Morgunblaðið - 18.10.1998, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 18. OKTÓBER 1998 43 <
+ Jóhanna Vil-
mundardóttir
fæddist 18. október
1909. Hún lést 30.
september síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Baldvina Jónsdóttir
og Vilmundur Pét-
ursson, sjómaður á
Hofsósi. Systkini
Jóhönnu voru Guð-
rún og Jón, sem
bæði eru látin. Jó-
hanna eignaðist
dótturina Ragnheiði
Magnúsdóttur
sjúkraliða árið 1932. Hún var
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast móðursystur minnar,
Jóhönnu Vilmundardóttur, sem
lést 30. september síðastliðinn.
Andlát hennar kom á óvart. Dag-
inn áður var hún hress og sat við
handavinnu eins og svo oft áður.
Jóhanna vann ýmis störf á árum
áður, aðallega við fiskvinnslu og
sfldarsöltun. Hún varð einstæð
móðir ung og var það enginn dans
á rósum hér áður fyrr þegar engar
tryggingar voru. Hún var alltaf
harðdugleg til allrar vinnu og sér-
lega myndarlega í sér og verklag-
in. Jóhanna og Kristinn reistu
stórt hús í Sandgerði. Þar ræktaði
hún fallegan garð sem margir dáð-
ust að. Það var vel tekið á móti
manni þegar maður kom í heim-
sókn með fjölskylduna. Þau voru
bæði gestrisin og vildu allt fyrir
mann gera. Fyrir nokkrum árum
fluttu þau á Hrafnistu í Hafnar-
fírði. Þar leið þeim vel og töluðu
oft um hvað allir væru þeim góðir.
Það sem einkenndi Jóhönnu var
létt lund og einstakt minni. Hún
var hafsjór af fróðleik og gat sagt
skemmtilega frá mönnum og mál-
efnum. Hún var alltaf fundvís á
það spaugilega í tilverunni. Hún
var aufúsugestur í öllum fjöl-
skylduboðum og unga fólkið sagði
gjarnan: Kemur ekki Jóhanna?
Þeim fannst hún svo skemmtileg.
Jóhanna gekk alltaf vel til fara.
Hún saumaði á sig flest sín föt og
var vandvirk og smekkleg. I sumar
þegar ég hringdi í hana einu sinni
var hún að sauma á sig blússu,
þessi tæplega 89 ára gamla kona.
Nú er hún horfin af sjónarsviðinu.
Hún var á margan hátt lánsöm í
lífinu. Hún eignaðist góðan mann
og vel gerða dóttur. Það var alla
tíð náið og innilegt samband á milli
þeirra þriggja. Hún var mjög stolt
af barnabörnunum og barnabama-
bömunum. Hún fékk að halda
fullri reisn og andlegu atgervi til
hinstu stundar.
Blessuð sé minning Jóhönnu.
Gerða.
í örfáum orðum ætla ég að
minnast Jóhönnu Vilmundardótt-
ur, ömmusystur minnar, sem er
nýlátin, 89 ára að aldri. Síðast hitti
ég hana í fjölskylduferð norður í
Skagafjörð og Siglufjörð í ágúst á
liðnu sumri. Ferðin er mér
ógleymanleg fyrir margra hluta
sakir en þó sérstaklega íyrir þær
lifandi og skemmtilegu sögur sem
Jóhanna sagði okkur um fólkið
okkar og liðna tíma.
Allnokkur aðdi-agandi hafði ver-
ið að þessari ferð en tilefnið var
aldarafmæli Guðrúnar Vilmundar-
dóttur, ömmu minnar og systur
Jóhönnu. Undirbúningsnefnd hafði
starfað um veturinn og afkomend-
um og fjölskyldum þeirra og
skyldfólki verið stefnt til Siglu-
fjarðar, en þar átti að hafa fastan
samastað þessa helgi. Skoða átti
staði í Skagafirði og Siglufirði er
tengdust sögu ættarinnar, fræðast
um liðinn tíma og hafa það
skemmtilegt saman.
Ætlunin var að stoppa á Hofsósi
á norðurleið og sigla þaðan út í
gift Hauki
Morthens söngvara,
sem lést 1992.
Þeirra synir eru
Ómar, Heimir og
Haukur. Eftirlif-
andi eiginmaður Jó-
hönnu er Kristinn
Guðjónsson, skip-
sljóri frá Sand-
gerði. Þau bjuggu
alla tíð í Sandgerði,
þangað til fyrir
nokkrum árum að
þau fluttu að Hrafn-
istu í Hafnarfírði.
Útför Jóhönnu
hefur farið fram í kyrrþey.
Málmey, en þar höfðu forfeður
okkar búið fyrr á tímum. Ekki
varð af Málmeyjarferð vegna veð-
urs og hörmuðu það margir og þá
sérstaklega Jóhanna, sem hlakkað
hafði til sjóferðarinnar þrátt fyrir
háan aldur. Daginn eftir var haldið
í rútuferð um Skagafjörð. Þoka lá
yfir Siglufirði þegar lagt var af
stað um morguninn, en þegar kom
í Skagafjörðinn braust sólin fram
úr skýjunum og fógur sjón blasti
við. Ekið var um Almenninga og
Fljótin og sagðar sögur og fróð-
leikur um það sem fyrir augu bar.
í Sléttuhlíðinni sagði Jóhanna okk-
ur frá liðnum tímum, fólkinu okkai-
og aðstæðum þess, og fortíðin varð
Ijóslifandi í sjónhendingu.
Ekið var inn í Hrolllaugsdal eft-
ir vegarslóða eins langt og komist
varð og horft inn eftir dalnum í átt
að Geirmundarhóli, þar sem Guð-
rún Vilmundardóttir fæddist árið
1898. í fjörunni við Lónkot stopp-
aði hópurinn drjúga stund. Bald-
vina Jónsdóttir, dóttir Jóns „ríka“
Þorlákssonar úr Málmey, mamma
Jóhönnu og langamma mín, hafði
fæðst þar árið 1876. Sagan segir
að konur mættu ekki fæða börn í
Málmey og að þar mætti enginn
búa lengur en 19 ár í senn, að öðr-
um kosti hlytist af því mikil ógæfa.
Til sannindamerkis um þetta var
vitnað í þjóðsöguna um Hálfdán
prest á Felli og bóndann sem
missti konu sína til trölla af því
hann fór ekki eftir viðvörunum
þjóðsögunar. Mest þótti okkur þó
um vert að heyra Jóhönnu segja
sögur af liðnum ættmennum. Eft-
irfarandi saga var tekin upp á seg-
ulband í Lónkotsfjöru: „Ég ætla að
segja ykkur sögu af honum
langafa ykkar. Hann pabbi var
Pétursson (Vilmundur Pétursson)
og hans faðir hét Pétur Sigmunds-
son og bjó hérna á Fjalli. Þau voru
sex systkinin. Þetta var á þeim
tíma þegar náttúruhamfarir og
óáran gengu yfir og þá var alls-
leysi og matarfátækt á bæjunum
hér í kring. En þá hafði rekið hval
héma á Lónkotsmöl og yfirvöldin,
sem voru ströng eins og þið vitið
og refsuðu mönnum fyrir minnstu
yfirsjónir, létu þó þau boð út
ganga um sveitina að hver maður
mætti fara niður á Lónkotsmöl til
að fá sér í soðið af hvalnum. Þar á
meðal var hann Pétur sterki, afi
minn. Þeir fóru mennirnir héma
úr sveitinni og tóku sína byrði, all-
ir eins og þeir gátu af hvalnum. En
þegar þeir komu hér eitthvað upp-
eftir vora þeir orðnir afar lúnir, en
það sem þeir létu frá sér, því bætti
kallinn hann afí á sig og var orðinn
klyfjahestur þegar hann kom heim
til hennar ömmu. Og af því fékk
hann viðurnefnið Pétur sterki eða
Hvala-Pétur, því hann bætti öllu á
sig sem hinir lögðu frá sér, og þótti
þetta hetjudáð."
Farið var inn á Hofsós þar sem
Jóhanna þekkti hverja þúfu og
sagði okkur frá æskuslóðunum sín-
um, en hún fæddist þar árið 1909.
Fleiri sögur sagði hún okkur og
um kvöldið, eftir að flestir höfðu
gengið til náða, sat áhugasamur
hópur hlustenda umhverfis Jó-
hönnu og hlýddi á frásagnir henn-
ar, sem sagðar vora af lifandi
snilld og kímni.
Frásagnir Jóhönnu tók ég upp á
lítið segulband og hafði ámálgað
það við hana fá að halda spjallinu
áfram í vetur vegna þess að mér
fannst hún búa yfir einstakri frá-
sagnargáfu og minni umfram ann-
að fólk og þessar sögur yrði að
skrásetja. En nú er það um seinan
og dýrmætur fjársjóður að eilífu
glataður.
Við samferðarfólk hennar úr
ferðinni góðu stöndum í eilífri
þakkarskuld við hana, því hún
gerði ferðina ógleymanlega með
nærvera sinni. En minningin um
hana mun lifa um ókomna tíð í sög-
unum sem hún sagði okkur.
Ævar.
Hún Jóhanna hefði orðið 89 ára
gömul í dag hefði hún lifað og hún
ætlaði að koma í afmæliskaffi til
okkar, en það verður nú ekki en
við vitum að hún verður nálæg.
Þótt hún væri orðin þetta full-
orðin kona kom það eins og reiðar-
slag þegar Rannsý hringi snemma
morguns hinn 30. sept. sl. og sagði:
„Hún mamma er dáin.“
Einhvem veginn fannst manni
að það væri ekki nærri komið að
endalokum hjá Jóhönnu.
Hún sem hafði alltaf eitthvað
fyrir stafni og það var alltaf svo
margt framundan hjá henni sem
hún ætlaði að gera eða fara. Hún
var t.d. nýbúin að kaupa sér efni
sem hún ætlaði að sauma sokka-
poka úr og margt fleira var á döf-
inni hjá henni eins og venjulega.
Mikið skelfing verður nú margt
öðravísi hér eftir, þegar jafn litrík-
ur persónuleiki og hún Jóhanna
var, verður ekki lengur með okkur.
Engin Jóhanna í afmælis- og jóla-
boðum, þar sem hún var hrókur
alls fagnaðar, engin Jóhanna að
sauma vambir í sláturgerðinni,
engin Jóhanna að bera fyrir okkur
kaffi, ís og kræsingar þegar við
komum í heimsókn, engin Jóhanna
að dást að drengjunum sínum, sem
hún var alltaf að hugsa um og vildi
svo vel.
Hún Jóhanna var dugnaðarork-
ur og mikil hannyrðakona, sem féll
aldrei verk úr hendi. Allt var svo
vel gert og fallegt sem hún gerði,
hvort sem það vora fötin sem hún
saumaði á sjálfa sig, útsaumurinn,
flosið eða hin margrómuðu
hekluðu bamaföt.
Það er svo margs að minnast og
við eigum svo margt að þakka
henni og þeim hjónum báðum, þar
á meðal árin fimm sem við bjugg-
um hjá þeim á Brekkustígnum í
Sandgerði.
Elsku Kiddi. Guð veri með þér í
nýja herberginu þínu á Hrafnistu
og einnig þér, Rannsý, sem ert bú-
in að missa svo mikið á undanförn-
um árum.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt
(V. Briem.)
Blessuð sé minning þín, amma
og langamma.
Heimir, Þóra Stína
og strákarnir.
Formáli minn-
ingargreina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, er fædd-
ur, hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka
og böm, skólagöngu og störf
og loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
JÓHANNA
VILMUNDARDÓTTIR
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinar-
hug við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR JÓHÖNNU
GUÐMUNDSDÓTTUR
fyrrverandi húsvarðar,
Hallveigarstöðum,
Hátúni 4,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 11-E og 32-A á Landspítalanum.
Guð blessi ykkur öll.
Þóra Björgvinsdóttir,
Guðrún Guðmundsdóttir,
Haraldur Jónsson,
Kristin Jónsdóttir,
María Júlia Jónsdóttir,
Guðmundur Ö. Óskarsson,
Magnús Þ. Óskarsson,
Þórunn Óskarsdóttir
Jón J. Haraldsson,
Óskar Þ. Sigurðsson,
Steinunn Þorsteinsdóttir,
Sigfús Helgi Guðjónsson,
Þórður Sigurðsson,
Björk S. Hauksdóttir,
og barnabarnabörn.
Þökkum öllum þeim sem sýndu okkur hlýhug
og samúð við andlát og útför okkar yndislega
sonar, bróður, barnabarns og frænda,
ATLA SNÆS JÓNSSONAR,
Borgarvík 15,
Borgarnesi.
Sérstakar þakkir til vina okkar og ættingja fyrir
einstaka aðstoð.
Vinátta ykkar og hlýja hefur veitt okkur
ómetanlegan styrk á sorgarstund.
Guð blessi ykkur öll.
Sædís Björk Þórðardóttir, Jón Heiðarsson,
Ólafur Þór Jónsson,
Þórður Á. Þórðarson, Ólafía Gestsdóttir,
Heiðar Jóhannsson, Fanney Hannesdóttir
og frændfólk.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÚNAR PÁLSDÓTTUR
kennara,
Fýlshólum 3,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 2-N á
hjúkrunarheimilinu Eir.
Páll Jóhannsson, Hólmfríður Pálsdóttir,
Magnús E. Jóhannsson, Judith Taylor Jóhannsson,
Gunnar Jóhannsson, Hrönn Jóhannsdóttir,
Skúli Jóhannsson,
Erlendur Jóhannsson, Ásta Friðjónsdóttir,
Gunnhildur Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabamaböm.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
SIGGEIRS VILHJÁLMSSONAR
stórkaupmanns,
Seljahlíð.
Sigríður Hansdóttir,
Hanna María Siggeirsdóttir, Eríendur Jónsson,
Vilhjálmur Geir Siggeirsson, Kristín Guðmundsdóttir,
Jóna Siggeirsdóttir, Þórólfur Þórlindsson,
Siggeir Siggeirsson, Auður Þórhallsdóttir
og barnabörn.
+
Þökkum innilega veitta samúð og hlýhug við
andlát og útför
ADOLFS THORARENSEN,
Gjögri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 14-G á
Landspítalanum.
Jóhanna Sigrún Thorarensen, Pétur M. Lúðvíksson.
t

r