Morgunblaðið - 18.10.1998, Page 42

i
42 SUNNUDAGUR 18. OKTÓBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR

>•
b
7
t
Útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengda-
móður, dóttur og systur,
ÁSTU BRYNDÍSAR ÞORSTEINSDÓTTUR
alþingismanns,
Hofgörðum 26,
Seltjarnarnesi,
fer fram frá Hallgrímskirkju þriðjudaginn 20.
október kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hennar, er bent á
Landssamtökin Þroskahjálp.
Ástráður B. Hreiðarsson,
Arnar Ástráðsson, Steinunn J. Kristjánsdóttir,
Ásdís Jenna Ástráðsdóttir, Heimir H. Karlsson,
Þorsteinn Hreiðar Ástráðsson, Björg Sæmundsdóttir,
Ásdís Eyjólfsdóttir,
Víglundur Þorsteinsson,
Hafdís Björg Þorsteinsdóttir.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir, afi, langafi og
bróðir,
EINAR SIGURJÓNSSON
fyrrverandi framkvæmdastjóri
í Vestmannaeyjum,
verður jarðsunginn frá Landakirkju þriðju-
daginn 20. október kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á
líknastofnanir.
Hrefna Sigurðardóttir,
Óskar Einarsson, Katla Magnúsdóttir,
Inga Óskarsdóttir, Pétur Lúvisson,
Hrefna Óskarsdóttir, Páll Arnar Erlingsson,
Ásta Jóna Óskarsdóttir, Manzo Nunez,
Tómas og Ágúst Þór Péturssynir,
Einar Páll Pálsson,
Ólafur Sigurjónsson.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
RAGNAR BJÖRNSSON
skólastjórí
og fyrrverandi dómorganisti,
verður kvaddur frá Dómkirkjunni, á morgun,
mánudaginn 19. október, kl. 13.30.
Útför hans verður gerð frá Hvammstanga-
kirkju þriðjudaginn 20. október, kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á styrktarsjóð Sjúkrahúss Reykja-
víkur, blóðsjúkdóma og krabbameinsdeild.
Sigrún Björnsdóttir,
Hrefna Nellý Ragnarsdóttir, Sigrún Ragnarsdóttir,
Ólöf Gerður Ragnarsdóttir, Guðríður Ragnarsdóttir,
Birna Ragnarsdóttir, Achmed Essabiani,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðursystir okkar,
LILJA JÓNSDÓTTIR SÖEBECK,
Dalbraut 27,
er lést 11. október, verður jarðsungin frá
Áskirkju þriðjudaginn 20. október kl. 15.00.
Fyrir hönd systur hennar og annarra
ættmenna,
Pálína Aðalsteinsdóttir,
Halldóra Aðalsteinsdóttir,
Agnes Aðalsteinsdóttir,
Guðmundur Aðalsteinsson.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför
INGVARS GÍSLA SIGURÐSSONAR.
Erla Ingvarsdóttir, Rögnvaldur Hjörleifsson,
Ásta Ingvarsdóttir,
Sigfríður Ingvarsdóttir, Ólafur Gunnlaugsson,
Þórir Ingvarsson, Theodóra Ólafsdóttir,
Svala Ingvarsdóttir, Ingólfur Jóhannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
KRISTIN
MAGNÚSDÓTTIR
tKristín Magnús-
dóttir fæddist í
Reykjavík 12. aprfl
1909. Hún lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík 9. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Magn-
ús Einarsson,
verkamaður í
Reykjavík, f. 30.9.
1874 á Arnarstöð-
um í Hraungerðis-
hreppi, d. 25.3.
1941, og Margrét
Geirsdóttir, f. 16.9.
1873, á Bjarnastöð-
um í Grímsneshreppi, d. 21.9.
1951. Hún átti 7 systkini, látin
eru: Eyjólfur, Guðrún, Einar
Sigurjón og Ellert Agúst. Eftir-
lifandi eru: Geir, Ola Guðrún
og Inga Torfhildur. Kristín
fæddist og bjó alla sína tíð á
Kárastíg 6 í Reykjavík. Hún
s
I
I
I
§
I
5
Fersk blóm og
skreytingar
við öll tækifœri
Opið til kl.10 öll kvöld
Persónuleg þjónusta
Fákafeni 11, sími 568 9120
giftist Ólafi Haf-
steini Sigurjónssyni
24. nóvember 1946,
bflstjóra í Reykja-
vík, hann lést 15.
desember 1981.
Dætur þeirra eru:
1) Jóhanna, f. 24.
nóvember 1947,
maki Benedikt
Harðarson, dóttir
hennar er Emilía
Kristín. 2) Margrét,
f. 14. maí 1950,
maki Pétur Ragn-
arsson. Þau skildu.
Börn þeirra eru:
Ragnar og Hlín. Sonur Mar-
grétar er Ólafur Þórðarson,
maki hans er Sólveig og eiga
þau tvo syni.
Utför Kristínar fer fram frá
Fossvogskirkju á morgun,
mánudaginn 19. október, og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Kristín Magnúsdóttir lést á
Hrafnistu í Reykjavík 9. október sl.
89 ára að aldri. A mínu heimili var
hún aldrei kölluð annað en amma
Stína. Eg kynntist ömmu Stínu árið
1974, þegar leiðir okkar Margrétar
dóttur hennai- lágu saman. Það er
ekki oft á ævinni sem maður kynnist
fólki eins og henni, það er sama
hvað maður lætur hugann reika,
ekki er hægt að finna neina nei-
kvæða hlið á persónunni.
Hún var alltaf létt og í góðu skapi,
hafði góða kímnigáfu, talaði aldrei
illa um nokkurn mann. Að heim-
sækja hana var skemmtun, húmor-
inn og glaðværðin á sínum stað þó
að veikindin háðu henni oft og tíð-
um. Amma Stína gat laumað út úr
sér ótrúlegustu bröndurum. Mér
varð líka fljótt Ijóst að undir yfir-
borðinu lágu gáfur og greind.
Hún var alla tíð nægjusöm, taldi
sig hafa nóg af öllu, þó svo að okkur
þætti ríkidæmið ekki mikið. Hún var
lítillát og hógvær, talaði aldrei um
sjálfa sig og kvartaði aldrei.
Mér er það alltaf minnisstætt,
þegar við Margrét sóttum hana
heim á Kárastíg að kvöldi 15. des-
ember 1981, þegar okkur hafði verið
mmmmomm
S
I
f
1
5
I
3

tilkynnt um andlát afa Óla. Hún
kom út og settist inn í bílinn eins og
ekkeil; hefði í skorist og bar harm
sinn í hljóði, þegar kom að kveðju-
stundinni á sjúkrahúsinu. Samt viss-
um við að tengsl þeirra hjóna höfðu
verið mjög sterk og missir hennar
mikill.
Amma Stína hafði átt við alvarleg
veikindi að stríða áratugum saman,
veiktist ung og var þá stundum ekki
hugað líf, en alltaf stóð hún upp aft-
ur, viljastyrkurinn var mikill og
lífslöngun sterk.
Amma Stína var í miklu uppáhaldi
hjá mínum börnum og þótti þeim
gaman að heimsækja Kárastíginn.
Söknuður þeirra er mikill. Hún ferð-
aðist talsvert um landið með afa Óla,
hann var mikill veiðimaður og fóru
þau ófáar ferðirnar til að veiða sil-
ung, afi Óli hnýtti allar sínar flugur
sjálfur - og þær voru margar!
Amma sat þá gjaman á bakkanum
og fylgdist með. Þau fóra ekki í ferð-
ir til útlanda meðan hann lifði, en
gamla konan dreif sig til Spánar
með dætrum sínum árið 1992, þá 82
ára, og var það hennar fyrsta og
eina utanferð, sem hún naut til hins
ýtrasta og hresstist öll við að koma i
Skila-
frestur
minning-
argreina
EIGI minningargrein að birtast
á útfarardegi (eða í sunnudags-
blaði ef útför er á mánudegi), er
skilafrestur sem hér segir: I
sunnudags- og þriðjudagsblað
þarf grein að berast fyrir hádegi
á föstudag. I miðvikudags-,
fimmtudags-, föstudags- og
laugardagsblað þarf greinin að
berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrir bútingar-
dag. Berist grein eftir að skila-
frestur er útrunninn eða eftir að
útför hefur farið fram, er ekki
unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er
takmarkað getur þurft að fresta
birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna
skilafrests.
nýtt loftslag. Lengi vel talaði hún
um að gaman væri nú að fara aftur,
en því miður varð ekki af því.
Það vora þung spor hjá okkur
Margréti og bömunum, Ólafi, Ragn-
ari og Hlín, föstudagskvöldið 9.
október, þegar við fórum inn á
Hrafnistu til að kveðja ömmu Stínu í
síðasta sinn, en það var bjart yfir
svipnum hennar og við vissum að afi
Óli var búinn að taka á móti henni
hinum megin með faðmlagi og kossi
eins og honum einum var lagið.
Eg votta dætram hennar, bama-
börnum og barnabarnabörnum sam-
úð mína.
Pétur.
Amma Stína var lítil og falleg
kona sem við vorum svo heppin að
íylgja frá fæðingu okkar. Hún gaf
svo mikið af sér bara með nærveru
sinni að orð voru óþörf. Henni fylgdi
alltaf ró og friður og maður var
alltaf sáttari við tilverana eftir að
hafa eytt með henni stund, sama
hversu löng hún var. Hún var
húmoristi og henni tókst að snúa
öllu upp í grín, lífinu og dauðanum.
Hún var hógvær og gerði lítið af því
að tala um sjálfa sig. Hún þurfti
heldur ekki að mikla sig fyrir okkur
því öll hennar viska og fegurð geisl-
aði af henni. Þegar maður kveður
svo yndislega manneskju er erfitt að
koma kveðjuorðum niður á blað því
það bærast svo margar góðar til-
finningar í brjósti okkar um hana.
Það er eins og öll lýsingarorð heims-
ins, hversu góð sem þau era, geti
ekki lýst hug okkar til hennar. Hún
var nefnilega miklu meira en bara
góð og yndisleg, svo miklu, miklu
meira en það. Hún hafði fullkomna
sál og er það líklega besta lýsingin á
henni ömmu okkar. Takk fyrir allt
sem þú hefur gefið okkur. Við mun-
um alltaf geyma þig í hjörtum okk-
ar.
Emilía, Ragnar og Hlín.
Mig langar að minnast Kristínar
móður Margrétar vinkonu minnar
með örfáum orðum.
Árið 1965 fór ég til Reykjavíkur í
skóla. Áður hafði ég kynnst Möggu,
sem hafði unnið í gróðurhúsum í
minni sveit og urðum við miklir
mátar. Fljótlega þegar til borgar-
innar var komið leitaði ég uppi mína
vinkonu sem bauð mér heim. Vel
var tekið á móti mér á Kárastíg 6 af
þeim sæmdarhjónum Stínu og Óla
og varð þetta strax mitt annað
heimili. Eftir á að hyggja hef ég oft
undrast þá þolinmæði og skilning
sem þessi hjón sýndu ungdömun-
um.
I þessu litla herbergi í litla húsinu
varð strax miðstöð unga fólksins.
Þar var oft þröng á þingi, mikið
skrafað og spilað.
Fljótlega varð það þannig að ég
hugsaði ekki um það hvort Magga
væri komin heim. Hún Stína var
alltaf heima og tók á móti manni,
gantaðist og spurði um hagi manns
og komst að því hvað við stöllur vor-
um að bralla hverju sinni. Stína elt-
ist vel og má líklega þakka það
hennar góða geði, jákvæðu viðhorfi
og frábæm kímnigáfu.
Tilsvör hennar hafa óneitanlega
skemmt mörgum í gegnum tíðina.
Eg þakka tímann sem ég fékk að
eyða með fjölskyldunni á Kára-
stígnum.
Elsku Magga, Óli og fjölskylda,
Ragnar og Hlín, Hanna og fjöl-
skylda, mínar innnilegustu samúð-
arkveðjur.
Dóróthea Magnúsdóttir.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
EYÞÓR ÞÓRÐARSON
Álftamýri 17,
Reykjavík
andaðist föstudaginn 16. október.
Svanlaug Jóhannsdóttir,
Elfa Eyþórsdóttir, Jóhann Loftsson,
Þórey Eyþórsdóttir, Gunnar V. Jónsson,
Bryndís Elfa, Eva Björg, Hildur, Svanlaug, Birkir og Harpa.