Morgunblaðið - 15.01.1999, Síða 47

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 15. JANÚAR 1999 47
JON HEIÐAR
AUSTFJÖRÐ
+ Jón Heiðar
Auslíjörð, pípu-
lagningameistari,
fæddist 10. júlí
1926. Hann lést 5.
desember síðastlið-
inn og fór útför
hans fram frá Akur-
eyrarkirkju 17. des-
ember.
Elsku afí, engillinn
minn, nú hefur þú
flögrað á brott frá okk-
ur. Flögrað á vit hins
víða alheims, farið til
heimkynna sálarinnar. Að vissu
leyti er ég feginn að þú fórst svona
fljótt, þótt það væri mjög sárt fyrir
okkur sem eftir voru, en ég hugsa
að það hafi verið það besta fyrir þig.
Það var orðið sárt að sjá hve líkami
þinn þjáðist eftir löng veikindi og
alla þessa vinnu. Nú ertu laus við
þjáningar lífsins, horfinn á braut
hins óþekkta, yfir í annan heim.
Ég hef undanfarið hugsað mikið
til þessara fallegu orða, sem mér
finnst eiga mjög vel við hér:
„Þótt augum ég beini út í ómælis
geim, ertu samt nálægur mér! Því
stjarnanna blik og birtan frá þeim,
ber mér glampa frá þér.“ (Hala
Satavahana.)
Elsku afi, þú átt mikið pláss í
hjarta okkar allra og eigum við eft-
ir að minnast þín með söknuð í
hjarta, en engu að síður með gleði
yfir góðum minningum um þig.
Þú varst sannkallaður engill í lífi
okkar, uppspretta yndis og góðvild-
ar. Nú getur þú flögrað frjáls um
hin víðu himinhvolf án allra verald-
legra hafta og þjáninga.
Friður sé með þér í ómældum
víddum alheimsins.
Fyrir hönd okkar systkinanna,
Ásthildur Austfjörð.
Elsku afi.
Það var sárt hvað þú varst tekinn
fljótt frá okkur. Mig langaði svo
mikið til þess að kveðja þig, kyssa
þig og faðma fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig og mína litlu áður en
þú varst tekinn frá okkur. Það er
eins og þú hafir verið að bíða eftir
því að fá að sjá hana í síðasta skipt-
ið og það í sínu fallegasta pússi. Það
er ennþá sárt að hugsa um að þú
sért farinn og við fáum ekki að sjá
þig aftur fyrr en við komum í faðm
þinn þarna í hinu óendanlega.
Hinn 5. desember var ég að fara
að skíra litlu stelpuna mína er
hjartað þitt gaf sig.
Mér fannst svo leitt að
þú hefðir ekki fengið
að heyra nafnið á litla
englinum mínum en
þér hefur verið sagt
frá því þegar þú komst
á leiðarenda. Það bjóst
enginn við því að þú
myndir fara svona
fljótt því að þú varst að
gera grín á meðan þið
voruð að bíða eftir
okkur. Ég veit að þú
hafðir mikið fyrir að
gera þig fínan áður en
þú komst í kirkju.
Þegar ég var lítil stelpa þá kom
ég oft eftir skóla til ykkar ömmu.
Eg man að við vorum mjög oft að
gera spilaborgir inni í stofu hjá
ykkur ömmu niðri í Ránargötu, svo
gerðum við alltaf eitthvað skemmti-
legt sem geymist bara í minningu
okkar og ég man eftir því að í flest
öll skipti sem ég kom til ykkar
varst þú annaðhvort að leggja kap-
al á eldhúsborðinu, spila rommí við
ömmu eða þú varst niðri á baði að
raka þig og gera þig fínan. Þú varst
dugnaðarmaður og alltaf að vinna.
Síðan fluttuð þið í Lyngholt og það
var alltaf notalegt að koma til ykk-
ar hvort sem er niður eftir eða í
nýja húsið ykkar. Við fjölskyldan
vorum alltaf velkomin til ykkar
hvort sem var um nótt eða dag. Þið
voruð alltaf tilbúin til þess að hlusta
á okkar vandamál, sama af hvaða
tagi það var. Þú unnir starfi þínu
vel og þegar þú hættir að vinna
sagðir þú við mig að það væri miklu
betra að vinna en að sitja og gera
ekki neitt. Þú varst svo mikill
barnavinur og vildir gera allt fyrir
þau og gefa allt sem þú áttir til þess
að þau yrðu ánægð.
Ykkur ömmu leið alltaf vel sam-
an og þið voruð sem eitt, þið hlökk-
uðuð mjög til jólanna í nýja húsinu
ykkar, húsinu ykkar meðan þið vor-
uð sem eitt. Én elsku amma mín,
afi verður alltaf með þér og líka á
nýju jólunum í húsinu ykkar. Því
þér var ætlað eitthvert mikilvægt
hlutverk. Ég veit ekki hvernig jólin
verða án þín þegar ég er svo vön að
koma til ykkar á aðfangadag eftir
að ég var búin að borða og opna
pakkana. Elsku afi minn, ég vona
að þér líði betur þarna sem þú ert
og sért kominn í faðm ástvina þinna
sem munu passa þig og kenna þér
allt sem þú þarft að læra. Þarna
finnur þú engan sársauka og von-
andi ekkert nema hamingju, þú átt
það skilið. Ég vona að þú sért með
okkur og hjálpir okkur þegar við
eigum eitthvað erfitt og í sorginni.
Þú ert alltaf til í huga okkar og
hjarta og sál um ókomna tíð. Ég
veit að þú vakir yfir öllum börnun-
um þínum, hjálpar þeim og elskar.
Ég þakka þér fyrir að hafa verið til
og elskað okkur alveg upp úr skón-
um. Og nú kveð ég þig með hjartað
hjá þér.
Elsku amma mín, ég vona að þú
sért sterk í sorginni og hafir það
gott um ókomna tíð. Við erum til
staðar ef þig vantar eitthvað, ástúð,
faðmlag eða bara hvað sem er.
Elsku pabbi, líttu fram á bjartan
veg og láttu þér líða vel. Guð styrk-
ir vonandi alla ástvini og kunningja
í sorginni og okkur öll hin.
Þín
Heiðdís Austfjörð.
Elsku afi minn.
Laugardagurinn 5. desember
verður mér alltaf ofariega í huga,
dagurinn sem þú varst tekinn frá
okkur.
Og á þessum erfiðu dögum
streyma fram allar yndislegu minn-
ingarnar sem ég á um þig. Hversu
gott mér þótti að skríða upp í rúm á
milli þín og ömmu á morgnana þeg-
ar ég var lítil eða fá að sofna í heitu
holunni þinni þegar þú fórst að
vinna og finna afalyktina sem var
svo góð.
Þú hafðir alltaf áhuga á því
hvernig mér gekk í skólanum og
vildir fá að sjá einkunnirnar mínar
að loknum prófum, og mér þótti
vænt um þegar þú hrósaðir mér og
sagðist vera stoltur af mér þegar
veþgekk.
Ég man alltaf þegar þú gafst mér
fyrsta hjólið mitt og ég var svo
montin að eiga hjól sem var ekki
með hjálpardekkjum og þú stóðst
og horfðir á mig hjóla alveg sjálf út
alla Ránargötuna.
Þú studdir mig í öllu sem ég tók
mér fyrir hendur og varst alltaf til-
búinn að aðstoða mig ef ég þurfti á
því að halda.
Ég gæti eflaust haldið endalaust
áfram en hjarta mitt er fullt af
minningum. Þú hefur gefið mér svo
margt og fyrir það vil ég þakka þér.
Ég mun sakna þín mikið en ég
veit að þú ert kominn á stað þar
sem þér líður vel.
Elsku amma mín, megi guð
styrkja þig í þinni miklu sorg og
okkur öll.
Er sárasta sorg okkur raætir,
og söknuður huga vorn grætir.
Þá líður sem leiftur af skýjum,
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.I.H.)
Þín
Harpa.
MARTA
THORS
+ Marta Thors
fæddist í
Reykjavík 28. mars
1918. Hún lést í
Reykjavík 20. des-
ember síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Dómkirkj-
unni 30. desember.
Hún Marta var ekki
allra. Þegar ég hóf að
venja komur mínar á
Vesturbrún 18 á ung-
lingsaldri fannst mér
hún lengi framan af
fjarlæg. Kurteisi hennar og gest-
risni var óaðfinnanleg en einhver
strangleiki í fari hennar gerði mig
feimna. Þetta var áður en ég fór að
hlæja með Mörtu og hlusta á
magnaðar frásagnir hennar úr
fjarlægum heimshornum og mein-
fyndnar athugasemdir um menn og
málefni. Seinna kom í Ijós að það
sem mér hafði virst strangleiki í
upphafi kynna okkar reyndist
sterk skel utan um óvenju við-
kvæma lund. Mér er
nær að segja und.
Þessa skel hafði Marta
hjúpað sig sennilega af
nauðsyn í lífsins ólgu-
sjó. Andstæðurnar í
fari Mörtu gætu verið
afleiðing óvenjulegra
aðstæðna í nánast op-
inberum uppvextinum.
Þó grunar mig að svip-
að geðslag einkenni
marga í hennar ætt.
Dulinn harmrænn
undirtónn gæddi per-
sónuleikann ljóðræn-
um blæ. Næmi hennar
var við brugðið og oft fannst mér
sem hún sæi gegnum holt og hæð-
ir.
Þegar ég kynntist Mörtu fyrst
þurfti ég nauðsynlega að ná sam-
bandi við Guðrúnu dóttur hennar
u.þ.b. tíu sinnum á dag, að ung-
linga sið. Það var sama við hvað ég
truflaði hana, oftast við píanóleik,
alltaf bar hún fulla virðingu fyrir
yfirgengilegum þörfum mínum svo
að mig undrar það síðan. Ég hef
reynt að temja mér þá virðingu
fyrir unglingum sem hún sýndi
mér og ekki síður dætrum sínum.
Hún kenndi mér reyndar fleira því
húsmóðurstolt mitt, lifrarkæfan og
hvítkálssalatið, er ættað úr eldhúsi
hennar.
Ég var eins og fleiri innilega vel-
komin í hús þeirra Péturs og þau
reyndust mér bæði góð og gjöful. I
stofunni þeirra hlustaði ég á píanó-
snillinga og drakk vín úr kristals-
staupi. í bókaherbeginu logaði
gjarnan eldur í arni en fyrir ofan
trónaði Jón Sigurðsson sverð og
skjöldur. Þetta umhverfi er í minn-
ingunni tengt örvandi samræðum
og vellíðan.
A þessum ánim var Marta
heimavinnandi húsmóðir. Það var
ekki fyrr en löngu seinna þegar við
Marta fórum saman til Énglands
að heimsækja Guðrúnu að ég hitti
fyrir heimskonuna Mörtu. Á er-
lendri grundu var hún á heimavelli,
virtist þekkja allt eins og hún væri
niðrí Austurstræti, jafnvíg á ensku
og frönsku og annara manna siði
og venjur. Ég man ekki á hvað ég
var að stara í London þegar hún
hnippti í mig og sagði á sinn hár-
fína hátt: „Þú glápir svo fallega,
eins og eyjarskeggi."
Ég kveð Mörtu með söknuði.
Dóra Thor.
+
Elskuleg frænka okkar,
AÐALHEIÐUR PÉTURSDÓTTIR,
áðurtil heimilis
á Hjaltabraut 33,
Hafnarfirði,
andaðist á Sólvangi miðvikudaginn 13. janúar.
Ása Karlsdóttir
og frændfólk.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
STEFANÍA AÐALSTEINSDÓTTIR,
Miklubraut 13,
Reykjavík,
lést aðfaranótt þriðjudagsins 12. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
+ Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GYÐA GUÐMUNDSDÓTTIR, 1 ■
Hólmgarði 9, \* m M i 'mr X# %, f
andaðist fimmtudaginn 14. janúar á Sjúkra- I L
húsi Reykjavíkur.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda, i ^ ..Jk
börnin.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLAFUR ÞORSTEINN STEFÁNSSON
fyrrum bóndi Viðihóli, Fjöllum,
til heimilis á
Miðvangi 22, Egilsstöðum,
áður Löngumýri 12, Akureyri,
andaðist aðfaranótt miðvikudagsins 13. janúar.
Gunnlaug Ólafsdóttir, Sigurður Sveinsson,
Þórunn Guðlaug Ólafsdóttir, Einar Rafn Haraldsson,
Gunnlaugur Oddsen Ólafsson,
Oktavía Halidóra Ólafsdóttir,
Margrét Pála Ólafsdóttir, Lilja S. Sigurðardóttir,
Stefán Sigurður Ólafsson, Hrafnhildur L. Ævarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elsku maðurinn minn, faðir okkar og afi,
FRIÐVIN JÓHANN SVANUR JÓNSSON
vélstjóri,
Suðurbraut 3,
Hofsósi,
verður jarðsunginn frá Hofsóskirkju á morgun,
laugardaginn 16. janúar, kl. 12.30.
Ingibjörg Vilhjálmsdóttir,
Elín Vilborg Friðvinsdóttir,
Jón Sigurður Friðvinsson,
Heimir Örn Friðvinsson,
Valur Smári Friðvinsson,
Halldór Frosti Friðvinsson,
barnabörn og aðrir vandamenn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
JÓNÍNA J. BLUMENSTEIN,
hjúkrunarheimilinu Eir,
áður Tómasarhaga 45,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni mánu-
daginn 18. janúar kl. 13.30.
Dóris Nílsson, Uno Nílsson,
Nína Blumenstein, Ingimundur T. Magnússon
og barnabörn.