Morgunblaðið - 10.10.1998, Blaðsíða 62

4*2 LAUGARDAGUR 10. OKTÓBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SIGURÐUR RIKHARÐ
. ÞORSTEINSSON
+ Signrður Rík-
harð Þorsteins-
son fæddist í Ólafs-
vík 16. janúar 1926.
Hann lést á Land-
spítalanuni 28. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Þorsteinn
Guðmundsson og
Kristín Sigurgeirs-
dóttir, en auk Sig-
urðar eignuðust
*þau ]>rjú börn,
Steinunni, búsett í
Ólafsvík, Geir, bú-
settur í Hafnarfirði
og Guðrúnu sem lést á barns-
aldri.
Sigurður var kvæntur Pálínu
Halldórsdóttur, fæddri í Ólafs-
vík 13. september 1930. Eiguuð-
ust þau fimm börn: 1) Sigrún
Málfríður. 2) Hall-
dór. 3) Steinar. 4)
Ragnar Matthías. 5)
Már. Barnabörnin
eru tólf og barna-
barnabarn eitt.
Sigurður starfaði
sem sjómaður á sín-
um yngri árum, en
eftir að í land kom
vann hann alla tíð
störf nátengdum
sjávarútvegi. Sig-
urður hafði mikla
ánægju af félags-
málum og áttu störf
að verkalýðs- og
bæjarmálum ásamt störfum að
náttúru- og gróðurvernd hug
hans allan.
^ Utför Sigurðar fer fram frá
Ólafsvíkurkirkju í dag, og hefst
athöfnin kl. 14.
Dugnaður og hreinskiptni var
það fyrsta sem kom upp í hugann
þegar ég settist niður til að rita
nokkur orð um Sigurð Þorsteins-
son. Diddi í Efstabæ, en svo var
Sigurður yfirleitt kallaður, var
'’^Sddur og uppalinn í Ólafsvík og
bjó þar alla tíð. Diddi var á sjötug-
asta og þriðja aldursári þegar hann
féll frá, þannig að hann hafði upp-
lifað mikið breytinga- og uppbygg-
ingarskeið í sögu þessa faÚega
sjávarpláss.
Hann byrjaði ungur að vinna og
vann alla tíð störf tengd sjávarút-
vegi, bæði til sjós og lands, og var
ætíð eftirsóttur tO vinnu sökum
dugnaðar síns. Síðustu ár ævi sinn-
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og bróður,
GRÉTARS RÓSANTSSONAR,
Þórunnarstræti 119,
Akureyri.
Guð blessi ykkur öll.
Dísa Sígfúsdóttir,
Hreinn Grétarsson, Margrét G. Magnúsdóttir,
Heiða Grétarsdóttir, Jón Sveinbjörnsson,
Líney Grétarsdóttir, Friðrik Max Jónatansson,
Jóhanna Grétarsdóttir,
Rósant Grétarsson, Sigrún R. Vilhjálmsdóttir,
Sigmar Grétarsson, Hólmfríður Þórðardóttir,
barnabörn
og Sveinbjörg Rósantsdóttir.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát
og útför elskulegrar eiginkonu, móður, systur,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐMUNDU MARGRÉTAR JÓNSDÓTTUR
frá Laufholti,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir tii starfsfólks á Hraunbúðum
fyrir alla umönnun.
Guð blessi ykkur.
Ármann Bjarnason,
Halldóra Ármannsdóttir, Snorri Snorrason,
María Ármannsdóttir, Grímur Magnússon,
Herbert Ármannsson, Jón Þ. ísaksson
og fjöiskyldur.
Þökkum auðsýnda samúð vegna andláts og
útfarar ástkærrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu, langömmu og langalangömmu,
SIGRÍÐAR BJARNEYJAR KARLSDÓTTUR
frá Fagradal,
Stokkseyri.
Jón Zóphóníasson,
Karl Zóphóníasson,
Grétar Zóphóníasson,
Viðar Zóphóníasson,
Karlý Zóphóníasdóttir,
Elísabet Zóphóníasdóttir,
Rannveig H. Jónasdóttir,
Esther Jakobsdóttir,
Selma Haraldsdóttir,
Erna Halldórsdóttir,
Guðmundur Jósefsson,
Gunnar Þórðarson,
Arnheiður Helga Guðmundsdóttir,
Helga Magnúsdóttir
og fjölskyldur.
ar vann Diddi á netaverkstæði Að-
alsteins frænda síns og bar fundum
okkar oft saman þar. Voru þá þjóð-
félagsmálin iðulega rædd og ekki
síst hvað betur má fara í uppbygg-
ingu okkar sveitarfélags.
Diddi unni byggðarlagi sínu mik-
ið og vildi hag þess sem mestan.
Kunni ég vel að meta hreinskilni
hans, ráðleggingar og athugasemd-
ir og tel leiðsögn slíkra manna til
handa okkur sem störfum að sveit-
arstjórnarmálum ómetanlega. Síð-
ustu misseri háði Diddi ákaflega
harða og erfiða baráttu við illvígan
sjúkdóm, sem nú hefur lagt hann
að velli. Hann dvaldist á Landspít-
alanum síðasta hálfa árið, en fram
að þeim degi er hann lagðist inn
vann hann fulla vinnu. Hugur hans
til heimahaganna kom berlega í
ljós er ég heimsótti hann á spítal-
ann, fylgdist hann greinilega með
öllu sem þar fór fram og spurðist
frétta fullur áhuga jafnt af mannlífi
sem fiskeríi.
Um leið og ég kveð þennan heið-
ursmann, sem Sigurður Þorsteins-
son var, vil ég votta eftirlifandi eig-
inkonu hans, Pálínu Halldórsdótt-
ur, börnum þeirra og öðrum ást-
vinum mína dýpstu samúð.
Ásbjörn Óttarsson.
Hinn 28. september sl. andaðist
á Landspítalanum Sigurðm- R.
Þorsteinsson, Grundarbraut 28 hér
í Ólafsvík.
Sigurður hafði um 10-11 mánaða
skeið átt við vanheilsu að stríða og
var því bundinn við spítalann allan
þennan tíma þar sem hann svo lést
á 73. aldursári.
Hann stundaði vinnu sína, við
veiðarfæragerð hér í bæ, samfellt
fram á sl. haust þegar hann veikt-
ist. Hann lætur eftir sig eiginkonu
og fimm uppkomin böm.
Sigurður er fæddur hér í Olafs-
vík og hefur alið allan sinn aldur
hér að undanskildum nokkrum ver-
tíðum á yngri árum á sjómennsku-
ferli sínum. Hefur hann lengst af
búið með fjölskyldu sinni að
Grundarbraut 28 hér í bæ.
Með Sigurði er fallinn í valinn
dugmikill samferðamaður sem hef-
ur lifað og starfað á tímum stór-
kostlegra breytinga, hvort tveggja
í byggðarlaginu og í þjóðfélaginu.
Hann þekkti sögu staðarins hér því
mjög vel.
Vorið 1940 fermdist hópur 12
ungmenna héðan frá gömlu Olafs-
víkurkirkjunni. Sá gamli, góði
prestur, sr. Magnús Guðmundsson,
fermdi okkur og lagði nokkur góð
heilræði með í veganesti. I þessum
fermingarhópi var m.a. Sigurður
Þorsteinsson og sá sem þessar lín-
ur ritar. í hópnum voru alls 4
stúlkur og 8 piltar.
Ólafsvík þeiri-a tíma var á engan
hátt sambærileg við þá sem nú er.
Fram til þessa hafði Olafsvík ekki
breyst í langan tíma en 2-3 árin á
undan fermingarárinu okkar var
að verða afgerandi breyting á at-
vinnuháttum í landinu, frystihúsa-
væðingin var gengin í garð, líka
hér í Ólafsvík. Þetta hafði geysi-
miklar breytingar í fór með sér.
Bjartsýni til aukinnar útgerðar-
starfsemi efldist enda hafði fastur,
stór vinnustaður tekið til starfa og
veitti m.a. okkur, nýfermdum ung-
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útfór hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
lingunum, atvinnutækifæri. Öll
kyrrstaða er ríkt hafði um langan
tíma var rofm og lífskjör efldust.
Ekki fór á milli mála að nýir
straumar léku um byggðina og það
fundum við svo glöggt unglingarnir
sem fermdumst vorið 1940. Okkar
biðu atvinnutækifærin, fyrst í fisk-
vinnslunni og síðar á bátum þegar
þeim fjölgaði og þeir stækkuðu.
Fermingarbömin 1940 gengu því
beint inn í tímabil mikillar upp-
byggingar og eflingar. Sú saga er
flestum kunn en hún er jafnframt
sagan um uppbyggingu sjávarút-
vegsbyggðanna um allt land sem
með dugmiklu fólki færði íslensku
þjóðina í fremstu röð ríkari þjóða á
fáum áratugum. Þar var byggðin
okkar, Ólafsvík, enginn eftirbátur
annarra slíkra.
A þeim tíma vissu allir, já, jafn-
vel hvert stálpað bam hver átti ís-
lensku sjávarauðlindina, allir vissu
einnig og fundu hvernig afrakstur
auðlindarinnar dreifðist frá þeim
sem öfluðu til þeirra sem lögðu
fram vinnuaflið við framleiðsluna
til útflutnings. I dag liggur það alls
ekki ljóst fyrir hver á hvað í auð-
lindarmálinu, helst em áberandi til
úrskurðar í þeim efnum nýtísku
markaðskerfi á ýmsum sviðum og
hátísku verðbréfahallir sem styðj-
ast við þægilegar og fínlegar reglu-
gerðir.
Hér að framan hef ég reynt að
lýsa þeirri byggðarlags- og þjóðfé-
lagsumgerð sem vinur okkar, sem
hér er kvaddur, gekk inn í til starfa
sem ungur maður.
Sigurður Þorsteinsson var sem
ungur maður léttur og skemmti-
legur félagi. I vinahópi var hann
söngvinn og glaðsinna eins og hann
átti kyn til. Sem fjölskyldumaður
var hann raunsær alvöramaður
sem stóð þétt við bak barna sinna
til tryggingar framtíðar þeirra.
Hinn 26. desember 1952 gekk Sig-
urður í hjónaband með eftirlifandi
eiginkonu sinni, Pálínu Halldórs-
dóttur héðan úr Ólafsvík. Þau
höfðu þá þegar eignast dótturina
Sigrúnu árið 1950. Síðar eignuðust
þau fjóra syni, þá Halldór, Steinar,
Ragnar og Má, sem er þeirra
yngstur, fæddur 1970. Öll eru þau
hið mannvænlegasta fólk og öll
komin með eigin fjölskyldur. Þau
Pálína og Sigurður höfðu ávallt
mikinn metnað um menntun barna
sinna.
Sigurður hafði snemma ákveðn-
ar skoðanir á samfélags- og þjóð-
málum, og stóð fast á þeim þegar
því var að skipta. Hann fylgdist vel
með þjóðmálum, verkalýðs- og
sveitarstjórnarmálum. Ungur
gekk hann til liðs við verkalýðs-
hreyfinguna og þá í verkalýðsfé-
laginu Jökli hér í bæ en þar áttum
við traust samstarf í áratugi. A
þeim tíma er ég gegndi þar for-
ystustörfum var hann ávallt reiðu-
búinn til starfa. Eg minnist þess
sérstaklega hve hlutur hans var
mikilvægur þegar við skiptum al-
gjörlega um samningsform sjó-
mannasamninganna upp úr 1960
en þá var þeim samningum breytt
úr helmingaskiptasamningi í pró-
sentusamninga. Þetta var mikil
vinna og flókin og öll unnin hér
heima. Eg gleymi því ekki hve
hlutur Sigurðar var drjúgur í að
koma því máli heilu í höfn. Sigurð-
ur sóttist ekki eftir forystustörfum
og ekki þótt stíft væri eftir því leit-
að við hann á sviðum félagsmál-
anna, bæði í launþegahreyfmgunni
og sveitarstjórnarmálunum. Hann
var þó vel heima í báðum þessum
málaflokkum. Hann var mjög
áhugasamur um hafnar- og at-
vinnumál og síðast en ekki síst
skólamál. A sviðum sveitarstjórn-
armálanna átti ég einlægt og
traust samstarf við hann um ára-
bil. Avallt var gott að leita álits
hans þegar mál vora tvíbent og
flókin. Fyrir allan trúnað hans á
löngu tímabili og trausta vináttu
sem aldrei bar skugga á vil ég hér
á þessari stundu þakka.
Eftir að störfum Sigurðar til sjós
lauk hefur hann eingöngu unnið að
veiðarfæragerð og viðhaldi þeirra,
fyrst hjá útgerðarfyrirtæki tengda-
fóður síns, Halldórs heitins Jóns-
sonar, í áratugi og nú hin síðari ár
hjá Netagerð Aðalsteins Snæ-
björnssonar en þar vann Sigurður
allt til þess tíma, að hann þurfti að
fara á Landspítalann á sl. hausti en
þaðan átti hann ekki afturkvæmt.
Þegar við nú kveðjum þennan
vin okkar og samferðamann era
liðin rúm 58 ár frá því að ferming-
arhópurinn áðurnefndi kvaddist á
kirkjutröppum Ólafsvíkurkirkj-
unnar gömlu vorið 1940 þegar við
fundum hríslast um okkur nýjan
tíma mikilla breytinga. I umhverfi
okkar hafa gerst stórmerkilegir
hlutir. Við höfum lifað þær mestu
breytingar sem nokkurn tíma hafa
gerst með þjóð vorri. Við höfum
séð bestu æskudrauma okkar ræt-
ast í byggðarlaginu okkar. Við
þökkum fyrir að hafa stóráfalla-
laust náð 72 ára aldri þegar það
fyrsta okkar fellur frá. Við þökkum
honum að skilnaði allar samvera-
stundir æskuáranna. Hann mun
ekki lengur ganga léttur á fæti eft-
ir Grandarþrautinni heiman og
heim daglega eins og við höfum
vanist að sjá hann gera liðna ára-
tugi. Við munum í staðinn minnast
hans og þakka honum fyrir líf hans
og störf. Fjölskyldunni sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Sigurðar
Ríkharðs Þorsteinssonar.
Elínbergur Sveinsson.
Lengi hef ég reikað þennan refilstig.
Rökkvar senn og þreytan er að buga mig.
Hvar fæ ég að halla mínu höfði nú?
Herra, enginn getur bjargað, nema þú.
Eg bið þig, sendu nú vagninn þinn að sækja
mig.
Já herra, sendu nú gullvagninn að sækja
mig.
Gættu þín
geymdu mig
gefðu mér friðinn.
Langt hef ég farið og mig langar heim.
(J.F. Guðnason.)
Elsku afi, nú er guð búinn að
sækja þig.
Alltaf var gaman að heimsækja
ykkur ömmu til Ólafsvíkur. Það
vora ófáar ferðimar á róluvöllinn
og á netaverkstæðið með þér, afi.
Þú sagðir okkur margar sögur og
raulaðir fyrir svefninn vísur sem
við geymum í huga okkar.
Það era góðar minningar sem
við eigum úr bílskúrnum hjá ykkur
ömmu. Fyrst vora það rólurnar
sem þú settir upp, síðan bættust
við heimatilbúnu körfurnar sem við
notuðum mikið. Við voram spennt-
ir að sjá hvað þú þurftir að hækka
þær mikið á hverju sumri.
Við söknum þín, afi, en við vitum
að þú fylgist með okkur áfram.
Þínir afastrákar
Hjörtur Sigurður, Baldur Þór
og Þorsteinn Már.
Elsku pabbi, tengdapabbi, afi og
langafi. Við þökkum þér fyrir allt
sem þú gafst okkur og langar að
minnast þín með eftirfarandi ljóði,
sem ort var um ævi þína:
Nú hefur fallið úr fjallinu bjarg,
fólbleikur sumarsins gróður.
Langur oft dagur, en lagni sem barg,
lífsstarfi, fóður og móður.
Þar út í blámóðu leið ykkar lá,
í litrófi framtíðar sýna.
Heimabyggð ykkar, hvert æskuspor á,
yfir þeim, stjömumar skina.
Víkin þín kæra, nú þakka vili þér,
þegnskap, og verkin þín kunnu.
Velkominn Sigurður, vaggan er hér,
og vinir sem heitast þér unnu.
Til fundar við Guð þinn, nú floginn þú ert,
og frændgarð, þér búinn er staður.
A Iandinu helga, þú hólpinn nú sért,
heiðvirði verkamaður.
(Guðmundur G. Halldórsson
)
Guð blessi þig og minningu þína.
Astarkveðjur.
Fjölskyldan á
Syðri-Sandhólum.