Morgunblaðið - 14.04.1999, Blaðsíða 52

52 MIÐVIKUDAGUR 14. APRÍL 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær eiginmaðir minn og fósturfaðir,
SIGURÐUR SIGURÐSSON,
Birkivöllum 10,
Selfossi,
andaðist á Landsspítalanum mánudaginn
12. apríl.
Jóhanna Guðmundsdóttir,
Matthías Viðar Sæmundsson.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
KRISTJÁN B. GUÐJÓNSSON
pípulagningameistari,
Bakkaseli 3,
Reykjavík,
andaðist að kvöldi sunnudagsins 11. apríl.
Guðlín Kristinsdóttir,
börn, tengdabörn, afa- og langafabörn.
+
Elskuleg vinkona mín, móöir, tengdamóðir og
amma,
GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Sólheimum 23,
Reykjavík,
sem lést laugardaginn 3. apríl, verður jarð-
sungin frá Langholtskirkju föstudaginn 16. apríl
kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélag ísiands.
Andrés Finnbogason,
Ingibjörg Jónsdóttir, Sveinbjörn Einarsson,
Guðrún Dóra.
+
Elsku móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
INGIBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hringbraut 57,
Keflavík,
sem lést á Sjúkrahúsinu í Keflavík þriðjudaginn
6. apríl sl., verður jarðsungin frá Keflavíkur-
kirkju föstudaginn 16. apríl kl. 14.00.
Sigríður Júlíusdóttir,
Sólborg Júlíusdóttir,
Kristján Júlíusson,
Steinþór Júlíusson,
Bergmann Júlíusson,
Jóhanna Júlíusdóttir,
Erlingur Björnsson,
Páll Óskarsson,
Aðalheiður Gunter,
Sigrún Hauksdóttir,
Eygló Ólafsdóttir,
Hermann Friðriksson,
Kolbrún Leifsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
EINAR GUÐMUNDUR GUÐGEIRSSON
bókbindari,
Stangarholti 6,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju föstu-
daginn 16. apríl kl. 15.00.
Jónína Einarsdóttir,
Guðgeir Einarsson, Sjöfn Stefánsdóttir,
Sólrún Einarsdóttir,
Sigrún Einarsdóttir, Hallur Kristvinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
MARÍA ANNA
MA GNÚSDÓTTIR
+ María Anna
Magnúsdóttir
fæddist í Ólafsfirði
17. nóvember 1909.
Hún lést á Hrafn-
istu í Hafnarfírði 5.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Halldóra Þor-
steinsdóttir, hús-
móðir, f. 29.8. 1881,
d. 7.9. 1954, og
Magnús Sölvason,
smiður, f. 30.6.
1871, d. 21.11. 1914.
Systkini Maríu eru:
Sigursteinn, f. 17.8.
1902, látinn, maki Ásta Jóns-
dóttir, látin; Adam, f. 3.9. 1903,
látinn, maki Sigurlína Aðal-
steinsdóttir, látin; Margrét, f.
10.10. 1904, maki Ágúst Jóns-
son; Ástríður, f. 10.2. 1908, lát-
in; Kjartan, f. 12.2. 1911, maki
Helga Sigmarsdóttir, látin;
Kristín, f. 11.10. 1913, maki
Guðmundur Magnússon, Iátinn;
og Magnús, f. 30.9. 1914, látinn,
Við sitjum héma þrjár systurnar
og erum að tala um hana ömmu
okkar sem nú er látin. Amma sem
hefur alltaf verið til staðar fyrir
okkur, alveg frá því að við bjuggum
á neðri hæðinni hjá henni og afa í
Ólafsfirði. Sumarið 1965 fluttu þau
síðan til Reykjavíkur, en þegar
pabbi okkar dó veturinn 1967, komu
þau strax til okkar og voru hjá okk-
ur í nokkra mánuði. Nokkrum árum
seinna fluttum við mæðgumar til
Reykjavíkur. Við bjuggum nálægt
ömmu og afa svo stutt var að hlaupa
þangað í QAheimsókn. Við voram
ætíð velkomnar og tekið á móti okk-
ur með faðmlögum og kossum.
Amma sagði oft frá því þegar
hún missti fóður sinn aðeins fimm
ára gömul. Þá þurfti mamma henn-
ar að láta þrjú bama sinna af átta
frá sér til skyldmenna til lengri eða
skemmri tíma. Það vora þung spor
hjá henni að þurfa að yfirgefa móð-
ur sína svona ung.
Alltaf var hún amma með ein-
hverja handavinnu, það var sama
hverju hún kom nálægt, allt var
svo smekklegt og vel gert hjá
henni. Ekki má gleyma verðlauna-
garðinum hennar í Ólafsvegi 6 á
Ölafsfirði, en hún hafði sérstakt
yndi af því að rækta blóm og þegar
hún fluttist til Reykjavíkur þá
hafði hún mikla ánægju af útsýninu
yfir Miklatún. Árið 1981 var blaða-
viðtal við afa Hartmann í Morgun-
blaðinu. Þar sagði hann að mesta
gæfa sín í lífinu hafi verið að kynn-
ast henni ömmu. Þessi orð segja
allt um hana sem þarf að segja.
Afkomendur ömmu og afa era
nú orðnir 79 og alltaf talaði hún
með stolti um þennan stóra hóp.
Það er skrítið að keyra fram hjá
Lönguhlíðinni horfa upp í glugg-
ann og vita að amma er ekki lengur
þar.
Elsku amma, við kveðjum þig
með söknuði. Minningarnar um þig
geymum við alla tíð.
Eg sendi þér vina mitt sætasta ljóð,
þú ert sætasta amma í heimi.
Þú hefúr verið mér vinkona góð,
sá vinur sem aldrei ég gleymi.
Þú hefur verið mér vinkona slík,
að vandi er spor þín að fylla.
Von mín er sú að ég verði þér lík,
og veginn þinn fái að gylla.
(Höf. ók.)
Gunnhildur, Bryndís
og Harpa María.
Það er alltaf jafn undarlegt að
fregna af andláti nákomins ástvin-
ar. Jafnvel þótt ljóst hafi verið við
hverju mætti búast, hitta orðin
mann illa fyrir. Hún amma okkar
er farin frá okkur. Margar hugsan-
ir þjóta í gegn um hugann. Sam-
maki Þórlaug Vest-
mann, látin.
Hinn 24. ágúst
1929 giftist María
Anna Hartmanni
Pálssyni, sundkcnn-
ara og síðar síldar-
matsmanni, f. á
Illugastöðum 5. jan-
úar 1908, d. 5. júlí
1983. Foreldrar
hans voru Páll
Jónsson frá Illuga-
stöðum, bóndi og
sundkennari, f.
6.12. 1876, d. 4.5.
1938, og Kristín
Kristjánsdóttir, frá Lambanesi,
f. 7.6. 1881, d. 11.3. 1909. Börn
Maríu Onnu og Hartmanns eru:
1) Kristín María, f. 3.12. 1929,
maki Guðbrandur Sæmunds-
son. Þeirra dætur María, Krist-
ín Sæunn (látin) og Berglind. 2)
Halldóra Maggý, f. 4.3. 1931,
maki Gunnlaugur Sigursveins-
son, lést 1967. Þeirra dætur eru
Gunnhildur, Bryndís og Harpa
verastundimar lýsa sem leiftur,
þjóta hratt í gegnum vitundina,
mynda samfellu ljúfra minninga
sem era svo óendanlega kærar.
Við minnumst ömmu fyrir glað-
værð hennar og æðraleysi. Fyrir
jafnaðargeðið og stillinguna sem
hún bar með sér í öllu fasi.
Amma og afi vora einstaklega
gestrisin og auðsýndu okkur dótt-
urbörnum sínum mikla umhyggju í
fjölmörgum heimsóknum okkar til
þeirra.
I huganum kemur upp minning
um eftirvæntinguna sem greip
okkur þegar við á leið okkar norð-
an úr landi nálguðumst húsið henn-
ar ömmu. Hvenær skyldum við
koma auga á götuna hennar?
Skyldi amma bíða við gluggann?
Það var svo gaman að koma til
ömmu og afa. Hartmann afi var
sundkennari og síldarmatsmaður
sem ferðaðist víða. Hann var sér-
lega glaðvær og spaugsamur. Þrátt
fyrir að amma væri glaðvær lét
hún stundum eins og hún skildi
ekkert í honum afa, hvemig hann
gat látið þegar hann fékk alla til að
gráta af hlátri. Þá heyrði maður
gjarnan eins og eina setningu á
Olafsfjarðarmáli: „Jaaa, illa lætur
hann.“
Mikill var missir hennar þegar
afi lést árið 1983 svo samrýnd sem
þau annars vora. Hún bjó áfram í
Lönguhlíðinni og hélt þar sjálf
heimili uns hún fór á dvalarheimili
í apríl 1998, þá 88 ára að aldri. Hún
var vel ern og fylgdist með stóram
afkomendahópi af mikilli um-
hyggjusemi.
Þau hjónin eignuðust sjö dætur
og einn son sem lést aðeins nokk-
urra daga gamall. Eins og nærri má
geta var í nógu að snúast hin síðari
ár að annast og bera umhyggju fyr-
ir stóram hópi bamabama. Þar
nutu sín hennar bestu kostir, um-
hyggjusemin og myndarbragurinn.
Ámma var einstaklega dugleg við
hannyrðir og ófáar era gjafirnar
sem hún færði þeim er nutu gest-
risni hennar og ástúðar. Á liðnu
hausti tók heilsu ömmu að hraka og
dró af henni uns hún lést hinn 6.
apríl sl. Við eram þakklát fyrir sam-
vistimar við ömmu sem nú lifa í
minningunni. Megi hún hvíla í friði í
hendi guðs, en minning okkar lifir
um hana er þekktum og áttum með
henni ógleymanlegar stundir.
Hulda, Heiðar, Haukur,
Þorbjörg og fjölskyldur.
Elsku langamma. Með þessum
fáu orðum langar okkur að kveðja
þig. Mikið eram við lánsöm að hafa
fengið að njóta samvista við þig.
Það var alltaf gaman að koma í
heimsókn til þín, þú varst fljót að
töfra fram veisluborð fyrir okkur.
Þú varst alltaf svo góð og hlý og
María. 3) Ásta Margrét, f. 23.4.
1933, maki Bragi Jónsson.
Þeirra börn eru Lilja, Hart-
mann, Orn og Ásdís. 4) Guðrún
Elín, f. 10.12. 1935, maki Ás-
geir H. Jónsson. Þeirra börn
eru Haukur og Hulda. 5) Adda
Sigurlína, f. 13.3. 1937, maki
Halldór Ólafsson. Þeirra börn
era Anna María, Ólafur, Logi,
Hartmann Páll, Ásdís og Auð-
ur. 6) Erna Sigurbjörg, f. 6.7.
1939, maki Anton Elvar
Þórjónsson. Hennar börn eru
Hörður (látinn), Örn, Hafdis og
Karl. 7) Ásdís, f. 9.1. 1945.
Hennar synir eru Arnar og
Atli. 8) Haukur, f. 5.5. 1946, d.
16.5. 1946. Barnabörnin eru 24
(af þeim eru tvö látin), barna-
barnabörnin 42 og barnabarna-
barnabörn fímm, samtals 79 af-
komendur.
María ólst upp í Ólafsfirði og
á Akureyri fram á unglingsár
og stundaði nám við Hússtjórn-
arskóla Reykjavíkur veturinn
1928-1929. Hún bjó með manni
sínum og börnum í Ólafsfirði til
ársins 1965 en þá fluttust þau
búferlum til Reykjavíkur.
Útför Maríu Önnu fer fram
frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
fylgdist vel með því sem við tókum
okkur fyrir hendur.
Eg þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfm úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Höf. ók.)
Guð blessi minningu þína.
Pedro Gunnlaugur, Henrik
Geir, Kolbrún Tara, Sigur-
sveinn Árni, Aron Freyr
og María Yr.
Þá er hún elsku amma okkar
fallin frá eftir langa ævi. Við bræð-
urnir eram þakklátir fyrir að hafa
fengið að alast upp í næstu götu við
svo góða ömmu. Óll okkar uppvaxt-
arár var Langahlíðin fastur punkt-
ur í tilvera okkar þar sem gott var
að koma og þiggja mjólkursopa og
hlusta á sögur frá liðnum tímum.
Það hlýtur að hafa verið erfitt
fyrir fimm ára barn að missa föður
sinn og vera komið fyrir hjá vanda-
lausum. Slíkt markaði djúp spor í
barnssálina. Amma talaði oft um
bernskuár sín sem oft vora 61410.
Hún átti sér draum um að
mennta sig og fór til Reykjavíkur í
Hússtjómarskólann, en á þeim
tímum var það ekki á allra færi.
Amma var vel gefin og ef hún hefði
verið ung kona í dag hefði hún
vafalaust gengið menntaveginn.
Stuttu áður en hún fór suður
kynntist hún afa og eitt sinn sagði
hún okkur frá því þegar hún sá
hann fyrst þar sem hann gekk um í
hvítum gúmmístígvélum. Komst
hún svo að orði við vinkonu sína:
„Engin myndi nú vilja hann þenn-
an.“ Síðar giftust þau og áttu sam-
an mörg góð ár og átta börn, sjö
stúlkur og einn dreng sem lést
fljótlega eftir fæðingu. Afkomend-
ur hennar era nú orðnir 79 talsins
og mun hún lifa áfram í þeim.
Amma var mikil hannyrðakona
og oft þegar við komum til hennar
sat hún við eldhúsborðið og bjó til
falleg listaverk. Hin síðari ár hafði
hún yndi af því að búa til engla sem
hún gaf síðan afkomendum sínum.
Það má segja að góðmennska
hennar og gott hjartalag hafi geisl-
að frá hverjum engli sem hún bjó
til. Amma var líka einstaklega
gestrisin og enginn kom í heim-
sókn án þess að allt sem til var
væri dregið fram og borið á borð.
Elsku amma, við þökkum fyrir
að hafa fengið að kynnast þér og að
hafa notið umhyggju þinnar og
kærleika. Fallegar minningar um
þig munu fylgja okkur það sem við
eigum eftir ólifað.
Arnar og Atli.