Morgunblaðið - 04.12.1998, Side 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 4. DESEMBER 1998 43
INGIGERÐUR
HELGADÓTTIR
+ Ingigerður
Helgadóttir
fæddist í Ólafsvík 2.
nóvember 1920.
Hún lést á Garð-
vangi í Garði 27.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Kristín
Sigurðardóttir, ætt-
uð frá Djúpavogi og
Helgi Jónsson sjó-
maður, ættaður úr
Mýrdal. Þau fluttust
árið 1901 að
Hamraendum í
Breiðuvík og ári
síðar að Ásgarði í Ólafsvík þar
sem þau bjuggu allan sinn bú-
skap. Eftirlifandi systkini Ingi-
gerðar eru Helgi, Elsa og Sig-
urlín. Látin eru Guðmundur,
Sigurður, Hólmfríður og Frið-
jón.
Hinn 14. október 1944 giftist
Ingigerður Ögmundi Jóliann-
essyni, sjómanni frá Hellissandi.
Ég vil með fáeinum orðum minn-
ast tengdamóður minnar, Ingu, en
það var hún ávallt kölluð. Ég kynnt-
ist henni fyrir tæplega 18 árum er
ég náði að klófesta yngri son hennar
og síðan hefur hún alltaf tekið mér
eins og einu af sínum börnum. Inga
var ekki gallalaus frekar en við hin
en alltaf var hún sínu fólki trú og
hélt vel utan um fjölskylduna og þá
sérstaklega barnabörnin, en þau
skipuðu háan sess í huga hennar.
Það er mér minnisstætt þegar ég
kom í Heiðartúnið með bömin mín.
Þá var amma á þönum í kringum
þau, gaf þeim að drekka og nóg að
borða. Oft var ég að malda í móinn
því mér fannst kannski fullstutt í
matartímann. Þá fékk ég að heyra
það að ekki gæti hún neitað þeim
um það sem þau báðu um og þar
með var það afgreitt.
Elsku Inga, nú fer að líða að jól-
um og heldur verður nú tómlegt án
þín á aðfangadagskvöld en þú og
tengdapabbi hafið verið hjá okkur
undanfarin jól og hefur koma ykkar
markað upphaf jólahátíðarinnar á
okkar heimili. Ég gæti skrifað
miklu meira um samskipti okkar en
læt hér staðár numið. Ég vil þakka
starfsfólki Garðvangs sérstaklega
fyrir mjög góða umönnun Ingu og
sömuleiðis fyrir það hversu vel var
alltaf tekið á móti Ögmundi þegar
hann kom út eftir. Ég veit að fyi-ir
það verður hann ætíð þakklátur.
Elsku Ögmundur, við munum
gera allt sem við getum til að þér
megi líða sem best, en missir þinn
er mikill og bið ég algóðan Guð að
styi-kja okkur öll á þessari erfíðu
stundu.
Margseraðminnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku Inga, ég er þakklát fyrir
þær mörgu góðu stundir sem við
áttum saman og alltaf munt þú eiga
þinn stað í hjarta mínu.
Þín tengdadóttir,
Unnur.
Elsku amma, við kveðjum þig í
dag með sorg og söknuð í hjarta, en
við munum alltaf minnast þeirra
góðu stunda sem við áttum saman.
Það var gott að koma til þín og afa í
Heiðartúnið. Þar var alltaf hugsað
vel um okkur og alltaf varst þú til-
búin að hlusta á okkur systkinin.
Eftir að þú fluttir á Garðvang gát-
um við treyst því að alltaf var nóg af
nammi í skúffunni þinni og var hún
Þau bjuggn sín
fyrstu hjúskaparár í
Reykjavík, en frá
1955 á Garðbraut
49 í GarðL Það hús
byggði Ögmundur
og nefndi það Heið-
artún. Börn þeirra
eru fimm: 1) Krist-
ín, f. 6.3. 1945, gift
Sigurjóni Kristins-
syni. 2) María, f.
8.12. 1948, gift Sæ-
mundi Einarssyni.
3) Alda, f. 27.9.
1950, gift Erlendi
Jónssyni. 4) Sigurð-
ur Jóhannes, f. 20.5 1952
kvæntur Guðrúnu J. Aradóttur.
5) Jón Jóel, f. 17.2. 1956, sam-
býliskona hans er Unnur G.
Knútsdóttir. Barnabörn Ingi-
gerðar eru 18 og barnabarna-
börnin eru níu.
_ Útför Ingigerðar fer fram frá
Útskálakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
óspart opnuð, sérstaklega af Helga
Þór, sem lét nú ekki segja sér það
tvisvar að það væri til nammi.
Elsku amma, þegar við minnumst
allra góðu stundanna fáum við tár í
augun, en eins og Helgi Þór segir
þá er amma núna hjá Guði og hann
passar hana fyrir okkur.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesú, þér ég sendi,
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesú, að mér gáðu.
Bless elsku amma okkar og takk
fyrir allt.
Þín bamaböm
Knútur Rúnar, Inga
Lára og Helgi Þór.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast móðurömmu minnar, sem
lést hinn 27. nóvember sl.
Inga amma átti yndislegt heimili,
yndislegan eiginmann og yndisleg
börn. A uppvaxtarárum mínum var
alltaf gott að koma í kaffi til ömmu
og afa í Heiðartúnið. Amma kom
einnig stundum með rútu úr Garð-
inum í heimsókn til Njarðvíkur og
þá var yfirleitt eitthvert góðgæti í
veskinu hennar sem við systkinin
biðum spennt eftir. Þegar ég var
unglingur og vann í fiski í Garðinum
var gott að eiga ömmu sem beið
með hádegismatinn, oft soðinn fisk
og rabarbaragi'aut með rjóma.
í Heiðartúni var miðstöð fjöl-
skyldunnar og oft glatt á hjalla.
Amma í eldhúsinu að stjana við
fólkið sitt og sjá til þess að enginn
færi þaðan svangur.
Jólaboðin hjá ömmu og afa voru
hápunkturinn þar sem allir komu og
voru saman, spiluðu á spil, borðuðu
kræsingar og nutu samverunnar.
Síðustu árin sem amma lifði hafa
jólaboðin verið til skiptis hjá börn-
um hennar og tengdabörnum þar
sem Heiðartúnið rúmar ekki afkom-
endurna með góðu móti.
Amma fylgdist vel með fólkinu
sínu og var annt um heilsu þess og
velgengni. Fjölskyldan er samrýnd
með eindæmum og var það ömmu
mjög mikilvægt í veikindum sínum
að eiga svona yndislega fjölskyldu.
Börnin hennar skiptust á um að ná í
hana í mat á sunnudögum þar sem
hún eyddi deginum með afa, börn-
um og barnabörnum í góðu yfirlæti.
Amma var ekki þurftamikil og
sagði ekki margt en skoðanir hafði
hún og skap og lét þær í ljós ef
henni fannst ástæða til.
Ég minnist ömmu sem hjarta-
hlýrrar, rólegrar og góðrar konu.
Ég vil þakka fyrir þau tæplega
þrjátíu ár sem við áttum saman, það
sem einkennir þau er gleði og ham-
ingja. Það var erfitt að kveðja þig
þriðjudaginn áður en þú lést. Þú
lást í rúminu þínu í litla fallega her-
berginu á Garðvángi og svafst vært.
Ég vildi ekki fara fyrr en þú vakn-
aðir aftur svo ég gæti kvatt þig al-
mennilega. Við vissum báðar að það
var stutt eftir en þú brostir blítt og
baðst um kveðju til stelpnanna.
Takk fyrir allt elsku amma mín.
Þín
Ingigerður.
Hún amma og langamma er dáin
og við munum sakna hennar sárt.
Það verður skrýtið að eiga ekki eftir
að koma í litla herbergið hennar á
Garðvangi og sitja þar með henni og
horfa á sjónvarpið. Alltaf var amma
okkur góð en nú er hún búin með
ævi sína. Góða nótt og láttu þér líða
vel hjá guði, elsku amma. Öllum
þykir vænt um þig.
Astarfaðir himinhæða,
heyr þú barna þinna kvak,
enn í dag og alla daga
í þinn náðarfaðm mig tak.
(Þýð.: Steingr. Thorst.)
Bryndís, Brynja og
Sigríður Sesselja.
Þá hefur ástkær amma okkar
kvatt þennan heim, fengið sína
verðskulduðu hvfld. Hún sem vakti
yfir börnum sínum, síðan barna-
börnum og ól upp stóra fjölskyldu.
Öll stóru ættarboðin sem voru upp-
full af kærleik, það stór að meira
segja Heiðartúnið okkar var orðið
of lítið. Þar var alltaf mikið líf,
stundum læti en annars mikill frið-
ur. Fjölskyldan sameinaðist þar.
Þeir fullorðnu sátu í stofunni en við
krakkarnir sátum inni í strákaher-
bergi með allt dótið, dúkkurnar og
bflana. Þá gekk amma á milli her-
bergja til að sjá til þess að allt léki í
lyndi. Og ekki má gleyma öllum
þeim kræsingum sem hún amma
bjó til handa okkur. Ekki varð hjá
því komist að fara vel mettur frá
ömmu. Amma var ekki sérlega mál-
gjörn, heldur vandaði hún mál sitt
og sagði aðeins það sem vert var að
segja. Hún var gífurlega þolinmóð
og með stórt hjarta. Og þvflíkt bar-
áttuhjarta er sjaldgefið af skapar-
ans hendi, því hún yfirsteig hverja
oiTustuna á fætur annarri gegn
veikindum sínum. Hún sýndi okkur
að lífið er mikilsvert og að nýta
skuli hvern orkudropa sem okkur er
gefinn. Ekki vanmeta tilveru okkar.
I Heiðartúninu slær nú eftir annað
hjartað sem áður sló í takt við henn-
ar. Ástkæri afi, við systkinin vottum
þér dýpstu samúð okkar.
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin - amma fmnur
augasteininn sinn í nótt.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Við systkinin þökkum ömmu fyrir
alla þá hlýju og umhyggju sem hún
hefur veitt okkar í gegnum tíðina.
Fyrir hönd systkina minna,
Ingi Garðar.
Elskuleg amma okkar, Ingigerð-
ur Helgadóttir, er dáin og við syst-
urnar viljum minnast hennar í fá-
einum orðum og kveðja hana á
þennan hátt því við búum allar er-
lendis og gátum ekki kvatt hana.
Inga amma einsog hún var alltaf
kölluð var ekta amma, hún var svo
góð og alltaf tilbúin að hjálpa ef eitt-
hvað var sem hún gat gert. Og allt
hennar fas og gemingur var svo
ömmulegt og það hefur fengið
barnabarnabömin hennar til að
minnast hennar þótt ung séu þegar
þau flytja burt.
Það var alltaf gott að koma í
Heiðartúnið, hlýjar móttökur og
maður fann fyrir svo mikilli ró að
koma þangað og öryggi. Ef eitthvað
var að þegar við voram krakkar var
ekki langt að hlaupa yfir götuna og
fá hjálp, og amma gat alltaf fundið
upp á einhverju til að hughreysta
mann. Og það var nú líka svo gott
að hafa ömmu í nálægðinni því mað-
ur vissi að alltaf gæti maður hlaupið
þangað ef það var ekki nógu góður
maturinn heima, og það var nú oft
þannig að ef það hittist svo á að hún
hefði það sama í matinn þá bjargaði ,
hún bara einhverju öðra í staðinn,
því afi þurfti jú alltaf graut í eftir-
rétt svo hann fengum við bara í
staðinn með því skilyrði að eitthvað
yrði eftir handa afa.
Það er margt sem við höfum lært
af ömmu okkar, og það er á tæru að
enginn getur búið til eins góðan mat
og hún, sama hvað maður reynir, en
maður hefur lært að elda matinn vel
og svo kemur góða bragðið með
tímanum. Hún sagði alltaf að það
væri nú búið að taka sig yfir 30 ár
að læra að fá góða bragðið. Og ein
okkar hefur lært það að salt á ekki '
að setja í sárin heldur sykur og það
í orðsins fyllstu merkingu. Það var
nú ekki trúað mikið á að það væri
gott að setja sykur í opið sár á höfð-
inu en það hlyti að vera eitthvað til í
því fyrst amma gerði það, og það
virkaði svo vel að það hefur komið
að góðu gagni síðan. Svona var
amma, alltaf að komma með gömul
góð ráð sem virkuðu alltaf. Það var
líka bara svo gaman að vera í kring-
um hana því hún átti svo auðvelt
með að hlæja, og það eru ófáar
stundirnar sem við höfum verið í
hláturkasti saman, og yfirleitt var
það svo að amma var síðust til að
hætta að hlæja því henni fannst svo
gaman að hlæja. Svoleiðis munum
við minnast ömmu okkar því hún
gat enn fengið hláturskast þegar við
hittum hana síðast og þvi erum við
glaðar yfir.
Elsku amma, við kveðjum þig nú,
við vitum að þú hefur það gott en
við eigum eftir að sakna þín mikið
þegar við komum heim í heimsókn.
Elsku afi og ættingjar, söknuður-
inn er sár en öll föram við þessa leið
svo við hittum hana aftur. Guð
geymi ykkur öll.
Pála, Jóna og Bára Inga. *
+ Jónína Þórðar-
dóttir fæddist 2.
febrúar árið 1912
að Votmúla í Sand-
víkurhreppi. Hún
lést 28. nóvember
siðastliðinn í
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur. Foreldrar
Jónínu voru þau
Anna Lafransdóttir
frá Norðurkoti í
Votmúlahverfi, f. 2.
október 1872, d. 11.
maí 1957 og Þórður
Þorvarðarson,
bóndi og hrepps-
nefndarmaður, ættaður frá
Litlu-Sandvík, f. 16. ágúst 1875,
d. 28. apríl 1942.
Jónína giftist 1938 Þórði Ja-
sonarsyni, byggingatæknifræð-
ingi frá Vorsabæ í Gaidverja-
bæjarhreppi, f. 11. maí 1907, d.
1. september 1980. Þeirra börn
voru: Auður Þórðardóttir
Howie, fædd 5. október 1942 í
Reykjavík. Hún giftist James
Gordon Howie, f. 30. mars 1941,
Hún Jóna frænka mín bjó á Há-
teigsvegi 18, ásamt systram sínum,
eiginmanninum, öðlingnum honum
Þórði Jasonarsyni, börnum og öðra
heimilisfólki. Mér er ógleymanlegt
hvað móttökurnar voru konungleg-
ar á því stórkostlega heimili. Ég á
mér hugljúfar minningar frá þeim
tíma, er ég kom þangað í heimsókn-
ir lítill drengurinn og handskomi
ki’istallinn var umsvifalaust þrifinn
fram undir veitingarnar; gosið, ís-
inn og niðursoðnu ávextina. Þarna
var enginn greinarmunur gerður á
háum, lágum eða ungum og öldnum.
Ef ekki var eitthvert góðgæti að
finna í skápunun, þá var óðara sent
eftir því út í búð, sem var í næsta
húsi. Slíkt þoldi enga bið. Af skiljan-
legum ástæðum kom ég oft í heim-
sókn á Háteigsveginn á þessum ár-
háskólakennara frá
Edinborg. Auður
lést um aldur fram
13. janúar 1973.
óskírður sonur
Jónínu og Þórðar
lést í fæðingu 1944.
Þórður Markús
Þórðarson, bygg-'
ingatæknifræðing-
ur, fæddur 8. júlí
1946 í Reykjavík.
Hann giftist
Jennýju Einarsdótt-
ur, f. 29. október
1949 og eiga þau
fjögur börn: Rakel
Þórðardóttur lyfjatækni, f. 5.
aprfl 1972, Auði Yr Þórðardótt-
ur nema, f. 20. júní 1974, henn-
ar sambýlismaður er Gísli Páll
Hannesson, prentari, f. 29.
ágúst 1973. Margréti Þórðar-
dóttur nema, f. 27. júní 1981 og
Þórð Jason Þórðarson, f. 22.
júní 1988.
Útför Jónínu fer fram frá Há-
teigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
um, átti líka frænda í húsinu á svip-
uðum aldri og ég. Við lékum okkur
oft saman við Magnús og fengum að
fylgja Þórði Jas. í margskonar út-
réttingar og á byggingarsvæði þar
sem hann stóð fyrir ýmsum bygg-
ingum, svo sem Háteigskirkju. Gott
var að enda hjá Jónu eftir slíka bílt-
úra og fá í svanginn. Jafnvel sem
barn tók ég til þess hve heimilið var
glæsilegt með fallegum, stflhreinum
húsgögnum og veggjum þéttsetnum
málverkum. Allt bar þetta vott um
fágaðan smekk. Aðfangadagskvöld-
in á Háteigsveginum voru hápunkt-
urinn. Þá var sett langborð eftir öllu
holinu og svínasteik á borðum, að
ógleymdum heimsins besta heima-
lagaða ís, sem var sérgrein Möggu
frænku. Þar naut stórfjölskyldan
samvera, eins og hún getur best
orðið. Jólatréð var einnig stærra en
þá gerðist, eða var ég kannski bara
svona lítill? Það er að minnsta kosti
mjög stórt í minningunni. Leikföng-
in sem komu upp úr jólapökkunum
eftir borðhaldið höfðu meira gildi en
ella í þessu fjölmenna jólahaldi, því
allir gáfu sér tíma til að skoða og
velta vöngum yfir hverjum einstök-
um pakka.
Jóna írænka hélt eftirminnilega
upp á áttatíu og fjögurra ára afmæl-
ið sitt. Það gerði hún með reisn,
leigði þjón, keypti veitingar og bauð
til herlegrar veislu á Háteigsvegin-
um. Ekki vildi hún taka þá áhættu,
að bíða með 85 ára afmælisveisluna
fyrir ættingjana, þar sem alls óvíst
væri hvort heilsa og geta leyfðu slíkt
að ári. Það átti reyndar aldrei við
Jónu að bíða eftir eða fresta hlutum.
Ekki er langt um liðið síðan ég
borðaði upp úr síðustu ávaxta-
dósinni hjá henni Jónu, en þá var
hundurinn með og ekki við annað
komandi en hann fengi kjötið úr ^
matarbakkanum, sem hafði verið
sendur frá öldranarþjónustunni.
Ekkert lát á gestrisninni og örlæt-
inu, þótt heilsan væri þrotin.
í dag er útför Jónu gerð frá Há-
teigskirkju, því guðshúsi sem maður
hennar var bygginganneistari að.
Mér er þakklæti í huga fyrir allar
góðu stundimar sem ég átti á Há-
teigsveginum og mun bera með mér
margar ljúfar minningar frá kynnum
mínum af Jónu frænku. Fjölskyld-
unni á Háteigsveginum færi ég mín-
ar innilegustu samúðai’kveðjur.
Árni Elísson.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.

JONINA
ÞÓRÐARDÓTTIR