Morgunblaðið - 26.09.1998, Blaðsíða 56

56 LAUGARDAGUR 26. SEPTEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
4*
STEINGRIMUR
HANNES
FRIÐLA UGSSON
+ Steingríinur
Hannes Frið-
laugsson fæddist í
Koti í Rauðasands-
hreppi 22. nóvem-
ber 1912. Hann lést
í Sjúkrahúsi Pat-
reksfjarðar 15.
september si'ðastlið-
inn. Foreldrar hans
^ voru Friðlaugur
Einarsson, f. 1857,
d. 12.11. 1914, og
Ólöf Dagbjartsdótt-
ir, f. 3.8. 1894, d.
4.5. 1986. Stein-
grímur átti tvo aJ-
bræður, þeir voru: Friðmundur,
f. 13.4. 1911, d. 20.12. 1937, og
Friðlaugur, f. 1.2. 1915, d.
18.11. 1927. Ólöf giftist síðar
Þorvaldi Bjarnasyni, f. 25.9.
1893, d. 9.11. 1979. Hálfsystkini
Steingríms eru: 1) Ásta, f. 2.6.
1923, d. 9.3. 1989. 2) Jóhanna, f.
9.1. 1926, d. 7.8. 1979. 3) Berg-
ur, f. 23.9. 1927. 4) Vigdís, f. 2.5.
1930. 5) Bjarni, f. 3.7. 1931. 6)
Atli, f. 18.2. 1936, d. 19.2. 1936.
Hinn 20.7. 1941 kvæntist
Steingrímur eftirlifandi konu
sinni, Dagnýju Þorgrímsdóttur.
Börn þeirra eru: 1) Unnur
Breiðfjörð, f. 7.9. 1941, maki
Vilberg Guðjónsson. Börn
þeirra: Þorgrímur,
sem á þijú börn, Jó-
hanna Sigurbjörg,
Dagný Erla og Elísa
Sigríður. 2) Edda, f.
21.4. 1943, maki
Ægir Einarsson.
Börn þeirra: Stein-
grímur, Andri, Alda
og Bylgja. 3) Jón
Þorgrímur, f. 7.2.
1947, maki Hugljúf
Ólafsdóttir. Börn
þeirra: Ásgeir, sem
á þijú börn, Ólafur,
sem á eitt barn,
Andrés, Friðlaugur,
Steingrímur og Unnþór. 4)
Friðlaugur, f. 24.2. 1949, d. 8.3.
1966. 5) Hörður, f. 11.8. 1953,
maki Halldóra Jóhannesdóttir.
Börn þeirra: Guðný Hanna,
Dagný, sem á eitt barn, Sæþór
Ingi og Sindri Þór. 6) Jóhann
Ólafur, f. 29.11. 1963, maki Ásta
Björg Jónsdóttir. Börn þeirra:
Jón Árni og Hannes Dagur.
Árið 1942 hófu Steingrímur
og Dagný búskap í Ytri-Miðhh'ð
á Barðaströnd og hafa átt þar
heimili síðan.
Utför Steingríms fer fram frá
Hagakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Drottinnerrainnhirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býrð mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyrð höfuð mitt með oh'u,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér alla ævidaga
mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
Þessa bæn, Davíðssálm nr. 23,
sem ég hef miklar mætur á, langar
mig að færa fósturföður mínum
Steingrími Friðlaugssyni að skiln-
aði. Hann reyndist mér sannur faðir
og var sá sem ég treysti og elskaði
sem slíkan frá bamæsku. Reyndar
var Steingrímur í Miðhlíð sá maður
sem allir er honum kynntust báru
virðingu fyrir. Hann var heiðarleg-
ur og kærleiksríkur og lagði öllum
gott til, höfðingi í lund og höfðingi
heim að sækja. Enda höfðu þau
hjónin bæði unun af að fá gesti og
veita þeim ríkulega í mat og drykk
og ekki síður af hjartagæsku sinni,
meðan þeim entist heilsa til. Stein-
grímur var barn þess tíma sem
þurfti að vinna hörðum höndum fyr-
ir lífsbjörginni um leið og getan
+
Útför móðursystur okkar,
HÓLMFRÍÐAR STEFÁNSDÓTTUR,
fer fram frá Höfðakapellu á Akureyri mánu-
daginn 28. september, kl. 15.00.
Rannveig Þormóðsdóttir,
Ingólfur Þormóðsson,
Eiríkur Þormóðsson,
Guðsteinn Þengilsson.
+
Hjartans þakkir til allra sem auðsýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og útför elskulegs
mannsins míns, föður okkar, sonar og bróður,
MAGNÚSAR SÆVARS PÁLSSONAR,
Álakvísl 118,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við öllum þeim sem
minntust hans með innleggi sínu á
1175-482424.
Linda Hrönn Gylfadóttir,
Alda Hrönn Magnúsdóttir,
Gylfi Þór Magnússon,
Annarósa Ósk Magnúsdóttir,
Anna Margrét Magnúsdóttir,
Alda María Magnúsdóttir, Tómas Hauksson,
Guðbjörg K. Pálsdóttir, Gunnar Steinn Þórsson,
Haukur Tómasson,
Valur Tómasson,
Pálína Særós Pálsdóttir,
Alda Björg Bjarnadóttir, Gylfi Hallvarðsson.
leyfði. Föður sinn missti hann í
bemsku en hann fylgdi móður sinni,
sem var honum mjög kær, öll upp-
vaxtarárin. Snemma kom í ljós að
hann var ýmsum hæfileikum gædd-
ur sem hefðu notið sín enn betur við
nútíma menntunarskilyrði. Hann
hafði næman smekk fyrir því fagra í
kring um sig og naut þess að fegra
heimili sitt. Hann var hagur mjög í
höndunum bæði á tré og jám, og
hafði unun af að búa til og skapa
ýmsa hluti þegar tími gafst frá hefð-
bundnum bústörfum. Kom það sér
einkar vel á fyrri búskaparámm því
þá var nú ekki farið í búðina í tíma
og ótíma ef hlutina vantaði eins og
nú er. Smíðaði hann margan hlutinn
til heimilisþarfa allt frá bandprjón-
um og vatnsfotum upp í þvottavélar,
svo eitthvað sé nefnt, bæði fyrir sig
og aðra. Einnig leikfóng fyrir okkur
systkinin. Man ég þá leynd og
spennu sem gat fylgt því hvað væri
verið að búa til, eitt dæmi um það
var þegar hann smíðaði síma handa
elsta syni sínum Jóni, um 1950 þeg-
ar símar voru varla komnir á alla
bæi. Síminn var úr tré og símtólið
haganlega teglt til, inn í símakass-
anum var svo bjalla af reiðhjóli svo
hægt var að hringja „stutt, löng,
stutt“ eins og þá var í sveitasíman-
um. Margt fleira mætti telja því
hann var einnig eftirsóttur við hús-
byggingar og ýmislegt annað. Hann
unni sveit sinni og kirkju og vann
báðum mörg störfin af heilum hug.
Steingrímur var mjög músíkalsk-
ur að eðlisfari og hafði hlotið bjarta
og fallega söngrödd í vöggugjöf og
söng hann bæði fyrir okkur sem
börn og við ýmis tækifæri. Einnig
lék hann á munnhörpu sem gaman
var að hlýða á í rökkrinu, og kom
með einn af fyrstu „grammófónum“
sem fluttir voru í sveitina, það var
viðburður þá, þó nú séu til hljóm-
tæki í hverju húsi. Oft hefur mér
verið hugsað til þess hvað hann
hefði notið þess að eiga kost á að
fara í tónlistarskóla eins og fólk nú
á dögum. Þá er ógleymanleg sú há-
tíðastemmning sem þeim hjónum
tókst að skapa um jól og aðrar há-
tíðar, þó minna væri til af veraldleg-
um efnum en böm í dag eiga að
venjast. Vildi ég óska þess bömum
nútíðar og framtíðar til handa að
þau ættu því láni að fagna að verða
þess aðnjótandi að upplifa það sem
við systkinin fengum að njóta svo
ríkulega af öryggi og umhyggju, er
ég þess fullviss að þá væm vanda-
málin færri. Einnig vil ég þakka það
að mín börn áttu greiðan aðgang og
góðar minningar um marga ógleym-
anlega ferðina í „Sveitina" til ömmu
og afa, í þeirra huga var bara ein
sveit. En jafnan var margt um
manninn í Miðhlíð á sumrin og oft
með ólíkindum hvernig allir komust
fyrir og sannaðist þar hið fom-
kveðna að þar sem hjartarúmið er
nóg er allt hægt. I búskapartíð
Dagnýjar og Steingríms var lengst
af stórt heimili, venjulega um 10
manns, því auk barna þeirra bjuggu
amma og afi, foreldrar Dagnýjar,
hjá þeim til æviloka. Var það ómet-
anlegt okkur börnunum á stóra
+ Friðrik Jón Ásgeirsson Jó-
hannsson fæddist á Auðkúlu
við Araarfjörð 28. nóvember
1913. Hann lést á Vífílsstaða-
spítala 9. september si'ðastliðinn
og fór útför hans fram frá Dóm-
kirkjunni 17. september.
Elsku afi, farinn frá okkur stofn-
inn í okkar skógi. Það var þetta sem
kom fyrst í huga mér er ég, systkini
mín, móðir, faðir okkar, sonur þinn,
komum og kysstum þig í hinsta sinn
við kistulagningu þína.
Ég veit að þú hefðir sagt við okk-
ur:
„Harmið mig ekki með tárum, þó
að ég sé látinn. Hugsið ekki um
dauðann með harmi og ótta því ég
er svo nærri að hvert ykkar tár
heimili að hafa þau líka og samfélag
þriggja kynslóða var ekki vanda-
mál. Amma lifði 20 ár eftir að afí dó
og kom þá í ljós hve vel þau hlúðu
að henni og var samband hennar og
tengdasonarins þannig að leitun er
að öðram eins tengdum, enda var
hann henni einstaklega góður.
Já, margs er að minnast og margt
er að þakka að leiðarlokum, nú síð-
ast yndislega daga heima í Miðhlíð í
sumar eins og ávallt.
Elsku Steini minn, hafðu hjartans
þökk iyrir allt og allt.
Þín
Unnur Breiðfjörð.
í dag er jarðsunginn frá Haga-
kirkju á Barðaströnd Steingrímur
H. Friðlaugsson bóndi frá Ytri-Mið-
hlíð. Með honum er genginn einn af
mætustu mönnum sem ég hef
kynnst og vil ég minnast hans hér
örfáum kveðjuorðum.
Ég man Steingrím fyrst er ég var
unglingur á Patreksfirði en seinasta
aldarfjórðunginn hafa kynni okkar
orðið meiri. Mannkostum hans
kynntist ég eftir að ég hóf störf við
Mjólkursamlag V-Barð. á Patreks-
firði en hann lagði þar inn mjólk, en
ennþá frekar eftir að böm okkar
felldu hugi saman og litlu afa-
drengirnir fæddust.
Steingrímur ólst upp og bjó alla
sína tíð á Barðaströnd, einni feg-
urstu sveit landsins. Á yngri árum
bjó hann eins og margur annar á
þeim tíma við kröpp kjör. Það þurfti
vinnusemi og útsjónarsemi að kom-
ast af við þau skilyrði. Hann hafði
hvort tveggja í ríkum mæli.
Steingrímur fór til sjós sem ung-
ur maður og stundaði önnur störf
sem til féllu. Eftir að hann kvæntist
konu sinni, Dagnýju Þorgrímsdótt-
ur, hóf hann búskap í Ytri-Miðhlíð
þar sem þau bjuggu í hálfa öld af
einstökum dugnaði og ráðdeildar-
semi. Þau hjón vora mjög samhent,
snyrtimennsku þeirra við búskap-
inn var við brugðið. Mjólkurfram-
leiðslan í Ytri-Miðhlíð var alltaf í úr-
valsflokki, þar brá aldrei útaf.
Alltaf var gott að koma til þeirra
hjóna, gestkvænt var enda gestrisn-
in einstök hvenær sem gest bar að
garði. Steingrímur var greindur
maður og hafði gaman af að ræða
málefni líðandi stundar en var jafn-
framt grandvar í orðum sínum.
Ég kvaddi Steingrím síðast á
hlaðinu í Ytri-Miðhlíð í fallegu sum-
arveðri í júlí. Síðan þá hrakaði
heilsu hans mikið og nú er góður
maður genginn.
Við hjónin þökkum honum öll
elskulegheitin við okkur og fjöl-
skylduna í gegnum árin og sendum
Dagnýju, börnum þeirra og fjöl-
skyldum innilegar samúðarkveðjur.
Jón Sverrir Garðarsson.
Með fáeinum orðum viljum við
systkinin kveðja afa okkar og þakka
honum alla þá hjartahlýju sem hann
sýndi okkur og alla góðu dagana í
sveitinni.
Okkur var snemma ljóst að afi
snertir mig og kvelur, en þegar þið
hlægið og syngið með glöðum hug
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins
og ég tek þátt í gleði ykkar yfir líf-
inu. (Khalil Gibran.)
Og ég segi til þín, elsku afi, og
þakka enn þína elsku til okkar.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins
degi,
hin (júfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist
eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Sesselja, Sigurrós, Jón
og Sveinbjörn Allansbörn
og fjölskyldur þeirra.
var einstaklega góður maður, hann
vildi öllum svo vel, hvort heldur var
mönnum eða dýram, en minning-
amar era einmitt margar úr bú-
skapnum því þaðan höfum við
systkinin nánast okkar einu kynni
af slíku og er okkur minnisstætt
hversu mjúkum höndum afi fór um
dýrin. Hann talaði til þeirra líkt og
um bömin hans væri að ræða,
„skammaði" ef með þurfti og strauk
þeim blítt og hrósaði eða huggaði.
Við eldri systurnar munum seint
gleyma eina skiptinu sem afi varð
reiður við okkur, þá höfðum við
komist að þeirri niðurstöðu að
hænsnunum hlyti að leiðast þetta
tilbreytingarlitla líf í hænsnakofan-
um og ákváðum að halda smá-
skemmtun fyrir þau. Við stilltum
okkur því upp í miðjum hænsnakof-
anum og dönsuðum fyrir hænurnar
fugladansinn og sungum með, með
tilheyrandi látum. Afi átti þá leið
hjá og sá okkur inn um gluggann og
var ekki mjög hrifinn þar sem hæn-
urnar myndu sennilega ekki verpa
næstu vikuna eftir þessa skelfingu.
í annað skipti fengum við eldri að
fara einar í sveitina og fyrir okkur
vakti að sýna fram á hæfni okkar í
bústörfum. Ömmu og afa fannst
hins vegar ómögulegt að vekja okk-
ur fyrir allar aldir þannig að við
vorum bara vaktar í kaffi þegar
verkunum var lokið. Reyndin varð
sú að mestan tímann sátum við inni
og prjónuðum og var afrakstur
þessarar tveggja vikna ferðar tvær
prjónaðar peysur.
Afi var einstakt snyrtimenni og
það var sko ekki óreiðunni fyrir að
fara hjá þeim ömmu, hvort heldur
var heima í bæ eða í útihúsunum.
Við voram alltaf svo stolt af hvað
húsin og jörðin sem og dýrin vora
vel hirt og Miðhlíð var og verður
alltaf fallegasta og í raun eina
„sveitin" fyrir okkur.
Það er varla hægt að minnast afa
án þess að sjá ömmu honum við hlið
því þau vora svo einstaklega sam-
rýnd og góð hvort við annað. Fal-
legt var að sjá, og lærdómsríkt fyrir
okkur sem yngri eram, hvað sú skil-
yrðislausa umhyggja og ást sem
þau bára hvort fyrir öðru Ieiddi gott
af sér, sjá þau strjúka hvort öðru,
alltaf að hugsa um hvemig hinn að-
ilinn hefði það, ómöguleg ef þau
gátu ekki allt hvort fyrir annað
gert.
Elsku afi, við kveðjum þig nú en
eftir eru ógrynni hlýrra minninga
sem munu fylgja okkur um ókomna
tíð. Elsku amma, Guð blessi þig og
styrki.
Þorgrúnur, Jóhanna, Dagný Erla
og Elísa Sigríður Vilbergsböm.
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá
er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minning@mbl.-
is) — vinsamlegast sendið grein-
ina inni í bréfinu, ekki sem við-
hengi.
Auðveldust er móttaka svokall-
aðra ASCII skráa sem í daglegu
tali era nefndar DOS-texta-
skrár. Þá eru ritvinnslukerfin
Word og WordPerfect einnig
nokkuð auðveld úrvinnslu.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar grein-
ar um sama einstakling tak-
markast við eina örk, A-4, miðað
við meðallínubil og hæfilega
línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Til-
vitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi.
FRIÐRIK JON
ÁSGEIRSSON
JÓHANNSSON