Morgunblaðið - 18.10.1998, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 18. OKTÓBER 1998 41
við ættum að voga okkur það stóra
stökk að taka á langtímaleigu óinn-
réttaða hæð í Armúla 44 og flytja
skólann þangað. Kostnaðartölumar
uxu okkur í augum en óbilandi trú
Ragnars á að þetta væri fram-
kvæmanlegt varð til þess að við tók-
um stökkið og þurftum aldrei að sjá
eftir því. Skólinn óx og dafnaði og
flutti yfir Grensásveginn í eigið hús-
næði á efstu hæð á Grensásvegi 3.
Sú innrétting sem þar blasir við er
að öllu leyti byggð á hugmyndum og
óskum Ragnars um hagkvæmt og
listrænt umhverfi fyrir tónlistar-
kennslu. Það vai- ótrúlega ánægju-
ríkur tími að vinna með Ragnari að
uppbyggingarstai-fi, hlusta á hans
hugmyndir og skýringar á því
hvemig kennslustofurnar þyrftu að
líta út og hvernig umgjörðin þyrfti
að vera til þess að rétt umgjörð fyr-
ir listræna sköpun væri til staðar. Á
sama tíma og skólinn eignaðist sitt
eigið húsnæði var því einnig vel
sinnt að hljóðfæraeign skólans væri
í samræmi við listrænar kröfur. Það
er ekki á færi okkar Unnar að fjalla
um listamanninn Ragnar Björns-
son. Fyrir okkur var hann ekki
listamaður heldur kær og góður
vinur eins og Sigrún kona hans og
dætur hans allar. Ragnar hafði áður
veikst alvarlega en unnið sig út úr
þeim veikindum með þeim óbilandi
kjarki, hugrekki og jákvæðu hugar-
fari sem bæði hann og Sigrún em
gædd, þannig að ótímabært fráfall
hans nú kemur okkur á óvart þó svo
að við höfum vitað að við mættum
búast við því. Vináttuböndin sem
nefnd vom í upphafi tengdu fjórar
manneskjur saman. Ein þeirra,
Ragnar, er nú horfin á braut en
hlýjar minningar standa eftir. Sig-
mn, elskuleg vinkona okkar, og fjöl-
skylda hennar veit vel hvar hún hef-
ur okkur.
Unnur og Garðar Ingvarsson.
Hann skaust í heiminn stórhríð-
ardag nokkurn á afskekktum heið-
arbæ og vó fimm merkur. Móðirin
tók sjálf á móti snáðanum, því bær-
inn var mannlaus. Þegar ljósmóðir-
in loks kom hríðarbarin lá því bein-
ast við að skipta á rekkjuvoðum en
að því loknu hugðist hún skoða
barnið sem þá hvergi fannst hvern-
ig sem leitað var. Allt í einu kom
ferlegt öskur úr einu horni her-
bergisins þar sem ótrúlega lítill
reifastrangi var flæktur innan um
óhreinu mmfötin. Síðan þá hefur
Ragnar Bjömsson hvergi svo farið
að ekki yrði eftir honum tekið.
Síðsumarskvöld nokkurt, fyrir
mörgum ámm, var það að hánor-
rænn kappi birtist norður á Akur-
eyri. Hann hafði mikið gult hár,
snarhrokkið, snör gráblá augu sem
blikuðu eins og fægt stál. Þessi
maður hét Ragnar Björnsson og
var mér algerlega ókunnur. I för
með honum var kornungur geð-
þekkur maður að nafni Erlingur
Vigfússon. Ragnar var ekki með
neinar óþarfa vangaveltur heldur
snaraði kveðju á mannskapinn,
settist við píanóið og Erlingur stillti
sér upp við hlið hans og þar með
upphófst einn skemmtilegasti
konsert sem ég hefi orðið vitni að.
Eftir konsert frétti ég að Ragnar
væri kærasti systur minnar, hinnar
kornungu Sigrúnar.
Margt höfum við Ragnar brasað
saman síðan þetta var. Hann var
mikill náttúruunnandi og hafði
gaman af hálfgerðum svaðilfórum.
Honum þóttu þær svo hressandi og
reyna vel á skrokkinn. Við flækt-
umst saman um Jökuldalsöræfi
ásamt Bjama Linnet mági mínum
og jafnvel Dieter Roth sem einnig
var mágur minn. Þarna í kyrrðinni
og auðninni meðal veiðivatna og
fjallasvana áttum við dýrðlegar
stundii'. Hrikaleikinn var þó hluti af
okkur sjálfum og til staðar hvert
sem við fórum. Um bláar ör-
æfanætur við svört fjallvötn og
djúpa víðáttukyrrð var heilagleik-
inn samt skammt undan.
Eitt sinn þegar við vorum á
heimleið af öræfum komum við við í
Möðrudal á Fjöllum. Þá réð Jón
Stefánsson þar ríkjum. Hann bless-
aði okkur í bak og fyrir og gaf okk-
ur rótsterkt kaffi. Þegar hann frétti
að Ragnar væri tónlistarmaður
bauð hann okkur í kirkju. Hann
hafði smíðað þessa kirkju að öllu
leyti sjálfur og einnig málað altari-
stöfluna. Jón tók nú að spila á
kirkjuorgelið ýmsa sálma. Allt í
einu rak hann upp slíkt skaðræði-
svein að við Ragnar hrukkum við.
Hann var raunar að byrja á einum
sálmi sem hann söng tveim áttund-
um ofan við skrifaða hæð. Þannig
söng hann hvern sálminn af öðrum
með saklausan englasvip á
þverskornu, veðurbitnu andliti. Eg
sá að Ragnar starði undrandi á
þennan mann sem var svo stórkost-
legur í einlægni sinni og merkileg-
ur í háttarlagi. Þama stóð þetta
hörkutól, hann Ragnar, og tárin
streymdu niður alvota vanga. Eg sá
nú glöggt blíðu og tilfinningaríki
Ragnars sem leyndist undir hinum
daglega skráp athafnamannsins,
karlmennisins, skörungsins, heims-
mannsins.
Eitt árið stóð þannig á fyrir Kar-
lakórnum Geysi á Akureyri að eng-
inn stjómandi fékkst. Þá sýndi
Ragnar Bjömsson vel hvílíkur
dáðadrengur og skörungs maður
hann var og hljóp undir bagga hjá
Geysi. í því sambandi braust hann
norður um flestar helgar í þrjú ár
ýmist fljúgandi eða akandi. Ekki
var alltaf sól og sunnan átt. Miklu
oftar norðanhraglandi - jafnvel
illsku hríðarveður, en ekkert stopp-
aði Ragnar Bjömsson af. Stundum
var hann einn í bíl sínum í myrkri
og hríð á Holtavörðuheiði. Hríðar-
veðrið hringsnerist í bílljósunum og
bíllinn virtist fara afturárbak.
Svona ferðir tóku á og var Ragnar
mjög þreyttur í leiðarlok. Smá-
hrakningar vom þó ekki til að
leggja á minnið að mati hans! Ekki
var laust við að sumir kónnenn
bæm óttablandna virðingu fyrir
þessum einbeitta og vasklega
manni sem tekinn var við kórstjórn.
Hann vissi nákvæmlega hvernig
hann vildi hafa hlutina og enginn
vogaði sér annað en að sitja og
standa eins og hann bauð. Og
glæsilega konserta hélt Geysir und-
ir stjórn þessa fágæta manns. Einn
á Ýdölum í Aðaldal, þá var kórinn
búinn að stilla sér upp á svið en
söngstjórann vantaði. Uti geisaði
hríðarveður. Þær fréttir bárust inn
í salinn að lítil flugvél hnitaði hringi
yfir húsinu í örlitlu uppstyttugati
og þaðan mundi Ragnar ætla sér að
stjóma konsertinum. En Ragnar
var mikill húmoristi og allt í einu
þusti hann inn í salinn, í eigin per-
sónu, sprengmóður og alsnjóugur.
Ekkert víl eða væl og einn af mörg-
um eftirminnilegum konsertum í
sögu Geysis hófst. Meðan Ragnar
stjórnaði Geysi héldu Fóstbræður
og Geysir ógleymanlega tónleika í
Háskólabíói. Með þeim tónleikum
kvaddi Ragnar Bjömsson Geysi.
Meðal fágætra afbragðs stjórnenda
sem Karlakórinn Geysir hefur notið
í gegnum árin var Ragnar þar
kannski fremstur meðal jafningja.
Geysismenn vottuðu honum virð-
ingu sína og þakklæti með hljóðri
stund á æfingu sl. mánudagskvöld.
Framlag hans til Karlakórsins
Geysis var þess eðlis að enginn
hefði lagt það á sig nema Ragnar
Bjömsson.
Eg ætla ekki að fara að rekja
sjúkrasögu Ragnars hér né hans
harðvítugu baráttu við hinn iEkynja
sjúkdóm. Um tíma virtist hann laus
við beinkrabba sem að einhverju
leyti hafði molað í honum rifbeinin,
ásamt öðru. Krabbinn gekk til baka
og rifin grem á ótrúlega skömmum
tíma. Þá sagði Ragnar drjúgur á
svip: 0, hún er nú betri en engin
hún Sigrún. Allir sem til þekktu
vissu um hennar mikla framlag. Og
síðar þegar illkynja sjúkdómur
altók Ragnar að nýju hélt hann
áfram að segja: 0, hún er nú betri
en engin hún Sigrún. Undir það síð-
asta dvaldi Sigrún nótt og dag á
sjúkrahúsinu hjá Ragnari. Þá sagði
Ragnar veikum róm: Sigrún hefur
aldrei kunnað að fara með peninga
fremur en þau systkinin öll, en hún
á kærleikann sem hvorki ryð né
mölur fær grandað. Þegar önd
Ragnars yfirgaf bústað sinn kvaddi
hjarta hans hjarta eiginkonunnar
með kröftugu banki: Sigrún tók
Ragnar í faðm sér. Hann var sagð-
ur látinn en þó var hann ekki meira
látinn en það að hann hafði tíma til
að kveðja ástvin sinn og eiginkonu í
hinsta sinn, á eins fullkominn hátt
og hægt var. Guð blessi minningu
hans.
Ragnar átti nána vini hér á Akur-
eyri. Fyrir þeirra hönd votta ég
systur minni, Sigiúnu, og öllu fjöl-
skylduliði hennar og Ragnars djúpa
hluttekningu. Algóður Guð blessi
ykkur, landið og tónlistina.
Vigfús Björnsson.
+
Ástkær dóttir mín, systir, mágkona, fóstur-
móðir og frænka,
ÁSLAUG K. MAGNÚSDÓTTIR,
Kötlufelli 3,
áður til heimilis í Svíþjóð,
verður jarðsett frá Dómkirkjunni þriðjudaginn
20. október kl. 13.30.
Magnús St. Daníelsson,
Jórunn I. Magnúsdóttir,
Jón S. Magnússon,
Arnhildur S. Magnúsdóttir,
Ingibjörg L. Magnúsdóttir,
Sigríður Magnúsdóttir,
Agnar E. Agnarsson,
Stefán H. Stefánsson,
Kolbrún Viggósdóttir,
Jón Guðbjörnsson,
Sveinn Isebarn,
Magnús Karlsson,
Carína Persson
og frændsystkini.
■i
+
JÓHANNESJÓHANNESSON
listmálari,
Háteigsvegi 42,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum mánudaginn
12. október, verður jarðsunginn frá Grens-
áskirkju miðvikudaginn 21. október.
Sigrún Guðnadóttir,
Kjartan Jóhannesson,
Sigurður Jóhannesson,
Egill Jóhannesson,
Halla Jóhannesdóttir,
Ingimar Sigurðsson,
María Guðmundsdóttir,
Sóley Reynisdóttir,
Elín Maria Guðjónsdóttir,
Andri Lárusson.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTÍN MAGNÚSDÓTTIR,
Kárastíg 6,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 19. október kl. 13.30.
Jóhanna Ólafsdóttir, Benedikt Harðarson,
Margrét Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
-S
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
'JlomaJitís
'JKoifcÍísfup
- '
Háhoft 24 vö VestuftaruJivefl *)
Símar: 566 8700/565 8588 Ú
+
Eiginmaður minn,
FRIÐÞJÓFUR KARLSSON,
Þangbakka 10,
Reykjavík,
sem lést 9. október, verður jarðsunginn frá
Fossvogskapellu mánudaginn 19. október
kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Fríða Karen Ólafsdóttir.
0 ÚTFARARÞJÓNUSTAN
Stofnað 1990
Persónuleg þjónusta
Sími: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is utfarir@itn.is
LEGSTEINAR f Marmari
íslensk framleiðsla Granít
Vönduð vinna, gott verð Blásryti
Sendum myndalista Gabbró
MOSAIK Líparít
Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík
sími 5871960, fax 5871986
Rúnar Geirmundsson Sigurður Rúnarsson
útfararstjóri útfararstjóri

9*
v
£ s
Þegar andlát
ber að höndum
Útfararstofa kirkjugarðanna ehf.
Sími 551 1266
Allan sólarhringinn
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Utfararstofa Islands
Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/