Morgunblaðið - 04.12.1998, Side 44

44 FÖSTUDAGUR 4. DESEMBER 1998
-*9------------------------------
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+ Kristmunda
Markusson
fæddist í Reykjavík
16. júlí 1910. Hún
lést á Vífilsstaða-
spítala hinn 28.
nóvember síðastlið-
inn. Faðir hennar
var Sigurður Jóns-
son frá Stóru-Borg
í Grímsnesi og
móðir hennar var
Ólína Eysteinsdótt-
ir frá Hraunsholti í
Garðabæ.
Kristmunda var
næstelst af fjórum systkinum,
elstur Jón, f. 28.10. 1908, d.
1982, Laufey, f. 11.3. 1918, Sal-
vör, f. 18.12. 1919.
Nú er hún Kristmunda tengda-
móðir mín horfin yfir í eilífðina, eft-
ir langa og erfiða sjúkralegu. Hún
var búin að vera astmasjúklingur í
áratugi og oft við dauðans dyr, en
alltaf reis hún upp aftur hress og
kát. Hún var vön að segja, þó að
hún væri fárveik, ég hef það ljóm-
andi gott. Munda, eins og hún var
^kölluð, var heimskona, hún naut
þess að ferðast og sjá sig um í heim-
inum, meðal annars fór hún til Eg-
yptaiands og Beii-út, einnar falleg-
ustu borgar í heimi, fyrir stríðið til
að sjá annan heim og sjá fólk með
aðra lífssýn, hún fór til Hawaii til að
njóta dýrðarinnar þar og sjá frum-
byggjana þar og þeirra menningu
og siði. Stundum fórum við öll sam-
an, Nína, kona mín, og Björn
tengdafaðir. Eftir einn slíkan túr
varð Björn veikur og lést í Boston
hjá syni sínum Óla Eysteini, það
varð hans síðasta ferð með okkur.
Petta var mikið áfall fyrir Mundu
en hún var það sterk að hún náði
sér furðu fljótt, þótt hennar ástkæri
maður væri horfinn svo skjótt. Eftir
heimkomuna fór ég að kynnast
Kristmunda gift-
ist 4. nóvember
1939 Birni
Markussyni frá
Steinsbæ á Eyrar-
bakka. Hann lést
26. ágúst 1972.
Börn þeirra eru: 1)
Óli Eysteinn, f. 12.
mars 1941, maki
Barbara Markus-
son og börn þeirra
eru: Kristi, Julie,
Rebecca og Lísa. 2)
Nína Sólveig, f. 26.
mars 1945, maki
Jón Magnús Gunnlaugsson.
Utför Kristmundu fer fram
frá Fossvogskapellu í dag og
hefst athöfnin klukkan 10.30.
Mundu betur, naut gestrisni hennar
og góðmennsku, hún vildi öllum
gott gera, hún var svo gjafmild og
þótti vænt um að gera öðrum gott.
Þegar þau hjónin bjuggu í Boston
voru það ófáir sem nutu gestrisni
þeirra, og jafnvel bjuggu hjá þeim í
lengri tíma. Eftir að Munda var orð-
in ekkja og bjó ein í Sólheimum vor-
um við Nína alltaf velkomin í mat til
hennar. Hún bjó til heimsins besta
mat og kræsingar. Ef Munda
hringdi og spurði hvort við vildum
koma í smábita var ég fljótur að
þiggja það. Heimili Mundu og
Björns var til fyrirmyndar, allt var
hreint og pent svo að eftir var tekið.
Hún var alltaf vel til höfð og glæsi-
leg hefur hún verið þegar hún var á
sínum yngri árum. Hún var gædd
mikilli kímnigáfu og á Nína mín
ekki langt að sækja það, hún var
mikið fyrir tónlist og átti sín uppá-
haldslög. Eg man að María Markan
var hennar eftirlætis söngkona. Oft
er sagt að tengdamömmur séu af-
skiptasamar og erfiðar í samskipt-
um. Víst kom það fyrir að við vorum
ekki sammála um hitt og þetta og
stundum um of, en oftast hafði hún
rétt að mæla, hún hafði mikla lífs-
reynslu og lærði ég mikið af henni.
Hún var fróð um margt og
stálminni hafði hún fram á síðustu
stundu. Nú fór að halla undan fæti
hjá henni og Nína fór að hafa
áhyggjur af að hún væri ein svo
lausnin var að hún fluttist á Hrafn-
istu, en var þar stuttan tíma sökum
versnandi heilsu. Ur varð að hún
fluttist á Vífilsstaðaspítala þar sem
hún hlaut bestu aðhlynningu sem á
varð kosið. Hún elskaði og dáði
starfsliðið þar og að öllum öðrum
ólöstuðum var Guðbrandur læknir,
sem hún dáði, og lengdi líf hennar
um mörg ár, einnig dáði hún Bene-
dikt lækni sem var hennar læknir til
hins síðasta. Elsku Munda mín, þú
fyi’irgefur mér fyrir mín fátæklegu
orð og ég kveð þig með söknuði og
vona að góður Guð veiti þér góða
hvfld til eilífðar.
Blessuð sé minning þín.
Jón M. Gunnlaugsson.
Nú þegar Kiistmunda Markusson
er kvödd hinsta sinni langar mig til
að minnast þessarar móðursystur
minnai' með nokkrum orðum.
Heimili Mundu og Bjössa, eigin-
manns hennar, var um 1950 á Kefla-
víkurflugvelli og fyrstu minningar
mínar eru tengdar ferðalögum
þangað. Það var stórt athafnasvæði
í næsta nágrenni sem bauð upp á
ýmsa leiki og ævintýri.
Munda keypti oft föt og leikföng
fyrir móður mína og eins fyrir Nínu,
dóttur sína, þannig að við Björk
heitin systir mín og Nína vorum oft
eins klæddar. Eg man eftir dúkkum
sem við fengum allar og dúkku-
vögnum. Þessar dúkkur voru eins
stórar og 6-8 mánaða gömul börn
og vagnarnir ekki minni en bama-
vagnar. Eg notaði minn seinna sem
svalavagn fyrir elstu börnin.
Munda var einstaklega ljúf og
góð við okkur öll, bæði okkur syst-
urnar og svo börnin mín seinna.
Hún var dugleg að koma austur að
Búrfeili í afmæli bama minna, jafnt
að sumri sem vetri og oft hin fyrri
ár var hún með kvikmyndatökuvél
og tók myndir af þeim við leik og
störf og sýndi okkur svo seinna.
Hún hafði gaman af ferðalögum
og fór á hverju ári til Flórída og til
sonar síns og hans fjölskyldu, en
þar leið henni vel og alltaf hugsaði
hún til okkar heima á Islandi og á
hvern hátt hún gæti glatt smáfólkið
með afmælis- og jólagjöfum.
Munda hafði gaman af handa-
vinnu og saumaði á rókókósófa og
stóla og margt fleira. Það var
einmitt í minni síðustu heimsókn til
hennar fyrir nokkram vikum sem
hún sagði mér hve skemmtilegt og
spennandi það hefði verið að sauma
stólana og sófann.
Munda var mjög fær í allri matar-
gerð og það var ánægjulegt að koma
til hennar í matarveislur, því hún
hafði skreytt borðið svo fallega og
lagt mikla alúð í allan undirbúning.
Mörg hin síðari ár átti Munda við
mikla vanheilsu að stríða, hún þjáð-
ist af astma og var oft mjög veik en
alltaf gerði hún lítið úr veikindum
sínum og sagðist hafa það gott.
Nína sinnti móður sinni af einstakri
samviskusemi enda var mjög kært á
miUi þeiri-a.
Oli, sonur hennar, sem hefur ætíð
búið í Ameríku hefur reynst móður
sinni vel, komið eins oft til íslands
og hann hefur getað, ýmist einn eða
með fjölskyldu sína, jafnframt þvi
að vera í stöðugu símasambandi.
Tvær sonardætur Mundu, Cristi
og Julie komu sl. sumar til íslands
og hafði Munda mikla ánægju af
þeirri heimsókn.
Undanfarin 10 ár höfum við
frænkurnar haft saumaklúbb, helst
mánaðarlega. Þar hafa komið sam-
an þrír ættliðir og Munda sem var
aldursforsetinn var hrókur alls
fagnaðar. Þessar stundir verða mér
ógleymanlegar og sérstaklega þeir
hlýju og nærgætnu straumar sem
geisluðu frá þessari frænku minni.
Nú þegar leiðir skilja um stund
vil ég fyrir hönd okkar á Búrfelli
þakka fyrir hlýhug og elskusemi
sem Munda sýndi okkur ávallt.
Ég þakka þér samfylgdina
Munda mín og bið góðan Guð að
styrkja Nínu, Óla og fjölskyldur
þeirra.
Blessuð sé minning Ki'istmundu
Markusson.
Lísa Thomsen.
Okkur systurnar frá Búrfelli
langar að minnast elskulegi'ar
ömmusystur, Kristmundu Markús-
son eða Mundu eins og hún var köll-
uð í daglegu tali.
Munda sýndi okkur systranum
alla tíð ræktarsemi og vildi veg okk-
ar sem mestan. Það var tilhlökkun-
arefni að fá hana í heimsókn á af-
mælisdögum okkar því fá fengum
við fregnir af frænkum okkar í Am-
eríku auk þess sem ávallt var ein-
hver gjöf með í för sem gladdi
bamshjartað.
Munda var skemmtileg og sá
alltaf það góða í lífinu. Börnin henn-
ar, Nína og Óli, hafa erft þetta góða
lundarfar. Samband þeirra var ein-
stakt. Alltaf gátu þau hlegið saman
að því sem fyrir þau bar og um leið
stutt hvert annað í gegnum tíðina.
Óli hefur komið oft heim til Islands
og þá Barby og einhver af dætrum
hans með í för. Alltaf hafa þær
heimsóknir verið skemmtilegar og
glatt alla, ekki síst Mundu sem unni
bamabörnunum sínum mjög.
Munda sagði vel frá og í fjöl-
skyldusamkvæmum eða sauma-
klúbbnum þar sem Munda var ald-
ursforseti var mikið spjallað og hleg-
ið. Þar fengum við að heyi'a bráð-
skemmtilegar sögur frá fýrri tíð af
þeim systrunum á uppvaxtarárunum.
Seinni hluta ævi sinnar átti hún í
erfiðum veikindum en aldrei vildi
hún að þau væru í umræðunni. All-
ur sá styrkur og endalausa bjart-
sýni sem hún bjó yfir hefur eflaust
hjálpað henni mikið. Nína annaðist
hana af mikilli ástúð og glaðværð og
ekki síður nú í seinni tíð eftir að
veikindin fóru að hrjá Mundu enn
frekar. Nína á miklar þakkii' skildar
fyrir þá einstöku umhyggju.
Elsku Nína, Jón, Öli, Barby og
dætur. Megi minningin um slíka
konu sem Munda var og öll þau
góðu ár sem þið áttuð saman verða
ykkur til huggunar og blessunar.
Laufey, Bryndís,
Anna Yr og Lára.
KRIS TMUNDA
MARKUSSON
MAGNFRÍÐUR K.B.
KRISTÓFERSDÓTTIR
+ Magnfríður
K.B. Kristófers-
dóttir fæddist hinn
12. júlí 1921 á
Klúku í Arnarfirði.
Hún lést á Landa-
kotsspítala hinn 27.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Krist-
ófer Árnason bóndi
og Kristín Jóns-
dóttir og var Magn-
fríður næstyngst af
sjö börnum þeirra
er upp komust. Á
lífí eru Sigríður, Jón og Ragn-
ar.
Hinn 18. september 1943
giftist Magnfríður Stefáni Sig-
mundssyni, f. 19. sept. 1912,
-■* húsasmiðameistara frá Norð-
fírði, og áttu þau 55 ára brúð-
kaupsafmæli sl. haust. Þau
hafa búið allan sinn búskap í
Reykjavík. Börn Magnfríðar
og Stefáns eru: 1) Sigmundur
Smári, f. 18. aprfl 1944, kona
hans er Kára Hrönn Vilhjálms-
Elsku Magga mín. Mig langar
með þessum orðum að þakka þér
fyi'ir allt og allt. Þakka þér fyrir það
hvemig vinátta okkar styrktist
. gegnum árin, frá því að ég kom inn í
fjölskyldu þína ung stúlka aðeins 16
ára gömul. Fyrst vorum við á varð-
bergi hvor gagnvart annarri en
smátt og smátt lærðum við að
þekkja hvor aðra og treysta hvor
annarri.
Það sem kannski styrkti vináttu
okkar mest var ferðin sem við tvær
jfórum saman í til útlanda. Að vísu
dóttir. Börn þeirra
eru Guðlaug Odd-
ný, Guðný Hrönn
og Styrmir Már og
eiga þau þrjú
barnabörn. 2)
Kristófer Valgeir,
f. 23. aprfl, 1948.
Kona hans er Alda
Guðmundsdóttir.
Börn þeirra eru
Stefán og Gyða og
eiga þau eitt barna-
bam. 3) Kristín, f.
22. júní 1953, maki
hennar er Pétur
Onundur Andrésson. Dætur
þeirra eru Magnfríður Olöf,
Steinunn Lilja og Elísabet
María.
18 ára gömul fór Magnfríður
til Reykjavíkur og vann við
þjónustustörf fram að giftingu.
Eftir að bömin fóru að stækka
vann hún í kexverksmiðjunni
Esju og síðar á Kleppsspítala.
Útför Magnfríðar fer fram
frá Áskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
var ferðin allt of stutt, en við nutum
hverrar mínútu. Við hlógum og töl-
uðum saman uppi í rúmi langt fram
eftir nóttu. Af þessum samtölum
lærði ég að þekkja þig, drauma
þína, sorgir og þrár og það var svo
gott að eiga þennan tíma saman.
Eitt kvöldið, þegar við lágum fyrir,
örþreyttar eftir búðarápið þann
daginn, fórstu fram úr og nuddaðir
fætur mína og barst á þá kælandi
smyrsl. Þakka þér fyrir, elsku
Magga mín, fætur þínir voru jafn
sárir, en fyrst hugsaðir þú um mig.
Þakka þér fyrir símtölin okkar,
símtölin sem byi'juðu jafnan svona:
„Fyrirgefðu ef ég er að trufla þig,
en mig langar svo að heyra hvernig
þig hafið það.“ Þú barst umhyggju
fyrir þínu fólki og fylgist með því
öllu, jafnt í gleði og sorg.
Þú bakaðir heimsins bestu jóla-
kökur, kleinur og pönnukökur. Þeg-
ar maður bað um uppskriftina sagð-
ir þú: „Ég skal bara baka fyrir þig,
hvað þarftu margar pönnukökur?“
Já, pönnukökurnar hennar Möggu
ömmu hafa farið víða, jafnt í heima-
hús sem á fundarstaði.
Fallega heimilið ykkar Stefáns
bar af í snyrtimennsku og kær-
leika. Aldrei féll þér verk úr hendi.
Þegar þú hættir störfum á Klepps-
spítala vegna aldurs þótti þér það
erfitt, þú sem varst svo full af
starfsorku.
Þú elskaðir útiveru, ég held að
það hafi ekki liðið sá dagur að þú
færir ekki í göngutúr sama hvernig
veðrið var. Þú varst svo létt á fæti.
Lítil og nett eins og ung stúlka alla
tíð. Þú sagðir mér að ef þér liði illa,
þá væri það besta sem þú gerðir að
fara í göngutúr, því þá yrði lífið allt
svo bjart.
Þú elskaðir líka að fara í Borgar-
fjörðinn til hennar Kristínar þinnar
og fjölskyldu. Þú naust hverrar
mínútu í sveitinni. Þar varstu í
tengslum við náttúruna og það var
líf og fjör á stóru heimili og þar var
nóg að starfa. Vera með í slátur-
gerð, með hressum konum auk ým-
issa annarra starfa sem til féllu á
stóra heimili.
Þegar þú veiktist í vor kom það
okkur öllum á óvart, þú sem kvart-
aðir svo sjaldan. Og þó, þú þafðir
kvartað öðru hvora um sting fyrir
brjóstinu. Þú hafðir farið til læknis,
en ekkert virtist athugavert. Allt í
einu sprakk ósæðin og allt virtist
búið, en kraftaverk gerðist og þú
lifðir þetta allt af, tvær stórar að-
gerðir með tveggja daga millibili.
Eftir að þú varst flutt á Landakot í
sumar sýndir þú svo miklar fram-
farir og var sá kraftur sem þér var
gefinn alveg ótrúlegur.
í byi'jun vetor fór síðan smátt og
smátt að halla undan fæti og hafa
síðustu vikumar verið þér mjög erf-
iðar, svo nú er hvíldin góð.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
A grænum grundum lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum þar sem ég mun
næðis njóta.
(Sálm. 23:1.)
Ég veit að þú hvílir nú öragg í
faðmi Jesú, frelsara okkar mann-
anna.
Þakka þér aftur fyrir allt og allt,
elsku Magga mín.
Þín tengdadóttir,
Alda.
Elsku amma. Það er erfiðara en
orð fá lýst að sætta sig við að þú
sért farin. Við erum svo þakklátar
fyrir að hafa átt þig að. Þú gafst
okkur svo mikið af þér og það var
svo gott að vera nálægt þér.
Svo margt kemur upp í huga okk-
ar er við lítum til baka. ÖIl ferðalög-
in, bíltúrarnir, bæjarferðirnai' og
margt, margt fleira.
Þú varst svo stór partur af lífi
okkar og tókst þátt í öllu sem við
gerðum. Allar stundirnar sem við
eyddum saman virðast nú allt of fá-
ar.
Minningar okkar um þig eru dag-
bók sem við berum með okkur alla
tið.
Elsku amma. Síðustu mánuðir
vora þér erfiðir og mikið á þig lagt.
Eina huggun okkar er sú að nú líður
þér betur, þú fékkst hvíld.
Kom, svefnsins blíða bylgja
og burt mig tak með þér,
lát fagra drauma flygja
því fleyi, sem mig ber.
Að ljúfra drauma löndum
þinn ljósi faðmur ber
frá stormsins bröttu ströndum,
og stundin gleymir sér.
I fjarska drauma-dala
skín dýrlegt, himneskt ljós.
Við loftsins létta svala
grær lífsins dýrsta rós.
Og horfnar tungur tala
þar tryggðum helgað mál.
Að baki djúpra dala
þar dvelst hin Eina Sál.
(J.J.S.)
Megir þú hvíla í friði, engillinn
okkar.
Magnfríður Ólöf, Steinunn
Lilja og Elísabet María.
Það er ei-fitt að sætta sig við það
þegar dauðinn knýr dyra. Þó
kemur hann stundum sem líknandi
engill fyrir þá sem þjást. Þannig
verður har-murinn eftir þig
bærilegri þar sem þú hefur öðlast
frið og ert laus við þjáninguna.
Það sækja á huga minn ótal
minningar frá síðustu 27 árum. Það
er margs góðs að minnast. Góð
amma kom að uppeldi dætra minna
og gaf þeim mikið af umhyggju og
ást. Það verður aldrei þakkað sem
skyldi frekar en allt það annað sem
þú og' Stefán afi hafið gert fyrir
okkur. Það var gott að fá að eiga
samleið með þér. Minningin um þig
lifir í huga mér og mynd þinni
bregður fyrir í svip dætra minna
sem munu sakna ömmu sinnar sárt.
Þannig lifir þú áfram sem falleg
minning og bros í augum
afkomenda þinna. Hafðu kæra
þökk fyrir samfylgdina.
Kæri Stefan afi, Smári, Kiddi og
Kristín, Guð blessi ykkur og létti
ykkur erfiðar stundir.
Pétur Önundur
Andrésson.