Morgunblaðið - 20.11.1998, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 20. NÓVEMBER 1998 4*T
tveir voru miklir pabbastrákar
enda veitti hann þeim mikla ást og
umhyggju. Þeir gátu alltaf leitað til
pabba síns ef eitthvað bjátaði á.
Kristín kona hans var honum
einnig mjög mikilvæg og voru þau
afar samrýnd.
Að fæðast er ferð út úr myrkri
inn í furðulegt villuljós;
þú dafnar til þess að deyja
eins og dulítil afskorin rós.
Einstaka flýgur sem fuglinn
og fagnar við nýjan dag:
aðrir heitast við heiminn
og hata þitt Ijúflingslag.
Efharpaþínþagnar
hjarta þitt kólnar
myrkvast sjálf sólin
himinninn rignir
hagli úr gleri
vindurinn kveinar,
vötnin þau deyja
ogvisnarhvertblóm.
Kaldlyndið kemst upp í vana;
hvar eru augu þín hlý?
Sorgin býr sálinni bana:
sorgin er þung eins og blý.
(Ólafur H. Símonarson)
Elsku Kristín, Grétar og Gísli,
missir ykkar er mikill og munum
við standa við hlið ykkar í framtíð-
inni. Megi góður Guð styrkja okkur
öll í þessari miklu sorg.
Gísli og Inga.
I minningu frænda.
Minningin um þig framkallar tár.
Myndin á veggnum, opið er sár.
Sem ekki mun gróa, um ókomin ár.
A flóði og íjöru ég hugsa um þig.
(Rabbi.)
Fregnin um að Óskar frændi
væri allur, kom eins og þruma úr
heiðskíru lofti. Þetta er ekki rétt-
látt, hann sem var svo ungur og
hamingjusamur.
Upp í hugann koma óteljandi
minningarbrot. Við vorum fyrstu
bai-nabörnin, nánast jafngömul. Eg
elst fímm systkina og hann elstur
fjögurra barna Dísu frænku og
Gísla. Sambandið við frændfólkið í
Keflavík var alltaf mikið og sér-
stakt, og allt frá því að ég man fyrst
eftir mér hefur Öskar frændi skip-
að sérstakan sess í hjarta mínu.
Ég man eftir heimsóknum í
Keflavík þegar við vorum lítil og
Óskar var að reyna að kenna mér
ensku og fræða mig um enska fót-
boltann, kenna mér öll þessi
skrítnu nöfn. Þegar við urðum örlít-
ið eldri fór hann að reyna að fræða
mig um músík. Hann gaf mér mína
fyrstu hljómplötu, Elton John, og
reyndi mikið að koma mér í skiln-
ing um hve góður hann væri.
Oft hittumst við á Asvallagötunni
hjá ömmu, þá var gott að setjast
inn í eldhús og spjalla saman um
alla heima og geima. Amma reyndi
alltaf að passa að við fengjum frið
fyrir yngri systkinum til að tala
saman. Eg man líka hve okkur þótti
við vera stór þegar við áttum í
fyrsta skipti að fá að fara ein í bíó í
Reykjavík.
Minningarnar um jólaboðin eru
mér sérlega kærar. Þau eru orðin
mörg, allt frá því að við vorum
börn, unglingsárin, og svo eftir að
við vorum sjálf farin að búa og eiga
börn. Mér þótti alltaf yndislegt að
fylgjast með börnunum okkar þeg-
ar þau hittust, pínulítið feimin
fyrst, en svo léku þau sér saman
eins og við gerðum þegar við vorum
lítil.
Af því að mér þótti alltaf svo sér-
staklega vænt um frænda minn,
gladdi það mig mikið að sjá hann og
Kristínu saman. Þau voru ímynd
alls þess sem maður heldur að geti
falist í góðu hjónabandi. Það var
alltaf kyi-rð og friður yfir þeim og
einstaklega gott að vera nálægt
þeim.
Við erum öll næturgestir í ókunnum stað.
En það er yndislegt að hafa farið þessa ferð.
(Halldór Laxness.)
Minningarnar um Óskar frænda
eru Ijúfar og það er sárt til þess að
hugsa að þær verði ekki fleiri, en
minningin lifir um góðan dreng.
Hún gleymist aldrei.
Dísa, Gísli, börn, tengdabörn og
barnabörn, ég sendi ykkur öllum
mínar innilegustu samúðarkveðjur,
ég veit að sorg ykkar er mikil.
Elsku Kristín, Grétar og Gísli,
missir ykkar er mestur. Megi góð-
ur guð styrkja ykkur á þessum erf-
iðu tímum.
Þín frænka,
Sigríður Osk
Margt er það, og margt er það,
sem mirmingarnar vekur,
og þær eru það eina,
sem enginn frá mér tekur.
(Davíð Stefánsson frá FagraskógL)
Er Óskar frændi orðinn að engli?
Þetta er spurning sem brennur á
börnum okkar þessa erfiðu daga.
Hvernig eigum við að útskýra fyrir
litlum börnum það sem við ekki fá-
um skilið sjálf? Af hverju þurfti
hann að fara í ferðina löngu? Ókkur
fannst ekki komin röðin að honum.
Við eram innilega þakklát fyrir
þær samverastundir sem við áttum
með Óskari í gegnum árin. Nú í
haust hittumst við frændsystkinin
með fjölskyldum okkar, grilluðum
saman og áttum góðar stundir.
Ekki grunaði okkur þá að þetta
yrði í síðasta skipti sem við hittum
Óskar frænda.
Við verðum að reyna að styrkja
okkur með trú barnanna, að hann
sé nú engill hjá Guði og sé ætlað
annað og stærra hlutverk þar.
Okkur þykir sárt að kveðja hann
Óskar en minningarnar um hann
munu lifa með okkur um ókomna
framtíð, þótt hann hafi horfið svo
skyndilega á braut.
Hugheilar samúðarkveðjur til
ykkar allra sem eigið um sárt að
binda.
Magnús, Ásdís, Óskar
og Sigurbjörg.
Það var samhentur hópur ungra
manna sem réðst til starfa undir
minni handleiðslu hjá Eldsneytisaf-
greiðslu olíufélaganna þegar far-
þegaflug var flutt í Flugstöð Leifs
Eiríkssonar vorið ‘87. Þar fór fram-
arlega í flokki vinui- okkar og félagi
Óskar Gísalson sem við þurfum nú
að kveðja hinstu kveðju á besta
aldri.
Engan okkar hefði grunað að við
værum að sjá hann í síðasta sinn er
hann veiktist alvarlega í höndum
okkar hér á vinnustaðnum hinn 10.
nóvember og að hann yrði allur
tveimur dögum síðar.
Óskar reyndist í alla staði mjög
hæfur starfsmaður og góður vinnu-
félagi, enda sérlega geðþekkur og
prúður ungur maður og ávann sér
strax virðingu og vinsemd, ekki
bara okkar vinnufélaganna heldm-
allra samstarfsmanna okkar hér á
flughlaðinu sem honum kynntust
og hann þurfti að hafa samvinnu við
starf'a sinna vegna.
Óskari var á síðasta ári falið að
gegna ábyrgðarstöðu í fyrirtækinu
en hann starfaði sem vaktstjóri frá
þeim tíma er vaktfélagi hans í tíu
ár, Gísli Garðarsson, hélt til náms í
Bandaríkjunum. Gísli bað mig að
geta sín og hugur hans væri hjá
okkur og ég heyrði á honum að
erfitt væri að einbeita sér að nám-
inu eftir að við færðum honum
hannafregnina um lát Óskars.
Óskar átti góða konu, Kristínu
Grétarsdóttur, og tvo syni sem hon-
um varð tíðrætt um í okkar hópi og
munu áreiðanlega lengi minnast
ferðarinnai' sem fjölskyldan fór í
sumar, enda í fyrsta sinn sem þau
fóru öll saman til útlanda.
Óskars verður sárt saknað á
þessum vinnustað og við munum
geyma í huga okkar minningu góðs
vinar og gengins samstarfsmanns.
Kristínu og drengjunum þeirra
svo og fjölskyldum þeirra beggja
sendum við hugheilar samúðar-
kveðjur og biðjum góðan Guð að
styrkja þau og okkur og blessa á
erfiðum saknaðarstundum.
Vinnufélagar i EAK Keflavíkur-
flugvelli, Baldur Gunnarsson.
JOFRIÐUR GROA
SIGURLAUG
JÓNSDÓTTIR
+ Jófríður Gróa
Sigurlaug Jóns-
dóttir fæddist í
Kvíslum í Bæjar-
hreppi í Stranda-
sýslu 2. febrúar
1916. Hún lést á
Landspítalanum 13.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Valgerður Helga
Bjarnadóttir, f. í
Bakkaseli, Bæjar-
hreppi, og Jón Tóm-
asson söðlasmiður
og bóndi frá Litlu-
Hvalsá í Bæjarhreppi. Jófríður
ólst upp hjá foreldrum sínum,
en þau eignuðust einnig son
sem þau misstu er hann var á
fyrsta ári. Eina systkini Jófríð-
ar sem lifði til fullorðinsára var
systir, Valgerður Kristín, sem
Valgerður móðir þeirra átti
með fyrri manni sinum Gunnari
Magnússyni. Valgerður Kristín
lést 29.8. 1980. Foreldrar Jó-
fríðar fluttu til Reykjavíkur
1941.
Jófríður giftist 31.7. 1943 eft-
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Áralöng reynsla.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
SuðurhUð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
irlifandi eiginmanni
sínum Guðmundi
Lárussyni, f. 23.4.
1903. Þau eignuðust
þrjá syni. Þeir eru:
1) Lárus Ingi, f.
23.7. 1944. 2) Jón
Valgeir, f. 26.2.
1948, kvæntur Sig-
urlaugu Guðmunds-
dóttur, f. 24.5. 1949,
börn þeirra eru Jó-
fríður Rósa, f. 28.7.
1970, d. 7.6. 1976,
Guðmundur Ingi, f.
3.10. 1971, sambýl-
iskona Auður Berg-
lind Ómarsdóttir, f. 17.8. 1972,
óskírð dóttir, f. 28.9. 1998, Da-
víð, f. 23.4. 1978, Anna Fríða, f.
17.1. 1984. 3) Kristján Sigur-
björn, f. 7.2. 1954. Jófríður og
Guðmundur bjuggu á Baldurs-
götu 21 til ársins 1960, er þau
fluttust að Snorrabraut 81, en
þar bjuggu þau til 1997 en þá
fluttust þau að Hrafnistu í
Reykjavík.
_ Utför Jófríðar fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Elskuleg tengdamóðir mín er lát-
in. Ég minnist þess þegar ég kom
fyrst á heimilið á Snorrabraut 81
með syni hennar, Jóni Valgeir, að-
eins 17 ára gömul, þá tók hún á móti
mér með sinni miklu hlýju og hóg-
værð sem einkenndi hana alla tíð.
Guðmundur og Fríða eru búin að
vera gift í 55 ár og nú sér gamli
maðurinn á eftir sinni góðu konu,
orðinn 95 ára. Heimili Fríðu, Guð-
mundar og sona þeirra var umvafið
hlýju og ástúð enda vora þau hjón
mjög samhent og aldrei heyrðist
styggðaryrði þeirra á milli. Tengda-
faðir minn orðaði það svo fallega:
„Hver dagur með henni er eins og
brúðkaupsdagurinn okkar,“ sem
hann lýsti sem einhverjum fegursta
degi sem hann myndi. Það varð mér
og börnum mínum mikil gæfa að fá
að vera samvistum við ykkur bæði í
sorg og í gleði. Sérstaklega vil ég
þakka þér, Fríða mín, fyrir stuðn-
inginn á erfiðustu stundu lífs míns
þegar nafna þín og dóttir mín dó að-
eins tæpra sjö ára. Þá hjálpaðir þú
mér með þinni miklu trú á Guð og
líf eftir þetta líf og kenndir mér að
takast á við skóla lífsins. Þið Guð-
mundur voruð eins og klettar við
hlið okkar Jóns. Lífið var mjög
erfitt þegar ykkar fyrsti sonur
fæddist, þá fjölfatlaður. Síðan hafið
þið fyrst og fremst hugsað um að
hagur hans væri sem bestur eins og
allra hinna. í þá daga var ekki mikið
um stuðning, eins og er í dag,
©iómöbwðin
öarSskom
v/ l-ossvogskirkjugarð
Sími. 554 0500
hvorki félagslega og einnig hvað
varðar tækni, en þið hélduð ótrauð
áfram og fenguð kennara heim fyrir
hann því ekki fékk hann að fara í
skóla.
Elsku Fríða mín, hafðu þökk fyr-
ir samfylgdina, góða vinkona. Guð
geymi þig.
Þú, Kristur, ástvin alls, sem lifir,
ert enn á meðal vor.
Þú ræður mestum mætti yfir
og máir dauðans spor.
Þú sendir kraft af hæstum hæðum,
svo himinvissan kveildr líf í æðum,
og dregur heilagt fortjald frá.
Oss fegurð himins birtist þi
(V.V. Snævarr.)
Sigurlaug Guðmundsdóttir.
Elsku amma. Nú ertu farin frá
okkur úr þessu lífí og yfir í það
næsta. Við eram þó ekki í vafa um
að þú átt eftir að gæta okkar áfram
eins og þú hefur gert alla tíð. Þegar
við hugsum til baka koma upp í
hugann minningar um góðar stund-
ir með þér og afa.
Það var svo gott að fá að koma til
þín á Snorrabrautina, fara í skápinn
og hræra aðeins í dótakassanum
góða. Þó að dótið hafi verið gamalt
var alltaf jafn skemmtilegt að skoða
það því það var allt öðruvísi en allt
það sem við áttum heima. Það var
líka svo merkilegt að þú vissir alltaW
þegar við vorum að koma í heim-
sókn, það þurfti ekki að hringja í
þig og láta vita að við væram að
koma. Þú sagðir okkur að Fríða Rós
systir okkar léti sig vita á morgnana
með því að banka í náttborðið hjá
þér. Við komum því alltaf í nýbak-
aðar pönnukökur í hvert sinn og
eina brúna með og af því að afi hafði
unnið í Ölgerðinni lengur en elstu
menn muna fengum við aðeins Spur
Cola eða Sinalco í glerflöskum. Það
var því ekki amalegt að fá að koma
til þín í heimsókn á kaffitíma þegag__
við vorum lítil og til að kóróna allt
saman varst þú svo með róluvöll
beint fyrir neðan húsið hjá þér.
Eftir því sem árin liðu gátum við
farið að koma í heimsóknir til þín
og afa upp á eigin spýtur. Sérstak-
lega var það þó Davíð sem oft
hringdi til þfn um hádegisbilið og
spurði hvað þú værir með í pottun-
um. Ef það voru kjötbollur var
hann mættur eftir tíu mínútur og
sestur við borðið. Enn í dag borðar
hann ekkert nema ömmumat
þannig að eldamennska þín hefur
greinilega haft á okkur varanleg og
góð áhrif. Og svona hefur þetta
alltaf verið, við höfum rétt verið
komin inn úr dyrunum þegar þ^_
hefur verið byrjuð að bera í okkur
kræsingarnar. Svona eiga ömmur
að vera.
En það var ekki aðeins þetta sem
fékk okkur til þess að dragast að
þér og afa. Það var sama hvað var
að gerast í dagsins önn, heima hjá
ykkur var alltaf ró og friður og
hægt að setjast niður og spjalla.
Þannig munum við minnast þín og
heimsóknanna til þín.
Það er ekki ofsögum sagt að
amma hafi verið ein besta maniL-
eskja sem við höfum kynnst. Húii
var alltaf sú sama hvað sem á gekk.
Amma var mikið fyrir andleg
málefni og vissi marga hluti sem
okkur hinum eru huldir. Hún og afi
eiga sér einstaka sögu allt frá
fyrstu kynnum. Líf þeirra hefur oft
verið erfitt en þrátt fyrir það hefur
hjónaband þeirra verið hamingju-
ríkt í rúm 55 ár. Það er því margt
hægt að læra af ömmu um lífið og
hvernig því skal háttað.
Við kveðjum þig, elsku amma,
með söknuði og þökkum þér jafn-
framt fyrir allar þær hamingju-
stundir sem þú gafst okkur.
Vertu yfir og allt um kring
með eiiífri blessun þinni. '*r'
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson fra Presthólum)
Guðmundur, Davíð
og Anna Fríða.

Móðir okkar,
HÓLMFRÍÐUR SIGFINNSDÓTTIR,
frá Borgarfírði eystra,
Hraunteigi 21,
Reykjavík,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 18. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börnin.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ELÍSABET INGIBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Árbæ,
Reykhólasveit,
verður jarðsungin frá Reykhólakirkju laugardaginn 21. nóvember
kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á dvalarheimilið Barmahlið,
Reykhólum.
Rútuferð verður frá Umferðarmiðstöðinni kl. 9.30.
Guðlaug Jónsdóttir,
Þórður Magnús Jónsson,
Valdimar Óiafur Jónsson,
tengdadætur, barnabörn
og barnabarnabörn.