lögregluna.
Hann vai' vel liðinn af yfirmönnum
sínum og þeim sem hann þurfti að
hafa afskipti af í því vandasama starfi
sem lögreglan sinnir. Skylduræknin
var honum í blóð borin. Ég átti því
láni að fagna að heimsækja Guðmund
og Eygló þegar þau bjuggu í Want-
ana á Long Island-eyju á New York-
svæðinu. Þótt tíminn hafi verið
naumur var þetta ógleymanleg ferð,
Eygló hélt okkur dýrindis veislu og
við fómm saman í bæinn. Aðalbygg-
ing Sameinuðu þjóðanna var skoðuð
og var farið um allar hæðir. Á ferð
okkar um húsið var ekki neinn vafi á
því að eiginleikar Guðmundar komu
sér vel í starfi hans þar. Hann átti
sýnilega marga góða kunningja og
skipti ekki máli hvert þjóðemið var,
öllum virtist líka vel við hann. ísland
átti góðan fulltrúa hjá Sameinuðu
þjóðunum sem kynnti land og þjóð
með áhrifamiklum hætti. Á göngu
okkar um stræti New York-borgar
var stoppað við og við. Við hittum
fólk sem Guðmundur þekkti og þurfti
að ræða við, var ég upplýstur um
borgina á áhrifamikinn hátt og skap-
aði nærvera Guðmundar vissa örygg-
iskennd. Þegar snúið var heim
tryggði Guðmundur það að ég fékk
góðan stól í flugvélinni með því að
ræða aðeins við afgreiðslustúlkuna.
Ég þakka Guðmundi samfylgdina í
gegnum árin og votta Eygló og ætt-
ingjum mína dýpstu samúð. Minning-
in um góðan dreng lifir. Megi al-
mættið hugga ykkur í harmi og veita
ykkur styrk í ykkar djúpu sorg.
Sveinbjöm Matthfasson.
Elsku Guðmundur. Með nokkram
orðum langar okkur að kveðja þig.
Þú hefur lagt upp í ferðalagið sem við
öll munum fara en þangað sem við öll
munum fara og hittast aftur. En að
þú mundir fara svona snöggt er svo
erfitt að trúa. Þú veiktist af þessum
illvíga sjúkdómi og við öll trúðum því
að tekist hefði að yfirbuga hann en
raunin var önnur.
Drottinn er minn hirðir
migmunekkertbresta .
á grænum grundum lætur
hann mig hvílast
leiðir mig að vötnum
þar sem ég má næðis njóta.
(23. Davíðssálmur)
Þú varst alltaf svo hraustur, mikill
sundmaður, alla tíð „sundkóngur"
okkar í Keflavík, reglusamur, hár og
glæsimenni í alla staði. Við þekkt-
umst úr Keflavík. Þú varst giftur
Eygló frænku minni. Einstakur kær-
leikur einkenndi hjónaband ykkar.
Hamingjusólin skein skærar því
bömin ykkar em 5, öll ákaflega vel
gerð eins og foreldrar þeirra. Við
vomm bæði í sundi eins og margir
fleiri í ættini.
Ég átti þeirrar gæfu að njóta að
kynnast ykkur öllum enn betur þeg-
ar við vorum starfsmenn Sameinuðu
þjóðanna í New York þar sem við öll
bjuggum svo lengi.
Fjölskyldur okkar tengdust sterk-
ari vináttuböndum. Margar góðar
samverastundir áttum við á Man-
hattan þar sem mín fjölskylda bjó og
úti á Long Island hjá ykkur öllum.
Minningarnar eru margar frá
Bandaríkjunum en við geymum allar
frekari minningai' í huga okkar og
hjarta.
Mig langar að kveðja þig með
þessum orðum.
Þó ég sé látinn, harmið mig ekld með
tárum,
hugsið ekki um dauðann með harmi
og ótta.
Eg er svo nærri að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur, þótt látinn þið mig
haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með glöðum
hug lyftist sál mín upp í mót til þossins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur og ég, þótt látinn sé, tek þátt í gleði
ykkar yfir lífinu.
(Khahl Gibran)
Örfáar vikur voru í stórafmælið
þitt en þú kvaddir daginn fyrir upp-
haf Allsherjarþings SÞ í New York
þar sem þinn starfsferill var lengst-
ur.
Elsku Eygló mín, Sólveig Helga,
Sonja, Gummi og Ásgeir Freyr,
makar, bamaböm og aðrir sem
syrgja brottfór Guðmundar, innileg-
ustu samúðarkveðjur. Guð styrki
ykkur og leiði í ykkar sorg. Megi
minningin um góðan dreng ylja okk-
ur um ókomna tíð. Ég færi kveðjur
frá foreldrum mínum, systkinum og
fjölskyldum þeirra.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinarskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Farþúífriði,
friður guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku Guðmundur, megi kærleiki
guðs umvefja þig í ljósi sínu.
Vinar og saknaðarkveðjur.
Guðrún Pétursdóttir, Jim Devine,
James og Helgi Þór.
Yndislegt sumar er að kveðja.
Norðan- og austanvindar lemja
niður litskrúðug lauf og blóm. Á
sama tíma berst stóri, myndarlegi
vinurinn okkar fyrir lífi sínu. Hann
tapaði sinni baráttu eins og sumarið
víkur fyrir haustinu. Ljósbrot minn-
inganna streyma fram. Fyrstu kynn-
in er Eygló kynnti unnusta sinn, hinn