Morgunblaðið - 14.11.1998, Blaðsíða 52

52 LAUGARDAGUR 14. NÓVEMBER 1998
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+ Ása Hafliðadótt-
ir fæddist á
Garðsstöðum í Og-
ursveit við Djúp 28.
september 1941.
Hún lést á Sjúkra-
húsinu á Egilsstöð-
um 8. nóvember síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar yoru hjónin
Hafliði Ólafsson frá
Strandseljum í
sömu sveit og
Líneik Árnadóttir
frá Ögri. Ása var
yngst sjö systkina.
Þau er: Lára, f.
1930, áður fulltrúi í félagsmála-
ráðuneyti, búsett í Reykjavík;
Halldór, f. 1933, bóndi í Ögri;
Guðríður, f. 1934, dó 22 ára;
drengur, f. 1936, dó sem ung-
barn; Ragnhildur, f. 1937, áður
húsfreyja á Hörðubóli í Dala-
sýslu, nú búsett á Höfn, og Erla,
f. 1940, dvelur í Há-
túni 12 í Reykjavík.
Ása ólst upp hjá
foreldrum si'num og
sótti barnaskóla í
Reykjanes við Djúp
og var tvo vetur eftir
fermingu við nám í
Héraðsskólanum á
Núpi í Dýrafirði en
vann heima á búi for-
eldra sinna á sumr-
um. Hún vann á ýms-
um stöðum næstu ár-
in, dvaldi í Noregi
sumarið 1961 og var
veturinn þar á eftir
við nám í Húsmæðraskólanum á
Staðarfelli í Dölum. Hún réðst
vorið 1963 í vinnu austur á Hérað
þar sem hún kynntist eftirlifandi
manni sínum, Sævari Sigbjarnar-
syni. Ása var veturinn eftir við
nám í Kennaraskólanum i
Reykjavík og fyrri hluta vetrar
1964 þar til elsta dóttir þeirra
hjóna fæddist en þau Sævar
giftu sig í Ögri 20. júní 1964.
Þau bjuggu í Rauðholti í Hjalta-
staðaþinghá, þar sem Sævar er
fæddur og uppalinn, frá vorinu
1965. Börn þeirra eru: 1) Líneik
Anna, f. 1964, líffræðingur, bú-
sett á Fáskrúðsfirði, gift Magn-
úsi Ásgrímssyni, verksmiðju-
stjóra, dætur þeirra eru Ásta
Hlín og Inga Sæbjörg. 2)
Hafliði, f. 1966, kvæntur Guð-
nýju Grétu Eyþórsdóttur en þau
reka félagsbú ásamt foreldrum
hennar í Fossárdal við Beru-
fjörð, synir þeirra eru Bjartmar
Þorri og Jóhann Atli. 3) Helga,
f. 1968, hjúkrunarfræðingur,
gift Ásgeiri Sveinssyni, verslun-
armanni í Reykjavík, börn
þeirra eru Elvar og Ása María.
4) Sigbjörn Óli, f. 1974, sem er á
síðasta ári í búvísindadeild á
Hvanneyri. 5) Sindri Baldur, f.
1985. 6) Andvana fædd dóttir
árið 1971. Dóttir Sævars var
Elva, f. 1963, d. 1979.
títför Ásu fer fram frá Egils-
staðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
ÁSA
HAFLIÐADÓTTIR
Elsku Ása. Við þekktumst ekki
mikið. Við töluðum saman íyrst
fyrir einu og hálfu ári. Þá deildum
við reynslu okkar í góðu og hlýju
faðmlagi með bros á vör og tár í
augum. Við áttum það sameigin-
legt að standa vanmáttugar gagn-
vart örlögum. Þú að missa heilsuna
og ég hafði nýmisst manninn minn.
Heilsu þinni hrakaði stöðugt. Ég
leit stundum til þín. Þó ekki oft. Ég
ætlaði að lesa fyrir þig ljóð, ljóð
sem hjálpuðu mér í innri baráttu
minni við að standa vanmáttug og
taka því sem koma skyldi. Ljóðin
las ég aldrei í þín eyru. Það fór ein-
hvem veginn þannig. Mig langar
samt að koma þeim á framfæri hér
um leið og ég þakka fyrir að hafa
fengið að kynnast þér.
Gleðin er hinn góði fórunautur
sem gerir alla menn að bræðrum
og fær okkur til að gleyma því sem við
vitum.
Ef gleðin er í fór með þér,
Þá verður hún ilmur sálar þinnar.
Hún verður litrík mynd, sem gæðir
dauðan steininn lífi.
Hún verður söngur sem fyUir borg þína,
þótt enginn annar hlusti.
Hún verður að mjúkum örmum sem
vemda þig í myrkri næturinnar.
Sérfræöingar
í blómaskreytingum
við <)ll tækifæri
Skólaviirðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090
Ef þú ert bam gleðinnar, muntu alltaf
sættast við lífíð,
því þegar vonir þínar geta ekki breytt
veraleikanum,
þá mun veruieikinn breyta vonum þín-
um.
Að vilja hið góða og gera hið rétta
lætur fagurlega í eyram,
uns þú verður sjálfiir að lifa ljóð fómar-
innar,
bera erfiði og þunga dagsins,
yrkja jörðina og breyta remmu moldar-
innar
í ilm blómsins.
Uns þú verður sjálfur lagður
á hinn volduga steðja heimsins
og barinn með þungum hömrum frarn-
vindunnar.
Knúinn áfram með svipum til að ganga
veg lífsins til meira frelsis og stærri vit-
undar.
(Gunnar Dal.)
Elsku Sævar og böm, Guð styrki
ykkur.
Anna Ingólfsdóttir.
Árstíðirnar líða: vor, sumar,
haust og vetur, en ævi Ásu varð
aðeins vorið og sumarið. Hún
felldi ekki laufin sín. Hún féll frá í
fullum blóma. Banamein hennar
var sjúkdómur, þar sem nútíma
læknisfræðiþekking er einskis
megnug til að snúa óheillaþróun-
inni við né sporna við kalli tímans.
Sjúkdómslegan varð all löng og
erfið, en í henni sýndi Ása sína
bestu eiginleika: lífsviljann,
óbilandi dugnað, skapfestu og hina
lífsglöðu léttu lund.
Margs er að minnast og minn-
ingarnar hrannast að. Minnisstæð
er sú stund er ég fór að hitta Ásu í
bakaríi við Sundlaugaveg. Þar tók
á móti mér ung stúlka með svarta
hárið sitt, glaðlega brosið og
dökku augun sem leiftruðu af lífs-
orku. Hún hafði sýnt því áhuga
sem ungur kennaranemi að leita á
vit ævintýrisins og ráða sig í
kaupavinnu austur á Hérað um
sumarið. Það tók okkur ekki lang-
an tíma að ná samningum. Hún
JÚLÍUS SMÁRI
BALDURSSON
+ Júlíus Smári
Baldursson
fæddist á Akureyri
8. september 1970.
Hann lést 7. nóvem-
ber síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Glerárkirkju 13.
nóvember.
Elsku Smári okkar.
Síst af öllu datt okk-
ur í hug þegar við
kvöddumst fyrir viku
með ósk um góða helgi
að við værum þá að
kveðja þig í hinsta sinn. Gleði þín
var takmarkalaus. Þú áttir í vænd-
um viðburðaríka helgi sem þú ætl-
aðir virkilega að njóta, fyrst með
foreldrum þínum og síðan með
sambýlisfólki þínu í Hafnarstræti.
Þú fórst héðan úr Hæfingarstöð
heim í fóðurhús þín og áttir yndis-
lega kvöldstund með foreldrum
þínum. En eftir kvöldið kom nóttin
og þá varstu kallaður burt. Þar
vorum við minnt á þá
staðreynd ekkert varir
að eilífu og tíma vinar
hér á jörðu var lokið.
Það að hafa kynnst
þér og verið þér sam-
ferða eru forréttindi
og gaf okkur öllum
mjög mikið. Þú sem
áttir svo fatlaðan lík-
ama áttir svo stóra sál
og gafst svo mikið af
þér.
Iðandi kæti þín og
Helga vinar þíns þeg-
ar þið komuð í hús á
morgnana lyfti lund okkar oft í sjö-
unda himinn. Við eigum eftir að
sakna þeirra stunda sárt.
Við eigum líka eftir að sakna
sárt hlátursins og kímninnar sem
féll alveg að okkar. Ekki leiddist
þér heldur í okkur „tuðið“ og
varstu alveg sammála um að það
gæfi lífinu verulegt gildi.
Smári þú varst einstakur. I
hjörtum okkar lifir minning um
ákvað að ráða sig í Rauðholt til
Sævars bróður og foreldra okkar.
Þar með má með sanni segja að
örlögin hafi tekið málin í sínar
hendur. Vissulega leist mér bráð-
vel á þessa glaðlegu og myndar-
legu stúlku vestan frá Ögri. Ég
vissi ekki fyrr en síðar hve ættar-
tré hennar byggði á sterkum
stofnum úr mannlífinu við Isa-
fjarðardjúp. Það þarf ekki að orð-
lengja það, að þau Ása og Sævar
felldu hugi saman og tóku við bú-
skap í Rauðholti fáum misserum
síðar, þar sem þau hafa síðan rek-
ið myndarbú. Þegar í upphafi tók
Ása við mannmörgu heimili sem
hún stýrði af miklum myndarskap.
Sérstaklega er mér minnisstætt,
hve hún reyndist foreldrum okkar
Rauðholtssystkina mikil stoð og
stytta á þeirra efri ánim og af hve
mikilli nærgastni og hlýju hún um-
gekkst þau. Á heimili þeirra voru
sem fyrr nokkur sumarbörn og
þar á meðal börnin mín og þeim
reyndist Ása hin besta móðir í alla
staði. Ég vil hér nota síðbúið tæki-
færi og færa fram hugheilar þakk-
ir fyi-ir umhyggju hennar fyrir
eldri jafnt sem yngri.
Rauðholtsheimilið varð hjá Ásu
og Sævari annálað menningar- og
félagsmálaheimili og áttu þau
miklu barnaláni að fagna. Hjá
þeim var mjög gestkvæmt og
hafði Ása sérstakt lag á því að láta
gestina finna sig ávallt velkomna
með hlýi’ri framkomu sinni og lát-
lausri umhyggju. I félagsmálum
lét Ása ekki sitt eftir liggja jafn-
framt því sem hún studdi mann
sinn dyggilega í hans félagsstörf-
um. Nú er þar stórt skarð fyrir
skildi.
Um árabil höfum við hjónin átt
því láni að fagna að tengjast þeim
Ásu og Sævari nánum vináttu-
böndum sem við metum ákaflega
mikils og við höfum átt með þeim
ómetanlegar ánægjustundir bæði í
Rauðholti og á heimili okkar í
Reykjavík. Þessar stundir með
Ásu eru nú minningasjóður sem
við þökkum af hlýhug. Sérstak-
lega er okkur minnisstæð göngu-
ferð um vorkvöld í Elliðaárdal fyr-
ir tveim árum, en í þeirri ferð kom
fram eins og svo oft hversu mikið
lífsglaðan og hamingjusaman ung-
an mann.
Nú er sál þín rós
í rósagarði Guðs
kysst af englum
döggvuð af bænum
þeirra sem þú elskaðir
aldrei framar mun þessi rós
blikna að hausti.
(Ragnhildur Pála Ofeigsdóttir.)
Elsku Lilla, Balli, Thelma, Berg-
lind og stórfjölskylda Smára. Ykk-
ur sendum við okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur og megi Guð styrkja
ykkur í sorg ykkar.
Starfsfólk og notendur
Hæfíngarstöðvarinnar
við Skógarlund.
Elsku frændi minn, þá ertu horf-
inn burt frá okkur, burt frá þessu
jarðneska lífi sem var þér kannski
ekki mjög auðvelt, oft og tíðum
þyrnum stráður vegur en vilja-
styrkurinn hélt þér gangandi. Þeg-
ar ég lít til baka minnist ég þess
tíma sem ég bjó hjá ykkur. Þá vor-
um við eins og bræður því tengslin
voru sterk. Við áttum okkar góðu
stundir saman og ég gat trúað þér
írjiíryííjur
Upplýsingar í símum
562 7575 & 5050 925
1HÓTEL LOFTLEIÐIR.
ICCLANOA.IR H O T E t. C
Glæsileg kaffihlaðborð
FALLEGIR SALIR
OG MJÖG GÓÐ ÞJÓNUSTA
Formáli minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningargreinum fylgi á sérblaði upplýsingar
um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, er fæddur, hvar og hvenær
dáinn, um foreldra hans, systkini, maka og börn, skólagöngu og störf
og loks hvaðan útfór hans fer fram. Ætlast er til að þessar upplýsing-
ar komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í
greinunum sjálfum.
náttúrubarn Ása var. Á þessari
kveðjustund sendum við Sævari,
börnum hans og fjölskyldum
þeirra hugheilar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Ásu Hafliða-
dóttur.
Guttormur og Áslaug.
Syngdu óðinn minn yndisþýða
um æskunnar draumkviku spor.
Um litla fjörðinn minn bláa og blíða
og bernskunnar heiðríkjuvor.
(Jens Hermannsson.)
Fjörðurinn okkar er að vísu
stór, en blár og blíður - stundum. í
lífinu skiptast á skin og skúrir.
Mér er harmur í huga og skil
ekki til fulls þann skapadóm, sem
Ása systir mín hefur nú þurft að
lúta, en mig langar að senda
hinstu kveðju til hennar, helst
kveðju heiman að.
Við systkinin höfum lítið verið
samvistum sem fulltíða fólk, við
höfum búið hvert á sínu lands-
horninu lengst af, en bakgrunn
eigum við sameiginlegan, við ól-
umst öll upp á sama heimili hjá
góðum foreldrum.
„Hvar sem ég er staddur á
hnettinum er stutt heim í Fa-
graskóg" var eitt sinn sagt.
Þannig er okkur farið fleirum sem
áttum fastan samastað í æsku.
Ása hefur búið austur á Héraði í
rösk 30 ár, unað hag sínum vel,
eignast góðan mann og 5 mjög góð
og mannvænleg börn. Hún hefur í
tæp tvö sl. ár mátt þola þungt
sjúkdómsstríð, og nú hefur þessi
ógurlegi sjúkdómur lagt hana að
velli aðeins 57 ára að aldri.
Börnin hennar og eiginmaður
hafa reynst henni með eindæmum
vel, svo að slík umhyggja er vand-
fundin í rangsnúnum heimi nútím-
ans.
Við erum nú á lífi 4 systkinin af
7, frá okkur öllum er þessi kveðja,
að þeirra beiðni var það ég sem
skrifaði. Heilshugar biðjum við
guð að styrkja og blessa börnin
hennar og eiginmann - biðja þess
að eilífa ljósið lýsi henni á nýrri
vegferð.
Lára Hafliðadóttir.
fyrir mínum leyndarmálum af því
ég vissi að þú myndir aldrei segja
neinum frá. Það var svo oft að þú
kallaðir nafn mitt og vildir segja
mér eitthvað eða biðja mig að gera
eitthvað fyrir þig. Stundum gat ég
ekki alltaf orðið við ósk þinni en þá
horfðir þú á mömmu þína og hún
var fljót að átta sig á hvað í huga
þér bjó vegna þess að tengslin við
mömmu þína voru svo sterk, að
hún gat lesið úr augum þínum hvað
það var sem þú vildir mér og þá
var ég fljótur að verða við óskum
þínum. Seinna þegar ég eignaðist
fjölskyldu mynduðust strax mikil
og góð tengsl milli okkar allra og
ég tel það forréttindi fyrir syni
mína að hafa fengið að kynnast þér
og umgangast þessi ár sem þeir
áttu með þér. Oft ferðuðumst við
ásamt þér og þinni fjölskyldu, þær
eru ófáar útilegumar sem við fór-
um í og oft voru stórir steinar og
þröngir stígar engir farartálmar
fyrir okkur að fara með þig yfir. Þá
minnist ég meðal annars ferða okk-
ar í Hljóðakletta og siglingar um
Breiðafjörð. Það er mikil sorg og
tregi í hjarta okkar þegar við þurf-
um að horfa á eftir þér, elsku vinur
og frændi, og ég er viss um að þú
ert í góðum höndum núna. Megi
Guð almáttugur taka þér opnum
örmum, vernda þig og varðveita.
Elsku Lilla, Balli, Thelma og
Begga, megi Guð veita ykkur styrk
á þessari sorgarstund.
Hjarta yðar skelfist ekki.
Trúið á Guð og trúið á mig.
Frið læt ég yður eftir,
Minn frið gef ég yður.
(Jóhannes 14.1 og 27.)
Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til ykkar allra.
Ari, Inga, Olafur og Júlíus.